zondag 27 april 2014

Trainingsrondjes Twente

Net zoals vorig jaar en dat jaar ervoor, draai ik in het voorjaar trainingsrondjes van 100 km om langdurige belasting te trainen, of zeg maar hardheid van de beenspieren.
Het woon werk verkeer is eigenlijk te kort om het goed te trainen en ik merk wel dat ik na het werk wel om rij, maar dan moet het wel mooi weer zijn, en 100 km omrijden is ook wat teveel.

Vandaar dat ik dat vaak in het weekend doe, zo ook afgelopen weekend en vandaag, 2 weken terug het 300 km brevet gereden en komend weekend is het 400 km brevet aan de beurt met het aan en terug rijden wordt dat dan weer 550 km waarna het waarschijnlijk goed slapen is.

Vorig weekend wou het eigenlijk niet zo goed, lichaam wou eigenlijk niet, ook wel begrijpelijk na het pak rammel die ik gehad had. Dus vandaag nog maar een keer, het regende behoorlijk, dus de kap er maar op, het rammelt dan wel veel meer, maar je zit wel droog, de hele rit heeft het geregend, dus dat pakte goed uit. Alleen als het boven de 10 gr. is, dan is zo'n kap weer te warm, het is ook altijd wat. :-))

Maar goed, ik heb het trainingsrondje gereden met de klok mee, en dat is wel de langzaamste richting, want dan moet ik veel vals plat omhoog en snelle stukken omlaag. Doe ik het tegen de klok in dan is het veel hard omlaag en korte stukken redelijk, tot echt klimmen. Maar voor de test is met de klok mee beter.
Vorig jaar een keer tegen de klok in 42,4 gemiddeld gereden, nu met de klok mee, kwam ik op 42,0 uit.
Allebei keren met de kap gereden, dus ik ben niet ontevreden mag ik wel zeggen.
Merk ook wel dat de fiets beter rolt nu de spoorstang bevestiging speling vrij is. Dat wringen is eruit, hij rammelt ook wat meer, Dit is niet het echte wat ik bedoel, maar het voelt meer ontspannen.

Soms is net net als met muziek, het is niet vals maar het is ook niet zuiver, en waar ligt het dan aan. vind het maar eens en haal het eruit, en dan opeens, ja nu is het goed, en dan loopt het. Altijd een leuke ervaring. :-))
Saluut.

zaterdag 19 april 2014

Verwerking, reparatie en onderhoud.

Zit er weer redelijk uit. :-))
Al met al heeft het aardig indruk gemaakt, bij mezelf maar ook bij mijn omgeving. Iedereen spreekt er schande van, en kan zich niet voorstellen dat iemand zo agressief kan reageren op een fiets die op de weg rijdt. Navraag leert een heleboel dingen, Politie die het verhaal aanhoort en wel wil registreren maar verder geen actie onderneemt, ja, er zaten 2 dagen tussen, Waarborgfonds voor de schade omdat automobilist doorgereden is zonder zich bekend te maken, "ja meneer, maar hij is niet doorgereden in de zin van het woord, hij is uitgestapt, dus u kunt het vragen en u heeft de tijd gehad om kenteken op te schrijven". Ja dan val je stil. "Maar als u een claim indient kijken we ernaar". Oke, dan gaan we dat doen dus. Fonds voor geweldmisdrijven kun je ook contacten, en dan heb je slachtofferhulp nog.

Navraag leert dat het voorkomt dat je het gebeuren niet terug kunt halen, "reproduceren" heet dat.
Je hebt het wel opgeslagen, maar je kunt het niet terug halen, het menselijk lichaam schijnt zo te werken als het te heftig is, dan beschermen je hersenen je voor datgene wat je gezien hebt. Alleen het zit er wel en er is een kans dat je het later wel herinnerd, Oke, kijken wanneer dat wordt dan.

Het erover praten en schrijven is voor mij een goede therapie om het een plek te geven, zo wordt het ook steeds meer een verhaal waar minder emotie in gaat zitten.
De ribben zijn gekneusd volgens de foto's en dat is beter, want gebroken botten wil ik liever niet meer hebben nadat dat gedoe met mijn sleutelbeen.

De fiets heb ik donderdag geplakt en voorzien van een neus die is zoals het hoort, stevig met koplamp die weer kan scharnieren en branden. Alleen hij moet nog een keer geplamuurd, geschuurd en gespoten worden, maar dat doe ik wel als ik hem verkoop. Voor je het weet heb je weer een kras.
Vandaag alles weer in elkaar, zodat hij weer rijklaar is.

