Verwerking, reparatie en onderhoud.

Zit er weer redelijk uit. :-))

Al met al heeft het aardig indruk gemaakt, bij mezelf maar ook bij mijn omgeving. Iedereen spreekt er schande van, en kan zich niet voorstellen dat iemand zo agressief kan reageren op een fiets die op de weg rijdt. Navraag leert een heleboel dingen, Politie die het verhaal aanhoort en wel wil registreren maar verder geen actie onderneemt, ja, er zaten 2 dagen tussen, Waarborgfonds voor de schade omdat automobilist doorgereden is zonder zich bekend te maken, "ja meneer, maar hij is niet doorgereden in de zin van het woord, hij is uitgestapt, dus u kunt het vragen en u heeft de tijd gehad om kenteken op te schrijven". Ja dan val je stil. "Maar als u een claim indient kijken we ernaar". Oke, dan gaan we dat doen dus. Fonds voor geweldmisdrijven kun je ook contacten, en dan heb je slachtofferhulp nog.

Navraag leert dat het voorkomt dat je het gebeuren niet terug kunt halen, "reproduceren" heet dat.
Je hebt het wel opgeslagen, maar je kunt het niet terug halen, het menselijk lichaam schijnt zo te werken als het te heftig is, dan beschermen je hersenen je voor datgene wat je gezien hebt. Alleen het zit er wel en er is een kans dat je het later wel herinnerd, Oke, kijken wanneer dat wordt dan.

Het erover praten en schrijven is voor mij een goede therapie om het een plek te geven, zo wordt het ook steeds meer een verhaal waar minder emotie in gaat zitten.
De ribben zijn gekneusd volgens de foto's en dat is beter, want gebroken botten wil ik liever niet meer hebben nadat dat gedoe met mijn sleutelbeen.

De fiets heb ik donderdag geplakt en voorzien van een neus die is zoals het hoort, stevig met koplamp die weer kan scharnieren en branden. Alleen hij moet nog een keer geplamuurd, geschuurd en gespoten worden, maar dat doe ik wel als ik hem verkoop. Voor je het weet heb je weer een kras.
Vandaag alles weer in elkaar, zodat hij weer rijklaar is.

Spoorstang beugel met stangen, weer moervast.

Tijdens het in mekaar zetten, en controleren, voelde ik ineens wel behoorlijk speling op één spoorstang, ik had laatst al het idee dat er een remparachute aan de fiets zat en tijdens het brevet van afgelopen zaterdag had ik soms ook het idee dat hij af en toe minder goed liep. Al een keer de sporing gecontroleerd, maar kon nog niet de vinger op de zere plek leggen, maar nu ineens behoorlijk speling op één spoorstang, na controle kwam het erop neer dat de speling in de tunnel moest zitten waar de stuurstangen en spoorstangen in zitten van links naar rechts. Ik had net de kap er weer op zitten, en geen zin om hem er weer af te halen. :-))
Maar goed, met kap kun je er ook wel bij. Beide spoorstangen los van de wielen en van binnen de moeren eraf en whala, ik had de twee spoorstangen en beugel in mijn hand.

Ja hoor, de moer zit niet vast, hierdoor is er speling ontstaan en als er eenmaal speling is, dan gaat het snel verder tot veel meer speling, zo'n boutgat lubbert erg snel uit, vooral omdat het aluminium is.
ff wat dikke kit erbij in, om de ruimte op te vullen en de moer flink vast gezet Als de spoorstang 1 mm speling heeft dan veranderd tijdens het fietsen steeds de sporing, waardoor je aardig wat meer energie wegstookt voor dezelfde snelheid.
Komende week maar ff kijken, moet het verschil wel merken, gelijk maar de remmen gecontroleerd schoongemaakt en de remhendel gesmeerd, heb de boel nou toch los.
Morgen of maandag maar ff 100km rijden.
Saluut.

Brevet 300km, + mishandeling

Wie blijft er achter?

