Weer eens een reactie op Ovaal.

110bcd, 53t, 5 gats

Nu ik een poosje de Rond (ovaal!) gefietst heb, ben ik er zo blij mee.
Wat een verschil. Die soepele en natuurlijke….tred. Waarschijnlijk heb je het al zo vaak gehoord en zelf ervaren natuurlijk.
Je voelt hem afrollen met een natuurlijke afnemende druk die bij je beschikbare kracht hoort. Ik snap niet wat mensen daarop tegen kunnen hebben.
Heeft niks met geloof in het systeem te maken. Of het werkt of niet. Je voelt het gewoon. Het voelt fijn.

Het iets kleiner blad is ook precies goed. Alles bij elkaar kan ik lekker rondtrappen in alle versnellingen zonder de boel over te belasten. Ik draai nu ook weer makkelijker meer toeren, dus minder belastend voor mijn knieën. Wel ging ik de eerste dagen als vanzelf veel harder fietsen. Omdat ik gewend was kracht te zetten.
Kruissnelheden tussen 35 en 40, vaak ook 40+. Dat is niks voor mij. Hoewel goed vol te houden, moet ik extra goed opletten op het overige verkeer en bij uitritten e.d. Nu kruis ik weer 28-33 km. Maar met duidelijk minder inspanning als voorheen.

Heuveltjes voel ik nauwelijks. Tegenwind evenmin. Dijkjes klimmen gaat vlot zonder stoempen bovenaan. Dat is fijn. Ik heb nogal vaak dijkjes in mijn ritten. De lange ‘klim’ (30 mtr stijging over 2 km)naar huis is bochtig en smal door bos, maar kan ik met gemak 35+ aanhouden. Dat was voorheen met grote inspanning en als ik er nog puf voor had.

Zoals ik je al gemeld had is terugschakelen ook minder nodig. Ik kan soepel bij teruggevallen toerental weer op gang komen. Voorheen moest ik dan 1 of 2 tandjes terug schakelen. Dat houdt in de praktijk in dat ik iets hogere bochtensnelheden aanhoud. M. kan me daar niet meer bijhouden met haar roeifiets klaagde ze. Ook dat is duidelijk een verschil.
Zal allemaal wel weer gaan wennen met de tijd, maar voorlopig voel ik duidelijk positieve verschillen met de ovaal. Ik hoef ik niet te wennen. Het voelt meteen goed vanaf de eerste meter.
Ik ben natuurlijk al de Raptobike met ovalen gewend. Deze ovaal is ook duidelijk minder stijl als die op de Rapto. Toch voel je zijn onmiskenbare werking. Maar er is meer aangepast aan de DF.

Groet, een tevreden gebruiker,

Saluut.

300 km brevet vanuit Boekelo.

Afgelopen zaterdag weer eens een brevet vanuit Boekelo gereden. Bleek ook een jubileum tocht te zijn met een speciale medaille. Precies 100 jaar terug werd het eerste 300km brevet gereden in Frankrijk. Nou een ding weet ik zeker, ik was er niet bij. :-)

De route.

De start is om 9 uur, en er zijn ongeveer 50 deelnemers, waaronder 2 velomobielen bleek achteraf.
Het is mooi weer, met zon en een redelijke wind, vanuit het Zuid Westen. Ik heb besloten vanwege het weer om zonder de kappen te rijden, maar niet gedacht aan zonnebrand, beetje dom, want al snel worden de knieën al wat rood. Want die komen elke keer net boven de rand van de Milan uit.

In Vierhouten duik ik een plaatselijke supermarkt in, zonder resultaat, later in Harskamp kan ik wel scoren, maar dan zijn ze na 200km al aardig verkleurt. Maar het voelt wel goed als ik ze insmeer met factor 50.

Controle Haye.

