Trainingsrondje na tuning Quest.

Snuitje is iets lichter.

Dit jaar geen lange tochten, alleen woon werk verkeer. En dan ben je wat makkelijker wat onderhoud betreft, want de fiets blijft wel rollen als je maar trapt.
Begon de laatste 2 maanden wel te merken dat er wat bijgesteld moest worden en had van de winter al het plan om stugge veren te monteren.
Zeker na het waterbad begon de roep om onderhoud toch wel duidelijk te klinken vanuit de Quest.
Nu de vakantie daar is, de Quest flink aan gepakt, overal de kleine spelinkjes eruit gehaald, o.a. kniegewricht in het stuur, de sporing fijn afgesteld met de linkse/rechtse schroefdraad.
Ketting goed schoongemaakt en in de olie gezet. Stugge veren in de voorpoten en hiermee gelijk ook de Quest wat lager op zijn pootjes gezet, niet helemaal door een kleine verdikking onder de veer te leggen.

Daarnaast de neus gespoten, en weer netjes afgewerkt. de Quest met commandant schuurpasta behandeld, hij toont nu gelijk weer wat strakker. Er is nog wel een klein kleurverschil te zien, maar ik denk als hij smerig is dat het bijna niet opvalt.

Vanmorgen gelijk maar de koe bij de horens gevat, en het bekende trainingsrondje gereden, het eerste stuk in Duitsland zitten toch wel altijd wel weer de nodige hoogtemeters in, maar ik heb dit nu vaker gedaan en dan heb je gelijk wel een goed vergelijkingsmateriaal. Wat opvalt is dat de fiets met de stugge veren makkelijker en strakker door de bochten raast, waar hij normaal gaat hellen, doet hij dat nu veel minder en hierdoor is de snelheid ook hoger.
Bij het versnellen deint hij ook minder en dat geeft natuurlijk ook gelijk meer vermogen op de ketting. Alleen het fietst wat spartaans, en bij 50 km per uur geeft dat soms toch best wel klappen die je anders  veel minder voelt. Voor de snelheid zijn de stugge veren wel een blijvertje, maar voor de lange tochten ga ik toch voor wat meer comfort.

Ook doordat de speling uit het kniegewricht is en de sporing optimaal, gaat het rondje als een speer en haal ik snelheden op plekken die ik al meting gebruik die ik tot nu toe nog niet eerder gehaald heb.
Kan niet zeggen dat ik veel gefietst heb dit jaar, en verwacht dat de conditie navenant is, maar de teller geeft wel aan dat de tuning goed geholpen heeft.

Bij thuiskomst blijkt dat de 100 km in 2 uur 16 is gegaan, en dat is in vergelijking met andere ritjes eentje die in de top 3 terecht komt. De snellere rondjes heb ik met racekap gereden, en nu met het De Rond XXL windscherm. Ben daar toch zwaar tevreden over, rijdt wel eens zonder, als ik samen met mijn vrouw fiets, maar wat een verschil altijd, met windscherm zit ik altijd volledig uit de wind, geen windgeruis in de oren en heb geen fietsbril nodig. Laatst met die hoosbui had ik het deksel erop en reed ik zonder windscherm, nadat de hoosbui over was, deksel tijdens het fietsen in de fiets en scherm erop, en gelijk ging de snelheid 2 km omhoog.

Er zijn wel eens mensen die het wat pocherig vinden als ik tijden of snelheden noem, ik gebruik ze als registratie zodat ik kan gebruiken als vergelijking. Normaal verwacht je met het ouder worden dat het wat minder snel gaat, maar daar is nog geen sprake van. Alleen heb ik na de tijd wat langer hersteltijd nodig, dat merk ik wel.

Eind september als het weer het toelaat nog een 400 km brevet, van de vier startpunten. Heb ik nog niet eerder gereden en lijkt me wel een leuke afsluiting van het seizoen, dan toch nog een beetje een afstand gereden.
Saluut.

Een Quest vol .........

WATER, afgelopen donderdagmiddag waarschuwde al een paar collega's dat het tegen half 5 wel eens hard kon gaan regenen, nou dat kwam aardig uit. Tegen half 5 zag de lucht al aardig zwart en uit voorzorg maar de Quist snel onder dak gezet, zodat hij niet vol zou regenen. Er stond al een collega klaar om met de fiets weg te rijden. Ik weer snel naar binnen om nog wat af te maken.