Gisteren, 13 april was het 300km brevet vanuit Zwolle aan de beurt om gereden te worden. Ik ben met de auto er heen geweest want de kinderen kwamen thuis en dan is het niet leuk als je bijna midden,  of laat in de avond thuis komt na een lange fietsdag, dat had dan 450km betekend, en waarschijnlijk ben je niet meer in de stemming om leuk te doen, (meestal tenminste).

Het peleton.

Er zijn ongeveer 25 deelnemers en dat is meer als ik gewent ben bij de langere afstanden, zeer leuk voor de organisatie uiteraard, ook zie ik een velomobiel rijder die ik nog niet eerder heb gezien, Jan Herrema, weet niet of zijn achternaam klopt. Jan komt uit Steenwijk en is komen fietsen, kijk, dat zijn de echte, hij vertelde dat als hij door Steenwijk zou rijden en de accu leeg had, hij niet meer naar Zwolle zou rijden voor het laatste stempeltje, ik snap dat wel, want veel heeft hij nog niet gereden verteld hij, en voor de eerste keer is 300km ook al behoorlijk veel. Trouwens als Jan in Steenwijk is heeft hij al 300km gereden, en dan naar Zwolle en terug, komt hij op 380km. Petje af hoor Jan, voor de eerste keer. Trouwens Jan rijdt met een Strada.

Gerrit Schotman stuurt ons om half negen op pad met de woorden, rijdt maar achter Peter aan, hij weet de route. Ja, ja het klopt, de route ken ik voor 90%, en ja, ze hebben achter me aan gereden, maar ze hebben er geen lol van gehad. Bij de start is het mistig, en het tempo te hoog om te volgen, ik heb me voorgenomen om niet harder dan 40 te rijden, en niet te lang te zitten bij de stops, max 20 min. Tussen Kampen en Ramspol, de nieuwe brug, lost de mist op en heb je mooie ver gezichten, het is mooi weer en langzaam steekt er een westen wind op. Vlak voor Kuinre is er weer de geheime controle, zelfde plek als vorig jaar, hoezo geheime controle :-)).
De eerste stop is bij Terherne aan het Sneker meer, er zijn al verschillende bootjes op het water en het bakje koffie en appelpunt smaken goed, maar je moet er toch wel veel geld neerleggen voor zoiets, € 5.20, tjonge ongeveer 11 gulden, toch een heel bedrag. Net als ik instap is Jan er ook al, en het gaat goed verteld hij.

Eerste hulpkist bij Terherne:-))

De rest van de dag zie ik geen fietsers meer en mijn gemiddelde snelheid blijft mooi tussen de 37 en 38km hangen. Zo toer ik mooi op Holwerd aan alwaar ik om 1 uur ben, om een stempel te halen en om ff te zitten, na 10 min ga ik al weer verder want voor de rest is er niet veel te beleven. Ik drink veel en kan goed eten, hierdoor moet ik wel vaak pissen maar het werk goed en dan is het hebben van een goed functionerende maag wel mooi mee genomen.

Door de onbekendheid van de route van Holwerd naar Appelscha toe, weet je niet altijd waar de fietspaden liggen, beginnen en ophouden en hierdoor fiets je meer op de rijbaan. vooral als ze links van de weg liggen.
Dit gaat ook zo vlak voor Marum en nadat ik al geprobeerd heb om over te steken naar het fietspad, rijdt er opeens een Audi achter me en begint me op te drukken met veel kabaal van de claxon, ik gebaar met mijn rechterhand dat hij er makkelijk links voorbij kan, want in de verte komt er een trekker aanrijden.
De bestuurder kiest ervoor om vlak achter me te blijven rijden en met veel kabaal en lichtsignalen aan te geven dat hij niet zo blij met me is op de weg.

