Wat meer info, achtergrond en ervaringen over ovale tandwielen.

Hierboven kun je mooi zien wanneer je de beschikking hebt over welk tandwiel.
Het is een 53t, maar door de zijn eigenschap wisselt het tussen 51t en 56t. Ook kun je goed zien hoe een dergelijk tandwiel gemonteerd moet worden, vooral bij ons ligfietsers is dat ff puzzelen omdat we liggen en de ketting op een andere plek aangrijpt op het blad. En een foutje is snel gemaakt.

Afgelopen zondag begon Studio Sport met een close-up beeld van ovale tandwielen op de fiets van een Garmin rijder, he dacht ik, mooi vol in beeld.
Deze tandwielen winnen aan populariteit in de fietswereld, uiteraard door het succes van de laatste 2 Tour de France winnaars, te weten Wiggens en Froome, en natuurlijk M. Vos die bijna alles wint en al jaren met Rotor ovale tandwielen rijdt.

Buiten deze bekende fietsers zijn er nog meer fietsers die ze met succes toepassen. Ook in de Mountain bike wereld worden ze toegepast. En worden er prijzen mee gewonnen.
De cijfers wijzen ook uit dat met deze tandwielen er meer vermogen overgebracht kan worden. 4,1% en dat het voor de spieren beter is, oftewel 9.1% less lactates, doordat je meer spieren gebruikt, krijg je minder last van melkzuur. Eea wordt ook beschreven in het stuk zoals hieronder beschreven.

Bij Q-rings gebruikt u een groter aantal spieren op een lagere intensiteit in vergelijking met 
ronde kettingbladen. Deze verschuiving in spierbalans resulteert in een hogere afgifte van vermogen en een lagere verzuringsgraat.

En wij ligfietsers zijn gek op dingen die bewerken dat we met minder inspanning dezelfde snelheid kunnen halen, of met dezelfde inspanning een hogere snelheid.

Dit is wat ik vanmorgen van Tom Hospes als reactie kreeg.
gisteren (23-07) 37/38 gereden met cadans 95 met tegenwind windkracht 5/6. Op het laatst kreeg ik een klap toen een versnelling lager gedaan. Toen met trapfrequentie 100 reed ik weer 35. toen weer een klap en toen reed ik nog 32/33 altijd nog een cadans van dik boven de 90. echt ongekend voor mij. 

Het gaat steeds beter met de tandwielen. Vooral bij klimmetjes moest ik erg wennen. Vanochtend (24-07) kon ik kruissnelheid 40 rijden met trapfrequentie van 100. Ongelofelijk hoog voor mij dat laatste. Moet er wel bij zeggen dat ik voor de wind had. Bij hommerts naar rotonde op de weg gebleven. tot aan het aquaduct. In 8e versnelling top 48 gehaald. dit is een trapfrequentie van 102. 

Als je bedenkt dat Tom een krachtmens is, die altijd reed met een lage cadans, en s'morgens niet vooruit te branden was, :-)) dan heeft hij veel gewonnen met de ovale tandwielen.

Ook andere klanten die nu met ovale tandwielen rijden berichten dat het makkelijker rijdt en resulteert in een hogere cadans. Gisteren is Casper Jansen geweest en die schrijft op zijn blogspot dat hij het gevoel heeft dat er nu trapondersteuning in zijn Quest zit, nou dus niet, Casper zal eerst wat ervaring opdoen met woon- werk verkeer voordat het duidelijk wordt wat het resultaat is.

Voor de techneuten onder ons, het materiaal bestaat uit aluminium met legering 7075 en 7076 met een hardheid van T6. Dus het is niet zomaar aluminium wat ze gebruiken.
Via deze link kun je uitgebreid lezen over de basisafstelling voor actieve fietsers en profs.
Zelf heb ik me daar niet echt aan gehouden wat opbouw betreft, maar in eerdere stukjes heb ik al aan gegeven wat mijn eigen ervaringen zijn.

