Goed gebruikt?

 

Ik gebruik al tijden F-lite's, eigenlijk zolang ze al bestaan. Jaartal weet ik eigenlijk niet meer, maar moet rond 2006 of zo geweest zijn dat ze op de markt kwamen. 

Heb er menigeen versleten, en deze is ook echt wel versleten.

Of te wel "goed gebruikt".

De F-lite's zijn bekend om de lage rolweerstand maar ook om de hoeveelheid lekke banden, (volgens sommige mensen)

Zelf heb ik daar eigenlijk weinig last van, heb soms maanden geen lekke band, en die keer dat er eentje lek is merk ik dat vaak als ik bij de fiets kom.

Ik denk dat dit komt doordat ik ze altijd gebruik tussen de 5,5 en 6 bar bandenspanning.

Dit geeft een strak rijgedrag, banden wringen niet in de bocht en hij veert niet veel in. en hierdoor blijven de steentje ook niet plakken aan/in de band, (mijn uitleg)

Doordat ik na de 300 km Boekelo geen brevet meer gereden heb, en nu dus ook geen Parijs Brest Parijs, is de controle loopvlak er wat bij gebleven, af en toe de banden weer op de goede spanning en daar bleef het bij de laatste maanden. Afgelopen woensdag op weg naar huis, hoorde ik ineens (vlap, tik, tik tik) in de wielkast en dacht, oke, stukje los rubber aan de band. En pats pssssssssst, in een keer plat.

Oke, fiets op 45 gr. en band eraf en nieuw setje erop en pompen. Tijdens het opruimen zag ik verschillende slijtplekken op het loopvlak. Hup spul in de fiets, thuis ff kijken.

Na het eten kijken en tjonge, die is goed gebruikt/versleten zeg, over de hele band is het loopvlak bij stukken helemaal weggesleten.

Ben altijd erg precies met het uitlijnen van de sporing en dat vertaald zich altijd terug in weinig tot geen slijtage banden en de energie die ik in de trappers stop ook vertaald wordt in snelheid en niet in weerstand van een verkeerde sporing.

Heb gelijk weer een nieuw setje in de fiets gelegd voor het geval er weer eens een bandje versleten is, (of lek) :-)

Saluut.

Friese FietsElfstedentocht en meerdaagse tochten.

5 uur, vlak voor de start

Pinkstermaandag is het weer Elfstedentocht fietsen, dit keer de 37ste keer. Jammer genoeg bleef de jeugd thuis.
Had een mooie vroege kaart geregeld, groep 2. Dat betekende vroeg uit bed, want ik zou thuis slapen.
Om kwart voor 3 gaat daarom dan de wekker, en  hup in de auto zodat we om 5 uur bij de start staan in Bolsward.
Een en ander is goed gelukt. Voordeel van alleen rijden is dat je met niemand rekening hoeft te houden en lekker achter een brede rug kan zitten, als het te hard waait of zo.

Het eerste uur bleef het redelijk droog, maar van 6 tot 8 uur regende het met bakken uit de koude noordelijke Friese wind. Brrrrr. Hier had ik niet op gerekend, had maar 2 laagjes kleren aan, zweetshirt en fietsshirt met arm en beenstukken. In korte tijd zeiknat, maar had het niet echt koud. Waarschijnlijk zijn de arm en beenstukken met fietsshirt dusdanig winddicht dat het laagje water op de huid blijft zitten en isoleert.

Na Dokkum komt de zon door en alles incl. jezelf droogt op en na Bolsward kunnen de arm en beenstukken uit, het wordt zelfs zweten. Vanaf Dokkum tot aan Stavoren hebben we wind mee.
In Stavoren ben ik een half uur te vroeg voor de tijdcontrole en kan zelfs even in de zon liggen.
Mmmmm dat is een stuk beter.
Met een stevige tegenwind terug naar Bolsward waar ik om kwart over 2 terug ben.

Al met al weer een leuke tocht, mensen ontmoet en gesproken, en dit keer gewoon mijn eigen gang gegaan. Hoop dat de jeugd volgend jaar meer gemotiveerd is.


Wat betreft de meerdaagse tochten heb ik besloten om daar mee te stoppen.
Parijs Brest Parijs ga ik niet rijden, 200 en 300 wel gereden, maar de 400 en 600 niet.
De beslissing is een proces, waar ik nog wel in zit, maar ik realiseerde me dat er een dwangmatigheid in zat, die me vaak meerdere maanden bezig hield.  En erger werd als er een tocht naderde.
Dit had uiteraard zijn invloed, waar ik niet tevreden/blij mee was.
Het gevolg was dan ook vaak een wisselend resultaat, wat de 1000+ tochten betreft.
Lichamelijk is het geen probleem, maar tussen de oren anders, en dat heeft invloed op het lichamelijke.