Ik reageer door met mijn hand te zwaaien, zoals je "dag" zwaait boven mijn hoofd en denk "doe normaal zeg".
Als de trekker met auto's voorbij is komt hij voorbij en begint gelijk me te snijden en wil me van de weg af drukken. Ik rem en zodra ik achter hem zit, trapt hij vol op de rem, remsporen van 1 mtr stonden er op de weg, waardoor ik op zijn trekhaak beland.
Als we stilstaan klim ik uit mijn fiets, hij staat naast me als ik er half uit ben en op de rand zit, grijpt me bij mijn keel en raast aan een stuk, wat daarna gebeurd ben ik kwijt, is een zwart gat, en wat ik weer weet is dat ik vlak voordat hij wegrijdt in een reactie met mijn rechtervoet zijn rechter achterlicht compleet uit zijn auto trap.
Heb twee gedachten hierbij, "ik schade, jij schade", en "misschien komt hij de auto uit", zodat ik meer tijd heb om het kenteken en zo te zien.

Nou, geen kenteken, tenminste niet bij me, en de toeschouwers en auto die achter me staat ook niet. Ik ben ff helemaal dissie, en te verbouwereerd om helder te denken of te handelen, na een paar minuten met behulp van mensen raap ik de spullen van de fiets van de grond, de fiets heeft inclusief mijzelf, (denk ik) op zijn rechterzij gelegen. maar hoe hij op zijn zij en rechtop gekomen is, ik weet het niet, rechterspiegel is eraf en allemaal krassen. de koplamp is afgebroken en er zit een gat voor in de fiets.
Doordat niemand het kenteken genoteerd heeft is het allemaal mooi niks, je weet niet wie het is. Ja een man met donker. zwart haar met een lichte huidtint. In ieder geval geen originele Nederlander want dat had ik wel door, aan zijn taalgebruik te horen.
Als ik in de berm sta, samen met fiets en mensen die er wonen merk ik dat ik gekneusde rib(ben ) heb, dus die vent heeft me ook nog gestompt, waardoor ik nu niet moet hoesten of lachen, want dat is te gevoelig.

Losse koplamp+gat en scheuren

De buurtbewoners vragen of ze wat voor me kunnen doen, ze hebben het gezien maar ook geen kenteken.
Ik geef aan op hun vragen dat ik daar maar 1 keer per jaar kom en op de weg mag rijden, maar dat niet iedereen dat weet. Ik moet naar Zwolle vertel ik, en dan kan ik naar huis. Heb alles weer op zijn plek, in de fiets en mis niks, alleen mijn halsketting is kapot getrokken en het kruisje wat ik altijd draag is weg, ik vind het terug in mijn fietsbroek, vlak bij mijn eigen kruis :-)).
Nou goed, ik besluit om verder te gaan, eerst wil het fietsen niet erg, maar na een tijdje kom je weer in je ritme en gaat het weer, tijdens het fietsen overdenk ik het geheel, en waarschijnlijk of misschien is hij erg geschrokken van me, maar wat er ook gebeurt is, niks rechtvaardigt zijn reactie. En zoveel agressie, het was net een tornado die over me heen kwam, zoveel bruut geweld, onvoorstelbaar, en omdat je op de rand van de fiets zit met de benen erin, kun je niks doen, dan alleen jezelf vasthouden aan de fiets. Hier en daar wat schrammen en vanmorgen een zere rechterpols waarmee ik waarschijnlijk op de weg gesteund heb toen de fiets omviel/geduwd werd.

In Appelscha ligt ik de familie en Gerrit Schotman in, en na een bak koffie en appelgebak met slagroom fiets ik door naar Zwolle waar ik net na 6 uur terug ben, Gerrit komt naar buiten en we praten erover, ik bind de fiets op de aanhanger en ga naar huis, waar ik een warm onthaal van Grytsje en de kinderen krijg.
Ze willen dat ik aangifte doe, maar tegen wie, een man in een Audi met een kapotte achterlicht? Zoek het maar eens op.
Tijdens de uitleg van het gebeurende komen toch ff de tranen en we praten erover, ik voel me aardig ellendig, Tom belt nog ff en vraagt hoe het is, Tom bedankt.
Nou was me wel weer een ritje, bij het 200km brevet wil er een hond door de fiets lopen, waarnaar de baas en hond het hazenpad kiezen, nu is het een auto die door me heen wil rijden.
Over drie weken het 400km brevet, maar die gaat zonder schade, daar let ik nu wel op.
Saluut.