De Velomobielen die nu zijn geweest passen de trippel 30, 44, 54 toe, in de Q-XL uitvoering, dit kan wel maar vergt enige aanpassing aan de voor derailleur, want door de ovaliteit is de 30 op zijn kleinst uiteraard kleiner dan 30 en de 54 op zijn grootst is groter dan de 57 rond. Uit ervaring weten we dat 30/42/57 met ronde tandwielen al lastig is, dan is 30/44/54 zonder aanpassing van de kooi helemaal niet te schakelen.
Jammer genoeg is het model Q-XL maar in 4 uitvoering te verkrijgen, te weten 41, 44, 53, en 54.
Dit komt omdat de 95% van de Questen uitgevoerd zijn met de maat 130BCD cranks. Als je 110BCD hebt zijn er meer mogelijkheden wat tandwielen betreft.

Grappig is dat gisteren Casper vroeg hoe vaak ik per week een klant wil helpen, en dit ook aangeeft op zijn blogspot, maar schroom niet om te bellen of te mailen, ik vind wel een gaatje en met 2 weken heb ik mooi vakantie bij huis. Als je zelf wilt monteren dan geef ik aan welke positie je moet gebruiken en wat je moet aanpassen aan de kooi van de derailleur. Maar met kap erop is dat best nog wel een lastig klusje.
Saluut.

Ervaringen met de ovale tandwielen.

Deze zijn geschikt voor ligfiets montage.

Heb nu de ovale tandwielen al meer dan een maand in de Quest en ben nog steeds positief over mijn ervaringen. De spieren zijn er nu goed aan gewend en het verschil in trapbeweging merk ik niet meer, dat was na een paar dagen al zo.

Cadans is nu structureel hoger en dat voelt goed, dit betekend een lagere belasting voor het onderstel, omdat je minder torque/kracht hoeft over te brengen per omwenteling, dit is beter voor de gewrichten, pezen en spieren, zelf heb ik het vermoeden dat dit voor de langere termijn ook beter is, dan het trappen met een lagere cadans. Het middenblad heeft nu 2 tandjes meer,  van 42 naar 44 en ik heb een hogere cadans, maar ik rijd in dezelfde versnelling achter, dus dan kun je je voorstellen dat dit een boost is voor mijn kruissnelheid.

De reactie's van degene waarbij ik ze gemonteerd heb zijn ook erg positief, met name met het optrekken en klimmen. Mijn fietsmaat Tom, vind het erg jammer dat hij dit niet veel eerder tot zijn beschikking heeft gehad. Tom is dan ook een krachtmens, die nu bijna met een cadans van 100 rijdt ipv constant dik of net onder de 90.
Heb ook sterk het idee dat het beter is voor de rug, maar dat is een gevoel.

Momenteel krijg ik veel bestellingen binnen voor deze tandwielen, voor losse levering en voor levering en montage, zelf mijn buurman die graag op de racefiets zit, wil ze nu hebben. Al met al positief, en ben benieuwd hoe het zich ontwikkeld.
Heb je belangstelling bel of mail me en ik voorzie je van datgene wat je nodig hebt.
Saluut.

Cycle Vision 2014

Mooi in het gelid.

Na 8 jaar de beslissing weer eens genomen om mee te doen aan cycle vision. Eigenlijk zou het vorig jaar al, maar het weekend van cycle vision valt altijd samen met de verjaardag van mijn vrouw, tja en dan is het lastig om het zo te regelen dat je van beide kunt genieten.
De laatste keer dat ik meedeed was op Zandvoort, toen de uurs en de 3 uurs race gereden. Daarvoor een paar keer op de baan in Lelystad.


Ik was eigenlijk te laat met opgeven, maar heb me opgeven en mocht meedoen, uiteraard ook erg nieuwsgierig naar de nieuwste ontwikkelingen op velomobiel gebied.
Ik had me niet erg voorbereid, de racekap mee, en de Quest zo leeg mogelijk, dat was eigenlijk alles wat ik aan voorbereiding heb gedaan.