Laatste jaren duurde het herstel langer en bleven de pijntjes ook langer hangen, ik wil niet stoppen omdat het lichamelijk niet meer wil. daar wil ik niet op wachten, daarom nu deze beslissing.
Heb het 12 jaar gedaan met hele mooie momenten, die koester ik ook met veel warme gevoelens, daardoor is het ook jammer om te stoppen.
Maar we moeten ook wijs zijn, en verstandelijk/rationeel een keuze kunnen maken.
Er zijn meer leuke dingen in het leven die ook erg leuk zijn om te doen.
1 daagse tochten, s'morgens starten, s'avond thuis, zal ik met veel plezier blijven rijden.
Saluut.

Amstel Gold tocht 234 km

Zaterdag de Amstel Gold gereden, 234 km lang met de nodige bulten, voor de aardigheid zet ik de info hier even op een rijtje.

Geulhemmerberg   8.0%   5 km
Maasberg               8,0%    22 km
Absteeg                  7,5%   34 km
Lange Raarberg      6,6%   42 km
Midweg                  6,6%   74 km
Fromberg                8,0%   79 km
Koulenbergseweg  10,7%  82 km
Geulheemerberg     8,0%   96 km
Bemelerberg          7,0%   102 km
Heiweg                  9,2%   123 km
Bukel                     5,9%   127 km
Loorberg                8,6%   147 km
Camerig                 7,7%   161 km
Gemmenicherweg 12,9%  170 km
Drielandenpunt      8,8%   172 km
Kruisberg              15,5%   193 km
Eyserbosweg        17,1%   195 km
Huls                       9,5%   201 km
Midweg                 8,2%   211 km
Fromberg               8,0%   217 km
Keutenberg           16,0%   222 km
Cauberg                13,1%   232 km

In totaal zijn het 3140 hoogtemeters, waarbij de eerste 100 km, 1000 hoogtemeters heeft en de rest zit in de rest, de percentage's zijn gemiddelde.
Als je de 2de keer de Geulhemmerberg opgaat heb je de eerste 100 km gehad.
Verschillende bulten kom je 2 keer tegen op de route, dat zijn de Fromberg en de Geulhemmerberg,
Drielandenpunt is met 325 mtr. het hoogste punt.
Ben om 20 voor 7 gestart en was om 20 over 5 terug met een gem. van 25,1 km, max 84 km, en laagste 5 km.
Tot zover de statische gegevens.

Hoe beleef je zoiets:
Filmpje geeft je een eerste indruk, had jammer genoeg stabilisatie uitstaan.
Het is een gezellige drukte, en omdat je een afwijkend vervoersmiddel gebruikt trek je de nodige aandacht, wat dit keer opviel, is dat er veel wielrenners voorbij kwamen tijdens de klimmen met de duim omhoog en zeiden dat ze respect hadden voor de manier hadden waarop. Dit heb ik de vorige keren niet zo ervaren.

Het is dit keer erg warm, en daar had ik halverwege behoorlijk last van, vooral tijdens het klimmen natuurlijk, ik had mijn eerste bidon een minerale tablet erin gedaan, en met de 2de niet, waarna ik veel last kreeg van brandende spieren in de bovenbenen, zelfs in mijn heupen voelde ik het, de 3de bidon weer een tablet erin en het ging daarna een stuk beter. Normaal moet ik niet elke keer een tablet nemen, wordt het me te zoet, maar nu, met die warmte is het beter om het elke keer te doen.

Halverwege heb ik echt gespeeld met de gedachte om er 200 km van te maken of vlak bij het logeeradres te stoppen, dit kan want je rijdt de hele tijd om Valkenburg heen. Maar tijdens het drinken van de 3de bidon ging het veel beter, waardoor ik doorgegaan ben.

Vlak na de start heb je de Geulhemmerberg, in 2015 ging het daar mis bij me, en vorig jaar bij Tom, dus ik was erop gebrand dat het nu wel goed zou gaan, tijdens het terugschakelen hoorde ik 2 grote knallen, maar het ging goed, later heb ik het nog een keer gehad, ketting springt dan achter over de cassette heen, omdat hij nog niet in het tandwiel ligt, zet net even te vlug druk op de trappers. Gaat hij springen.  Er kwamen wel 2 rijders naast me rijden, met de vraag of alles goed gaat, want het geeft een rot knal onderuit de body.

