Huidige voorraad Velomobielen, Mango's, Quest, E-Orca, QuestXS, Milan GT, Strada.

 

Op dit moment heb ik 8 velomobielen op voorraad voor de verkoop, vandaar maar samen op 1 foto.
Heb je belangstelling voor 1 van deze jongens, dan stuur ik je op verzoek meer foto's en een uitgebreide specificatie toe.

Super Mango:
Voorste helft van de top kan omhoog en naar voren, hierdoor een zeer ruime instap.
Top incl. stroomlijnkap die eraf kan met mooi weer.
4x8 speed met een tussenstand met vrijloop.
Voor en achter F-lite banden.
Complete verlichting en achter voorzien van tiloog.
Vraagprijs 3250,00

Quest nr. 100:
Body blaauw metalic, top is wit gespoten.
3x20", 2 x 9 speed
Schuimdeksels, nieuwe banden, nieuwe lagers, nieuwe ketting.
Alles is los geweest en daar waar nodig is onderdelen vervangen.
Voorzien van knipperlichten, remlicht, claxon, binnenverlichting, en tiloog.
Vraagprijs 1950,00

Strada nr 85:
Kleur Geel, 3x9 speed, velomobiel tasje, fietspomp.
Een standaard Strada, met tiloog, 2 spiegels en tiloog.
Geheel nagekeken.
Vraagprijs2150,00

E-Mango nr. 0912221: Verkocht.
Bouwjaar sept 2009, opknapper.
Kan zo gekocht worden.
Vraagprijs in overleg.

E-Mango Plus nr. 1105289:
Bouwjaar mei 2011
Witte body, rode top.
km stand 6450.
1x10 speed, nekrol, velomobieltasje, tiloog.
Accu is nog goed, met 50% ondersteuning, gem. 30km, actie radius 70km.
Vraagprijs 3150,00

Quest XS nr. 051:
Opknapper.
Kan zo gekocht worden.
Vraagprijs in overleg.

E-Orca, nr. 1301021
Bouwjaar 2013.
Voorzien van Flevo dakje, en afsluit schuimdeksel, tiloog
E-Orca heeft een compleet reservewiel, met binnen en buitenband.
250 watt motor, accu 38,4 volt, 13,2 Ah.
Vraagprijs 6750,00

Milan GT, nr MK7 080
Bouwjaar jan, 2022.
Body onderkant blaauw, bovenkant geel.
1x11 speed, km stand 14518
2 spiegels met stroomlijnkapjes, nieuwe banden, hoes voor over Milan GT, reservebanden.
Bagagevakken links en rechts, elleboog steunen, schuimdeksels.
Vraagprijs 7250,00

Zoals aangegeven, wil ik graag bij belangstelling meer foto's en info verstrekken.
Voor proefrijden stellen we de velomobiel af, zodat je een goed besluit kan nemen voor aanschaf.
Saluut.

De 41ste keer Fiets Elfstedentocht samen met schoonzoon.

 

Afgelopen winter besproken met Dirk Jan hoe we in 2025 te Elfstedentocht zullen gaan rijden, het leek hem wel leuk om een rug aan rug tandem van Flevobike te gebruiken hiervoor. Ik had zo mijn twijfels, heb er 1 keer mee gereden en het is best wel lastig om hem in de hand te houden.

Maar goed, je gunt de jeugd ook wat, niet waar. Fietsvriend Heinner in Nordhorn heeft er eentje en dat is niet ver weg, na het datum prikken is het op naar Nordhorn om een keertje proef te rijden.

Het resultaat is een /Weber enkelbandletsel, of te wel onderste stukje van het kuitbeen heeft een breukje, grrrrrrr
We zijn gevallen met de rug aan rug tandem, waarbij de enkel in de verdrukking kwam, dit was in ieder geval einde wandel Elfstedentocht en afwachten in hoeverre de fiets Elfstedentocht gereden kan worden.