Brevet Zwolle, totaal 360km.

ff de boel rechtzetten.

 Het seizoen is weer begonnen en meestal is het brevet van Zwolle het eerst aan de beurt. Het is een 200km brevet maar door heen en terug te fietsen, werd het 360km in totaal.
Vorig jaar ook dit brevet gefietst, dus het is allemaal wat bekender, wat de route betreft, vorig jaar waren er 20 deelnemers en dit jaar 45 stuks dus dat is een aanmerkelijk verschil kun je wel zeggen. Er waren ook redelijk wat driewielers onder de fietsers, als ik ze goed geteld heb een stuk of 8.



Gerrit Schotman heeft alles goed onder controle en alles verliep vlekkeloos, zo door de jaren leer je al aardig wat fietsers kennen, altijd wel grappig, degene die ik niet verwacht had was Tom Hosper, nog maar 3 weken aan het fietsen na 5 maanden stilstand, en dan gelijk maar een brevet, Tom, PETJE af hoor, knap gedaan gezien de omstandigheden.

De verwachtingen waren redelijk positief, en het weer zag er redelijk goed uit, maar toch waren de meeste fietsers aardig dik gekleed en ingepakt. Verstandige keuze. Na wat praten om 9 uur los en in een redelijke sliert Zwolle uit. Gelijk op een dijkje een vroege vogel (vrouw) die haar hond ongelijnd uit laat en de hond springt vrolijk rond en BENG tegen mijn Quest aan, rechtsvoor, gelijk de berm in en stoppen, want het is een redelijk formaat hond. De hond ervan door, en voor ik het goed en wel in de gaten heb zijn ondanks mijn roepen en aanwijzingen vrouw en hond vertrokken en niet meer te zien. Gelukkig geen schade, maar wel de frustratie dat die rothond ongelijnd rondloopt en dat ze dan weglopen als het mis gaat.
De volgende keer rijdt ik er gewoon overheen, dan moeten ze wel bij je komen. :-))

De groep is doorgereden en ik ga er maar achteraan, als ik bij de voorste ben, rijden bijna alle velomobielen vooraan en langzaam aan ontstaat er zoals gewoonlijk een splitsing. Achteraf is het stuk naar Zwolle toe te snel gegaan, want ik bemerkte al snel dat mijn hartslag hoger was dan normaal, en het gevoel van die remparachute bleek de voorbode te zijn van een verkoudheid, waar ik nu ook knap last van heb. Al met al waren mijn benen gewoon niet best. Maar ik wou ook niet loslaten, dus erbij blijven. Bij de beklimmingen van de bergen, nou ja bergen, die er zijn op de veluwe, ging Dirk Drost er wel heel snel vandoor, snapte er eerst niks van, tjonge leek wel of ik stilstond. Later bedacht ik me dat hij ovale tandwielen heeft gemonteerd afgelopen winter, tja dan valt het kwartje, je leest er wel meer over dat dat 2 tot 3 km snelheid verschil maakt. Maar eens ff kijken of dat ook wat voor mij is.
Hier zijn ook van de Nederlandse bergen, en in de langere brevetten zitten ook Duitse bergen. En die zijn wat hoger.