Op weg naar de kleedkamer hoorde ik al iemand zeggen dat het parkeerterrein al bijna blank stond, bij aankomst in het fietsenstalling stond de collega er nog, hij had naar huis gebeld met het verzoek om hem op te halen. Ik doe het windscherm eraf en deksel erop en ga op huis aan.
Verschillende grote plassen kan ik ontwijken en bij de derde straat die ik inrij staat de hele rechterkant dusdanig blank dat ik helemaal links moet rijden, om er omheen te kunnen rijden, tjonge wat kan er in een kleine tijd veel water vallen.

Als ik bij de spoortunnel kom, besluit ik om het fietspad te nemen omdat dat veel hoger ligt als de rijbaan die ik normaal neem, en ik schat in dat de rijbaan wel eens last kan hebben van teveel regenwater. Maar wat blijkt, de rijbaan is goed te doen, maar het fietspad staat helemaal blank, dit omdat het riool leeg loopt van de hoger gelegen woonwijk. Voor ik het in de gaten heb zit ik letterlijk in het water.

Ik besluit om door te rijden want de boel is toch al nat. Na een paar meter kom ik er weer uit en het water gutst de Quest weer uit. Ondertussen regent het pijpenstelen en omdat Oldenzaal niet helemaal vlak is stromen er aardige beekjes naar lagere gedeeltes, verderop is de doorgaande straat afgesloten want ook daar komt het water omhoog uit het riool, dus omrijden door de wijk die hoger ligt.

Na wat smalle straatjes kom ik de wijk weer uit en kan verder de normale route rijden, met die opmerking dat het water nog steeds met bakken omlaag komt, ik fiets nu vals plat omhoog dus de stroompjes worden steeds kleiner, als ik Oldenzaal uitrij naar Denekamp is het weer afdalen maar opeens ben ik de bui uit en is het bijna droog, snel doe ik het deksel naar binnen en het windscherm er weer op. Nu kan ik zien wat er zich in de fiets bevind en dat zijn aardig wat takjes en bladeren. ook ruik ik het riool.

Dus vanmorgen de fiets maar eens uitgesopt en schoongemaakt, ik had bij thuiskomst alles uit de fiets gehaald, alleen de reserve buitenband niet, nou daar stond het water dus nog in. De ketting en rol onder de stoel ff goed gesmeerd zodat de boel niet gaat roesten, ik denk dat er wel 10 cm water in de fiets gestaan heeft. Had dit nog niet eerder meegemaakt. Dus er maar een stukje tekst aan gewaagd.

Dit jaar geen lange tochten, dus weinig te melden, nog 2 weken en dan vakantie, wat fietsen met de vrouw en vakantie houden in Latropia :-) Misschien van het najaar nog een 400 km vanuit Zwolle. Wel met belangstelling de DCT gevolgd die vorige week gereden is, en omdat je weet hoe die tocht is, kun je ook voorstellen waar ze zijn en wat de deelnemers nog voor de kiezen krijgen.

Friese Fiets Elfstedentocht Pinksteren

He, he, we zijn in Sneek.

Na 3 weken fietsen op de mountainbike is het zover en sta ik om 4 uur s'morgens naast het bed in Sneek om me aan te kleden en me gereed te maken voor een dagje gezelligheid en pijn lijden op een zadel :-).
De weersverwachtingen zijn niet al te geweldig en hierdoor hebben we mooi 4 startkaarten kunnen scoren van groep 6, dus hiermee kunnen we vroeg van start. We gaan met de auto naar Bolsward, en staan een kwartier te vroeg bij de eerste selectie doorgang. Het is altijd een hele drukte in Bolsward en we schuifelen door de straten en krijgen onze stempel om te vertrekken.

Ik heb voor het eerst een teller op de mountainbike, alleen hij staat niet goed afgesteld, heb een foutje gemaakt met de wielomtrek, scheelt 10% maar je hebt een indicatie, plan is om 31 km kruissnelheid aan te houden, want de jeugd heeft max. 3 keer getraind. Ja, ja, ze denken dat het vanzelf gaat.

