Project steunrol voor extra versnellingen bult op geslaagd.

 

Een paar weken terug werd er mij de vraag gesteld om een modificatie beter functioneel te maken.

De eingenaar uit Duitsland heeft vorig jaar een Milan GT aangeschaft om brevetten te rijden, met een extra steunrol in de retourketting, zodat hij tijdens het klimmen meerdere versnellingen ter beschikking heeft als hij het kleine blad gebruikt.

Dit vraagt enige uitleg, in Duitsland en andere landen zie en lees je vaak dat ze voor 70 en 33 tandwielbladen gebruiken. Dit is een groot verschil, met achter liefst 11/42 11 speed als het kan.

Waarom willen ze dit, omdat je bult af lekker lang mee kunt trappen (70/11), en bult op toch nog redelijk klein verzet hebt (33/42).

Met deze setting heb je een probleem, je ketting is te lang om met het 33 blad meerdere versnellingen te pakken achter. 33/42 is gauw te klein, en 70/42 is weer te groot als het nog steeds omhoog gaat.

Wij hier in Nederland kunnen op het vlakke heel goed uit de voeten met 53/33 voor, en hiermee heb je indien nodig, nog genoeg schakel bereik als je de 33 voor gebruikt tijdens een klim.

De montage van de extra steunrol in de retourketting beviel niet, (beloofde bereik was er niet) vandaar de vraag of ik ernaar wou kijken.

Ik heb meerdere posities en mogelijkheden geprobeerd en uiteindelijk is het gelukt en hebben we afgelopen zaterdag een testrit gedaan hier in de omgeving van Lattrop waar een paar vervelende klimmetje te vinden zijn.
Uitkomst, een paar vreugde kreten uit de Milan GT en een stralende klant, hij heeft 5 versnellingen tot zijn beschikking, als hij gebruik maakt van het kleinste tandwielblad.

Concreet gezegd, tussen de 5 en 15 km kan hij het kleine blad gebruiken en dan om naar de 70 voor. 
Nu kan hij die versnelling gebruiken die past bij de klim, en stijgingspercentage.

Op mijn vraag of de ketting niet overspringt tijdens echt kracht zetten, gaf hij aan dat dit niet gebeurt.
Vermoed wel als de boel verslijt, dat dit snel gaat gebeuren, omdat de ketting niet vol om het blad heen ligt. Maar dan leggen we er gelijk nieuw spul op :-)

Saluut.

Brevet Zeeland 300km.

Afgelopen zaterdag stond het brevet van Zeeland, 300 km op de agenda. Ben 1 keer eerder met de Quest door Zeeland gefietst, dat was in 2012, dus al mooi een tijdje terug, route was met de klok mee, dus met wat wind uit het zuid/westen, zou het best wel eens leuk kunnen worden.

Maar goed, het was best wel mooi weer, geen wind en geen regen, en een lekkere 6 tot 7 graden, de dag ervoor was het weer bar en boos met wind, regen, sneeuw en een gevoels temperatuur van -3 graden.

De bedoeling is om s'morgens vroeg aan te rijden met de auto en dezelfde avond weer terug, met elkaar toch wel 900 km.
Om 4 uur gaat de wekker en hup in de auto en op naar Zeeland, de start is in Wemeldinge, er zijn meer dan 100 aanmeldingen, en dat zie je wel meer de laatste tijd. Als je dan bedenkt dat we in Zwolle wel eens 10 deelnemers hadden, is dit wel een heel verschil. Dus een aardig peloton staat om 8 uur klaar, waarbij 5 velomobielen.

Heiner uit Nordhorn met zijn Bulk is er ook, zoals besproken, en we gaan samen op pad. De tocht kenmerkt zich al snel als dijkje op, dijkje af, zo kom je ook aan je hoogtemeters :-)

We rijden eerst langs de randen van Zuid-Beveland, via de rand van de dijk, niet het beste asfalt, wat lekke banden veroorzaakt. De controle's gaat tegenwoordig  via een selfie foto, met op de achtergrond een winkel of plaatsnaambord, dit betekend dat je niet aan hoeft bij een restaurant of pompstation. Maar rust heb je niet want de meeste stappen amper van hun fiets af.

Heiner en ik gaan er lekker bij zitten, wat eten en drinken, het is geen wedstrijd. Wel merk ik dat de racefietsers veel getrainder zijn dan 10 jaar terug, toen reed je snel vooruit, nu blijf je veel meer tussen de groepen hangen, er zijn er meerdere die geen moeite hebben om 35+ te rijden.