Tijdens een afdaling van 10% gaat mijn ketting voor eraf, stom, verkeerd geschakeld, tijdens het rijden in het rustige stuk met een hand de ketting terug gelegd. Wel je hand vol smeer, maar je hoeft niet te stoppen en te prutsen. Snel daarna de eerste controle en koffie. Daarna het rustige stuk naar het oosten van Overijssel alwaar de controle in Vasse is, maar eerst bij Borne een lekke band, Dirk Drost reed nog bij me, en ik wou hem uitnodigen om mee naar huis te rijden in Lattrop voor warm eten, want ik woon nu 5km van de route, maar hij reed door, jammer Dirk, anders had je warm eten gehad.

Tom en Gerrit ready for take off.

Na het eten thuis naar Vasse gereden, alwaar Tom en Gerrit ook net wegreden, ik hoefde alleen een stempel en daarna een half uurtje met Gerrit en Tom opgereden naar Lageveen en zo. Had vlak voor Ootmarsum een dip gehad en na het warm eten wou ik eerst een beetje herstellen, wat achter Gerrit altijd goed lukt. :-)) Nadat we bijgepraat hebben, in eigen tempo doorgereden, waarna opeens een dikke hagelbui over ons heen trekt en langzaam overgaat in regen, dit duurt tot in Hellendoorn. Als ik daar ben, eerst een warme bak koffie, tjonge wat een bui en koud man, ik verlangde naar de 20 gr van afgelopen donderdag.

Gerrit en Tom laten niet lang op zich wachten, en na de controle gaan we verder, ieder in zijn eigen tempo, en ondanks het feit dat ik de tocht vorig jaar ook reed, rij ik weer verkeerd, beetje dom.
Ach, je let soms niet op.
Het laatste stuk lekker in eigen tempo gereden en om kwart voor 5 terug in Zwolle waar de soep warm klaar staat, ff een half uurtje zitten en napraten, en dan weer naar huis. kwart over 7 terug met 360km op de teller.
Al met al, een leuke tocht, heel gevarieerd, wat landschap en hoogte betreft. Toch wel koud en nat achteraf en als ik naar de gegevens kijk van vorig jaar wat tijd en afstand betreft is het bijna hetzelfde, 360km met een gemiddelde rijsnelheid van 35km per uur. 12 uur en 45 min van huis geweest. En nu, een zere kont, dikke benen, en vet verkouden.
Maar dat gaat wel over.
Saluut.

'Remparachute?

Tjonge, vanmorgen leek er wel een remparachute aan mijn Quest te hangen, niet vooruit te branden.
Uiteraard voor mijn gevoel natuurlijk, laat dat duidelijk zijn.
Komende zaterdag het eerste brevet alweer voor 2014, totaal 350km, tja en dan vlak voor de tijd het gevoel dat het niet wil. Je denk gelijk eerst aan jezelf, je leest het vaker. Maar dan ga je wat snelheden vergelijken en dan merk je toch al snel dat er iets aan de hand moet zijn.
Hij stuurt ook wat anders in de bochten, net of er spanning op staat, rolt niet lekker.

Vanavond eerst maar eens de sporing gecontroleerd met de afstelbok, en ja hoor teveel toespoor.
Vast ergens tegenaan gezeten, of een kuil die toch meer invloed heeft gehad dan ik verwachte. :-))
Na twee keer de stelmoer met linkse en rechtse draad 1/6 slag ingedraaid te hebben en elke keer een controle op sporing, heb ik de gewenste toespoor weer te pakken. 1/4 omwenteling van de afstelschroef.

Ga ervan uit dat het nu weer klaar is en morgen weer lekker ontspannen kan fietsen, en dan zijn we mooi op tijd klaar voor het brevet, Het is de eerste, dus niet zo lang, maar naar de start en terug fietsen maken de afstand bijna 2 keer zolang.
Hoop dat het zaterdag een beetje mooi weer is.
Saluut.

Ruilsysteem voor aangepaste demper achtervering Velomobiel.