Eerste 2 weken rust houden, is het advies en dan na 3 weken, wat meer gaan bewegen met een enkelband brace. Na 2,5 week al weer wat voorzichtig gefietst met een aangepast pedaal, zodat ik niet mijn enkel hoef te draaien met het inklikken.

Kracht zetten met de geblesseerde enkel, bij wegrijden lukte niet, maar gewoon meetrappen wel.

Na 4 weken schoonzoon lief weer gevraagd , wat gaan we doen, nu met de
Haze Pino tandem, ja, is goed is de reactie, we gaan weer proefrijden, alleen heeft het net geregend en in een bocht met klinkers gaan we plat op de geverfde delen, met als gevolg een paar vervelende schaafplekken erbij.

Ook de rechterenkel heeft een tik gekregen want die kleurt ook aardig, maar die is na een weekend weer pijnvrij.

Je zou haast denken, we kunnen maar beter thuisblijven dit keer, want tja, al 2 keer onderuit met een tandem, daar wordt je niet vrolijk van. Vrouw en kinderen adviseren dan ook van, pas maar op, straks lig je weer.

Maar de aanhouder wint denk ik dan wel eens, dus bij het opwachten bij de finisch van de wandel  Elfsteden, afgesproken dat we in Sneek kunnen overnachten voor het fietsen.

Zo gezegd zo gedaan, zondag naar Sneek, en maandagmorgen los op de tandem naar Bolsward, om half 8 is de start dit jaar.

Zoals gewoonlijk is het erg druk, maar het is goed weer en de mensen zijn vrolijk en gaan ervoor. Doordat we laat starten is het soms lang wachten bij de controle posten en Dokkum spande de kroon dit keer, koste meer dan 30 minuten op bij de stempelaars te komen.

Normaal lukt het altijd om voor 6 uur te starten en dan heb niet zoveel fietsers bij de controles, en als je wat door fietst ben je bij Leeuwarden de langzame wel voorbij.

Maar goed, veel positieve reactie op de tandem want zo vaak zie je ze niet. Dirk Jan is een goede stoker, dus we schieten lekker op, en vaak schuilen er hele groepen achter ons, als we tegen wind hebben.

De hele dag is het droog en af en toe schijnt de zon, op bekende plekken ff bijkletsen met mensen die we kennen, dus al met fietsen we maar 8 uur en 30 minuten van de 11 uur die we onderweg zijn.
De reactie onderweg maken het wel goed dat je met een Pino langzamer bent, vooral sommige fietsers schrikken als je voorbij rijdt want normaal zien ze eerst een wiel, maar nu alleen eerst het kettingblad en trappers, en men verwacht niet ingehaald te worden door zo'n malle tandem.

Al met al weer een Elfsteden kruisje erbij voor de verzameling, enkel heeft geen problemen gegeven, maar was de volgende morgen wel wat extra stijf.
Op naar de volgende, proberen de 50 vol te maken.
Saluut

Brevetten "Rondje Veluwe en Rondje Friesland

 

Zo kun je er wel weer even tegen, na het eten.

Ff lachen mannen!

Zoals je ziet gaat ze dat goed af als er genoeg eten voor ze staat. We hebben er met zijn drieën er net 100km erop zitten en hebben best wel trek.

De bedoeling was om om 9 uur te starten in Zwolle voor het 200km brevet, maar er lagen nog fietsschoenen van iemand op de thuisbasis dus de start werd 10 uur.

Nou dat hoeft geen probleem te zijn als je velomobiel rijder bent, gewoon goed door trappen dan ben je best nog wel voor het donker thuis?

Eva de organisator van het brevet was nog aanwezig om de brevetkaarten te overhandigen zodat we Zwolle 1 uurtje later konden verlaten, het is een nieuwe route met allerlei verschillende landschappen en vergezichten, er wordt best tijd in gestoken om leuke stukjes in de route te krijgen. 
20 jaar terug waren het vaak routes die geschikt waren voor velomobielen, omdat G. Schotman zelf ook een Quest had, dus je kon altijd lekker door rijden, nu zitten er vaak ook verharde bospaden in, die het tempo best wel drukken, vooral als het mooi weer is, maar in februari ben je vaak een van de weinigen die er gebruik van maken.