We zijn pas na 100 km van het eiland Beveland af, en rijden de Delta werken op, hier kunnen we lekker doorrijden, want dijkje op, dijkje af, duintje op, duintje af met al die slingerpaadjes, dat schiet niet op. Wind staat er niet en de zon schijnt lekker.

In Rockanje moet er weer een selfie genomen worden, Tja ziet er niet uit, maar het is wat het is.

Als we doorrijden moeten we bij de haven van Stellendam een brug over bij een sluizencomplex.

De brug ligt eruit, en we kijken even goed om ons heen, hoe lossen we dit op? Achter ons zien we een omleidingsbord voor fietsers en komen uit bij de sluis. Maar de sluisdeuren zijn niet echt velomobiel vriendelijk, niet breder dan 60 cm met leuningen die wel 1.30 hoog zijn. Er zit niks anders op om samen elk velomobiel hoger dan de leuning te tillen en hopen dat we hem niet laten vallen :-(.

Het lukt om veilig aan de overkant te komen incl. de Bulk en de Milan. pffff.

Nadat we deze horde genomen hebben koersen we verder en rijden we al snel tegen de industrie terreinen van de Maas en Rotterdam aan en moeten we de neuzen naar het oosten wenden, om langs de maas naar de Biesbosch te rijden, en dan het Brabantse land op. 

Om kwart over 3 rijden we bij een tankstation het terrein op voor een rustpauze en bakje koffie. Tijdens het bakje bespreken we dat het moet lukken om om 7 uur terug te zijn. Moet lukken zeggen we tegen elkaar, het is nog maar 100 km naar de finish.

Vlak na de stop, fietsen we tegen de Heineoord tunnel aan, alwaar we met een fietslift naar beneden en naar boven moeten, dit neemt nog al wat tijd. Maar wel leuk om mee te maken.

Na de tunnel gaat het richting Zevenbergen waar we ook een selfie maken. Ondertussen krijgt Heiner het gevoel in de Bulk dat hij een lekke band heeft. Ik zie niks, maar tijdens het fietsen zwabbert de Bulk wel, wat een aanwijzing is dat er ergens speling zit. Na een paar keer stoppen en controleren blijkt bij een grondige inspectie van de wielen dat de voorwielen bovenmatig speling te hebben op de lagers, rechtsvoor maakt ook een nogal krakend/schurend geluid.

Oeps dit is niet goed, gereedschap om ter plaatse het probleem te verhelpen, hebben we niet, dus we gaan door op hoop van zegen dat de Bulk blijft rollen totdat we terug zijn. Heiner fietst ook niet zo hard meer, en door alle twijfels is de concentratie ook wat aan het lopen, waardoor er ook afslagen gemist worden, en dan is het weer draaien en keren, al met al, pfffffffffff wordt een lange laatste 100 km. 

Opeens schiet hij een parkeerterrein op wat dood loopt, ik volg hem en via een wandelpaadje lukt het om weer op de weg te komen, in Friesland noemen ze dat geloof ik  "kleunen".

Opeens is Eva ook daar met de Snoek en we praten even en rijden samen Zeeland weer in, Eva heeft het tempo er goed in en rijdt langzaam bij ons weg. Om half 9 zijn we terug bij de start en melden ons af, en bestellen vissoep en 0.0 bier. Effe bijkomen.

Daarna de Milan op de auto en 300 km terug naar huis met de auto.

Het gemiddelde stond nog op 31, viel me niet tegen, veel dingen voor de eerste keer meegemaakt tijdens deze tocht, zoals een fietslift, velomobielen over sluisdeuren tillen, door Zeeland fietsen.

Wat opviel dat er veel Duitsers meereden, in Zeeland, net of het naast de deur is!

Saluut. 

200 km brevet vanuit Zwolle.

 

Zo dit plaatje is wat duidelijker. :-)

Leuke ervan is dat hij de route mooi aangeeft en ook wat info over snelheden en zo, vooral op de veluwe is het op en af.

Voor start nog getwijfeld of ik wel zo gaan, donderdag voor de start na covid weer naar het werk gegaan, en om dan gelijk 200km te fietsen, hmmmmmmmmmm.

Maar goed, tegen mezelf gezegd om hartslag niet boven de 150 en terug schakelen onder 90 rpm dan moet het met rustig aan te doen zijn.

Omdat de route over de veluwe gaat, mag het deelnemersaantal niet boven de 100 zijn. En dat aantal wordt tegenwoordig makkelijk gehaald. Heb ook auto's op de parkeerplaats gezien uit Frankrijk. Zal wel in de buurt geweest zijn. Dit jaar is ook een PBP jaar, dus dat speelt ook een rol.