Gelukkig hebben ze 2 ervaren mannen  bij zich, die de weg banen. Doordat we vroeg zijn, scheelt dat met de aantal groepen die je moet inhalen. Uiteraard gaat het niet zo snel als met de bekende 3 wieler, maar na 2,5 uur komen we in Holwerd, alwaar Tom staat bij het oude veerhuis waar zijn schoonvader woonde. We nemen er gelijk een bakje koffie, want het is koud, echt koud, ik heb de wintervinger handschoenen over mijn fietshandschoenen aangedaan, en de nodige lagen kleding, en nog heb ik het niet echt warm. Na de koffie moeten we door de steeg die later de langste file veroorzaakt in de historie van de fietstocht, belachelijk, wie bedenkt zo'n oplossing, dit komt niet door de steeg, maar doordat ze daar sportdrank schenken in je bidon. Elke fietser gaat uitgebreid zijn bidon legen en bijvullen. Terwijl je vlak daarvoor over een heel breed stuk weg gaat.

Macaroni is lekker, maar we moeten nog  80 km.

De omstandigheden zijn iets beter dan bij de winter fiets Elfstedentocht, maar niet iets wat je verwacht tijdens de Pinksterdagen, het is het koudste Pinksterweekend sinds 60 of 80 jaar.
We nemen dit jaar minder pauze's dan vorig jaar zodat we lekker doorrijden, tussen Leeuwarden en Bolsward krijgen we 2 dikke buien over ons heen, waardoor we goed nat worden, gelukkig is het tijdens de stop in Bolsward droog, maar doordat je nat bent, wil je snel weer verder. In Sneek staat Grytsje en Helma mijn dochter met camera en een kus klaar.

We gaan snel verder, want na IJlst zien we ze weer tijdens de macaroni, die klaar staat. Hier zitten we wat langer dan gepland, maar we gebruiken ook gelijk de droger om de fietskleren te drogen. Hierna moeten we nog door de zuid west hoek van Friesland met wind tegen, dus de dobber wordt nog lastig zat. Net na het eten geeft de temperatuur nog 15 graden aan, maar dat was het enige moment van de dag dat de zon lekker schijnt. Doordat Gaasterland rijk aan bos is, valt de tegenwind als tegenstander wel mee, alleen de dijk voor Stavoren zorgt wat voor lastige momenten. Dochter Judith heeft daar dan ook haar moeilijkste momenten, en ze geeft aan dat wat haar betreft haar fiets wel verkocht kan worden voor 5 euro, ze heeft het helemaal gehad :-). Af en toe druk ik haar zodat het wel te doen is voor haar.

De vier musketiers.

Tijdens de laatste controle punten staat ze ook uitgebreid haar rug te strekken en komt ze langzaam op gang, arme meid, volgend jaar gaat ze meer trainen zegt ze. Net na 4 uur zijn we terug in Bolsward, waar het bier goed smaakt en we tevreden kunnen terug kijken op een gezellige tocht zonder mankementen, alleen koud en nat, dat zal in de herinnering blijven denk ik.

Ondertussen fiets ik weer met blijdschap in mijn Quest zonder zadelpijn. Wel was ik verbaas dat we verschillende driewielers rond zien rijden tijdens de tocht, dus de organisatie maakt verschil tussen driewielers en driewielers. Je kon wel zien dat deze fietsers geen lichamelijke handicap hadden, alleen waren ze niet gestroomlijnd.
Saluut.

Geen 400 km brevet Zwolle.

Afgelopen weekend het 400 km brevet aan me voorbij laten gaan. Had ik tijdens het 200 km brevet al last van mijn neusholtes, nu nog steeds. Vlak voor het 200 km brevet griep, nu weer en afgelopen week ook nog spit in de rug,
Dus maar een keus gemaakt voor rust, geen lange tocht, lichaam moet ook eens rust hebben.
Is me wel goed bevallen, en de spit is ook weer achter de zon aan, dus dat is klaar. Staan er nog tochten op het programma, ja de Friese Elfsteden met Pinksteren, vanmiddag weer voor de eerste keer op de tweewieler, dik in de kleren en de buien trotseren, temperatuur is erg laag en de buien met hagel veelvuldig, maar wil ik met Pinksteren een beetje leuk fietsen dan moeten de schouder, armen en kont wel gewend zijn aan de spartaanse manier van fietsen.:-)

Gelukkig gaan we weer gezellig met de kids en de buurman, dus dat vergoed veel, en dan vallen de nadelen ook wel weer mee.
Hoop alleen dat het wat warmer is dan.
Saluut.