Tijdens het klimmen komen de groepen voorbij en tijdens het afdalen ga je hun weer voorbij, en op het vlakke kun je hele groepen inhalen. Vind dat wel leuk, want je krijgt zo ook wel heen en weer opmerkingen en daar kun je dan weer op reageren. Geen rare reactie's gehad.
Op gezette afstanden heb je verzorgingsposten waar je van alles kunt krijgen, goed geregeld.

Dames met panne

Zuid Limburg is een mooi gebied, maar niks is er vlak, het blijft de hele tijd op en neer gaan. Tussen de bulten is het motto herstellen en tijdens het klimmen loopt de hartslag regelmatig naar 170, zelfs 172 heb ik gezien. Maar de ovale tandwielen zorgen ervoor dat ik kan blijven draaien, alleen bij 15% of meer wordt het stoempen.

Vlak voor het drielandenpunt wordt de warmte me gek, en ik stop in Belgie bij een bewoner die bezig is om 2 meisjes te helpen met hun fiets, ik mag gebruik maken van de waterkraan om het hoofd en voeten te koelen, man wat lekker is dat. Grappige is dat de meisjes uit Friesland komen, dus kon weer even Fries praten, :-) in Belgie :-) moet je de humor van inzien. :-)

Na het drielandenpunt komen de zwaarste klimmen en het vervelende is dat ze vlak achter elkaar zitten,  Kruisberg en Eyserbosweg zitten binnen 2 km. Waarbij de Eyserbosweg best wel een lang stuk is. Dat viel niet mee. Voelde de benen nu wel beter, maar het liep niet echt lekker, je voelt niet echt wat er aan de hand is maar later bleek dat ik met een leegloper rond reed. Nu weet ik dat het een lekke plakker is geweest.

Drielandenpunt

Bij het opdraaien van de Keutenberg was er een toeschouwer die het vuile werk niet schuwde en me het steilste stuk op gedrukt heeft, bedankt man, Tom brak daar voor de 3de keer zijn ketting vorig jaar. Bij het opdraaien van de Cauberg merkte ik weer dat hij niet lekker stuurde, maar door al die schellinkjes merk je niet zo snel dat je een leegloper hebt. Op het vlakke heb je dat sneller in de gaten. Maar goed, na de Cauberg is het nog een klein stukje naar de finish, en op de een of andere manier pers ik er nog een 54 km top uit.
Na de finisch krijgt iedereen dezelfde medaille, en kan een gratis energiepakket afhalen.
Wat een drukte daar, snel de zaken afgehandeld en op huis aan, er wacht me nog een autorit van 3 uur.

Afgelopen zondag, gekeken naar de race en dan zie je de route in grote gedeeltes terug, en dat is erg leuk, je weet ook waar het zwaar is en als je dan de hellingen ziet waar je zelf lang gereden bent, denk je, phoe best wel steil. Maar wat gaan die mannen hard omhoog zeg, petje af hoor.
De eindsprint is nu al legendarisch van M. van der Poel, onvoorstelbaar. Jammer dat hij gaat mountainbiken.
Saluut.

Amstel Gold toertocht 2019

Film wat door de organisatie aangeboden wordt na deelname.

Na de wat teleurstellende deelname in 2018, afgelopen najaar weer aangemeld voor de toertocht, maar na enige tijd bericht dat we uitgeloot zijn, oke, dan maar aanmelden voor de reservelijst, je weet maar nooit.

2 weken terug mijn buurman verteld dat het vinden van een kaart wel lastig is, zegt hij dat ik wel op zijn kaart kan rijden, nou dat laat je niet lopen. Maar na bezoek van de website blijkt het tegenwoordig niet zo makkelijk om op een kaart van een ander te rijden. Dit jaar voor het eerst moet dat via de organisatie en kan het alleen als je op de reservelijst staat.

Bij het ophalen van de startkaart moet je je legitimeren, en bij constatering van fraude wordt je gelijk uitgesloten voor meerdere jaren. In 2015 heb ik onder een andere naam gereden, kaart overnemen en voor de rest niet moeilijk doen, maar het gewijzigde beleid zal wel te maken hebben met traceerbaarheid, veiligheid en verantwoordelijkheid.

Je rijdt met een transponder die alles registreert, en bij calamiteiten is het wel makkelijk als alles klopt. Ook voor de organisatie. Maar goed, ik stond op de reservelijst, dus dat is geregeld.
Nu lijkt het mooi weer te worden tijdens het paasweekend, als er ook geen mechanische storingen optreden kan het zaterdag best een leuke tocht worden :-)
Saluut.

