Brevet Boekelo 300 km, gejaagd door de wind.

Na aanmelding voor PBP 2019 moet er nog het nodige gedaan worden en dat betekend dat er minimaal 4 brevetten gereden moeten worden om te laten zien dat je het aankunt.
200 km, 300 km, 400 km en een 600 km brevet, afgelopen weekend was het 300 km brevet aan de buurt.

Was het 1ste brevet een winderige rit met veel nieuwe ervaringen, nou deze was er ook eentje, niet vanwege de kilometers maar ook door de verscheidenheid aan weertypes. En andere extra's.
Ook heb ik nu de actie camera gebruikt en de filmpjes aan elkaar geplakt. Het is nog niet subliem wat het geworden is, maar een eerste begin. Lopen leer je ook door vallen en opstaan.

Dit is de link naar Youtube voor de lange versie van de bewegende beelden. 
Het blijkt zo te zijn dat blogspot maar tot 100MB gaat wat video betreft, dus ik heb de korte versie flink moeten bijsnijden. :-(

De weersverwachtingen zijn niet geweldig maar redelijk veel wind uit het westen en af en toe een bui, ach denk je dan, moet lukken. Erger dan bij de 200 km zal het vast niet zijn. Doordat ik naar de start fiets en terug, is de totale afstand toch een 385 km geworden, bijna een verdubbeling van de het 200 km brevet.

Om 9 uur is de start en het wemelt er al vroeg van de fietsers, wel 109 vertelde Gert later. Grote opkomst, 10 jaar terug wel eens met 3 deelnemers een brevet gereden. De wind is guur, maar droog, we gaan los en al snel zie ik alleen maar fietsers in mijn spiegel en niemand voor me, dit blijft zo de rest van de tocht. Door Deventer en over de Veluwe rijdt het wel lekker door en de wind zorgt ervoor dat de snelheid rond de 36 blijft hangen, maar schiet toch lekker op. In Harderwijk wordt er gelukkig net op tijd een automobilist wakker, en stopt nog voordat we elkaar raken.

Ik heb al menig stukje gefilmd, en ga proberen om een indruk van de route te geven. Als de route de Flevopolder ingaat komt het echte werk aan de beurt, eerste stuk geen probleem, maar de Knardijk geeft toch de nodige problemen om de fiets op de dijk te houden, weer zoveel mogelijk links zitten en het zwaartepunt verleggen. Het is een hoge dijk, en het lokt me niet om eraf te rollen. Na 120 km is daar Haje, controlepunt, bakje koffie en appelgebak, lekker. 10 min. na binnenkomst komt Peter Coppens uit België ook binnen en verteld dat hij 20 min. te laat gestart is, hij wil voor donker terug zijn, dus gaat snel weer door.

Als ik verder ga, zijn er nog 2 andere DF rijders binnengekomen, het zijn de laatste mede deelnemers die ik zie, op de knardijk staat weer veel wind van links, en als ik bij Lelystad linksaf  de IJsselmeerdijk op wil draaien, wil de Quest bijna niet draaien, wat een wind. Met hartslag rond de 160 gaat het op Almere aan, en het lukt om boven de 30 te rijden, het schommelt tussen 30 en 33 km afhankelijk van de windkracht, tjonge, dit is echt werken om vooruit te komen. De buien worden ook talrijker, en ik kan nog een beetje schuilen achter mijn XXXL windscherm. Menigmaal wordt hij plat geblazen door de sterke tegenwind.

Vlak voor Almere gaan we linksaf de dijk af en geloof me, ik vind het niet erg. Door de bossen van Almere merk ik dat de fiets steeds slechter door de bocht wil, dus een leegloper. Daar is dus de traditionele lekke band, tot mijn schrik krijg ik het Franse ventieldopje niet los, en heb geen tangetje bij me, ook niet iets scherps waarmee ik de band echt kan lek prikken, want hij is te slap om verder te rijden, maar te hard om hem eraf te krijgen, vet balen dus. Maar er komen 3 mannen aanlopen van Turkse of Marokkaanse afkomst en ik vraag of ze iets bij zich hebben, uiteindelijk heeft eentje het idee wat helpt en het probleem is opgelost, snel nieuw materiaal erop en Peter kan weer verder, ik bedankt de mannen hartelijk in het Nederlands.