Vorig jaar september een bericht op mijn blog gezet over hoe ik mijn achtervering heb aangepast, om het harde uitveren tegen te gaan van de standaard demper.
Er zijn verschillende Quest rijders die het hebben laten aanpassen met positieve reactie's.
Ook zijn er mensen die me een mail sturen die het zelf doen, met extra vragen en opmerkingen.

Nu zit ik in een gebied waar de Questen nog niet dik bezaaid zijn, en de meeste zitten hierdoor redelijk op afstand, maar ik kan me voorstellen dat er meer Velomobiel rijders zijn die dit wel willen teopassen. Maar opzien tegen de afstand, of tijd dat ze de demper kwijt zijn, bij opsturen. Voor deze mensen is er de mogelijkheid, een aangepaste ruildemper die je kunt bestellen.
Ik stuur een aangepaste demper op. Die kun je eenvoudig monteren, waarna je de oude terugstuurd naar me. Deze pas ik aan, en voorzie hem van nieuwe onderdelen daar waar nodig, zodat hij naar de volgende klant gestuurd kan worden die dit wil hebben.

Hierdoor kun je gewoon blijven rijden, want het verwisselen van een demper is een klein klusje.
Het voordeel van deze aangepaste demper is dat hij het normale veergedrag heeft wat je gewend bent, alleen bij snelheidsdrempels niet de kont van de fiets omhoog gooit.

Uiteraard heeft elk voordeel een nadeel, er probeert ieder op zijn manier het beste eruit te halen, naar mijn idee is dit een redelijk alternatief met weinig kosten. En de reactie's zijn ook positief.

Als je belangstelling hebt, stuur me een mail en ik regel het.
Saluut.

Snerttocht Denekamp

Voor de start, eerst koffie.

Ja, je leest het goed, Snerttocht, met dit weer verwacht je het niet meer, buiten is het bijna 20 gr. maar op de kalender prijkt de datum van 08-03-2014, en normaal gesproken kun je dan koud weer verwachten.
Maar goed het weer type van nu is meer het weer type van april/mei. Maar goed, de organisatie van deze tocht noemt het al een paar jaar zo, en al vaak was het koud.

Het is een mountainbike tocht die georganiseerd is door de wielerclub in Denekamp en ik hoorde en las het in de krant dat hij gereden zou worden en het leek me gelijk leuk om mee te rijden. Ook mede door de uitnodiging van een van de organisatoren Jan Arens. Aan de start waren ongeveer 45 mensen die verdeeld werden in 3 verschillende groepen die dan tijdens de tocht bij elkaar blijven.
Het is een mountainbike tocht, dus heel veel kilometers zijn het niet. 50km in dit geval, maar de lengte van zulke tochten bepalen niet de moeilijkheidsgraad. Maar meer de afwisseling van bodemgesteldheid en de bulten/heuvels waar je overheen moet.

Nu is de omgeving van Denekamp en Oldenzaal een gelieve omgeving om te mountainbiken, puur door de afwisseling en gesteldheid van de bodem. Al met al dus een mix die zeker zorgt voor de nodige inspanning. Het thuisfront waarschuwde voor de talrijke bomen die hier staan, en de waarschuwing is begrijpelijk. Na een kleine toespraak en dankwoord aan de sponsor, in dit geval een autogarage zijn we van start gegaan, tijdens de tocht waren er 2 stops, waarbij we rijkelijk voorzien werden van thee, broodjes en koeken, allemaal kosteloos.

Mijn eerdere ervaringen met mountainbiken zijn wisselend, dus ik denk doe mooi rustig aan en ik ga niet te dicht op mijn voorganger rijden, want ik wil zien wat er komt. Ik had mijn banden nog opgepompt voor ik vertrok maar ik kwam er al gauw achter dat ze wat te hard waren, 5 tot 6 bar is ook wat teveel werd me later door de meer ervaren rijders verteld. :-)) vooral op de stukken verhard waar veel puin verwerkt is stuiterde de fiets alle kanten op. Maar daar in tegen  rolde hij natuurlijk op het vlakke lekker door. Maar goed de volgende keer op 4 bar, want dat is meer dan genoeg, werd me verteld.