Er waren een paar rijders die ik ken en waarvan ik wist dat ze iets beter of iets langzamer zijn dan ik, dus daar kon ik me mooi op oriënteren. Cees Roozendaal, Harry Lieben en Dirk Drost. Ken de mannen ook een beetje van tochten en zo.
Vanuit eerdere medische keuringen was een max hartslag van 195 gekomen, maar dat is ook alweer van 6 jaar terug, dus ik nam me voor om tegen de 170 hartslag te gaan rijden en dan kijken hoe het gaat.
Tijdens de brevet tocht van een week eerder bleek dat ik 55 km kon rijden met cadans 110 op het ovale middenblad. Dus ik verwachte niet dat het grote blad nodig zou zijn.

We mochten gelukkig eerst inrijden, en dat is erg prettig want ik ben nu eenmaal een slo starter.
Bij de start stond ik mooi vooraan op de derde startrij, en kon mooi mee met de kop. Hierdoor zit je niet gelijk achteraan en hoef je niet de langzame rijders te passeren in al die drukte van de eerste 2 rondjes. Al snel kwamen Cees, Harry en Dirk voorbij en namen afstand, maar ik had me voorgenomen om me niet gek te laten maken. Ik merkte al snel dat hartslag 170 met cadans net boven de 100 goed was te doen, en besloot dan ook om dit eerst maar eens 30 min zo te laten, snelheid lag net boven 50, 51 km wat ik redelijk vond, gezien de situatie. Eerdere wedstrijden hadden me geleerd dat er veel rijders te snel starten en dan kun je ze nog terug halen, ik ben meer een diesel die op temperatuur moet komen voordat het lekker gaat lopen.

Al snel had ik in de gaten dat ik vlak langs het randje kon rijden, en dat bespaart mooi wat meters, alleen als je moest inhalen, dan moet je omhoog, maar goed, de bochten waren niet te krap. Cees kwam al vrij snel weer in het vizier, en had niet zoveel snelheid meer, mooi dat is de eerste van het kwartet, want ondertussen was Swannette Tempelman me ook voorbij gegaan in de DF. Tjonge Peter je laat je toch niet inpakken door een vrouwelijke rijdster en één Mango, schoot het door me heen.

Na Cees kwam ook Swannette weer in beeld en begon ik er plezier in te krijgen. Het tempo bleek  goed vol te houden. na 40 min. besloot ik om naar 175 hartslag te gaan, hierdoor kwamen Harry en Dirk ook in beeld, alleen ging dat niet zo snel, ze liepen ook wel weer eens wat weg, dus nu kwam er het op aan. Zou ik ze terug pakken voor de finish of niet. Met nog 10 min te gaan kwamen ze echt dichterbij en liep ik per ronde duidelijk in. Dit geeft de harde werker moed en een paar rondjes voor de finish had ik ze allebei te pakken. In wielertermen is het dan 'erop en erover". En niet met een klein verschil, nee gelijk doorstomen.

Hierna iets gas terug en vasthouden. Later heb ik gezien op de foto's en filmpjes van You tube dat Dirk vlak achter me was gebleven, in de uitslag staan Dirk en Harry net achter me. Mooi, negende in de uitslag, nou is er niet veel veranderd in ligfietswereld. 8 jaar terug stond ik ook vaak op die plek, dacht ik bij mezelf. :-))

Daarna is het uitrijden, en afkoelen, nat als een dweil uit de fiets en doordat het niet echt warm is gelijk maar een douche opzoeken, want om nou een koudje op te lopen. Hierna napraten, vergelijken en de Velotilt en DF bekijken en langs de standjes en nog veel andere dingen doen, want ja rijden is leuk maar kijken en keuvelen ook. Het smaakt eigenlijk wel naar meer, maar eens zien, volgend jaar weer en dan de fiets wat meer pimpen dan gaat de snelheid ook wat omhoog, net als mijn leeftijd. :-))
Saluut.

Hoe eenzaam is de eenzame fietser tijdens de Elfstedentocht!

Wachten bij de start.

