Een gezond en veilig 2019 toegewenst. 🎆✨🎈

4 heldere pitjes.

Aan een ieder een gezond, veilig en "de beste wensen voor 2019" toegewenst vanuit Lattropia.
Waar blijft de tijd, afgelopen jaar is zelfs mijn leeftijd begonnen met een 6, oeps, en is al de 3de kleindochter geboren, oeps, je wordt ouder Pappa.



Wat gaat 2019 brengen, we zullen het zien, in ieder geval een hoop kilometers.
Om het in ieder geval veiliger te doen, heb ik dag verlichting aangelegd in de Quest.
Bij mijn vorige Quest was dit een deel van de standaard verlichting, Q497 van 2011
Dit is een uitvoering met de meest complete verlichting die gemaakt is. (in mijn ogen)
Mijn huidige Q755 van 2015, heeft geen dag verlichting, gevaren knipperlicht en mist achterlicht.

Vooral de dag verlichting heb ik 4 jaar gemist, voor mijn idee ben je daarmee veel zichtbaarder in het verkeer. Dan kun je natuurlijk de koplamp aanzetten, maar met langere tochten kost dat veel stroom, en dat heb je met de dag verlichting niet, want dat zijn maar een paar leds, 4 voor en 1 achter.

De top moet ervoor af, maar dat is met het juiste gereedschap een klusje van 20 min. En door de rubber afdichting zit hij niet gekit, wat een luxe. Een draadje trekken met een schakelaar erbij in de dashboard,, vier gaatje in de neus, en klaar is de actie, top weer terug op de fiets.
Al met al is het klusje snel gefikst. En dan denk je waarom 4 jaar gewacht. Wie het weet mag het zeggen.
Saluut.

En weer verliet een tevreden klant het pand.😊

Een tevreden nieuwe eigenaar.

In mijn vorige blog had ik beschreven hoe het zover kwam dat de fiets in Lattrop terecht kwam, en  na het verkoop gereed maken is hij snel van eigenaar gewisseld.
Alleen de nieuwe eigenaar had nog wel een moeilijke taak, "hoe vertel ik het mijn fiets". Tja, dat is altijd een nadenkertje. Want het kan ook verkeerd uitpakken, ja toch.

Heb geen rare berichten van Hans gehad, dus dat zal wel goed gegaan zijn.

Ondertussen heb ik wel het idee gekregen om dit als een extra service aan te bieden aan mensen, hierover later meer.
Saluut.

Hoe ver ga je?? Verkocht.

Foto's genomen binnen 5 meter.

Tja, dat is altijd de vraag bij alles wat je doet, in dit geval betreft het "het verkoop gereed maken" van een Quest.  Klaas de Jong van blog "liever liggend lui, en een beetje moe", fietst al een tijdje niet meer, en wil met pijn in zijn hart zijn Quest verkopen. Of ik hem verkoop gereed wil maken.
Dat is geen probleem, de Quest meegenomen naar Lattrop en hem technisch tip top gemaakt.
Klaas heeft er mee op zijn kant gelegen en dat is goed te zien, de rechterkant is goed beschadigd, en dat is in de prijs terug te zien.
Menig velomobielrijder heeft dit wel eens meegemaakt.

We komen overeen dat ik hem optisch zover opknap dat hij er weer goed uitziet, maar ga je er dicht opstaan dan zie je wel dat er krassen zitten die een laagje verf gekregen hebben. Uiteraard zitten er wel de standaard kleine gebruikssporen erop
De Quest ziet er strak uit, maar ga je echt kijken en turen dan zie je het.

Het is een glasvezel Quest 26" uit 2009 nr. 327. Heb hem zelf nieuw gekocht en in 2011 verkocht aan Klaas.
Kilometer stand is ongeveer 50.000, want Klaas gebruikt een gps en die zit er bij.