In ieder geval de late start mocht de stemming niet drukken en met zijn drieën hebben we best wel lol gehad, na 100km haalde we de langzamere deelnemers in en dat werden er steeds meer, voor mijn gevoel hebben we bijna elke hoogtemeter op de Veluwe wel gehad deze rit, want ik heb klimmetjes gezien die ik nog niet kende, zelf eentje waar het kleine blad 30tands bij nodig was, en ik heb al aardig wat ritten gehad op de Veluwe :-)

Al met al waren we nog voor het donker terug in Zwolle, snel de fietsen op de auto en afstempelen bij Eva. Deze zit dus weer in de pocket.

Tja, vol is vol.

Tijdens het 300km brevet moeten we al snel op het pontje bij Genemuiden, dus die staat helemaal vol met fietsers, want het deelnemers aantal is dit keer net iets meer dan 100. De langzamere rijders moesten zelf wachten op de volgende afvaart, want vol is vol.

Dit keer uiteraard wel op tijd gestart, om 8 uur wel te verstaan, het is mooi weer, maar net deze dag staat er best wel een dikke vette wind OZO, windkracht 6 met hardere stoten. 

Op de slinger dijk van Vollenhove tot aan Kuinre konden we het goed merken en de SnoekL zeilde zelfs zodanig dat ik hele stukken kon uitrusten of trappen met 50 tot 80watt, wat natuurlijk makkelijk fietsen is dan.

Tot aan Stavoren hebben we veel wind van opzij of achter dus erg vermoeiend is het dan niet, het gemiddelde in Stavoren stond op 37,5 km.
Hierna gaat het naar boven naar het noorden, dus toen werd het wel trappen, maar ook stukken dat we de wind weer van opzij hadden en dan merk je het goed dat de body of zeil effect je helpt.
Tom vond het wat lastig om een brevet van 300km, met een snelheid van 40km te rijden, oke, jij op kop volg ik wel. 
Na een tijdje rijdt hij zelf ook 40km, wel afhankelijk vanuit welke hoek de wind komt uiteraard. Ik heb er wel schik om.
In Raerd staat de warme bami klaar bij Tom thuis, dus dat gaat er goed in, Tom zijn vrouw wordt hartelijk bedankt voor de geleverde inspanning, Top.

Tot aan Kollum hebben we regelmatig wind tegen, maar na Kollum moeten we nog 120km naar Zwolle, maar ook dit stuk vinden we weer stukken waarbij de wind ons helpt om lekker door te trappen. al met al is de best wel stevige wind, vaak een vriend, voor ons, tijdens dit brevet, maar daar denken de racefietsers anders over, dat kun je je, denk ik, wel voorstellen.

We zijn als een van de eerste terug in Zwolle, weer eerst de fietsen op het dak en als we goed en wel afgemeld zijn bij Eva, komen de eerste racefietsers binnen, die wat meer energie hebben moeten leveren. We zijn10 uur en 20min onderweg geweest, en het gemiddelde bleef hangen op 34,2km.

Later de archieven van alle brevetten nog eens bekeken (door Tom), en we hebben in 2015 een 300km brevet sneller gedaan dan deze. Het gemiddelde vermogen bleef hangen op 91watt, maar doordat ik hele stukken niet getrapt heb of bijna geen kracht hoefde te leveren, verklaart wel het lage gemiddelde.

Al met al 2 leuke gezellige brevetten waardoor de smaak naar meer is toegenomen.
Saluut.

 

Friese winter fiets Elfstedentocht

Altijd onderweg even koffie drinken bij dochter.

Afgelopen zondag weer de Friese winter fiets Elfstedentocht voor de 11de keer gereden.
En dit was dus een echte winter fietstocht, wat me de uitspraak ontlokte bij de finisch. "In 1985 was het warmer toen we de schaats versie reden", het regende namelijk tijdens de tocht der tochten in 1985.