Tja, hoe eenzaam ben je dan, nou niet, zou ik zeggen, zeker niet als er 15 duizend andere fietsers het plan hebben dezelfde kant op te gaan.
Het is de 2de keer met de mountain-bike dat ik de Elfstedentocht ga rijden en wel alleen want mijn dochter heeft niet genoeg getraind. De start is om half 7, en ik heb niet om een vroegere startkaart gezocht, ik denk rijd gewoon met de stroom mee.

Het is wel behoorlijk druk en het is altijd in het begin een gedoe om je weg te vinden door de massa, maar goed met een tweewieler ben je wat beweeglijker. Dus op zich gaat het wel. Vorig jaar had ik iets meer dan 4 weken op de mountain-bike gezeten en een paar keer 100 km als training gereden, nou, nu dus mooi niet dus. 2 weken vakantie in Israël, en een buikgriep tijdens een terugvlucht zorgen nou niet bepaald voor de conditie die je nodig bent voor één Elfstedentocht.

Maar goed we hebben ook nog zoiets als karakter, maar dat zadel is toch wel een behoorlijk martel werktuig als je het niet gewend bent. :-((
Het is mooi fietsweer en behoorlijk warm, tjonge wat heb ik gezweten zeg, het liep gewoon met druppels tegelijk uit mijn helm weg. Dus het moto was, veel drinken. Naar Holwerd was het tegen wind dus, dat duurde wat langer dan normaal, maar gelukkig de koffie was klaar op het vertrouwde plekje van Tom zijn schoonouders, en kon ik mooi ook wat overtollige kleren achterlaten.

Daarna draaide we wat weg voor de wind, zodat het allemaal wat lekkerder ging. In Leeuwarden kon ik macaroni eten bij mijn dochter Rachel en dat ging er goed in. Vlak voor Leeuwarden lag er een fietser langs de kant en dat zag er niet goed uit, bevangen door de warmte. Op weg naar Bolsward waren er racefietser die vroegen of die brede banden niet zwaar fietste, ik had voor 50 mm en achter 60 mm breed gemonteerd.
Nee, het rijdt sneller vanwege de lagere rolweerstand legde ik dan uit, en dat je dat via internet kan natrekken. Nou vaak kreeg een bedenkelijke reactie, van "ik weet het niet". Maar een paar vonden het wel dat ik het overtuigend vertelde, en dat ze het zouden natrekken.

Wel grappig dat iedereen doet wat de ander doet, iets van kudde gedrag.
In Bolsward is er de traditie soep, wat altijd lekker is, en in Jutrijp ff bij de oude buren zitten en bijkletsen met wat koffie en eten. Als ik verder ga, begin ik wel te merken dat het zadel en stuur me pijn gaan doen.
Door het hangen op het stuur, gaan mijn handen, polsen, armen, schouders en nek signalen geven van "we zijn hier wel klaar mee, ben je er al". En dan heb ik het nog niet over het zitvlak. Maar gelukkig is s'middags de zon wat weg zodat het wat draaglijker wordt.
In Gaasterland stop ik in Wijckel bij een particulier die water aanbied, maar tot zijn verbazing drink ik het niet op, maar giet het in mijn schoenen, tjonge wat lekker, koele voeten, daar knap ik van op.

Hierna gaat het wat beter en verder drink ik bij controle posten 2 x een koel fris drankje zodat het zweten wat minder wordt. Na Stavoren is het nog 30 km en ik merk dat het licht aardig uitgaat en ben dan ook wel tevreden als ik Bolsward in rijd.
Ik heb nog een paar dagen last van het zitvlak gehad, volgende jaar toch wat meer trainen voor de tijd. :-))
Saluut.

Testronde ovale tandwielen, 426 km.

Het typische Duitse landschap

Ja, als je ovale tandwielen gemonteerd hebt, dan wil je ook weten hoe het bevalt tijdens een lange tocht. Gelijk zijn het ook gelijk trainngskilometers ter voorbereiding van de lange tocht in augustus. Ik heb de track gebruikt van de 400km van Boekelo 2013. Heb hem toen niet gereden, dus dan is het nu een nieuwe route. Heb nog ff gekeken naar de 400 km van Boekelo 2012, maar die heb ik al 2 keer gereden, is wel erg geschikt voor een Quest, veel doorgaande wegen, en wat leuke klimmetje met net geen 10% erin.