Het eerste stuk via Deventer en over de Veluwe trapt lekker weg, wel tegenwind, maar door alle bossen en begroeiing heb je daar weinig last van. De racefietsers was ik al snel kwijt, maar later is er eentje die net zo snel is. Het is de 3de keer dat ik dit brevet fiets, en Gerd heeft de route hier en daar aangepast, zodat we wat meer door de natuur rijden, voor een velomobiel is dat wat lastiger omdat je minder gezien wordt door het bermgras wat hoger staat dan je zelf bent. Dus extra waakzaamheid is geboden, vooral waar het slingerpaadjes betreft.

Controle Otterlo.

Daar in tegen is de Flevopolder met recht, recht toe, recht aan. Kilometer na kilometer is het 1 streep. Weinig variatie en nul beschutting, dus de kleur van de bewegende knieën zie je bijna veranderen.
Maar goed bij de snelweg Almere Lelystad is het bij Haye goed toeven en een broodje gezond gaat er goed in, als ik verder ga, zijn de eerste racefietsers er ook al.

Nu nog een stukje op de dijk tegen de wind in naar Almere en daarna is het hup terug naar Boekelo. Ergens in de Flevopolder gaat de drinkzak los van de binnenkant Milan, en gaat op de trekkende ketting liggen, ik heb dat niet zo in de gaten, maar na Nijkerk moet je veel meer optrekken en afremmen, en ik vind dat het wat zwaarder gaat. Ik kan er ook niet meer uit drinken, dus stoppen en kijken wat er aan de hand is. Tja, denk ik, dus dat is de boosdoener, klittenband is losgegaan.

Hierna gaat het weer zoals ik gewend ben en kan ook weer uit de drinkzak drinken. Als ik in Harskamp uit de supermarkt komt met zonnebrandolie, komen de eerste racefietsers al voorbij, tjonge die rijden strak door. Als ik bij ze ben blijf ik er een tijdje achter hangen en daarna ervoor bij. We moeten ook nog over de postbank, een mooi natuurgebied.

Op de Postbank

Na de postbank is het eigenlijk uitrijden naar Boekelo toe, in Vorden nog een stempel regelen. Wat opvalt is dat als je een restaurant binnen loopt en aan het jonge personeel vraagt om een stempel of handtekening met tijd, dat ze heel verbaasd kijken, en eerst de baas erbij roepen. Ze vinden het maar vreemd, staat er ineens een fietser met een kaartje. lijkt haast of de verantwoordelijkheid te zwaar is voor ze.

Redelijk kleurverschil.

De baas is niet zo benauwd en na een kriebel ben ik weer op pad, heb de baas wel appasant verteld dat er nog 50 stuks komen voor een kriebel, dus hou de pen maar bij de hand.

Om kwart over 7 ben ik terug in Boekelo, en de eerste was om kwart voor 7 al terug. Snelle racefietser hoor, mijn gemiddelde stond op 32,9. over 306km.

De beloning.

Na bijgepraat te hebben met Gerd weer op huis aan, waardoor het totaal op 375km kwam voor de dag.
Binnenkort een 400km brevet vanuit Boekelo, kijken hoe dat gaat.
Saluut.

Elfstedentocht, 2022.

Na 2 jaar is het weer zover dat we de reguliere Elfstedentocht kunnen fietsen vanuit Bolsward. Via de voorinschrijving heb ik een startkaart groep 5, dus kan mooi op tijd weg, half 6 in dit geval. De jeugd laat het afweten, dus dit keer in mijn uppie.

Start Bolsward.

Nu 1 dochter in Tjerkgaast woont, kan ik mooi daar slapen en hoef ik niet zo vroeg op om vanuit Lattrop naar Bolsward te rijden.  De weerverwachting zijn voor zondag slecht en de maandag wat beter. Nou mooi niet dus, de zondag was nog redelijk, maar de maandag spande de natte/winderige kroon.

De hele nacht hoorde je het gekletter op het dakraam van de regenbui die om 7 uur s'avonds was begonnen, en de wind deed ook aardig zijn best. Dit beloofd wat voor de tocht. Om half 6 staan we bij de start en gaan we ervoor, vlak ernaar gaat het regenen en dit duurt tot aan Dokkum, er staat een straffe windkracht 6 uit zuid/west, dus maak je borst maar nat voor het stuk naar Stavoren.