Spoorstang beugel met stangen, weer moervast.
Tijdens het in mekaar zetten, en controleren, voelde ik ineens wel behoorlijk speling op één spoorstang, ik had laatst al het idee dat er een remparachute aan de fiets zat en tijdens het brevet van afgelopen zaterdag had ik soms ook het idee dat hij af en toe minder goed liep. Al een keer de sporing gecontroleerd, maar kon nog niet de vinger op de zere plek leggen, maar nu ineens behoorlijk speling op één spoorstang, na controle kwam het erop neer dat de speling in de tunnel moest zitten waar de stuurstangen en spoorstangen in zitten van links naar rechts. Ik had net de kap er weer op zitten, en geen zin om hem er weer af te halen. :-))
Maar goed, met kap kun je er ook wel bij. Beide spoorstangen los van de wielen en van binnen de moeren eraf en whala, ik had de twee spoorstangen en beugel in mijn hand.

Ja hoor, de moer zit niet vast, hierdoor is er speling ontstaan en als er eenmaal speling is, dan gaat het snel verder tot veel meer speling, zo'n boutgat lubbert erg snel uit, vooral omdat het aluminium is.
ff wat dikke kit erbij in, om de ruimte op te vullen en de moer flink vast gezet Als de spoorstang 1 mm speling heeft dan veranderd tijdens het fietsen steeds de sporing, waardoor je aardig wat meer energie wegstookt voor dezelfde snelheid.
Komende week maar ff kijken, moet het verschil wel merken, gelijk maar de remmen gecontroleerd schoongemaakt en de remhendel gesmeerd, heb de boel nou toch los.
Morgen of maandag maar ff 100km rijden.
Saluut.


zondag 13 april 2014

Brevet 300km, + mishandeling

Wie blijft er achter?
Gisteren, 13 april was het 300km brevet vanuit Zwolle aan de beurt om gereden te worden. Ik ben met de auto er heen geweest want de kinderen kwamen thuis en dan is het niet leuk als je bijna midden,  of laat in de avond thuis komt na een lange fietsdag, dat had dan 450km betekend, en waarschijnlijk ben je niet meer in de stemming om leuk te doen, (meestal tenminste).
Het peleton.
Er zijn ongeveer 25 deelnemers en dat is meer als ik gewent ben bij de langere afstanden, zeer leuk voor de organisatie uiteraard, ook zie ik een velomobiel rijder die ik nog niet eerder heb gezien, Jan Herrema, weet niet of zijn achternaam klopt. Jan komt uit Steenwijk en is komen fietsen, kijk, dat zijn de echte, hij vertelde dat als hij door Steenwijk zou rijden en de accu leeg had, hij niet meer naar Zwolle zou rijden voor het laatste stempeltje, ik snap dat wel, want veel heeft hij nog niet gereden verteld hij, en voor de eerste keer is 300km ook al behoorlijk veel. Trouwens als Jan in Steenwijk is heeft hij al 300km gereden, en dan naar Zwolle en terug, komt hij op 380km. Petje af hoor Jan, voor de eerste keer. Trouwens Jan rijdt met een Strada.

Gerrit Schotman stuurt ons om half negen op pad met de woorden, rijdt maar achter Peter aan, hij weet de route. Ja, ja het klopt, de route ken ik voor 90%, en ja, ze hebben achter me aan gereden, maar ze hebben er geen lol van gehad. Bij de start is het mistig, en het tempo te hoog om te volgen, ik heb me voorgenomen om niet harder dan 40 te rijden, en niet te lang te zitten bij de stops, max 20 min. Tussen Kampen en Ramspol, de nieuwe brug, lost de mist op en heb je mooie ver gezichten, het is mooi weer en langzaam steekt er een westen wind op. Vlak voor Kuinre is er weer de geheime controle, zelfde plek als vorig jaar, hoezo geheime controle :-)).
De eerste stop is bij Terherne aan het Sneker meer, er zijn al verschillende bootjes op het water en het bakje koffie en appelpunt smaken goed, maar je moet er toch wel veel geld neerleggen voor zoiets, € 5.20, tjonge ongeveer 11 gulden, toch een heel bedrag. Net als ik instap is Jan er ook al, en het gaat goed verteld hij.
Eerste hulpkist bij Terherne:-))

De rest van de dag zie ik geen fietsers meer en mijn gemiddelde snelheid blijft mooi tussen de 37 en 38km hangen. Zo toer ik mooi op Holwerd aan alwaar ik om 1 uur ben, om een stempel te halen en om ff te zitten, na 10 min ga ik al weer verder want voor de rest is er niet veel te beleven. Ik drink veel en kan goed eten, hierdoor moet ik wel vaak pissen maar het werk goed en dan is het hebben van een goed functionerende maag wel mooi mee genomen.

Door de onbekendheid van de route van Holwerd naar Appelscha toe, weet je niet altijd waar de fietspaden liggen, beginnen en ophouden en hierdoor fiets je meer op de rijbaan. vooral als ze links van de weg liggen.
Dit gaat ook zo vlak voor Marum en nadat ik al geprobeerd heb om over te steken naar het fietspad, rijdt er opeens een Audi achter me en begint me op te drukken met veel kabaal van de claxon, ik gebaar met mijn rechterhand dat hij er makkelijk links voorbij kan, want in de verte komt er een trekker aanrijden.
De bestuurder kiest ervoor om vlak achter me te blijven rijden en met veel kabaal en lichtsignalen aan te geven dat hij niet zo blij met me is op de weg.