Maar deze is nieuw, dus verandering van spijs doet eten, zeggen ze wel eens. Donderdag wist ik eigenlijk nog niet of ik echt zou gaan, maar vrijdag wel,  dus track in de gps en wat eten klaar gemaakt en de wekker gezet. Tja meer is het eigenlijk niet, was ik een paar jaar terug echt bezig met voorbereidingen, maar nu is het, track regelen, eten klaar maken, banden pompen en wekker zetten.

Om 6 uur zit ik in de Quest en is het op Duitsland aan, waar ik de route oppak, eerst naar Meppen,
Onderstaande is de beschrijving die op de site staat van de organisator, Twentse brevetten.

De 400km route is:
Boekelo - Weerselo - Itterbeck. 41km, infocontrole
Wilsum - Meppen. 84km, vrije controle
Recke - Tecklenburg. 158km, vrije controle.
Bakkerij Heukamp heeft mijn voorkeur(is het waypoint), maar die sluit om 18:00 en de controle is officieel open tot 19:36, dus een andere gelegenheid naar keuze is ook prima. Let op: deze bakker is de laatste kans om een stempel te halen, Tecklenburg is niet zo groot.
Lengerich - Kattenvenne - Schwege - Warendorf - Ennigerloh. 212km, vrije controle.
In de GPS track staat een Westfalen tankstation als "controle start" die is tot de officiele sluitingstijd van de controle -23:30- open, het Q1 tankstation dat als "controle einde" staat vermeld is tot 22:00 open. Ook hier heb ik begrip voor een omweg door het dorp voor een aangenamer verpozing.

Ahlen - Herbern - Südkirchen - Selm - Olfen - Ahsen - Marl. 290km.
Dit is een 24h Aral tankstation, vanaf 01:00 is het alleen nachtluik, er is ook een McDonalds in Marl die tot 05:00 open is, dat is een omweg van 1.5km, als waypoint zit die in de track.
Dorsten - Schermbeck - Dingden - Isselburg. 351km. Vrije controle.
Er zijn vier 24h zaken hier: Avia en Aral tankstations, een McDonalds en Rasthof Isselstübchen.
Aalten - Groenlo - Eibergen - Haaksbergen - Boekelo. 412km. 

De route bevat ergens tussen de 1000 en 1500 hoogtemeters. Er zijn twee noemenswaardige heuvels: een tussen Recke en Laggenbeck, en een tussen Laggenbeck en Tecklenburg, de tweede is steil(7% gemiddeld over 1.2km met stukken boven 15%), zorg er dus voor dat als je in Recke of Laggenbeck honger hebt, dat je daar iets eet.

Na Meppen kom ik door een landbouwgebied waarbij de route door de landerijen gaat, en dan is er niet altijd geasfalteerd in Duitsland, arme racefietsers die er in de nacht overheen moeten, je houdt geen kont meer over, dan zijn klinkers nog lief voor je. Voor Tecklenburg. kom ik de steilste heuvel tegen van deze route.
Ik heb ff op de link geklikt die hierboven staat, maar er zijn ook stukken bij van 20% stijging, hier was ik echt even benauwd of de ketting wel heel zou blijven, 4 km per uur is niet snel meer natuurlijk, zelfs ff 3 km zien staan op de teller.
Ben blij met de ovale tandwielen want hierdoor is het tandwiel groot als je kracht kunt zetten en klein tijdens de dode punten, hierdoor kun je blijven draaien. Je merkt echt verschil, heb weleens eerder zoveel stijging gehad in Duitsland, en als je onder de 6 km snelheid komt dan krijg je hem bijna niet meer rond.