Klopt de data?

Onlangs de actie camera van Garmin aangeschaft en ben nu deze volop aan het uitproberen.
Met een volle accu naar het werk, met de bedoeling om na het werk een extra rondje te rijden voordat ik zou gaan eten bij mijn dochter in Oldenzaal.
Tijdens de rit de hele tijd de camera aangehad en toen ik bij mijn dochter was, was de accu leeg na een totaal tijd van 1,5 uur gebruik die dag, en benieuwd hoe de data eruit zou zien.
Na een hele dag werken en druk zijn met van alles en nog wat, ben ik soms best wel toe aan een fris fietsritje. Even de adrenaline uit je lijf trappen.

Na het heerlijke eten naar huis fietsen en na douchen en zo de camera aangesloten op de computer om te kijken hoe een en ander eruit ziet. Ik was redelijk verbaasd want de totaal tijd stond op 1 uur en 6 min, met een totale afstand van 54 kilometer, het drong niet gelijk tot me door, maar opeens dacht ik, klopt dit wel, dat is, ff rekenen, bijna 50 km gemiddeld. Dit kan niet waar zijn.

Was mijn kruissnelheid tijdens de rit vaak boven de 50, maar niet 55+ wat je moet rijden om dit te bereiken, de dag erna de rit via Garmin MapSourse uitgetekend via een track, en daarbij is de totale afstand 47 km. Dan is het gemiddelde overall 44 km, oke, dacht ik, dit is wat bij me past, en ook bij de kruissnelheid die ik heb gereden.

Heb een filmpje gemaakt met kleine korte stukjes van de rit, met wel een track van de hele route rechtsboven in.  Jammer is wel dat het filmpje niet groter mag zijn dan 100mb, door alle info die erbij staat is dat snel vol. Ik zie ook filmpjes op blogspots staan die veel langer zijn, maar waar geen extra info bij weergegeven wordt, zoals snelheid en dergelijke.
Filmpjes met data vind ik wel veel interessanter om te zien.

Maar eens navragen bij Garmin hoe het kan, want de camera pakt alle gegevens van de satellieten die boven ons hangen.
Saluut

Meten is weten, gissen is missen, jammer maar waar!

Hieronder het verhaal van Jaap Bouwman, jammer maar waar gebeurd, na verkeerde her montage van de fietsdealer, gelukkig heeft Jaap de handdoek niet in de ring gegooid maar gekeken wat er fout zou kunnen zijn.

METEN IS WETEN: het effect van ovale tandbladen.

Door Jaap Bouman.

Zoals de meesten van jullie weten, zie ik het als een sportieve uitdaging te

blijven randonneren, juist bij het ouder worden(nu 77). In 2007 en 2009 reed ik

PBP en LEL binnen de limiet uit. In 2011 en 2015 lukte dat niet. Voor 2019 sta ik

opnieuw ingeschreven bij PBP met 90 uur voor “vélos spéciaux” (waaronder

mijn ligfiets M5-CHR). 

Deze winter rees bij mij twijfel of mijn ovale tandbladen wel goed stonden

afgesteld (knieklachten). Mijn kennis van mechanica is 60 jaar na de hbs

behoorlijk weggezakt en het kostte mij enkele dagen studeren om mijn

vermoeden te doen groeien, dat ze verkeerd stonden. 

Kort na het juist bevestigen (4 jaar geleden door Peter de Rond) had ik een carbon

beschermring laten monteren en helaas níet opgemerkt dat het ovale tandblad

daarbij 72º gedraaid was (1/5 van 360º).

Dus 4 jaar later en 30.000 km verder en 2 jaar knieklachten.

Rechts leek de oplossing nabij! Vlak voor de start van Zwolle 200 bevestigde 

Peter met één blik op mijn ovale tandblad dat mijn vermoeden juist was. 

De volgende zaterdag zat ik vanuit Zeeland met een “vrij-reizen-dag” en met 

ligfiets om 6 uur in de trein op weg naar Almelo. 

Daar was het nog een uurtje fietsen naar Lattrop aan de Duitse grens. 

Peter stelde de tandbladen juist af en een uur later

reed ik blijmoedig terug naar Almelo. Het voelde “anders” en het leek wel of ik

sneller reed…. Verbeelding? Volgens Peter de Rond is dat een bekend

fenomeen na overstappen op ovale bladen. In een schriftje houd ik al mijn

gereden tochten bij. In mijn enthousiasme wilde ik niet over één nacht ijs gaan

en besloot ik om ruim één maand vóór en ruim één maand ná het correct

plaatsen de totalen te vergelijken:

Vóór: 900 km (afgerond) met 22,8 km/uur (over heel 2018 22,7 km/uur)

Ná : 900 km (afgerond) met 23,9 km/uur. Tel uit je winst!