Wat is de staat:
* Nieuwe ketting, Ovale Rotor tandwielbladen en cassette.
   Hierdoor meer vermogen op het achterwiel, hogere cadans en minder verzuring.

* Zowel voor als achter strakke vering, met achter de gemodificeerde "de Rond" demper. (springt           niet bij snelheidsdrempels)
* 90 mm remtrommels met nieuwe kabels.
* Nieuwe voorwielen.
* Garmin Edge GPS, geladen met nieuwste kaart, op het stuur.
* 2 accu's.
* Oplader.
* Verschillende binnenbanden.
* "De Rond" wielsporing verstelling.
* Tilbeugel.
* Twee spiegels.
* Bebop pedalen (met vrijheid voor je knieen)
* Nekrol.
* Standaard, velomobiel tasje en astrekker.

Vraagprijs € 3750,00
Bij aflevering wordt hij afgesteld op de nieuwe eigenaar.
Bel of mail me als je belangstelling hebt.
Saluut.

Strak van voren.

Het is gelukt.

Zicht op laatste klim,

We zien ze allemaal wel eens, die snelle elektrische fietsen, helm op, nummerplaatje voor de verzekering, extra verlichting, en lastig in te halen. Zo ook hier in het Twentse.
Regelmatig fietst er een voor me als ik Denekamp uit rij naar Oldenzaal, en elke keer weet hij me vlak voor Oldenzaal tijdens de laatste klim in te halen.

Van Denekamp naar Oldenzaal is een rechte weg, (door Napoleon zo bevolen, van kerktoren naar kerktoren) die over de afstand wat heuvelachtig is, maar steeds is de volgende bult wat hoger, hoogte verschil is van 60 mtr.

Met het laatste stukje een klim met 35 mtr hoogteverschil, het inhalen van deze snelle jongen lukt wel maar in de laatste klim komt hij net elke keer weer terug. Ik had me voorgenomen om dat een keer niet te laten gebeuren, dus donderdag reed hij er weer, een tijdje niet gezien, dus flink het gas erop en nadat ik hem voorbij was, steeds in de spiegel kijken hoever ik uitliep.

Het laatste stuk nog ff aanzetten en met een hoog toerental de laatste klim bestormen, op tijd terug schakelen, en door de ovalen tandwielen lukt het altijd goed om de cadans hoog te houden.
Ik zie hem naderen, maar met een hartslag van 174 lukt het me om hem goed voor te blijven.
Yes, het is gelukt.

Hierna volgt een rotonde, en ik kan mooi tussen 2 auto's door oversteken en hij moet wachten :-). Hierna volgt een stukje afdaling Oldenzaal in en het succes is daar. Het is natuurlijk geen wedstrijd, maar wel leuk.
Saluut

Hoe verliep Merselo Verona?

Gezamelijk diner in Merselo.

Op zondagmiddag de fiets op de auto om naar Merselo te rijden. De organisatie had geregeld dat we aan het eind van de dag de fietscontrole hadden en daarna een gezamenlijk diner, waarbij er het een en ander verteld werd over de tocht en de te verwachten omstandigheden.
Uiteraard was er genoeg pasta om nog wat koolheidraden te stapelen, hierna was het hup in de auto naar het logeeradres bij "Vrienden op de fiets"
De Quest kon ik mooi parkeren in de oude molen waar ook de start is, dus die was mooi op zijn plek alvast.

Ik heb een redelijke nachtrust voor de tocht en kan om kwart voor 4 aanschuiven bij het ontbijt, het echtpaar waar ik slaap, eet gelijk ook mee, en gaan daarnaar weer naar bed, een gezellig ontbijt heb ik hierdoor en ik neem hartelijk afscheid, een zeer gastvrij adres.
Al met al ben ik mooi op tijd, maar ook wel gespannen, tot mijn verbazing zie ik een strada staan, die blijkt later van Roef Veerman te zijn die mij komt uitzwaaien, ben erg verbaasd, maar vind het wel harstikke leuk. Roef bedankt. Om 5 uur klinkt het startschot en we gaan op pad.

