woensdag 25 juni 2014

Hoe eenzaam is de eenzame fietser tijdens de Elfstedentocht!

Wachten bij de start.
Tja, hoe eenzaam ben je dan, nou niet, zou ik zeggen, zeker niet als er 15 duizend andere fietsers het plan hebben dezelfde kant op te gaan.
Het is de 2de keer met de mountain-bike dat ik de Elfstedentocht ga rijden en wel alleen want mijn dochter heeft niet genoeg getraind. De start is om half 7, en ik heb niet om een vroegere startkaart gezocht, ik denk rijd gewoon met de stroom mee.

Het is wel behoorlijk druk en het is altijd in het begin een gedoe om je weg te vinden door de massa, maar goed met een tweewieler ben je wat beweeglijker. Dus op zich gaat het wel. Vorig jaar had ik iets meer dan 4 weken op de mountain-bike gezeten en een paar keer 100 km als training gereden, nou, nu dus mooi niet dus. 2 weken vakantie in Israël, en een buikgriep tijdens een terugvlucht zorgen nou niet bepaald voor de conditie die je nodig bent voor één Elfstedentocht.

Maar goed we hebben ook nog zoiets als karakter, maar dat zadel is toch wel een behoorlijk martel werktuig als je het niet gewend bent. :-((
Het is mooi fietsweer en behoorlijk warm, tjonge wat heb ik gezweten zeg, het liep gewoon met druppels tegelijk uit mijn helm weg. Dus het moto was, veel drinken. Naar Holwerd was het tegen wind dus, dat duurde wat langer dan normaal, maar gelukkig de koffie was klaar op het vertrouwde plekje van Tom zijn schoonouders, en kon ik mooi ook wat overtollige kleren achterlaten.

Daarna draaide we wat weg voor de wind, zodat het allemaal wat lekkerder ging. In Leeuwarden kon ik macaroni eten bij mijn dochter Rachel en dat ging er goed in. Vlak voor Leeuwarden lag er een fietser langs de kant en dat zag er niet goed uit, bevangen door de warmte. Op weg naar Bolsward waren er racefietser die vroegen of die brede banden niet zwaar fietste, ik had voor 50 mm en achter 60 mm breed gemonteerd.
Nee, het rijdt sneller vanwege de lagere rolweerstand legde ik dan uit, en dat je dat via internet kan natrekken. Nou vaak kreeg een bedenkelijke reactie, van "ik weet het niet". Maar een paar vonden het wel dat ik het overtuigend vertelde, en dat ze het zouden natrekken.

Wel grappig dat iedereen doet wat de ander doet, iets van kudde gedrag.
In Bolsward is er de traditie soep, wat altijd lekker is, en in Jutrijp ff bij de oude buren zitten en bijkletsen met wat koffie en eten. Als ik verder ga, begin ik wel te merken dat het zadel en stuur me pijn gaan doen.
Door het hangen op het stuur, gaan mijn handen, polsen, armen, schouders en nek signalen geven van "we zijn hier wel klaar mee, ben je er al". En dan heb ik het nog niet over het zitvlak. Maar gelukkig is s'middags de zon wat weg zodat het wat draaglijker wordt.
In Gaasterland stop ik in Wijckel bij een particulier die water aanbied, maar tot zijn verbazing drink ik het niet op, maar giet het in mijn schoenen, tjonge wat lekker, koele voeten, daar knap ik van op.

Hierna gaat het wat beter en verder drink ik bij controle posten 2 x een koel fris drankje zodat het zweten wat minder wordt. Na Stavoren is het nog 30 km en ik merk dat het licht aardig uitgaat en ben dan ook wel tevreden als ik Bolsward in rijd.
Ik heb nog een paar dagen last van het zitvlak gehad, volgende jaar toch wat meer trainen voor de tijd. :-))
Saluut.

zondag 22 juni 2014

Testronde ovale tandwielen, 426 km.