Voor de start kom ik Gerrit Schotman tegen die tot 2015 actief is geweest voor de brevetten in Zwolle. Veel brevetten met hem gefietst, zelf eentje waar 3 deelnemers waren. Dan is het nu een stuk drukker, nu starten we bij een brevet al in groepen. Nog niet eerder meegemaakt.

Het weer is een stuk milder dan de hele week ervoor en dat is wel prettig, na de start is het veel rijden achter groepen omdat de paden nog smal zijn, maar buiten regio Zwolle naar Heerde toe worden ze al snel breed en krijg je meer ruimte om je eigen snelheid te rijden. Voor Elspeet staat Eva met koffie en geheime controle, dat gaat er goed in.

Er doet ook een Quatro mee, en we wisselen stuivertje wie voor wie rijdt. Hij komt uit Limburg. Bij Apeldoorn worden de heuvels wat hoger, en is het draaien en keren, Na Hoenderloo kunnen we echt even los, en dan schiet het ook goed op. 

Na 90 km komt het theehuisje langs waar we koffie en appelgebak nemen, de route's van Eva gaan veel over bospaden, dat was bij Gerrit wel anders, die koos altijd voor doorgaande wegen. Maar natuur is ook mooi, maar met een velomobiel is het soms wat lastig.

Na de koffie is het op naar de Postbank op het Nationaal Park Veluwezoom, daar ben ik nog niet eerder geweest, het is een klein uitstapje naar rechts op de route. Snel hierna ben je het Park uit en wordt de route eindelijk wat platter, nu nog van Eerbeek via de IJsseldijk terug naar Zwolle. Doordat ik vlak voor de tijd nog een klein jasje heb uitgedaan vanwege covid, zijn de laatste 20 kilometers toch nog behoorlijk zwaarder dan ik verwacht had.

Al met al ben ik om half 5 terug bij het startpunt en dan is het even zitten, cola erbij, velomobiel op het dak laden en 1 uurtje terug naar huis karren waar een lekker warm bad wacht.
Voor de statistieken bleef er nog een gemiddelde staan van 31,6 km.
Saluut.

Ff fietsen met "Mooi Twente".

 Ik had weer eens tijd om mee te rijden, en daarnaast wil ik wat dingen uitproberen met de Garmin GPS Edge 1030 Plus. Tot vorig jaar gebruikte ik een gebruikte Garmin Origon, tot dat hij het niet meer deed. 

Deze Edge is wel een heel ander ding en in mijn ogen wel eens eigenwijs. Want van een track maakt hij een route, is soms handig maar soms niet, want als je verkeerd rijdt gaat hij dingen doen die niet altijd handig zijn.

Maar goed, door te proberen leer je het apparaat wel beter kennen. Nu wou ik kijken of ik tijdens een rit kon wisselen van track, nou zoals je ziet, is het niet helemaal gelukt, want hij begint pas na 50km :-).

Wel is het grappig dat je via connect op je mobiel dit plaatje kunt halen, waarbij je kunt zien wat je snelheden zijn geweest, het blauwe gedeelte is het samen rijden en terug naar Lattrop is duidelijk te zien dat ik de stal ruik.

Maar goed, we waren met zijn 7nen, waarbij 1 twee wielen heeft, en lekker open rondreed, brrr, best wel koud zo rond het vriespunt. De rest zat lekker weggedoken in zijn velomobiel. Ik had de kap compleet op de Milan dus lekker beschut.

Na koffie en appeltaart uiteraard met slagroom om 10 rijden en we zijn het rondje rechtsom gereden, halverwege uiteraard ook weer koffie met appeltaart en het witte spul. 

Bij Rijssen hebben we nog de nodige hoogtemeters gepakt en daar is het leuk rijden. Hof van Twente is een erg mooie landelijke omgeving, waar je kunt zien dat het goed toeven is voor degene die er wonen. mooi landelijk gebied, weinig bebouwing. 

Aan het eind van de rit nog even bij de organisator langs die ons uitnodigde voor een bakje, en discussie over velomobielen en uitvoeringen en onderhoud wat je jaarlijks toch wel moet doen om probleemloos te blijven rondrijden.

ff overleggen.

Saluut.

 

Friese Winterfiets Elfsteden(zeil)tocht 2023

 

Even lachen.

Dit keer eens beginnen met de laatste foto die genomen is van weer een bijzondere tocht, ondertussen hebben we al veel verschillende weertypes gehad tijdens de "Winterfiets Elfstedentocht", maar deze versie nog niet, Een versie waarbij 1/3 van de deelnemers op voorhand al niet kwam opdagen vanwege de wind.