Ik heb me voorgenomen om bij de snellere racefietsers te blijven om rustig in het ritme te komen, en dat is ook wel goed, want mijn lijf en spieren geven nog niet thuis, maag is erg onrustig en het duurt wel 2 uur voordat het allemaal een beetje tot rust komt en er iets van ritme ontstaat. Ik eet kleine beetjes, zodat de maag de tijd heeft om het te verwerken en veel drinken.
Het eerste half uur gebeurt er niet zoveel, en iedereen doet rustig aan, maar dan ontstaat er wat afscheiding en ontstaat er iets van een kopgroep, na de geheime controle die al vroeg ingepland is rijden we met 10 man Duitsland in.

De eerste controle is op 165 km, bij een tankstation en ik bestel snel een maaltijd om te eten. Dit lukt redelijk en als iedereen weg wil, heb ik het bijna op. Alleen mijn GPS wil de track niet laden, dus als ik zover ben is de rest weg, niet erg, haal ik wel in. Even later staat de groep stil, lekke band, wat een scheur in de wang van de band blijkt te zijn. Ik ga door en ze halen me wel in. Dit stuk is 80 km lang en we komen bij de Rijn aan. Ik fiets niet te hard, en als ik wil eten stop ik een paar minuten, dat is beter voor mijn maag. De fietspaden langs de Rijn zijn bij stukken erg slecht, maar het wisselt ook met betere stukken, de 2de controle is bij een restaurant en daar zit de eerste groep ook nog, ik bestel pasta en dat gaat er goed in.

Pasta maaltijd.

De groep met lekke band komt ook, ze hebben ook iemand moeten achterlaten, Jack, want zijn carbon frame is gescheurd tijdens een ongelukkige manoeuvre. Erg vervelend. De route langs de Rijn is soms er lastig voor een velombiel, want ik moet regelmatig de Quest uit om de tunnels door te komen onder sporen en wegen door, voor de racefietsers is dit veel makkelijker.
Maar goed, we tuffen lekker door en de 140 km die we nog moeten zijn te doen. We hebben besloten om 50 voor het hotel nog iets te eten, want het hotel is een jeugdherberg, en daar is niks te krijgen.
Aldus doen we dat, dit keer bij de big Mac. Een jongen uit Amsterdam vertelde dat hij in 14 dagen 4000 km gereden had van Belgie naar onderin Griekenland. Was een georganiseerde tocht waarbij alleen de check pointes bekend zijn, en waarbij je alles zelf moet regelen, tot de route aan toe.
Tjonge dan hebben we het maar luxe's, dacht ik.

Goed fietspad langs de Rijn.

Ook sprak ik met een Engelsman die vertelde dat dit zijn 3de 1000+ tocht was in 2 maanden, in noord Italie had hij 1500 gereden, daarna in Spanje een 1200, rond Madrid, en nu de 1200 terug naar noord Italie.  Hij zou in Verona stoppen en terug vliegen naar Engeland.
Hoezo is één 1200 km tocht extreem.

In ieder geval de laatste 40 kilometer moet er nog aardig geklommen worden en als we in de finisch plaats komen merk ik dat ik rechtsvoor lek heb. Gelukkig kan ik nog doorrijden tot aan de jeugdherberg alwaar ik gelijk de band vervang, het is ondertussen 10 uur en nadat ik gedoucht en wat brood gegeten heb is het om 11 uur slapen, want om 5 uur is het ontbijt klaar.

Mijn dochters Tirza en Johanna gaan op de dinsdag rijden naar Verona, ik slaap de eerste uren wel maar daarna niet meer, al met al kreeg ik s'middags behoorlijk last van mijn rechterknie en de voetzolen waren ook aardig doof, de eerste uren van de start waren ook niet fijn, waardoor ik besloot om me af te melden voor de rest van de tocht. Aan de ene kant erg jammer, aan de andere kant vind ik mijn gezondheid ook belangrijk, en wil ik me zelf niet over de kop jagen, temperaturen gaan naar de 30 gr. in Italie en de Alpen zijn ook niet vlak.