Bovendien zijn de klachten en het dik worden van mijn rechter knie

verminderd. Maar de GROTE VERRASSING kwam pas, toen ik het aantal 

verbruikte Kcal ging vergelijken. Ik rijd altijd met hartslagmeter (en op advies

van Robert Carlier op gewenste hartslag i.p.v. gewenste km/uur) die

automatisch het verbruikte aantal Kcal berekent:

Vóór: 13.400 Kcal

Ná : 12.200 Kcal (afgerond)

Dus globaal rijd ik 1 km/uur sneller en verbruik ik 1000 Kcal minder over 900

km. Vergelijk dat met het brandstofverbruik van een auto als je 130 of 100

km/uur rijdt! Nu begrijp ik dat Chris Froome en Marianne Vos (beiden rijden

“ovaal”) aan het eind van de rit meer energie over hebben dan hun

concurrenten!

Jaap Bouman.

ps. Peter de Rond bedankt!

Naschrift, uitleg

Met een juiste afstelling heb je niet alleen 4 %meer vermogen op de ketting, maar ook 9% minder melkzuur in je lichaam, en daarnaast ga je gebruik maken van een derde spiergroep, dus de belasting verdeelt zich ook beter over de spieren. Al met al verbeteringen, en minder belasting. 

Veel gebruikers geven aan dat het natuurlijker aanvoelt, dit komt doordat je op de dode punten (onder en bovenin) een kleinere radius hebt, afstand ketting trapas is kleiner, hierdoor ga daar veel makkelijker doorheen. en wanneer je verticaal beweegt met je trapper, je de grootste radius, afstand ketting, trapas is groter, je juist sterker bent en veel vermogen kwijt kunt. 

Dit geeft een hogere cadans en hierdoor lagere belasting van je gewrichten, vooral mensen met gewricht klachten geven later aan dat dit alleen al veel meer fietsplezier geeft, dus als je het gedoe over vermogen, snelheid en melkzuur je niet interesseert, dan kun je langer doorgaan met fietsen omdat je bewegingsapparaat minder slijt door de jaren, en dat is ook een zeer waardevol pluspunt.

Jaap schrijft over 1,1 km verschil in gem. snelheid, moet je eens bedenken wat dat betekend, dat is 5% sneller. Lijkt zo weinig, maar als ik 40km gem. rij, wat geen probleem is, ga ik 2 km sneller. Dat zijn heel wat rondjes op een wielerbaan. Of ik kies ervoor om met dezelfde snelheid te rijden maar veel frisser uit de fiets te komen.
Voor Jaap is die 1,1 km snelheid bij PBP gewoon 3 uur minder fietsen.

Saluut.

Bemiddeling in verkoop van uw Velomobiel! Vermittlung beim verkauf von Velomobil!

Heb je een velomobiel staan die je wilt verkopen  maar de stap ernaar toe is moeilijk te zetten?

Ik kan je helpen…

Hoe ga ik te werk:

Ik maak  in overleg met jou je velomobiel verkoop gereed van begin tot eind. Dit houdt in dat ik ervoor zorg draag dat de fiets technisch goed is gekeurd en bemiddel in de verkoop.

Bij verkoop zal ik de fiets afstellen op de nieuwe eigenaar.  Op deze manier verkopen geeft dit de koper het vertrouwen dat hij een velomobiel koopt die hem nog vele plezierige kilometers verschaft.

Voor verdere informatie stuur me een email of geef een belletje.

Saluut.

Haben Sie ein Velomobil, das Sie verkaugen möchten, aber der Schritt dahin ist schwer su setzen?

Ich kann Ihnen helfen…

Ich werde Ihren Velomobilverkauf in Absprache mit Ihnen vorbereiten. Das heißt, ich versichere, dass das Fahrrad Verkauf technisch geprüft ist und vermittele bei der Verkauf..

Beim Verkauf werde ich das Fahrrad an den neuen Besitzer anpassen. Der Verkauf auf diese Weise gibt dem KÁufer das Vertrauen, dass er ein Velomobil kauft, das ihm viele angenehme Kilometer bietet..

Für weitere Informationen senden Sie mi reine E-Mail oder rufen Sie an.

Gruß.