Het regent zo hard dat het water met stralen van de ketting afschiet als die bij het derailleur wieltje omhoog moet, wat een water, je wordt net zo nat van onder als van boven. Gelukkig heb ik voldoende lagen kleren met een regenjackje, waardoor ik niet koud wordt. Maar ik zie genoeg andere die hebben gerekend met droger en warmer weer.

Dokkum tijdens regenbui.

De eerste controle bij Harlingen is nog redelijk druk en moet je lopen naar de stempelaar, maar bij al de andere controles kon je zo doorrijden tot aan de stempelaar, in Stavoren en de rest was ik bijna de enige die om een stempel kwam vragen. De tegenwind zorgde er soms voor dat de teller niet meer dan 18km aangaf als snelheid, en doordat de wind erg wisselend was, was het in de groep ook de hele tijd onrustig. Zelf fiets ik alleen de Elfstedentocht op de racefiets, en dan merk je hoe makkelijk het is als je met een driewieler rijdt, wat stabiliteit betreft.

Tijdens de rit herken ik nog een oud klasgenoot, Yep K. en we kunnen ff bijpraten, vaak treffen we elkaar tijdens de Elfstedentochten, hij rijdt stevig door zodat we nog redelijk tempo hebben. In Sneek heb ik het rijk alleen, geen fietser te bekennen, en op weg naar IJlst komen er weer een paar voorbij, zodat we weer ff uit de wind kunnen rijden.

Droog Bolsward, maar erg winderig.

Na IJlst ga ik koffie drinken bij mijn dochter en schoonzoon, een andere dochter wil juist aan de weg gaan zitten om mij aan te zien komen, maar zijn net een paar minuten te laat, "ben je er nu al", is de verbaasde uitspraak. Ze heeft wat droge fietskleren bij haar, die ik dankbaar aan trek. Na een klein uurtje ga ik weer verder, het is wat drukker met de aantallen fietsers, maar niet zoals bij normaal weer.

Door Gaasterland fiets ik veel alleen met soms iemand achter me. In het bos naar Oudemirdum komt er een randonneur naast me fietsen en we kletsen wat over de tocht. In Oudemirdum staan een paar fietsers langs de kant, waarschijnlijk wachten op een groep om aan te haken.

Leeg Stavoren.

In Stavoren zie je bijna geen kip, ook geen publiek wat er normaal wel staat, wat we ook niet krijgen is de traditionele karnemelk, drink het nooit, alleen in Stavoren tijdens de Elfstedentocht. Had me er zo op verheugd. Van Stavoren naar Bolsward is 30km wind mee. En dat is erg lekker, een Duitser komt naast me rijden, en zo gaan we via Hindelopen en Workum terug naar Bolsward. Lekker wind mee, maar wel weer in de regen, bar en boos.

Om half 4 ben ik binnen, moe maar voldaan, dat het gelukt is. Kijk ik naar het gemiddelde, dat is nog nooit zo slecht geweest, maar de omstandigheden zijn idem dito.

Later hoor ik dat er maar 11.700 deelnemers van de 15.000 gestart zijn, en vandaag dat er meer dan 1800 afgestapt zijn. Dus maar 2/3 van de deelnemers komt over de finish.

Ook wordt er gesproken over de "hel van 22" met verwijzing naar de "hel van 63" tijdens de schaatstocht.

ff kijken bij de finish of alles het nog doet!

Al met al een tocht die gezien wordt als de zwaarste tot nu toe. Er zijn veel uitvallers door de combinatie, wind, regen en te lage temperatuur, waardoor mensen onderkoeld raken. Ook nog nooit meegemaakt dat de stempelposten zo leeg zijn, en dat je zoveel alleen rijdt.

Gelukkig viel de hoeveelheid zadelpijn mee :-)

Saluut.

Brevet 300km vanuit Lohne Duitsland.