Ontspannen momentje in Verona.

Aldus gedaan, en mijn dochters mijn locatie doorgegeven zodat ze me kunnen oppikken, ik ga eerst weer slapen, en rond 12 uur zijn ze ter plekke waarna we de Quest op de auto zetten en op pad gaan naar Verona.
Ze hebben een camping geboekt aan het Gardameer aan het zuidelijkste puntje, waar we samen tot aan zaterdagmorgen kunnen blijven, er wordt me nog de mogelijkheid geboden om op de donderdag de laatste 200 km te fietsen, maar ik besluit om bij de dochters te blijven, we hebben nog een fijne tijd met elkaar en hebben de omgeving en Verona bezocht en bekeken.
Toch ook bijzonder en iets om met plezier aan terug te denken.
Saluut.

Merselo Verona 2018

27 augustus om 5 uur gaan we los, max aantal deelnemers is 50 mensen, en we moeten 30 augustus voor 11 uur s'avonds in Merselo zijn, dan ben je binnen de 90 uur binnen. Ben je later binnen, dan krijg je geen homologatie, maar je hebt hem wel uitgereden :-)
We fietsen van hotel naar hotel, dus elke nacht is er de mogelijkheid om in een bed te slapen, moet je natuurlijk wel op tijd zijn.

De 1ste dag is 370 km en vrij vlak langs de maas en de rijn. De 2de dag is 325 km, vooral het tweede gedeelte is al voorzien van veel klimwerk. De 3de dag is denk ik het zwaarst met 314 km met 2 alpentoppen, de eerste 1800 mtr, en de tweede is 1500 mtr hoog. De 4de dag is 191 km waarbij het voornamelijk afdalen is naar het Garda meer en Verona.

De route

Hoogteverschillen.

De bedoeling was om samen met Tom dit brevet te rijden, maar hij is helaas na het 600 km brevet, 4 weken terug, niet genoeg hersteld om te starten. Dit is best wel jammer, maar meer voor hem dan voor mij, je ziet er het hele jaar naar uit, en dan lukt het niet. Er zijn nog 48 andere deelnemers, en je ziet elkaar regelmatig, terwijl je elkaar passeert, dus ik denk dat ik me wel vermaak. De eerste dag blijf ik gewoon bij de snellere racefietsers, en de andere dagen is het stuivertje wisselen denk ik, vanwege het klimmen.

2 weken terug de versnellingen aangepast voor deze rit, voor had ik al een 27 tands ovaal tandwielblad, heb nu de cassette 11-32 achter, vervangen door 11-36. Hiermee moeten de te nemen Alpentoppen wel te verteren zijn, na montage gekeken met de handrem erop hoe hard je dan nog fiets met een cadans van 90, de teller blijft dan rond de 7 km hangen. De bedoeling is dat ik zo weinig mogelijk moet stoempen, dit is beter voor de voetzolen en gewrichten. Mijn hartslag zal hierdoor wel wat hoger zijn, maar dat heb ik ervoor over. Policy is om niet boven 150 hartslag te komen en niet onder een cadans van 90. Dit om mezelf niet op te blazen. Of ik woensdagavond voor 12 uur bij het hotel ben, dat is afwachten met de 2 toppen, want de langste klim is toch wel 30 km met 1200 hoogtemeters, dus wat je normaal in 1 uurtje wegtrapt, doe je dan iets langer over.

Hoe kom ik terug, 2 dochters van mij, gaan op dinsdag met de auto naar Verona, en gaan daar vakantie houden. Dus als ik de finish bereik staat daar een ontvangst comité. Daar doe je het voor. :-)
We blijven dan nog 1 dag extra om Verona te bekijken, ja ik weet het, dat is te kort, maar ik wil dan toch wel weer naar huis. Fiets op het dak en Peter laat zich rijden.
Mocht het onderweg verkeerd gaan, dan kunnen ze me altijd op de terugweg oppikken.