Het typische Duitse landschap
Ja, als je ovale tandwielen gemonteerd hebt, dan wil je ook weten hoe het bevalt tijdens een lange tocht. Gelijk zijn het ook gelijk trainngskilometers ter voorbereiding van de lange tocht in augustus. Ik heb de track gebruikt van de 400km van Boekelo 2013. Heb hem toen niet gereden, dus dan is het nu een nieuwe route. Heb nog ff gekeken naar de 400 km van Boekelo 2012, maar die heb ik al 2 keer gereden, is wel erg geschikt voor een Quest, veel doorgaande wegen, en wat leuke klimmetje met net geen 10% erin.


Maar deze is nieuw, dus verandering van spijs doet eten, zeggen ze wel eens. Donderdag wist ik eigenlijk nog niet of ik echt zou gaan, maar vrijdag wel,  dus track in de gps en wat eten klaar gemaakt en de wekker gezet. Tja meer is het eigenlijk niet, was ik een paar jaar terug echt bezig met voorbereidingen, maar nu is het, track regelen, eten klaar maken, banden pompen en wekker zetten.

Om 6 uur zit ik in de Quest en is het op Duitsland aan, waar ik de route oppak, eerst naar Meppen,
Onderstaande is de beschrijving die op de site staat van de organisator, Twentse brevetten.
De 400km route is:
Boekelo - Weerselo - Itterbeck. 41km, infocontrole
Wilsum - Meppen. 84km, vrije controle
Recke - Tecklenburg. 158km, vrije controle.
Bakkerij Heukamp heeft mijn voorkeur(is het waypoint), maar die sluit om 18:00 en de controle is officieel open tot 19:36, dus een andere gelegenheid naar keuze is ook prima. Let op: deze bakker is de laatste kans om een stempel te halen, Tecklenburg is niet zo groot.
Lengerich - Kattenvenne - Schwege - Warendorf - Ennigerloh. 212km, vrije controle.
In de GPS track staat een Westfalen tankstation als "controle start" die is tot de officiele sluitingstijd van de controle -23:30- open, het Q1 tankstation dat als "controle einde" staat vermeld is tot 22:00 open. Ook hier heb ik begrip voor een omweg door het dorp voor een aangenamer verpozing.
Ahlen - Herbern - Südkirchen - Selm - Olfen - Ahsen - Marl. 290km.
Dit is een 24h Aral tankstation, vanaf 01:00 is het alleen nachtluik, er is ook een McDonalds in Marl die tot 05:00 open is, dat is een omweg van 1.5km, als waypoint zit die in de track.
Dorsten - Schermbeck - Dingden - Isselburg. 351km. Vrije controle.
Er zijn vier 24h zaken hier: Avia en Aral tankstations, een McDonalds en Rasthof Isselstübchen.
Aalten - Groenlo - Eibergen - Haaksbergen - Boekelo. 412km. 
De route bevat ergens tussen de 1000 en 1500 hoogtemeters. Er zijn twee noemenswaardige heuvels: een tussen Recke en Laggenbeck, en een tussen Laggenbeck en Tecklenburg, de tweede is steil(7% gemiddeld over 1.2km met stukken boven 15%), zorg er dus voor dat als je in Recke of Laggenbeck honger hebt, dat je daar iets eet.

Na Meppen kom ik door een landbouwgebied waarbij de route door de landerijen gaat, en dan is er niet altijd geasfalteerd in Duitsland, arme racefietsers die er in de nacht overheen moeten, je houdt geen kont meer over, dan zijn klinkers nog lief voor je. Voor Tecklenburg. kom ik de steilste heuvel tegen van deze route.
Ik heb ff op de link geklikt die hierboven staat, maar er zijn ook stukken bij van 20% stijging, hier was ik echt even benauwd of de ketting wel heel zou blijven, 4 km per uur is niet snel meer natuurlijk, zelfs ff 3 km zien staan op de teller.
Ben blij met de ovale tandwielen want hierdoor is het tandwiel groot als je kracht kunt zetten en klein tijdens de dode punten, hierdoor kun je blijven draaien. Je merkt echt verschil, heb weleens eerder zoveel stijging gehad in Duitsland, en als je onder de 6 km snelheid komt dan krijg je hem bijna niet meer rond.