Nu was dat duidelijk anders, mist en vrieskou, wat ervoor zorgde dat je zelfs in een velomobiel extra kleren nodig had, ik had de geitenwollen sokken van mijn schoonvader als overschoen aangetrokken, waardoor de tenen nog op temperatuur bleven :-).

In Hindelopen doen ze de controle in klederdracht.

Omdat we de kaarten al in huis hadden, zijn we vanaf Raerd vertrokken en de route opgepikt voor Sneek. Je hoeft namelijk niet te stempelen bij de start, het eerste stempeltje krijg je in Sneek, of liever gezegd ze knippen je deelnemerskaart.

Het eerste uur is het nog donker en met de mist is het wel oppassen geslagen, maar zolang er strepen op de weg staan is het goed te doen, anders lijkt alles op elkaar, weg en berm. We hebben in totaal 2 andere velomobielen gezien, en dat is ook wel anders geweest, belangstelling loopt in dit geval schijnbaar terug.

Controle, broodjes en bouillon.

Bij de controles hoefde we niet uit de fiets, de knipjes werden elke keer buiten gezet, dat is wel luxe. Je komt eraan rijden stoppen, kaartje omhoog, knipje erin, kaartje weer opbergen en weer verder. Alleen in Bolsward en Stiens eruit want daar krijg je broodjes en snert naar behoefte. Vooral de snert ging erin als koek.

Dit jaar ook een nieuwtje dat we gewoon op kruissnelheid ingehaald werden door een groep op de racefiets, ze rijden je gewoon voorbij als je 35/36 km kruissnelheid op de teller hebt staan, knap hoor bij deze omstandigheden, want ook voor hun geldt dat het koud en mistig is. Maar ze rijden wel kop over kop, hierdoor helpen ze elkaar om de snelheid vast te houden.

Snert in Stiens.

Tom rijdt meestal op kop omdat hij de wat langzamer rijder is. (zegt hij). Daar heb ik niet zoveel van gemerkt hoor. De avond ervoor zijn Quest nog nagekeken en remmen en ketting een behandeling gegeven wat die werkte niet naar behoren. Ik kan wel merken dat hij 1,5 decennia jonger is, tijdens optrekken heb ik wel werk van om bij te blijven.

We rijden zo met een redelijk tempo door Friesland en komen om half 3 aan in Leeuwarden, met een gemiddelde van 32km, wat toch weer niet onaardig is. We gaan getrouw op de foto met de ronde miss en nemen even de tijd om de warme hutspot te nuttige, ook hier zie je terug komen dat je minder krijgt voor het zelfde geld, net zoals in de supermarkt. Andere jaren kreeg je nog gewoon een bord vol, nu is het een patat puntzakje waar de inhoud niet boven uit komt.

Nog even op de foto.

Nog een stukje naar Raerd en dan is de route/rondje compleet, na een bakje koffie en wat nakletsen kan met de Snoek-L op de auto, de terugreis begonnen worden. Bij Coevorden ontsnap ik nog aan een frontale botsing, doordat een tegenligger in de mist een vrachtwagen gaat inhalen terwijl we daar rijden, een flinke ruk naar rechts voorkomt dit gelukkig, het gaat zo snel dat ik geen tijd heb om te schrikken. Weet niet wat er verder met de tegenligger gebeurt is, want door de mist zie je niet zoveel voor en achter je.

Al met al weer een bewogen dag, en om half 7 ben ik veilig thuis, alwaar een
warme maaltijd voor me klaar staat.

Saluut.

De laatste Questen geleverd door Velomobiel.nl

Even een statie portret.