Al met al een heel geregel, maar ik denk een onvergetelijke ervaring. Tijdens de uitvoering van 2014 heeft Alexander Neumann dit filmpje gemaakt zodat je een impressie hebt van de rit.
Saluut.

Brevet Zwolle 600 km

Ter voorbereiding van de tocht Merselo Verona hebben we een trainingsrit gepland ter voorbereiding, enerzijds om de training maar ook, of de fiets van Tom het klimwerk aankon, uiteraard is dat geen probleem, maar wel goed voor het vertrouwen, na de Amstel Gold tocht, die we niet uitgereden hebben.

Omdat we al een paar keer de tocht gereden hebben, en elke keer in het donker Sauerland uitreden, hebben we de keus gemaakt om vroeg te starten, en wel om 5 uur, hiermee hopen we bij licht het stuk uit Sauerland te rijden, want doordat het steeds vals plat omlaag gaat heb je heel mooi uitzicht over de heuvels en omgeving.

Aldus besloten dus ook gedaan. Tom is op vrijdagavond in Lattrop en ik heb de aanrij route naar de route van het brevet net zo lang gemaakt als vanuit Zwolle dus de totaal kilometers kloppen met de brevet kilometers, bij Borculo komen we mooi op de route uit. Als we in de fiets stappen regent het, ja hoor, ga je fietsen begint het te regenen na weken van droogte, maar het is niet veel. Wel geeft het een vreemd effect, want op bepaalde stukken asfalt komt er een geluid van de banden alsof ze aanlopen. Heel apart, we hebben zelfs de banden gecontroleerd, in al die jaren nog nooit meegemaakt, zal de combinatie langdurige droogte en regen zijn.

Normaal gesproken ben ik altijd de eerste met een lekke band, maar dit keer is Tom me te vlug af. Rechtsachter is lek, alleen hij merkt het niet zo snel, hij denkt een snelle lek, maar na het verwisselen is de fiets sneller, dus moet een langzame leegloper zijn geweest.  Niet lang daarna doe ik hem na, en moet ik de boel verwisselen,. We zijn ondertussen in Duitsland en de koperen ploert komt ook achter de wolken weg en het wordt snel warm nu.

We stoppen en pauzeren bij de stempelposten in de route, en kunnen dan ff zitten. Na 135 km hebben we de eerste stop, en gaan snel verder, het begint al wat te golven, ik vraag aan Tom of het goed gaat en hij zegt van wel, maar bij de volgende stop geeft hij aan dat het niet zo geweldig gaat, na het verwisselen van mijn band is hij beroerd geworden, bij de stop voor Arnsberg geeft hij aan bij de Burger King dat hij best wel last heeft. de 35 km naar Arnsberg is best al wat klimwerk, en tijdens die kilometers zie ik dat hij het niet best heeft.

In Arnsberg gaan we eerst eten, we bestellen het Duitse eten, een snitzel. Hij smaakt mij goed, maar Tom minder, we besluiten door te gaan. De komende 50 km zijn het zwaarst, buiten Arnsberg gelijk een vette klim van 10 km naar 500 mtr, en daarna nog een paar kleine steile klimmen. Af en toe staan we stil en bekomen wat, ook van de warmte want het is ECHT ZWETEN met straaltjes.
De laatste klim gaat naar 550 mtr en is tegen de 10%. Wanneer het kan druk ik Tom, want anders kost het heel veel tijd, de hele tijd drukken lukt niet, want dan jaag ik me zelf over de kop.