Het is gelukkig een beetje een donkere dag waardoor het lekker fietsen is, wel gaat het steeds op en neer, maar steeds met 30 tot 40 mtr, De route gaat ook veel over binnenwegen, dus echt lekker lang doorrijden over doorgaande wegen is het ook niet. Ik heb besloten om om de 100 km te stoppen voor een pauze, en dit bevalt wel, het scheelt één stop op 400 want normaal is het om de 80 km. Als ik onder Münster door rij kom ik niet in Sauerland, maar wel in een stedelijk gebied, hierdoor veel stoplichten en veel oponthoud, ook gaat de route steeds door het centrum van de plaatsen waar je langs komt, normaal wordt dit brevet in de nacht gereden, maar nu is het zaterdag, en is er veel winkelend publiek, waardoor je rustig moet rijden.
Ach, het is ook wel leuk om de verbazing van de mensen te zien.

De hele dag ben je alleen op pad en dat is minder aangenaam maar ja, er zijn niet zoveel mensen die dit leuk vinden en dezelfde snelheid hebben. Dus vaak ben je alleen, ben er nu wel een beetje aan gewend, maar echt wennen doet het niet. Het eten en drinken gaat goed en de kilometers draaien lekker weg, wat opvalt is de hoge cadans die ik blijf trappen. Normaal worden de benen na 200 km stroef en voelen ze vol aan, en is een cadans van 94 al veel en schakel ik omhoog, nu draai ik vaak boven de 100 en schakel ik bij 94 lager zodat de cadans lekker hoog blijft. Af en toe gebruik ik het grote blad wat niet ovaal is, en dat voelt dan ineens vreemd aan, en schieten mijn benen vol. Een aparte gewaarwording.
Komende zaterdag doe ik weer een keer mee tijdens CV, en dan de uurs race, eens kijken hoe dat gaat, heb uitgevogeld dat ik tot 55 km op het middenblad kan rijden. en daarna moet ik over op het grote blad. Ik verwacht boven de 50 gemiddeld te kunnen rijden in Venray, maar eens kijken waarmee ik het beste resultaat haal zaterdag.

Als ik er 320 km op heb zitten en vlak bij de Nederlandse grens ben zie ik dat ik nog steeds overall boven de 30 km gemiddeld zit, dus als ik nog wat doorrij dan moet ik rond half 8 thuis zijn. Als ik weer op weg ben en nog eens nareken, dan kom ik tot het besef dat half 8 het niet wordt want het is geen 400 maar ongeveer 425 km voordat ik thuis ben. Oke, dan heb ik tot 20 over 8 de tijd om thuis te komen om een overall gemiddelde te hebben van 30 of meer.
Om 5 voor 8 ben ik thuis, met een gemiddelde gereden snelheid van 34.8 km. Dat is 426 km binnen 14 uur, nou dat vind ik best wel knap.
Vorig jaar had ik een hogere gereden gemiddelde, maar die route is ook makkelijker met een Quest te rijden, deze is veel lastiger vanwege de binnenwegen, stedelijk gebied en steilere heuvels.
Nu ben ik 15 min. eerder thuis. :-)) Dus wat minder koffie gedronken onderweg. :-))

Al met al, testrondje is geslaagd, en ik ben blij met de ovale tandwielen, ze kosten wat, maar dan heb je ook wat. Ik denk er ook sterk aan om, na deze ervaring, het grote blad ook om te zetten naar ovaal, voor de snelheid maakt het niet zoveel uit, maar wel wat ritme en cadans betreft.
Maar goed, dat zien we zaterdag wel.
Saluut.

dinsdag 17 juni 2014

Ovale tandwielen

Setje ovalen gemonteerd
Heb ik 6 weken terug bij mezelf ovale tandwielen gemonteerd, afgelopen weekend heb ik dat ook gedaan bij één Strada en één Quest.
Ben ondertussen ook dealer geworden van deze tandwielen, dus een ieder die ze ook wil toepassen, ik monteer ze graag voor je, afspraak is gauw gemaakt.

Wat zijn mijn eigen ervaringen.
Ivm het rijden van de Elfstedentocht op de mountainbike en het trainen daarvoor, en de vakantie, kon ik er niet eerder dan vorige week echt mee rijden.