Als ik Almere achter me laat en in een rechte lijn naar Nijkerk fiets komt er een hagelbui aan met flink wat windstoten, het lukt me om 50 te rijden zonder bijna te trappen, af en toe neigt de fiets naar pootje lichten, maar door de ervaringen gaat het goed en het zwaartepunt help om op 3 wielen te blijven rijden. Als ik de polder uitga wordt het een stuk makkelijker, en komt de wind meer van achteren, kans op kantelen is weg, dus nu kan ik ook wat herstellen van de inspanningen tegen de wind in.

Op de Veluwe liggen de fietspaden vol met takken, dus het is constant slalommen om de takken heen en ook de 2de lekke band dient zich aan. Al met al heeft dit toch wel 45 min tijd gekost, voor donker terug in Boekelo is hiermee verkeken. In Otterlo neem ik een cola, en ga snel weer door nadat het thuisfront een apje gehad heeft hoe het gaat.

Ik passeer het Veluwe natuurpark aan de zuidkant, waar we 4 weken terug ook langs fietste en gaan op de postbank af via Arnhem, hier moet het nodige klimwerk verricht worden. Dit gaat redelijk en de afdalingen gaan op 2 plekken nog net goed. 1 keer op 2 wielen door een linkerbocht en 1 keer me bijna verremd. Ik kom hier voor de 2de keer, en de weg is wat gladder door de regen. Volgende keer wat beter opletten.

Avondzicht bij Zutphen.

Na de postbank gaat het op Zutphen aan, en is het eigenlijk freewheelen naar Boekelo, wind in de rug en het zijn lange rechte stukken die voor de fiets verschijnen, ondertussen wordt het donker, en ik laat mijn dagrij verlichting zo lang mogelijk aanstaan, geeft nog aardig licht in het donker, zo kun je mooi wat oefenen met het sparen van je accu.
Al met al ben ik 5 voor 8 terug in Boekelo, waar ik net een uitvaller tref die op de knardijk zijn Waterloo gevonden heeft, niet te doen zei hij, hij had ook een racefietser zien schuilen achter een auto, maar daar wordt je ook niet warm van zei hij.
Teller staat op 310 km, met 9 en half uur fietstijd komt het gem. uit op 32.6, gezien de omstandigheden en de hoogtemeters ben ik niet ontevreden.
Saluut.

En weer verliet een tevreden klant het pand.

Weer als in nieuwstaat.

De laatste tijd een paar keer een velomobiel voorzien van een nieuw laagje verf, bijgespoten op de beschadigingen die veroorzaakt worden bij een schuiver op de zijkant, maar nu een aanvraag voor een body reparatie en overspuiten van een hele Strada.
De eigenaar had een ongeluk gehad met een tweewieler waarbij de fietser rechtsvoor binnenkwam in de Strada.

Na het bekijken van het foto materiaal een afspraak gemaakt en begonnen aan de klus, naast het herstellen van de body ook gelijk groot mechanisch onderhoud, want ja de top moet er toch af, en dan kun je gelijk overal makkelijk bij.
Het lastige van de reparatie is dat de randen, van zowel de body als de kop kapot zijn en aan de onderkant mist een stuk.

Al met al een hele klus, maar met een paar extra vrije senior dagen van het werk, is het gelukt om het in een redelijk korte tijd te klaren. Gelijk ook de Strada voorzien van dagrijverlichting, wat een duidelijke wens was van de eigenaar.

Net na de aanrijding.

Op de foto van net na de aanrijding is goed te zien dat de neus redelijk veel schade en scheuren heeft.
Heb je schade of is je velomobiel toe aan onderhoud, neem gerust contact op.
Saluut.

Tip top.