 

Om 8 uur is de start, dus ik vertrek om 7 uur van huis om Heiner op te halen in Nordhorn, om samen naar Lohne te rijden. Dit maakt de afstand 355km in totaal. Bij de 200km waren we de enige velomobiel rijders, nu waren we met zijn 4en, nog een Milan SL en een M9, hadden elk nog geen 1000km gereden.

Na een praatje is het tijd, en gaan we op pad, de eerste 80km zijn redelijk vlak en dan is het tot kilometer 240 bult op en bult af. Achteraf blijken het 2000 hoogtemeters te zijn die we hebben gehad. Als je het doorrekend naar PBP kom je redelijk op het totaal van PBP, al met al best wel een inspanning.

Donderdagavond ervoor nog tot 11 uur bezig geweest met wisselen van tandwielen en cassette. Kleinste voor naar de 33 en de cassette naar 11-40, zodat de ergste bulten geen problemen zouden geven. Het bleek een goede keuze te zijn, want nu kon ik ondanks de 5km die op de teller verscheen, toch blijven draaien met de trappers. 

Na de start bleef de M9 bij ons rijden, maar echt doortrappen deed hij niet, dus die hebben we gelost na 50km, waardoor de hartslag wat hoger werd, de eerste 50km was meer opwarmen. Na 80km de eerste controle en uiteraard wil ik koffie Heiner :-). Niet lang erna arriveerd de rest van de groep.

Na de koffie werd het werken geblazen, eerste bekende plaats is Tecklenburg waar stevige hellingen zijn, Heiner rijdt mooi voorop en ik volg, de verkeersdrempels rijdt hij schuin op, vanwege de lage Milan, en ik moet daar nog steeds aan wennen, want hij remt ook voor de tijd. Een paar keer zit ik er dan bijna bovenop. Ik heb de Milan verhoogd en 40mm banden waardoor ik daar geen last van heb.

Na de 2de controlepost verliezen we elkaar uit het oog, we naderen een rotonde en het heeft net geregend, door een te hoge snelheid, glijden de slicks over de weg en met kunst en vliegwerk (pompend remmen) lukt het om bij de stoeprand weg te blijven. Hierdoor neem ik de rotonde half, de route is rotonde driekwart. Ik fiets te ver door en zie dat ik van de track af ben. De Garmin Edge 1030 is van het moderne soort wat zelf nadenkt en waarschuwt, maar dit betekend dat ik lang werk heb om weer op de route te komen, en Heiner kwijt ben. Na enige aarzeling besluit ik om door te rijden, we zijn allebei ervaren brevet rijders, dus alleen rijden moet geen probleem zijn.

De bulten volgen elkaar snel op en de hoogste is 250mtr, de landschappen wisselen elkaar snel af, en zo nu en dan stop ik om een foto te nemen, 

Nadat we elkaar kwijt geraakt zijn, krijg ik al redelijk snel 3 keer een hoosbui over me heen, ben dan ook wel blij dat het eerste gedeelte van de kap nog op de Milan zit, Heiner heeft de hele kap thuis gelaten en die drijft denk ik de fiets uit. De druppels geven een best roffelend geluid als ze uiteen spatten op de Milan, zo dik zijn ze wel. Af en toe is het ook meer varen dan rijden, en met die slicks van Greenspeed doe ik een tandje rustiger aan. Ben trouwens nog steeds verbaasd dat ze na 8000km nog steeds heel zijn, en ook deze rit heel blijven, zonder lek, ondanks de Duitse boeren binnen weggetje die vol liggen met van alles en nog wat.