Vorig jaar hebben we 2 Questen besteld toen het nog kon, het resultaat daarvan is dat het de laatste van een Iconisch velomobiel zijn, die door Velomobiel.nl nieuw geleverd zijn.
Met recht kun je zeggen dat de Quest een beeldbepalende velomobiel is geweest en zal blijven. Er zijn er ook tenslotte 1000 van gemaakt, om precies te zijn 1077.
Zelf heb ik de eerste in 2002 nieuw afgehaald en tot 2020 questen gereden. De 3x20” zelf 80.000km en ook PBP in 2007. Daarna volgden de serienummers elkaar snel op, denk dat het er wel 6 zijn geweest.
Na 2020 heb ik verschillende andere modellen gehad en geprobeerd, die

Klaar voor de aftocht.

allemaal wel iets hadden maar niet wat de Snoek L nu heeft in totaal.
Maar dat is ook wel logisch want de ontwerpers van de Quest zijn ook de ontwerpers van de Snoek en Snoek-L.
Denk dat de Quest nog steeds een wens is van een bepaalde doelgroep, makkelijk in onderhoud, met redelijke inspanning een best wel een heel bijzondere snelheid, en niet te vergeten het comfort en mogelijkheden die dit model biedt, er kan zelf een complete kampeer uitrusting in mocht je voor langere tijd op pad gaan.

De opvolger geflankeerd door de oudjes.

Al met al wel jammer dat hij niet meer leverbaar is, naar mijn mening, maar de mallen gaan niet naar de bekende
schroothoop, dus wie weet blijven ze in de toekomst toch nog leverbaar via een omweg. Al met al een hele prestatie van Velomobiel.nl, en ook wat nostalgische gevoelens die dit model teweeg brengt bij de mensen van Velomobiel.nl. 

Saluut maar weer.

Mistig weekend tijdens BRM200 Boekelo en Oliebollentocht.

Klaar voor de start, begint net wat licht te worden.

Net na kerst en dan gelijk voor de vrijdag en zaterdag 2 dagen fietsen, het weer is rustig maar daardoor is het best wel mistig en koud. In 2014 heb ik dit brevet ook eens gereden en tja, in de winter is het nu eenmaal geen zomer.

Het randoneuren wordt steeds populairder, want ondanks het weer toch 95 aanmeldingen en dat is wel eens anders geweest, dit keer ben ik de enige met een velomobiel. Dus weinig gezelschap tijdens de rit. Eerst wat achter de voorste groep rijden en die verlies je snel uit het oog tijdens de eerste klim.

Die was gelijk best zwaar want de

Mooie muurschildering.

teller gaf 4km als snelheid aan, poe poe gaat goed dacht ik. Er zijn 800 hoogtemeters gemeld dus genoeg te doen. Als ik de groep inhaal begint gelijk weer 1 klim, heb ze nog 2 keer gezien en bij de finish waren ze net 5 minuten voor me.

In Tecklenburg moest ik de Snoek uit, want met dat vochtige weer slip hij door op de kasseien die daar breed uitgemeten liggen. Dit stadje is ook bekend om de stijgingspercentages die je daar tegenkomt.

Voor de rest is het gewoon door kachelen, vanwege de mist is het zicht niet vrij, alleen bij Freiburg was de zon aanwezig voor een half uurtje, ik was om 20 over 4 weer terug, en na wat bijkletsen de Snoek op de auto en naar huis, want de volgende dag staat de oliebollentocht op het programma.

Netjes in de rij.

De volgende ochtend gelijk weer vroeg op want het ritje naar Rotterdam is toch 2 uur rijden met de auto in dit geval. Weinig file en geen mist waar de radio zo voor waarschuwde, nou een klein beetje dan, hier en daar. De start locatie is een ruime locatie waar auto's en fietsen ruim de ruimte hebben om te gaan staan.

Er blijken iets meer dan 111 deelnemers te zijn, het is een beetje een vaste kern die hier op af komt. Het is bijkletsen en nieuwe mensen ontmoeten die voor het eerst mee doen. De groep gaat als 1 geheel rijden en de voorste houd het tempo op 24, maar achterin zijn de verschillen in snelheid ook wel 24. maar

Parkeren bij van Nelle.

dat is bekend met een grote groep. 