Het is gelukkig een beetje een donkere dag waardoor het lekker fietsen is, wel gaat het steeds op en neer, maar steeds met 30 tot 40 mtr, De route gaat ook veel over binnenwegen, dus echt lekker lang doorrijden over doorgaande wegen is het ook niet. Ik heb besloten om om de 100 km te stoppen voor een pauze, en dit bevalt wel, het scheelt één stop op 400 want normaal is het om de 80 km. Als ik onder Münster door rij kom ik niet in Sauerland, maar wel in een stedelijk gebied, hierdoor veel stoplichten en veel oponthoud, ook gaat de route steeds door het centrum van de plaatsen waar je langs komt, normaal wordt dit brevet in de nacht gereden, maar nu is het zaterdag, en is er veel winkelend publiek, waardoor je rustig moet rijden.
Ach, het is ook wel leuk om de verbazing van de mensen te zien.

De hele dag ben je alleen op pad en dat is minder aangenaam maar ja, er zijn niet zoveel mensen die dit leuk vinden en dezelfde snelheid hebben. Dus vaak ben je alleen, ben er nu wel een beetje aan gewend, maar echt wennen doet het niet. Het eten en drinken gaat goed en de kilometers draaien lekker weg, wat opvalt is de hoge cadans die ik blijf trappen. Normaal worden de benen na 200 km stroef en voelen ze vol aan, en is een cadans van 94 al veel en schakel ik omhoog, nu draai ik vaak boven de 100 en schakel ik bij 94 lager zodat de cadans lekker hoog blijft. Af en toe gebruik ik het grote blad wat niet ovaal is, en dat voelt dan ineens vreemd aan, en schieten mijn benen vol. Een aparte gewaarwording.
Komende zaterdag doe ik weer een keer mee tijdens CV, en dan de uurs race, eens kijken hoe dat gaat, heb uitgevogeld dat ik tot 55 km op het middenblad kan rijden. en daarna moet ik over op het grote blad. Ik verwacht boven de 50 gemiddeld te kunnen rijden in Venray, maar eens kijken waarmee ik het beste resultaat haal zaterdag.

Als ik er 320 km op heb zitten en vlak bij de Nederlandse grens ben zie ik dat ik nog steeds overall boven de 30 km gemiddeld zit, dus als ik nog wat doorrij dan moet ik rond half 8 thuis zijn. Als ik weer op weg ben en nog eens nareken, dan kom ik tot het besef dat half 8 het niet wordt want het is geen 400 maar ongeveer 425 km voordat ik thuis ben. Oke, dan heb ik tot 20 over 8 de tijd om thuis te komen om een overall gemiddelde te hebben van 30 of meer.
Om 5 voor 8 ben ik thuis, met een gemiddelde gereden snelheid van 34.8 km. Dat is 426 km binnen 14 uur, nou dat vind ik best wel knap.
Vorig jaar had ik een hogere gereden gemiddelde, maar die route is ook makkelijker met een Quest te rijden, deze is veel lastiger vanwege de binnenwegen, stedelijk gebied en steilere heuvels.
Nu ben ik 15 min. eerder thuis. :-)) Dus wat minder koffie gedronken onderweg. :-))

Al met al, testrondje is geslaagd, en ik ben blij met de ovale tandwielen, ze kosten wat, maar dan heb je ook wat. Ik denk er ook sterk aan om, na deze ervaring, het grote blad ook om te zetten naar ovaal, voor de snelheid maakt het niet zoveel uit, maar wel wat ritme en cadans betreft.
Maar goed, dat zien we zaterdag wel.
Saluut.

Ovale tandwielen

Setje ovalen gemonteerd

Heb ik 6 weken terug bij mezelf ovale tandwielen gemonteerd, afgelopen weekend heb ik dat ook gedaan bij één Strada en één Quest.
Ben ondertussen ook dealer geworden van deze tandwielen, dus een ieder die ze ook wil toepassen, ik monteer ze graag voor je, afspraak is gauw gemaakt.

Wat zijn mijn eigen ervaringen.
Ivm het rijden van de Elfstedentocht op de mountainbike en het trainen daarvoor, en de vakantie, kon ik er niet eerder dan vorige week echt mee rijden.