200 km brevet Zwolle

Tja, zo heb je 2 grote tochten gereden in 2015, en zo is het alweer bijna voorjaar, en beginnen de eerste brevetten alweer, waar blijft de tijd.
Het is de eerste en dat is dan in dit geval 200 km, ga ik normaal altijd met de fiets naar Zwolle, dit keer zet ik hem op het dakframe, want zoveel heb ik ook niet gefietst en de dikke griep heeft er toch aardig ingehakt.
Ben mooi op tijd voor een ruime bak koffie en om 9 uur staat er een grote groep klaar voor vertrek, 58 deelnemers die fysiek aanwezig zijn. Gerrit geeft nog net op tijd aan dat de kantine niet voor 4 uur open is, dus dan gaat de kaart in de brievenbus als we eerder zijn.
Tijdens de koffie zeg ik dat ik rustig aan ga doen, en een paar collega deelnemers kijken glimlachend naar me.

Tom is niet aanwezig dus ik heb de tijd aan mezelf, en na de start is het altijd een spul van optrekken en remmen, omdat je eerst Zwolle door moet. Als we Zwolle uit zijn is het altijd afwachten welke groepjes er gevormd worden, na 10 km rijden we met zij'n vieren, en de rest zit erachter. Bij elke controlepost pauzeren we 20 min ongeveer, en laten de koffie en appelgebak goed smaken, ook is er nog een geheime controle na 80 km.

Het is mooi weer en op de beschutte Veluwse vlakten is het goed rijden tegen de wind in. Tijdens de 2de pauze (halverwege)  zien we Eva nog even en daarna rijden Durk en ik samen op naar Zwolle. Het stuk terug naar Zwolle is lekker wind mee, en dat schiet lekker op, wel merk ik dat de spierspanning nog niet optimaal is want echt druk zetten lukt niet. Maar door de gunstige strakke wind, komt er toch een mooi getal op de kilometerteller.

Om half 4 zijn we terug en rijden naar het pompstation voor de stempel. Want de kantine is nog dicht, in mijn ooghoek zie ik een auto met een gele Quest op dak rijden. Ik zeg tegen Durk, "zal me niet verbazen als dat Gerrit is".

Als ik terug kom bij de kantine om de Quest op de auto te zetten, blijkt dat te kloppen en komt Gerrit naar buiten, hij is door de achteras gezakt en bij de geheime controle opgehaald door zijn vrouw Ineke. Dat noemen ze een uitvaller. Maar Gerrit heeft de route voorgereden, en dat geldt ook als een gereden brevet.

Al met al heb ik me wel vermaakt, en om dezelfde tijd terug als vorig jaar, dus veel hetzelfde :-)
Alleen geen lekke band Tom :-)
Saluut,

"Service" De Rond Velomobiel Service en conditie.

Eerst maar ff het hout uit de kar.

Wat doe je als je een verzoek krijgt om te helpen als een velomobielrijder belt met een niet werkend freewheel. Bart belde, mijn freewheel trapt door, en ik kan niet komen fietsen.
Tja dat klopt, ik moest toch die kant op de volgende dag, tenminste een stukje, dus de dakdrager op de auto, aanhanger erachter voor het hout wat ik zou ophalen, en op tijd op pad. s'middags het achterwiel eruit, een ander freewheel erop en de boel weer in elkaar, zodat ik om 5 uur Bart kon bellen dat hij weer klaar was.
Omdat Bart niet zo mobiel is, en Lattrop een beetje achteraf ligt, de volgende dag de fiets weer terug gebracht, want de dakdrager zat nog op de auto. :-)

Bart had een grote brede glimlach toen we de fiets terugbrachten. En dat maakt weer een boel goed.
"Weer verliet een tevreden klant het pand" zeg ik dan maar.