En zeker met al die waterstromen die af en toe de bult afkomen. Ik heb steeds het idee dat Heiner voor me rijdt, ik doe niet echt mijn best om hem in te halen, lekker mijn eigen tempo, hartslag 120 op het vlakke en tijdens de klim naar 150. Hiermee raak ik niet overbelast en kan tijdig herstellen voor de volgende klim. Er zijn tijdens deze 3 rit, 3 controles en 1 rustpunt, en bij het rustpunt op 200km zie ik geen enkele deelnemer, denk dat ze allemaal doorgereden zijn. Bij 240 is de laatste controle bij een tankstation, ik vind niet degene die ze bedoelen, maar wel een goede vervanger, en laat de kaart afstempelen. Tijdens een bak koffie komt Heiner ineens aanrijden. Ik heb flinke binnenpret en ben verbaasd, in mijn gebrekkig Duits vertellen we elkaar het verhaal en genieten ervan dat we elkaar weer gevonden hebben, want ja, Heiner weet de weg terug na de finish, en ikke niet.

We gaan om half 8 rijden voor de laatste 60km, en Heiner zet er weer goed de gang erin, we zijn om 9 uur terug in Lohne, het laatste stuk is redelijk vlak voor Duitse begrippen.

In Lohne is het snel stempelkaart in de bus doen, en op weg naar huis. In Zwolle is er altijd een ontvangstcomite, waarmee je leuk kunt napraten, maar dat ontbreekt in Duitsland.

Al met al is het 355km geworden, en ben ik om 10 uur thuis, met 2000 hoogtemeters, en een gemiddelde van 28,5km op zak.

Volgende week een 400km in dezelfde regio, alleen het keerpunt ligt dan wat verder weg.

Saluut.

Tochtje met "Mooi Twente" en 200km brevet

Gezellig aan de koffie

 Het was weer eens een keer tijd om mee te rijden met "Mooi Twente", de zon scheen maar ook nog een beetje fris, de groep is ook wel een groter geweest, maar al met al mochten al deze zaken de pret niet drukken.

Tonnie had weer een mooie route uitgezet en liet een 2 wieler ligfiets voor rijden, wel aangegeven dat het tempo niet boven de 25km zou moeten komen.

Aldus gezegd, dus ook zo gedaan, een paar liggers gaven aan dat ze op hun nieuwe velomobielen zitten te wachten, dus genoeg stof tot praten.

Zelf was ik naar Delden gefietst en Grytsje met de velomobiel op de auto, dit doen we nu al een paar keer en bevalt goed. Vaste prik is dat we na 30 km een soort lunch nemen, en dat we na 30 km ook weer terug zijn bij de start plaats. Al met al een leuk en gezellig ritje, alleen jammer dat onze vaste cameraman er niet bij was om alles op de gevoelige plaat vast te leggen.
Volgende keer een herkansing Johan.

 De start van het 200km brevet is in Lohne, Duitsland, de bedoeling is dat we voor de verandering een keer een brevetten reeks rijden in Duitsland. Lohne is maar 20km van Lattrop en afgelopen winter kennis gekregen met een Milan GT rijder Heiner uit Nordhorn, hij woont hier 6km vandaan.

In Januari al eens een 200km samen gereden vanuit Zwolle en dat beviel goed. Aardige vent en kan goed doorrijden.

Afgesproken dat ik hem ophaal en samen gaan we naar de start, de wind is sterk, dus de laatste 100km wordt strak tegen de wind in. Maar goed met een velomobiel maakt het niet zoveel uit of je tegen of wind mee hebt. 

Bij de start zijn er wat GPS problemen, maar die zijn snel opgelost.

De eerste 100km zijn veel wind mee, en we gaan bij Nieuw Schoonebeek de grens over, daarna zijn het hele stukken naar het westen waarbij we regelmatig tegen de 50km rijden. Toch lukt het een racefietser om ons bij te houden en doordat hij sneller in de dorpen en zo is, raken we hem op een gegeven moment kwijt, ook doordat er een stoet oldtimers langs komt en een verkeersregelaar ervoor blijft staan :-)

In Balkbrug is de eerste stop en ook wel het punt dat we tegen de wind in gaan draaien.

Heiner trekt zich niet zoveel aan van de wind, want die blijft stug doortrappen naar de 50km, heb er een hele kluif aan, gelukkig is de conditie na covid weer een beetje terug, maar het is wel werken geblazen, gelukkig is hij niet zo snel met bochten, en door dorpen rijden, dus dat geeft mij weer tijd op hem bij te halen.