Parijs Brest Parijs 2019

Het is gelukt.
De aanmelding is gedaan en we kunnen de brevetten rijden om van de zomer de inschrijving definitief  te maken.
De populariteit van PBP stijgt elke 4 jaar zodanig dat je het jaar voorgaande aan PBP nu ook al brevetten moet rijden om je te kunnen aanmelden.
Aantal deelnemers is normaal ongeveer 6500, dit jaar zijn ze naar 7500 gegaan vanwege de animo tijdens de voorinschrijving.
De verwachting was dat je een 400km brevet in het voorgaande jaar zou moeten rijden om je te kunnen inrijden, ik had per ongeluk alleen een officiële 300km gereden, want ik had Merselo Verona op het programma staan, en verwacht dat dat wel zou lukken, maar zulke ritten zijn geen één twéétje.

Na de inschrijving van degene die 400km gereden hadden heeft de organisatie besloten om het aantal te verhogen naar 7500 waardoor er weer ruimte was, afgelopen zondag zat ik dan ook klaar om 12 uur s'nacht, om in te schrijven.
Nu zijn er nog ongeveer 1000 plekken over voor degene die één 200km brevet gereden hebben, of helemaal geen officieel brevet gereden hebben in 2018.
Verwachting is dat er weinig plekken over zullen zijn voor degene die niet gereden hebben.

Maar misschien gaan ze het aantal nog verhogen.
Zelf heb ik gekozen voor de 90 uur groep die in de namiddag start, de 2 vorige edities elke keer gestart om 5 uur in de ochtend, met het gevolg dat de meute voor je zit, en je terugkomt in de vroege ochtend, en in het donker, niet veel aan, vooral 2015 was ongezellig en koud.
2007 en 2015 deed ik er 3 volle dagen over, 76 en 72 uur, als dat nu weer lukt kom ik terug in de eind van de middag/begin avond. is wat gezelliger, en ik start nu voor de meute uit, dat betekend wel gelijk de nacht in, maar veel rustiger op de, en voldoende slaapgelegenheid op de controleposten.

De stukken die ik de vorige keren in het donker heb gereden, rijdt ik nu overdag, is ook wel aardig.
Planning is om door te rijden naar Brest, daar flink te slapen en dan terug. vorige keren was ik daar na 32 uur fietsen, dus kom daar nu rond middernacht aan.
Maar goed, eerste de brevetten rijden, de 200km zit in de pocket, volgende week zaterdag de 300km van Boekelo.
Saluut.

Garmin Virb Ultra 30 camera.

Al een tijdje zocht ik al een camera voor bewegend beeld, foto's is leuk maar bewegend beeld is leuker en zeker als je ook de waardes kunt zien, zoals snelheid en dergelijke, want dat maakt het allemaal net iets interessanter. Garmin heeft ook stabilisatie in het beeld en je kunt er zelfs mee onder water fietsen, maar dat is niet de bedoeling 😃

Garmin heeft zo'n camera, maar met alle toeters en bellen, best wel prijzig, dus goed marktplaats in de gaten houden, dan moet het lukken. en 2 weken terug beet, hij stond net op marktplaats en gelijk gebeld, want dat bieden schiet niet op. Gevraagd naar uiterste prijs en gekocht, er zit zelfs nog garantie op.

Het filmpje is een stukje woon-werk verkeer en alles is  nog niet goed ingeregeld, dus af en toe mis je de waardes in beeld, maar dat komt wel goed. Ook moet de camera nog een vaste positie hebben, nu los uit de hand gefilmd met zo'n stick.

De bedoeling is om de tochten zo te gaan verslaan, en vast te leggen.
Ben benieuwd hoe het gaat worden
Saluut

200km gejaagd door de wind

Route en hoogtemeters

Ter voorbereiding van PBP 2019 moeten er weer de nodige brevetten gereden worden en op de agenda staat de 200 km van Zwolle. PBP meerijden is nog afwachten, want ik heb alleen een 300 km van vorig jaar staan die meetelt, en hopen dat er nog plek is als ik mag inschrijven want de animo is erg groot voor deze uitvoering.
De weersverwachting is dat er nogal wat wind staat, zuid, zuidwest, aan de kust 8 tot 9.
Windkracht 8 is nog te doen, maar opletten, en aangezien het open stuk Deventer Zwolle over de IJsseldijk gaat, is een wind in de rug wel lekker.