Na 300 km zijn we op de helft en hebben het zware werk gehad, de Quattro van Tom is ook nogal wat zwaarder dan mijn Quest en dan is hijzelf ook nog 25 kg zwaarder dan ik. Maar goed iemand die zwaarder is heeft ook meer spiermassa ter compensatie.
Tom moet op het hoogste punt eerst bijkomen, en dan komt de lange rechte afdaling naar Kallenhard, de Giessen gangers die dit lezen kennen het wel.

Mijn teller geeft al 98,9 aan als topsnelheid, en ik verwacht dat dit niet gehaald zal worden naar Kallenhard toe. Blijkt ook te kloppen, het is nog licht als we weer rijden dus kunnen mooi genieten van het uitzicht als we Sauerland uit rijden. De inspanningen tijdens het drukken en de warmte hebben ook zijn invloed op mij, en tijdens het stuk naar Oelde lukt het eten ook niet meer zo goed.

Halverwege het eten in Oelde moet ik dan ook naar buiten om schoon schip te maken, hierna eet ik weer rustig verder en zeg tegen Tom dat ik ff op de bank ga liggen tot 12 uur, dat wordt een powernap van 15 min. Waar ik me altijd over verbaas, dat ik tijdens zulke tochten mijn interne wekker op de minuut kan afstemmen, om 12 uur precies doe ik mijn ogen open en zie dat het tijd is.

We stappen weer in onze fietsen en vervolgen onze weg, na 3 kwartier geeft Tom aan dat hij slaap nodig heeft, dus we parkeren bij een huis, en doen de deksels op de fiets en proberen te slapen.
Rond 2 uur merk ik dat Tom wakker is, en we besluiten om verder te gaan, het gaat nu beter, en gedurende de nacht en ochtend begint Tom weer te eten en weer praatjes te krijgen, ook glimlacht hij zowaar. Tjonge wat heeft die vent afgezien tijdens het klimmen, nog nooit iemand zo zien lijden, maar niet opgeven. Nee gewoon door blijven trappen, respect hoor.

In Munster gaat de koffie er goed in en we denken zo rond 10 uur terug te zijn in Lattrop, we gaan niet terug naar Zwolle maar bij Hengelo rechtsaf op huis aan, we zijn het snel eens, de Holterberg moet maar ff wachten op de volgende keer.
Na Munster is het nog 100 km naar Hengelo, en het eten wil bij mij ook niet meer. Ik krijg een slaapdip rond 6 uur, en als Tom om een boterham vraagt, zeg ik dat ik even mijn ogen dicht doe tijdens het eten. Hierna is de dip weg, wat een paar minuten een verschil maakt.

Als we in Hengelo zijn, eten we alle 2 weer een lekker broodje gezond en is het nog 35 km naar Lattrop, alwaar we om 10 over 10 aankomen, tjonge wat een rit, heb af en toe gedacht, hoe komen we ooit weer thuis, met iemand die zo beroerd is.
We hebben er 550 km opzitten, gem. snelheid 26.5 max. snelheid 98.9 gereden tijd 20 uur 46 min. totale tijd 29 uur 15 min.

Ik heb van het voorjaar 27 tand ovaal gemonteerd als kleinste voorblad, en ik merk hier veel voordelen aan, ik kan nu met een lekkere cadans naar boven rijden. zonder onder de 80 omw. te komen, dit is veel beter voor mijn voetzolen en gewrichten, want de belasting is veel lager, wel merk ik dat door de hogere cadans het resultaat een hogere hartslag is. Maar daar is duidelijk mee te leven.
Ook het gevoel van ovaal merk ik duidelijk, tijdens het drukken zakt de cadans wel onder de 75/70 omw. en dat merk ik nu ook wel, na de tijd. Het dove gevoel is er weer, wat je hebt als je te lang, te laag in je candans zit. Voor de rit naar Verona gaat er een cassette 11-36 in de Quest, waardoor ik nog makkelijker kan klimmen. Het kleinste verzet is dan 27-36, wat mijns inziens genoeg moet zijn om de bulten over te komen. We gaan het beleven.
Saluut.