De laatste 30 km gaan weer door Duitsland en de wegen daar zijn toch wel van een andere kwaliteit, vooral de binnenwegen. :-)

Na 205km zijn we terug en het gemiddelde staat op 35km, wat ik hoger verwacht had, maar doordat Heiner met zijn Milan een hekel heeft aan snelheidsdrempels zakt het tempo dan ook geweldig. 

Beide zijn we tevreden met de rit, en volgende week staat de 300km op het programma, dan blijven we in Duitsland en gaan we het Teutoburgen Wald in, met de nodige hoogtemeters. We zien wel hoe dat gaat.

Saluut. 

Winter Elfstedentocht 2022

Schaatsers maar dan met wieltjes.

 Na 2 keer uitstellen is het weer eens zover, met bijna zomers temperaturen gaan het los met de winter fiets Elfstedentocht. in 2020 hebben we de laatste keer gereden, en 2021 niet en 4 jan. 2022 ook niet, dus nu wel.

Zoals wel vaker eerst overnachten ik bij Tom, s'morgens vroeg op om op tijd bij de start te zijn, en dat we op tijd waren blijkt wel uit de foto, want de skeelers starten om 6 uur :-)

Om 7 uur mogen we zelf los, het is al licht om deze tijd, en we knorren snel Leeuwarden uit, niet aan de zuidkant maar dit keer aan de westkant, de route ligt weer net ff anders. Ik denk dat er ongeveer 15 velomobielen waren die meegedaan hebben, de rest uiteraard racefietsers. 

Tom rijdt voorop en al snel hebben we er een stuk of 6 achter ons aan. Op weg naar Sneek gaan we ff van de route af om een slecht stuk te omzeilen, en om aan te geven dat we dat doen, geef ik het door aan degene die achter me rijdt. Maar na de afslag zijn ze ons allemaal netjes gevolgd.

ff checken of alles aanwezig is.

Geeft niet, maar is wel grappig. In Sneek moet ik eerst de stempelkaart achter uit de Milan halen. niet zo handig, maar de rest van de tocht heb ik hem strak bij me. De zon blijft eerst wat weg en de wind is strak oostelijk, dus best nog wel fris. Ik zie op de gps en teller dat we strak iets meer dan 33 gemiddeld knorren. Dus het gaat lekker, alleen de laatste weken niet veel gefietst, en we weten, conditie komt te voet maar gaat te paard. Dus na 50km voelen de spieren al aardig dik. Iets wat ik niet gewend ben.

Nadat een groep racefietsers ons ingehaald hebben rijder er bij  Stavoren meerdere velomobielen bij ons weg,  We blijven met 3 man bij elkaar. Ik merk dat mijn hartslag constant boven de 150 zit en dat is eigenlijk net wat teveel van het goede. Tom rijdt stevig door en had aangeven dat zijn conditie ook niet top was, maar daar merk ik niet zoveel van.

Maar goed, niet te snel opgeven en na Hindelopen en Workum komt al snel Bolsward, alwaar we meestal een bak koffie nemen met appelgebak. Dus Peter nog ff volhouden jongen, tijdens de gezondheid check op het werk, was je bmi leeftijd 49, dus nog redelijk jong.

Als we in Bolward zijn krijgen we een broodje en chocolademelk en ff uit de fiets, daar knap je van op.

Monumentale kerk in Bolsward.

We zijn op de helft, dus dat moet goed komen, maar door de oostenwind krijgen we na Harlingen de wind veel van voren en voordat we bij Stiens zijn, zeg ik tegen Tom dat 35 met tegenwind de max wordt, anders haal ik het niet, hierdoor gaat de hartslag terug naar 140 en kan ik wat herstellen, de snert en rust in Stiens doet me goed. Ook na Stiens blijft de max gelden en na Dokkum ben ik van de dip af, hierdoor kan het allemaal weer sneller.