Dat het behoorlijk waait blijkt wel s'morgens, als ik met de fiets op de auto tijdens het passeren van een tegemoetkomende vrachtwagen merk dat de wind de Quest gewoon een stukje optilt tegen de sponsrubbers in die in de veerpoten zitten. Tjonge, niet eerder meegemaakt, door het dakraam zie ik dat een wieldoekje los geraakt is en naar buiten komt. Even stoppen om het wieldoekje te redden.

In Zwolle is het aardig druk, ongeveer 90 deelnemers die de wind gaan trotseren, brevetten trekken steeds meer deelnemers, ik zie maar 4 velomobielen, dat is in Zwolle wel eens anders geweest.
Gerrit Schotman zwaait ons uit en we gaan los, Ymte is net op tijd, om zijn startkaart te halen en sluit ook aan. Ik heb de kap thuis gelaten, met die wind, vind ik open rijden veiliger. De eerste 5 kilometers zijn nodig om de racefietsers in te halen en daarna zien we alleen nog een 3-tal af en toe bij de controle's, Dirk Drost rijdt nu met een M5 tweewieler, na verkoop van zijn Quest en blijft ook aardig in de buurt.

Het eerste stuk praten we wat en genieten van de veluwe en omdat we naar het westen/zuiden rijden hebben we niet zoveel last van de tegenwind, want op de veluwe heb je veel bos, de open stukken vertellen ons weer hoe hard het waait.  De eerste controle is in Uddel, en als we weer weggaan komt het 3-tal net aanrijden. Bij de 2de controle is dat net zo als we weggaan na koffie en appelgebak komen ze net aanrijden.

De fietspaden liggen echt bezaaid met takjes/takken en de rest wat van bomen kan waaien, ook de denneappels liggen overal, af en toe moet je er omheen slalommen. De onderkant van de Quest krijgt best wel klappen. Na de 2de controle komen we meer in open gebied en merken we de wind meer. Op een gegeven moment rijdt Ymte voor me in een draaikolk van wind, bladeren en ander spul.
Heel apart, de windhoos gaat dezelfde kant op en ik zie hem verschillende seconden midden in de windhoos fietsen, in mijn verbeelding zie ik hem al opstijgen:-) Heel apart, jammer dat het niet op film staat. moet toch maar een desk camp aanschaffen. Ymte vertelde later dat hij het wel gemerkt had, want de bladeren vielen in de fiets.

De Elfstedentocht ook met Ymte gereden, en het meeste rij ik voorop, kan ik het tempo bepalen. Als ik alleen rijdt, het mijn hartslag vaak tussen 140/150, maar met Ymte is het 150/160. Dus uit voorzorg maar op kop, want achter Ymte wordt het 160/170 en dat is voor 200 km teveel.
Voor Deventer moeten we ook over een dijk, en nu is het oppassen geblazen want de wind komt echt hart vanuit links, zaak is zoveel mogelijk links houden, zodat er ruimte is om de druk eraf te halen als de fiets gaat kantelen, draaien we voor de wind dan hoef je niet zoveel te doen.