Wat zowiezo een verandering is, is de hogere cadans die ik nu draai, nu was dat al geen probleem, maar nu zit ik vaak boven de 100 toeren, weet nog niet wat het gaat doen op/of tijdens lange tochten, maar nu zit ik s'morgens gelijk al boven de 100 en na 5-6 kilometer is dat 110, waarnaar ik schakel naar een hogere versnelling
Het middenblad wat ik nu gebruik is 44t, dit samen met een hogere versnelling zorgen voor, ja je raad het al, voor een hogere kruissnelheid. :-))

Komende tijd is het de bedoeling dat ik nog 2 langere tochten ga rijden als training voor ZPZ in augustus. Beide tochten zullen door Duitsland gaan, dus ik ben benieuwd wat het gaat doen als het echt klimmen wordt.
Op dit moment merk ik al niet veel meer van het verschil in trapbeweging, alleen de eerste dagen was daar een merkbaar verschil, maar nu is dat al bijna normaal.
Tot zover mijn ervaring met ovaal.
Saluut.



dinsdag 10 juni 2014

Einde vakantie Israël.

De klaagmuur met net de gouden koepel erboven uit.
Tja en voor je het weet is de vakantie voorbij. We zijn al iets meer dan 1 week terug en alles is wat bezakt.
Al met al een bijzondere vakantie, want Israël is toch wel een heel bijzonder land, in al zijn kenmerken.
Een grote verscheidenheid in natuur, cultuur, bevolkingsgroepen, historie en niet te vergeten de aanspraak die men maakt op bijna elke vierkante meter.
Het land is klein wat oppervlakte betreft, maar erg wisselend in natuur, en temperatuur. Het noorden hoog en vruchtbaar, het zuiden woestijnachtig en erg warm. De dode zee, bijzonder om in te drijven, de Jordaan, een belangrijke rivier waar bijna niks van over is, als hij uitmondt in de dode zee.

We hadden allebei iets van, dat we zeker één keertje naar Israël wilde me vakantie, enerzijds om de Bijbelse plaatsen te zien, anderzijds omdat het een bijzonder land is, en een bijzondere oorsprong/ontstaan heeft.
Erg veel toerisme op die plekken waar Jezus geleefd, gewoond en gewerkt heeft, maar andere plekken die bijbels net zo belangrijk zijn, maar waar hij niet geweest is, daar zie je geen toerist.
We zijn met zijn tweeën erop uit geweest en konden doen waar we zin in hadden, en dit is erg goed bevallen, uiteraard moet je zelf veel doen regelen, maar dan een keer één dag niks doen is ook wel lekker :-))

Ff lekker drijven in 20cm water, erg aangenaam.
Jeruzalem is een belevenis op zichzelf, vooral de oude stad me zijn 4 verschillende wijken en de klaagmuur.
We zijn er omheen gelopen, je bent ff bezig, maar zo groot is de ommuurde oude stad niet. Erg leuk om te doen, en je ziet goed de verschillen tussen de bevolkingsgroepen en hoe ze wonen, werken en leven.
Fietsen zie je bijna niet en die fietsen die er rijden zijn allemaal elektrische fietsen. Er is één regel in het verkeer, dat er geen regel is, tjonge echt opletten moet je daar, gelukkig kon ik de auto weer schadevrij inleveren bij het verhuur bedrijf.

Eilat is echt een toeristische stad, en in de baai liggen de marine schepen van Jordanië en Israël vlak bij elkaar in het water, waarbij ze allebei de grens goed bewaken. Heel apart, dat zijn we hier niet gewend.
Regelmatig passeerde we een checkpoint waar je dan gevraagd werd, waar kom je vandaan waar ga je naar toe en hoelang blijf je daar, allemaal controle punten, en door het hele land zie je militairen lopen, ze horen gewoon bij het straatbeeld wat je daar ziet.

Erg grote verschillen ook tussen de steden, is het overwegend Arabisch dan is het redelijk smerig, is het overwegend Joods, dan is het veel schoner, en is het een Israëlische nederzetting dan is het gewoon Hollands schoon.

Al met al een echte aanrader, als je een land wilt bezoeken met uitersten.
Saluut.