Dus aangezien niet iedereen de finish haalt zal het aantal deelnemers die de eindstreep haalt lager zijn, heb al ondertussen meegekregen dat de combinatie veel wind, regen en temperatuur uitvallers veroorzaakt heeft.

Maar goed, dit was de 8ste uitvoering, want 2021 is voorbij gegaan zonder deze tocht. 
Afgesproken met Tom dat we weer gaan meedoen, op zaterdag naar Friesland, eerst naar het voetbal kijken in Heerenveen, Heerenveen tegen AZ, wat 0 - 2 voor AZ werd, grrrr. Maar goed daarna slapen en om 5 uur uit de veren, op Leeuwarden aan. Het waait al lekker en met de wind mee zijn we zo bij de start.

Dit jaar redelijk weinig velomobielen, maar een stuk of 8, na de start naar Stavoren en pal tegen de wind in. op de stukken met zijwind tegen merkte ik al dat er weinig energie geleverd hoeft te worden om vooruit te komen. In Tjerkgaast koffie bij mijn dochter die verbaasd was dat we er al waren om half 9. Tja met een velomobiel tegenwind, betekend nog altijd 30+.

Op de dijk naar Stavoren brult de wind aardig en met 1 hand aan het stuur, en met 1 hand om de stroomlijnkap op zijn plek te houden lukt het goed om niet van de dijk te waaien, halverwege de dijk staat een Quest waarvan de schuimdeksel weggewaaid is, maar de eigenaar komt alweer aanlopen met het deksel in de hand, hij heeft hem weer, en we gaan door.

Na Stavoren is het met wind mee naar Dokkum, dus dat wordt een makkie. het stuk van Workum naar Bolsward heb ik eigenlijk weinig gefietst, het was gewoon zeilen wat ik deed, hoog aan de wind rijden, en als de druk te hoog werd, meesturen met de wind, zodat de druk eraf gaat, Tom trapte wel mee, en ik ging hem gewoon voorbij met 48,5 km op de teller, lachen man.
Ik verbaas me erover hoe goed de stroomlijn van de Milan SL is, ik zie Tom en Cees Rozendaal meetrappen, terwijl ik gewoon niks hoef te doen met zijwind, ook met zijwind tegen zie ik het.

Nog weinig drukte in Bolsward.

Na Bolsward, gaat het weer met hele stukken wind tegen naar Harlingen, en van daaruit naar Franeker en Dokkum, met wind mee vang je niet veel wind, dus dan kunnen de racefietsers je aardig bijhouden, maar met wind op zij of tegen, tja met windkracht 7 is het voor hun een verloren wedstrijd.

Het laatste stuk zijwind naar Stiens, rijden we in een dikke regenbui met misschien wel kracht 8 erin, en daar ging het erom of we op de weg konden blijven, het ging goed, maar zelf Tom hoefde niet meer te trappen, het was meer sturen en remmen wat ik deed.

Ertensoep in Stiens.

Na Stiens volgt altijd Bartlehiem, maar we hebben afgesproken om die te mijden, want dat is met regen en veel wind een cream om daar over heen te komen met onze velomobielen, gevolg is dat we verkeerd rijden tijdens de alternatieve route, dus dat waren er een paar extra kilometers :-(

Maar goed, tegen 2 uur zijn we in Dokkum voor het laatste stukje tegenwind naar Leeuwarden, tijdens dit stukje haalde we weer veel racefietsers in, en dan zie je echt een verschil in snelheid.

Om 3 uur zijn we in Leeuwarden met een gemiddelde van 31,9 volgens Strava, en kunnen genieten van een maaltijd koolhydraten voor de nodige aanvulling.

Daarna nog terug naar Raerd, zodat het totaal aantal dik boven de 230km komt.

Milan opladen, koffie en hup naar huis.

Saluut.

 

Oliebollentocht Utrecht, 2022.

 

Dit jaar is het weer in Utrecht, zeker weet ik dat het de 3de keer is, maar kan ook vaker zijn, zo goed heb ik de statistieken niet bijgehouden.

Ik ben met de auto gegaan, en de Milan stond uiteraard op het dak, maar bij het lossen van de Milan ontdekte ik dat de achterband leeg is, dat is vet balen, gisteren niks aan de hand bij het laden, nu is het de vraag een leegloper of een klapper!

Ik haal hem van het dak en leg hem op zijn kant in een klein stukje gras. bij het oppompen van de binnenband voel ik geen gaatje, maar het waait hard, dus hier kan ik niet op varen. De reserveband die ik bij me heb is een smal bandje, ik moet eigenlijk 50mm hebben, en deze monteren vraagt om lekke band is mijn ervaring.