We gaan voor het grootste gedeelte van de tocht buiten Rotterdam rijden en dat is wel prettig, het stukje Rotterdam was ook niet onaardig langs het water, gelukkig waren er niet zoveel mensen op de been, want dan was het een stuk lastiger geworden als de wandel promenade vol staat met mensen, dat was laatst in Keulen wel het geval en dan schiet het echt niet op.

Bij de van Nelle fabriek was de pauze en daarna terug naar de start locatie alwaar de oliebollen klaar stonden, volgend jaar is de tocht in Groningen, dat is voor het eerst dat het in het noorden gedaan wordt, is niet onaardig, afstand Groningen Rotterdam versus Rotterdam Groningen is hetzelfde op de kaart, maar er zijn mensen die daar wat moeite mee hebben. de catering was wat karig, fietsen op 4 oliebollen en 5 bakje koffie houd niet over, dat hebben we wel eens beter meegemaakt.

Saluut.

BRM 200 km, vanuit Venlo en Dronten.

We nemen een foto van elkaar :-)

 Nadat Heiner heeft aangegeven dat hij op 26 oktober het brevet vanuit Venlo gaat rijden, dacht ik, "ja laten we dat doen". 

Aldus vroeg uit bed, beide velomobielen op het dak, en 2 uur rijden naar Venlo, leuke bijkomstigheid is dat de route langs het appartement van Heiner gaat.

Het is een van de laatste mooie dagen dit najaar en de temperatuur gaat naar de 20graden in het zuiden. Er zijn ongeveer 90 deelnemers die meedoen en na de start rijden we de eerste 40kilometer over veel kruipdoor, sluipdoor weggetjes, en dat is voor een velomobielrijder niet zo leuk.

Gelukkig wordt het daarna beter, zodat we ook wat langere stukken gewoon kunnen toeren, hoogte verschillen zijn er niet echt, maar af en toe wat op en neer, net zoals hier in de omgeving.

We moeten door het centrum van Keulen om een foto te maken dat we daar geweest zijn, wat een volk, je kon over de koppen lopen. Iedereen wou nog ff langs de rivier lopen en lekker genieten van het najaar. Keulen heeft dan ook veel tijd gekost om er door heen te rijden. Wat me opviel is dat de kwaliteit van de Duitse wegen best wel slecht is geworden, op een doorgaande weg die omlaag loopt zaten me toch een bulten en kuilen, echt niet best, dat zie je gelukkig in Nederland niet. Je kunt echt zien dat de Duitse overheid de boel de boel laat, net als in Belgie, daar zijn de wegen ook slecht.

We zijn net voor het donker terug in Venlo en genieten na van de aangeboden soep en broodjes, daarna is het weer 2 uur terug karren in de auto. 

Tegenwoordig is een selfie ook een stempel.

9 november heb ik het brevet vanuit Dronten gereden, het weer type was duidelijk meer winters, koud en een redelijke wind. Starttijd is hetzelfde dus ik kon 1 uur langer op bed blijven liggen. Dit keer ging de route om het Markermeer heen, grofweg, Dronten, Lelystad, Enkhuizen, Amsterdam, Almere, Lelystad, Dronten.

Gewoon een vlakke route met doorgaande wegen, nou ja, doorgaande, vlak voor Amsterdam werd het al kleine weggetjes, dan Amsterdam, klein stukje naar Almere weer doorgaand, Almere veel bospaden, laatste 10km naar Lelystad, dan weer bospaden en dan 1 streep naar Dronten.

Er waren meer dan 100 deelnemers en als je dan boven de 40km per uur kruist en de racefietsers halen je dan nog in, dan rijden er haast profs mee met brevetten, het lukt dus ook niet meer om als een van de eerste terug te zijn, zal wel aan de leeftijd liggen :-).

Maar goed, een leuke rit om te doen, alleen wat koud, en toch mooi om half 4 terug, waarnaar de Snoek weer op de auto kan, want naar de start en terug naar huis fietsen doen we niet meer.

Saluut