Tussen Dokkum en Leeuwarden rijdt Tom 2 keer lek en in Leeuwarden gaan we nog een keer dwars door het centrum, dus een super tijd is er niet, maar met een gemiddelde van boven de 33, 33,3 is het, mogen we toch niet klagen.

In de ijshal krijgen we nog wat eten na inleveren van de muntjes en dan is het op Raerd aan, alwaar de koffie wacht en de auto, zodat we weer terug naar Lattrop kunnen.

Saluut.

200 km brevet Zwolle.

 

Eerst een bakkie

Na een lange tijd kunnen we weer eens los met een brevet en we hebben er zin in, het is wel vroeg in het jaar, normaal beginnen de brevetten in vroeg april, maar nu is het 5 februari en vorig jaar in 2021 sneeuwde en vroor het flink, waardoor we konden schaatsen, daar is nu minder spraken van.

Het is winderig, koud, maar gelukkig droog. Een paar dagen voor de start kom ik in contact met Heinrich uit Nordhorn en we spreken af om samen het brevet te rijden. Leuke is dat we allebei in een Milan rijden, Heinrich een GT en ik een LS. Omdat er niet als groep gestart wordt, kun je tussen 8 en 9 uur starten. We zijn om kwart voor 9 weg, na het genieten van een bakkie koffie.

Het 200 km brevet heb ik al een heel aantal keren gereden, maar deze is uitgezet door Eva, en op de kaart lijkt het aardig dezelfde route alleen bij Arnhem gaan we door het oostelijke deel van de veluwe. Daar ben ik al eens eerder geweest tijdens een brevet van Boekelo.

Omdat we elkaar nog niet lang kennen is het wat aftasten hoe we elkaar liggen wat karakter en snelheid betreft, maar de gezelligheid tijdens de autorit en de snelheid tijdens het brevet ontlopen we elkaar niet zo. Alleen Duits is niet mijn sterkste punt, dus ik vraag Heinrich om Duits tegen me te praten en daar waar nodig me te corrigeren, vond ik wel sterk van mezelf.

Al goed, we zijn onderweg en het eerste stuk is bekend, maar als we echt op de Veluwe zijn gaan we over veel betonpaden al slingerend door/over de Veluwe, langzaam aan halen we de langzamere rijders in, maar omdat het op en neer gaat en veel bospaden, ligt ons tempo niet veel hoger dan de rest. De lange rechte stukken die er normaal in een route zaten bij Gerrit Schotman, zitten er nu niet in, een paar wel, maar veel minder. 

ff bijtanken.

Bij de 100km controle doen we een lekker bakkie koffie en een bord snert, dit gaat er wel in. Het is bij een theehuisje waar we kunnen zitten, zo rij je tussen de bomen en zo ben je er. Een gezellig plekje om even te bekomen. Na de pauze gaat het richting Arnhem, en rond Arnhem zijn de bulten aardig vertegenwoordigd en kunnen we goed oefenen in het klimmen. Hier moet ik ook voor het eerst voor naar het kleine blad schakelen en dit gaat best wel goed.

Na Arnhem is er een klim naar 120 meter en de bijbehorende afdalingen. Na 133km hebben we de Veluwe gehad en gaat het vlak naar Deventer, we hebben 800 hoogtemeters gehad, wie zegt dat Nederland vlak is??

Na Deventer is het de IJsseldijk op waar we goed uit de voeten kunnen met onze driewielers en pakken veel racefietsers die tegen de wind in worstelen. Als we in Zwolle zijn merk ik dat rechts voor lek is, en kom nog fietsend bij de finish, waar we om 5 uur zijn. het is nu zaak van afstempelen, Milans op de auto en in de kar en op huis aan. 

Ik breng Heinrich thuis, hemelsbreed wonen we maar 5 km uit elkaar, dus wat is de afstand.
Al met al smaakt het naar meer, en zal dit niet de laatste rit zijn samen.
Saluut.