Tijdens de controle in Deventer zeg ik bij het wegrijden, als het te gek gaat trek ik aan de rem. Veiligheid voor alles, Het is 46 km naar Zwolle en ongeveer 30 km IJsseldijk, Het wordt een stuk van zeilen, sturen en remmen, eigenlijk niet zoveel getrapt. Al snel heb ik in de gaten dat het zwaartepunt naar links moet, ik haal links de schoudersteun eruit en ga met mijn schouderblad tussen de stoel en body zitten, mijn hoofd zit bijna buiten het instapgat. Ik merk dat dit veel stabiliteit en betere/rustiger wegligging geeft. De Quest wil bijna niet een linkerbocht in, het is remmen en zorgen dat het met gepaste snelheid gaat, dan lukt het. Bij sommige windvlagen stuur ik echt naar links, om hem recht te houden.
Een paar keer het gevoel dat de wielen er bijna dwars onderstaan. Hele stukken niet hoeven trappen, terwijl er wel 40 tot 50 op de teller staat. Terwijl ik zo aan de linkerkant hang, gaat toch het linkerwiel omhoog, door mijn ervaring met windsurfen, schrik ik daar niet van en laat hem rustig doorrollen. Ymte gaf aan dat het wel een leuk gezicht is. Ook hij heeft wieltje gelicht. Vlak voor Zwolle nog pal tegen de wind in en dat is wel trappen hoor.

Ymte verloor op de dijk zijn windschermpje en ook zijn pet is 1 keer weggewaaid op de veluwe, maar die kon hij weer terughalen, mijn XXL windscherm is blijven zitten en met wind mee zag je het als een fok bollen door de wind. Al met al een hele ervaring dat stukje dijk, nog nooit zoiets meegemaakt, en we zijn veilig overgekomen, maar het was kantje randje.

Net na 3 uur zijn we terug in Zwolle, waar Eva ons het laatste stempeltje geeft en we op huis aankunnen. Bijna 197 km in 5 uur 25 min. geeft een gemiddelde van 36.3 km, dat is nogal sneller dan de 200 km Elfstedentocht, ondanks de hoogtemeters en de wind.
Saluut.

Winter fiets Elfstedentocht 2019

Klaar maken voor de start

 Tjonge, zo sta je bij de 1ste uitvoering in 2014, en zo sta je bij de 5de uitvoering aan de start.
Met andere woorden, dit is de 5de keer dat we aan de start staan in Leeuwarden voor de winter uitvoering/versie.
Al veel is hetzelfde, maar deze keer is het weer gewoon mild te noemen, weinig wind en in de loop van de dag gaat de temperatuur zelfs naar 5 tot 6 gr.  De nacht doorgebracht bij Tom die zich wel heeft aangemeld maar in overleg met zijn lichaam besloten heeft om niet te gaan. Jammer voor mij, maar soms is dat een wijs besluit.

Ik ben mooi op tijd, en na een kort wc bezoekje kan ik gelijk de hal in om klaar te staan voor de start, het valt me op dat er weinig velomobielen aanwezig zijn, maar degene die er zijn, daar ken ik er wel een paar van, Martin de Haan is er een van, en heeft zijn Quest overgespoten na een ongelukje, dus de pompeblêden Quest is niet meer. Ook zie ik Cees in zijn Viking Quest als Noord Hollander.

Om 7 uur gaan we los en ik fiets achter Martin aan, want hij weet een strakke alternatieve route naar Sneek. Ik ga dit vaker dat doen tijdens de tocht, wat niet korter is, maar wel vlotter fietst. Vooral langs de kanalen en vaarten zijn de smalle fietspaden niet altijd handig met een velomobiel.

In Sneek is de start van de 7 stedentocht al geweest, dus we halen fietsers en steppers in, vooral de steppers hebben een uitdaging want dat gaat niet zo snel, toch zijn het al hele groepen die dit zo doen. Deze keer heb ik besloten om het wat rustiger aan te doen, en kijken hoe het gaat, mijn ervaring is dat dit wel goed bevalt, maar je komt een beetje op slot te zitten wat tempo betreft, en er moet iets gebeuren wil je er wakker/los van komen.

Na Rijs zie ik iets in de spiegel naderen, het lijkt in eerste instantie een auto, maar nee, het lijkt er niet op, 1 koplamp, laag bij de grond, maar het haalt wel snel in, wat is het dan wel, als het voertuig dichterbij komt, gaat de weg omhoog en dan zie ik de kleur blaauw met het silhouet van een df.
Verrek, dat moet Ymte zijn, ik ben gelijk wakker, hij gaat redelijk snel, en omdat het nu weer omlaag gaat, kan ik gelijk goed snelheid maken om te reageren en bij het oprijden van de dijk ben ik bij hem.