Wat zowiezo een verandering is, is de hogere cadans die ik nu draai, nu was dat al geen probleem, maar nu zit ik vaak boven de 100 toeren, weet nog niet wat het gaat doen op/of tijdens lange tochten, maar nu zit ik s'morgens gelijk al boven de 100 en na 5-6 kilometer is dat 110, waarnaar ik schakel naar een hogere versnelling
Het middenblad wat ik nu gebruik is 44t, dit samen met een hogere versnelling zorgen voor, ja je raad het al, voor een hogere kruissnelheid. :-))

Komende tijd is het de bedoeling dat ik nog 2 langere tochten ga rijden als training voor ZPZ in augustus. Beide tochten zullen door Duitsland gaan, dus ik ben benieuwd wat het gaat doen als het echt klimmen wordt.
Op dit moment merk ik al niet veel meer van het verschil in trapbeweging, alleen de eerste dagen was daar een merkbaar verschil, maar nu is dat al bijna normaal.
Tot zover mijn ervaring met ovaal.
Saluut.

Einde vakantie Israël.

De klaagmuur met net de gouden koepel erboven uit.

Tja en voor je het weet is de vakantie voorbij. We zijn al iets meer dan 1 week terug en alles is wat bezakt.
Al met al een bijzondere vakantie, want Israël is toch wel een heel bijzonder land, in al zijn kenmerken.
Een grote verscheidenheid in natuur, cultuur, bevolkingsgroepen, historie en niet te vergeten de aanspraak die men maakt op bijna elke vierkante meter.
Het land is klein wat oppervlakte betreft, maar erg wisselend in natuur, en temperatuur. Het noorden hoog en vruchtbaar, het zuiden woestijnachtig en erg warm. De dode zee, bijzonder om in te drijven, de Jordaan, een belangrijke rivier waar bijna niks van over is, als hij uitmondt in de dode zee.

We hadden allebei iets van, dat we zeker één keertje naar Israël wilde me vakantie, enerzijds om de Bijbelse plaatsen te zien, anderzijds omdat het een bijzonder land is, en een bijzondere oorsprong/ontstaan heeft.
Erg veel toerisme op die plekken waar Jezus geleefd, gewoond en gewerkt heeft, maar andere plekken die bijbels net zo belangrijk zijn, maar waar hij niet geweest is, daar zie je geen toerist.
We zijn met zijn tweeën erop uit geweest en konden doen waar we zin in hadden, en dit is erg goed bevallen, uiteraard moet je zelf veel doen regelen, maar dan een keer één dag niks doen is ook wel lekker :-))

Ff lekker drijven in 20cm water, erg aangenaam.

Jeruzalem is een belevenis op zichzelf, vooral de oude stad me zijn 4 verschillende wijken en de klaagmuur.
We zijn er omheen gelopen, je bent ff bezig, maar zo groot is de ommuurde oude stad niet. Erg leuk om te doen, en je ziet goed de verschillen tussen de bevolkingsgroepen en hoe ze wonen, werken en leven.
Fietsen zie je bijna niet en die fietsen die er rijden zijn allemaal elektrische fietsen. Er is één regel in het verkeer, dat er geen regel is, tjonge echt opletten moet je daar, gelukkig kon ik de auto weer schadevrij inleveren bij het verhuur bedrijf.

Eilat is echt een toeristische stad, en in de baai liggen de marine schepen van Jordanië en Israël vlak bij elkaar in het water, waarbij ze allebei de grens goed bewaken. Heel apart, dat zijn we hier niet gewend.
Regelmatig passeerde we een checkpoint waar je dan gevraagd werd, waar kom je vandaan waar ga je naar toe en hoelang blijf je daar, allemaal controle punten, en door het hele land zie je militairen lopen, ze horen gewoon bij het straatbeeld wat je daar ziet.

Erg grote verschillen ook tussen de steden, is het overwegend Arabisch dan is het redelijk smerig, is het overwegend Joods, dan is het veel schoner, en is het een Israëlische nederzetting dan is het gewoon Hollands schoon.

Al met al een echte aanrader, als je een land wilt bezoeken met uitersten.
Saluut.