Eerste pauze, zonnetje erbij.

Vlak voor de eerste pauze stop moesten we echt klimmen over een zandpaadje naar boven en dan merk je echt dat ligfietsen een hele andere inspanning is, dit is veel afwisselender met een veel hogere intentie.
Tjonge je moet ze dan echt laten gaan, en in eigen tempo omhoog. Na 15 kilometer de eerste pauze, en het zweet staat je al overal, uiteraard ook een beetje omdat je van huis gaat als het nog bijna vriest en 2 uur later is het al aardig opgewarmd. Maar gelukkig kun je de beenstukken en zo uitdoen zodat je de kleding makkelijk kunt aanpassen.

Een paar mensen vroegen of ik die berijder ben van die blauwe ligfiets en waren wel belangstellend, geen rare opmerkingen die je ook wel eens hoort, en ze vonden het wel leuk dat ik ook hier aan meedeed.
Uiteraard de bekende vragen over gevaar, zichtbaarheid en snelheid, maar daar kun je gewoon op antwoorden en dan zien ze het wel in een ander daglicht.

Als je nog niet zo bekend bent in deze omgeving en met zo'n tocht meerijd dan zie je de vele facetten van deze omgeving en dan is het toch wel een hele mooie omgeving, de bomen zijn nog kaal en de kleuren zijn er nog niet, maar over een paar weken, als alles in de bloei staat is het echt genieten als je deze tocht in een geniet tempo zou gaan rijden.

Na de tweede pauze stop waren de meeste klimmen achter de rug, en toen ik dacht we zijn bijna in Denekamp gingen we nog een stuk behendigheid fietsen over een heel smal kronkelig paadje, met name een paadje. daarna volgde nog een stuk over los zand, nou toen moest het ff uit de tenen komen hoor.

Al met al een mooie leuke tocht die naar meer smaakt, de middag en avond heb ik niet meer zoveel gedaan, ik was echt moe, en dat na 50km fietsen :-))
Saluut.

De zon schijnt en dan ...?

Vandaag schijnt de zon lekker en de temperatuur schrijven we met 2 cijfers.
Mooi weer dus om te kijken hoe de conditie is en om eens lekker om te rijden na een dagje werkend. Vanmorgen was het nog lekker fris maar als ik buiten kom om half 5, al bijna lekker warm.
Vorig jaar regelmatig om gereden via Hengelo, dus ik weet welke standaard snelheden ik kan rijden, en na al die koude kilometers is het lekker om met warmte wat snelheid te pakken.

Ben dit jaar echt van plan om mee te doen met CV eind juni, dus er moet wat gebeuren, laatste keer CV is al mooi wat jaren terug, we reden nog gewoon met het standaard deksel en van afplakken of racekappen hadden we nog niet veel kaas gegeten.
Volgens mij is Zandvoort de laatste keer geweest dat ik meegedaan heb, volgens mij is dat 2006 geweest.

Maar goed, na enkele kilometers ben ik lekker warm en gaat het gas erop, totale afstand die ik gereden heb is ongeveer 36 km, en op de lange stukken wees de teller duidelijk boven de 50 km aan, zelfs het duidelijke valse plat naar Ootmarsum vanuit Fleringen ging nog boven de 40, vlak voor Ootmarsum na Reutum, ging nog in 35, al met al, toch de hele tijd duidelijk sneller dan vorig jaar.

Uiteraard telt mee dat het nog maar maandag is, en niet vrijdagmiddag, want dan ligt het duidelijk wat lager na een hele week werken en fietsen.
In ieder geval staat de datum van CV in mijn vrouw haar agenda, zodat ze niet wat anders afspreekt.
Ondertussen heb ik zelf uiteraard ook een racekap, ben benieuwd wat dat wordt deze zomer.
Saluut.