Hoeveel grond kan er in een wielkast zitten

Afgelopen weekend weer mijn eerste trainingsrondje, drie weken terug zwaar de griep gehad, en eigenlijk niet veel gefietst na de tijd, maar omdat de brevetten er weer aan komen, moet er wel wat gebeuren om in beetje in conditie te zijn, want achteraan rijden, nee dat is niet mijn stijl.
Als ik naar buiten gaat is het weer herfstachtig en niet aantrekkelijk. Maar met de kap erop heb je daar niet veel last van.
Ik besluit om eerst door Duitsland te fietsen naar Hardenberg, en dat blijkt een juiste keuze, want dat is tegen de wind in, maar veel door bos, dus heb ik daar minder last van. Als ik Duitsland uit rij het open land van Nederland in, merk ik dat er behoorlijk wind staat. Het gemiddelde viel wat tegen, en uiteraard zoek je het eerst bij jezelf, maar de wind blijkt ook een tegenstander te zijn.

Positieve is dat terug de wind zich van de goede kant laat zien door je te helpen.
Onderweg pas ik zoals gewoonlijk de route wat aan, en ik kom na 108 min (all in) weer thuis met 75 km op de teller. Gezien de situatie, zoals hierboven geschetst niet onaardig, vind ik zelf.

Komende zaterdag vanuit Zwolle het eerste brevet, 200 km, volgende maand, een 400 km brevet, en als deze twee goed gaan, en mijn achillespees is tevreden, dan kan het maar zo zijn dat er nog een ritje van 1400 km deze zomer verreden wordt.
Saluut.

Beugel trapas kapot en gevolg.

Duidelijk dus.

Ik had er al meerdere keren over gelezen dat ze kapot konden gaan, maar zelf nog niet meegemaakt. Maar afgelopen maandagavond ontdekte ik er eentje bij mezelf.
De fiets is net geen jaar oud en vorig jaar tijdens de 2de lange afstandstocht, Parijs Brest Parijs tijdens het tweede gedeelte terug kreeg ik last van mijn linker achillespees, met wat zalf en masseurs activiteiten was het goed in de hand te houden. Na Parijs Brest Parijs bleef ik het hele najaar last houden en ook kwamen er wat kleine klachten bij aan de linkerkant. Wat oude blessures speelde op en tja en liep allemaal niet zo lekker meer. Soms leek het wel of het linkerbeen van een ander lichaam was.

Snelheid werd ook wat minder en ach ja, je wordt wat ouder en de weercondities worden ook steeds wat minder, dus nog geen zin om verder te kijken dan mijn neus lang is, en tja die is niet lang.
Ook de Friese winter fietselfstedentocht gereden, en dat ging voor de wind niet, maar tegen wind wel weer lekker, bovenin Friesland met Harry Lieben in het vizier, 38 op de teller, dus eigenlijk niet ontevreden. Maar de achillespees speelde aardig op in het tweede gedeelte.

De maandag erna naar het werk gefietst en de wandeling in de lunch met de collega's ging echt niet van harte. Oeps had hem beter kunnen laten staan.
Vorige week maar niet meer gefietst, afgelopen zondag, zei mijn gevoel "wat staat die trapas dicht bij",  Dus maandagavond fiets op de kant om hem wat verder weg te zetten, met de gedachte dan heeft de pees het wat makkelijker.
Groot was mijn verbazing toen bleek dat de trapas meer dan 1 cm opgeschoven was, en dat er een beugel kapot was, tja, toen viel het kwartje op de grond.

Stiekem een beugel van Grytsje haar fiets gehaald, niet vertellen. En de boel weer op zijn plek gezet met 3 mm meer naar voren erbij.
Heb nu 4 dagen weer gefietst en de pees geeft geen reactie, en de snelheid komt ook weer terug. Vandaag ondanks kou weer bijna op de zomer snelheden. Tjonge wat kan zo'n beugel een invloed hebben als je niet merkt dat hij kapot is.

Terug redenerend is de beugel waarschijnlijk tijdens Herentals of PBP gebroken en is de trapas langzaam aan het schuiven gegaan. Omdat ik meestal met oordopjes (muziek) fiets, merk je ook geen vreemde geluiden op.

Al met al, blij dat het probleem verholpen is en dat gelijk de symptomen en pijntjes weg zijn.
Nu nog wachten op het mooie weer, met 10+ temperaturen.
Saluut.