Ik reageer door met mijn hand te zwaaien, zoals je "dag" zwaait boven mijn hoofd en denk "doe normaal zeg".
Als de trekker met auto's voorbij is komt hij voorbij en begint gelijk me te snijden en wil me van de weg af drukken. Ik rem en zodra ik achter hem zit, trapt hij vol op de rem, remsporen van 1 mtr stonden er op de weg, waardoor ik op zijn trekhaak beland.
Als we stilstaan klim ik uit mijn fiets, hij staat naast me als ik er half uit ben en op de rand zit, grijpt me bij mijn keel en raast aan een stuk, wat daarna gebeurd ben ik kwijt, is een zwart gat, en wat ik weer weet is dat ik vlak voordat hij wegrijdt in een reactie met mijn rechtervoet zijn rechter achterlicht compleet uit zijn auto trap.
Heb twee gedachten hierbij, "ik schade, jij schade", en "misschien komt hij de auto uit", zodat ik meer tijd heb om het kenteken en zo te zien.

Nou, geen kenteken, tenminste niet bij me, en de toeschouwers en auto die achter me staat ook niet. Ik ben ff helemaal dissie, en te verbouwereerd om helder te denken of te handelen, na een paar minuten met behulp van mensen raap ik de spullen van de fiets van de grond, de fiets heeft inclusief mijzelf, (denk ik) op zijn rechterzij gelegen. maar hoe hij op zijn zij en rechtop gekomen is, ik weet het niet, rechterspiegel is eraf en allemaal krassen. de koplamp is afgebroken en er zit een gat voor in de fiets.
Doordat niemand het kenteken genoteerd heeft is het allemaal mooi niks, je weet niet wie het is. Ja een man met donker. zwart haar met een lichte huidtint. In ieder geval geen originele Nederlander want dat had ik wel door, aan zijn taalgebruik te horen.
Als ik in de berm sta, samen met fiets en mensen die er wonen merk ik dat ik gekneusde rib(ben ) heb, dus die vent heeft me ook nog gestompt, waardoor ik nu niet moet hoesten of lachen, want dat is te gevoelig.

Losse koplamp+gat en scheuren
De buurtbewoners vragen of ze wat voor me kunnen doen, ze hebben het gezien maar ook geen kenteken.
Ik geef aan op hun vragen dat ik daar maar 1 keer per jaar kom en op de weg mag rijden, maar dat niet iedereen dat weet. Ik moet naar Zwolle vertel ik, en dan kan ik naar huis. Heb alles weer op zijn plek, in de fiets en mis niks, alleen mijn halsketting is kapot getrokken en het kruisje wat ik altijd draag is weg, ik vind het terug in mijn fietsbroek, vlak bij mijn eigen kruis :-)).
Nou goed, ik besluit om verder te gaan, eerst wil het fietsen niet erg, maar na een tijdje kom je weer in je ritme en gaat het weer, tijdens het fietsen overdenk ik het geheel, en waarschijnlijk of misschien is hij erg geschrokken van me, maar wat er ook gebeurt is, niks rechtvaardigt zijn reactie. En zoveel agressie, het was net een tornado die over me heen kwam, zoveel bruut geweld, onvoorstelbaar, en omdat je op de rand van de fiets zit met de benen erin, kun je niks doen, dan alleen jezelf vasthouden aan de fiets. Hier en daar wat schrammen en vanmorgen een zere rechterpols waarmee ik waarschijnlijk op de weg gesteund heb toen de fiets omviel/geduwd werd.

In Appelscha ligt ik de familie en Gerrit Schotman in, en na een bak koffie en appelgebak met slagroom fiets ik door naar Zwolle waar ik net na 6 uur terug ben, Gerrit komt naar buiten en we praten erover, ik bind de fiets op de aanhanger en ga naar huis, waar ik een warm onthaal van Grytsje en de kinderen krijg.
Ze willen dat ik aangifte doe, maar tegen wie, een man in een Audi met een kapotte achterlicht? Zoek het maar eens op.
Tijdens de uitleg van het gebeurende komen toch ff de tranen en we praten erover, ik voel me aardig ellendig, Tom belt nog ff en vraagt hoe het is, Tom bedankt.
Nou was me wel weer een ritje, bij het 200km brevet wil er een hond door de fiets lopen, waarnaar de baas en hond het hazenpad kiezen, nu is het een auto die door me heen wil rijden.
Over drie weken het 400km brevet, maar die gaat zonder schade, daar let ik nu wel op.
Saluut.