Met het achterwiel omhoog houdend loop ik naar kantine om de binnenband te controleren in een wasbak, geholpen door een collega fietser, blijkt het ventiel uit de binnenband gescheurd te zijn, die kan in de kliko. grrrrrrrr. Ik loop tussen de eigenaren van een hoop velomobielen en ik zie onderstaand stel staan. 

Wie kent ze niet, ik vraag op de man af, of ze toevallig een 50mm 26" binnenband hebben en Andre biedt zijn reserve binnen/buitenband aan, smalle Kojac zegt hij erbij, en ik denk hmmmmm, maar goed Hans kijkt me aan en zegt, Oooo maar die heb ik wel, en hup hij haalt een mooie nieuwe 50mm binnenband uit zijn volle Quest XS. Hans hartstikke bedankt man, dikke duim voor jullie.

Ik zoek weer een stukje gras, en monteer de boel ik ben om 10 uur klaar voor de start, ondertussen loopt de start mooi uit en kan ik nog net een bakje scoren en mijn eetkaart ophalen. Om half 11 gaan we rijden, en de route gaat eerst naar de Domtoren, dwars door het centrum, en tja, met een velomobiel door een centrum is niet handig, maar met 100+ stuks is dat nog onhandiger :-). Maar we komen er wel en we kunnen ff bijkletsen, en poseren voor de camera en filmploeg, net voor het gaat regenen in het insteigen, en hop naar de lunch bij de oude start en landingsbaan, de jeugd mag er ff rondschuren, maar ik zoek snel de kantine op voor de lunch, want het regent en ik ben koud.

Tijdens de lunch loop ik Andre en Hans tegen het lijf, en Andre verteld dat hij blij is dat ik geen gebruik heb gemaakt van zijn aanbod, want hij had ze zelf nodig.

Na de lunch worden de touwtjes wat losser gelaten en tijdens de lange route gaat ieder zijn eigen tempo rijden wat betekend, dat bij de eerste echte klim, eerst ff wat kleren uit moeten. Het gaat door het bos en niet alle paadjes zijn verhard, dus ik probeer zo zuinig mogelijk dit mijnenveld te passeren, want mijn banden zijn niet winterhard.

Hierna is het terug naar de kantine in Utrecht waar de snert en oliebollen klaar staan. De organisatie wordt nog bedankt door de voorzitter en volgend jaar is het oliebollen in Arnhem halen.

Afstanden zijn niet lang, maar het is wel gezellig om elkaar weer bij elkaar te zien.

Groet en Saluut.

Overzicht Velomobielen voorraad.

Onderstaande velomobielen zijn beschikbaar voor verkoop, heb je interesse, neem gerust contact op via mijn website velomobielservice.nl.

Verkocht.

E-Orca serienummer 1301021, 2013, met Flevobike accu, elleboogsteunen, extra reservewiel, vloer voorzien van Ventisit matten, 2019 voorzien van nieuwe ketting en tandwielen. Remlicht, knipperlichten en dubbele koplamp, claxon. Ondersteuning is afhankelijk van trapvermogen, en heeft stand soft, medium en high. Met reflectiestroken valt deze E-Orca echt op in het verkeer.

Verkocht.

Carbon Quest serienummer 710, 2014, 13.500 km, 90mm remmen, 2 accu's, nekrol, risse demper Astra 5, 2 spiegels met stroomlijnkapjes, elleboogsteunen, knipperlichten, remlicht, claxon, velomobieltas en fietspomp.

Verkocht.

Carbon Strada serienummer 73, 2016, 15.579 km, 90mm remmen 2 accu's, nekrol, velomobieltas, fietspomp, dubbele koplamp, leds in stroomlijnkappen spiegels, knipperlichten, claxon, tilbeugel en remlicht.

Strada wordt gespoten in kleuren van de klant.

Verkocht.

Strada serienummer 42, 2010, 57.000 km, nieuwe ketting, cassette en tandwielbladen, Flevobike dakje met nieuw venster, dubbele spiegels, dubbele koplampen, fietspomp velomobieltas, knipperlicht, remlicht, tilbeugel, en leuke reflecterende bestikkering.

Milan GT, MK5 serienummer 004, 25.000 km, met veiligheidsmodule Kellermanelektra 12 volt, 90mm remmen, 2 x 11 speed, cassette en ketting 4900 km gereden. knipperlichten, remlicht, met BM kap, en beschermhoes.

Verkocht

 C-Alleweder 1999, laatste die door J. Vrielink is gemaakt. Haal ik volgende week op, en dan in overleg verkoop gereed maken.

Bij interesse graag email naar peter@velomobielservice.nl zodat we de velomobiel kunnen aanbieden.

Saluut