De snelheid ligt gelijk 20 hartslagen hoger, we rijden gelijk op, dit blijft de rest van de tocht zo.
Tijdens de controle's wisselen we nieuwtjes uit en praten wat, in Stiens samen op de foto tijdens de snert en zo gaan we op Leeuwarden, in Dokkum rijden we vet verkeerd, dus op de gps en de gok door een wijk, om weer op de route te komen.

Op de stempelkaart staat dat de laatste controle voor Leeuwarden in Oenkerk is, omdat we als eerste rijden is het elke keer goed opletten waar is de stempelpost in de plaats waar je door rijdt. En omdat ik de meeste tijd voor rij, ga ik pas opletten als ik het naambord van de lokatie voorbij ben. Maar wat blijkt, de laatste controle is in Wijns, wat voor Oenkerk ligt.
Opeens zie ik (Wijns) Ymte niet meer in de spiegel en denk, oke, lekke band zeker. Nou is niet anders, hij redt zich wel.

In Oenkerk geen controlepost, ik ga terug om nog een keer Oenkerk te controleren, kom ik Ymte tegen die aangeeft dat de controlepost in Wijns is, vet balen natuurlijk, moet je terug, "mooi niet dus" denk ik, moeten ze het maar goed op de stempelkaart aangeven.

Ik draai om, en ga naar Leeuwarden, dan maar geen medaille, heb er al meer dan 40 stuks in de kast liggen waaronder 2 echte kruisjes.
Bij de finish wordt Ymte al geinterviewd door de Friese pers en gefotografeerd.
De organisatie biedt zijn excuses aan voor de verkeerde lay-out van de stempelkaart, dit is de 2018 uitvoering is de uitleg, en niet de juiste.
Ik wijs Ymte als getuige aan dat de route gereden is, en krijg ook een gaatje in de naam Oenkerk, met de bijbehoren medaille en oorkonde.
Eind goed al goed :-)
Voor de statistieke: 205 km, 5 uur 50, gereden tijd, aankomst half 2.
Saluut.

Een gezond en veilig 2019 toegewenst. 🎆✨🎈

4 heldere pitjes.

Aan een ieder een gezond, veilig en "de beste wensen voor 2019" toegewenst vanuit Lattropia.
Waar blijft de tijd, afgelopen jaar is zelfs mijn leeftijd begonnen met een 6, oeps, en is al de 3de kleindochter geboren, oeps, je wordt ouder Pappa.



Wat gaat 2019 brengen, we zullen het zien, in ieder geval een hoop kilometers.
Om het in ieder geval veiliger te doen, heb ik dag verlichting aangelegd in de Quest.
Bij mijn vorige Quest was dit een deel van de standaard verlichting, Q497 van 2011
Dit is een uitvoering met de meest complete verlichting die gemaakt is. (in mijn ogen)
Mijn huidige Q755 van 2015, heeft geen dag verlichting, gevaren knipperlicht en mist achterlicht.

Vooral de dag verlichting heb ik 4 jaar gemist, voor mijn idee ben je daarmee veel zichtbaarder in het verkeer. Dan kun je natuurlijk de koplamp aanzetten, maar met langere tochten kost dat veel stroom, en dat heb je met de dag verlichting niet, want dat zijn maar een paar leds, 4 voor en 1 achter.

De top moet ervoor af, maar dat is met het juiste gereedschap een klusje van 20 min. En door de rubber afdichting zit hij niet gekit, wat een luxe. Een draadje trekken met een schakelaar erbij in de dashboard,, vier gaatje in de neus, en klaar is de actie, top weer terug op de fiets.
Al met al is het klusje snel gefikst. En dan denk je waarom 4 jaar gewacht. Wie het weet mag het zeggen.
Saluut.