zaterdag 22 november 2014

Voetgaten en Ambassadeur Ovaal.

Kleine bolling is genoeg.
Heb vorige week mijn voetgaten ook dicht gemaakt, zoals de laatste dagen op verschillende blogs te lezen is.
Alleen doordat ik niet van die grote voeten heb, maatje 43, heb ik gewoon een paar oude windschermpje gepakt van mezelf, die ik iets bol gebogen heb.
En die weer met de bolle kant naar beneden vast geplakt op de body, en klaar is Peter.
Werkt prima, lekker warm in de Quest.

Vandaag is Stradaatje in Lattrop geweest met zijn Raptobike. Had niet in de gaten dat hij helemaal vanuit Belgie is komen rijden voor de montage van de Rotor bladen.
Monteert toch een stuk makkelijker hoor. Bij een tweewieler zonder body.

Hij noemde me de "Ambassadeur van Ovaal", toch wel een mooie titel, ja toch.

De laatste weken weer een paar mooie reacties gekregen van gebruikers. Niet iedereen heeft namelijk een eigen blogspot.
Rob uit Warmerhuizen mailde me: In kort mijn ervaring. Duurt inderdaad ruim een maand voordat de minder gebruikte spiergroepen op sterkte zijn. Ik merk duidelijk dat vanuit stilstand optrekken gemakkelijker gaat. Ik heb niet echt een snelheidstoename gemerkt. Maar naarmate ik meer getraind raakte, werd het buiten al kouder en ik heb er nu ook 3 wat zwaarder lopende banden omleggen voor de winter. 

Ben uit Sneek Wats-apte me: Niet eerder zo heerlijk gefietst, en later geen last van de spieren, SUPER. 

Tom uit Raerd vertelde me: Ik merk een duidelijk verschil bij de lange afstanden en bij alle dagen woon werk verkeer, het is niet zo vermoeiend. Ik verwacht er volgend jaar tijdens de brevetten er echt voordeel van te hebben.

Ook zijn er al klanten nadat ze het eerst op de tweewieler gemonteerd  hebben, ze ook nu in de velomobiel monteren. Al met loopt het lekker door, en straks bij de oliebollentocht en de Noordelijke velomobielen tocht, kan ik mooi zelf tekst en uitleg geven over het toepassen van deze tandwielen.
Saluut.

woensdag 5 november 2014

November 1994 / November 2014.

Eindelijk hij is klaar, nov 1994.
20 jaar Velomobielen.

In november 1994 had ik mijn eigen Alleweder klaar, als bouwpakket gekocht bij Flevobike in Dronten.
De eerste kilometers konden gereden worden, en uiteraard beretrots na het zelf bouwen van deze fiets. Ik werkte in Lemmer en was die zomer verhuisd van Lemmer naar Jutrijp, en om de aanschaf van een tweede auto te voorkomen, dit bouwpakket gekocht.
We zijn nu 20 jaar, en heel wat kilometers verder. En als ik ze bij elkaar optel dan moet dat ongeveer:

Alleweder, 8 jaar                -/- 50.000 km
Ouest 69, 5 jaar                  -/- 85.000 km
Quest 208, 1.5 jaar             -/- 15.000 km
Quest 327, 2 jaar                -/- 30.000 km
Quest 497, Carbon 3.5 jaar nu 37.425 km

Totaal ongeveer                      227.425 km
Zowaar een mooi aantal kilometers.

Met de Alleweder puur woon- werk verkeer gereden en af en toe een Elfstedentocht op het laatst. Voor de rest vrij veel onderhoud. Tot ik op CV in 2002 de Quest zag, tjonge wat een mooie fiets, en wat een geld, maar goed na 3 maanden toch eentje besteld en wat een verschil toen al in snelheid en gemak. Gelijk vlogen de jaarlijkse kilometers omhoog met een top van 24.000 km in 2007. Dat jaar heb ik PBP gereden en alle voorbereidings brevetten daarvoor, toen woonde ik in Jutrijp en werkte in Emmeloord wat dagelijks 85 km betekende. Tja dan heb je al snel 2000 km per maand te pakken.

Het lange afstand fietsen begon na Giessen in 2003 te kriebelen, als Giessen lukt, dan moet ik ook langere afstanden kunnen rijden dacht ik. In 2005 al een keer de Elfstedentocht 2 x gereden binnen 17 uur, en dat was 500 km, uiteraard wel vlak en ik kwam 2 keer bij huis langs, maar toch, het lukte.
In 2006 Lowlands 1000 km in 49 uur, in Nederland, vlak, maar toch het lukte. Dus 2007 PBP en ook dat lukte, wat een feest, ik denk er nog regelmatig aan terug. Je kunt het vergelijken met de Elfstedentocht op de schaats. Onderweg wordt je gedragen door het publiek.

Eind 2007 Quest 208 met de vernieuwde aandrijving, wat een duidelijk verschil in snelheid was, je kon gelijk het verschil merken met de 3 x 20"versie. Dit smaakte naar meer, maar het opheffen van werk locatie  Emmeloord in 2009, en het hierdoor dagelijkse rijden met auto van 340 km, gooide wat het lange afstandsrijden betreft aardig roet in het eten. LEL 2009 afgezegd, Lowlands 2010, na 150 km gestopt, en de lange brevetten rijden in 2011 voor PBP wou ook niet lukken. Dus ook geen PBP.

In 2011 heb ik de Quest 497 in Carbon uitvoering gekocht en dit betekende weer een duidelijke snelheidstoename, gemiddeld 4 tot 5 km kan ik met deze Quest sneller dan met de glasvezel versie, tjonge de eerste weken vloog ik voor mijn gevoel over de weg. Nu is de Quest uitgevoerd met Rotor Q-XL tandwielen wat ook weer een verbetering is in snelheid en gemak/comfort betekend.

Begin 2012 verhuist naar Lattrop in Twente en de moed gevat voor nog een poging om een lange tocht te rijden. 1425 km door het vlakke Nederland, de Dutch Capitol Toer. En zowaar het lukte om deze in 73 uur te succesvol af te ronden. Dit gaf weer moed om hiermee door te gaan. In 2013 naar Engeland voor LEL, en ondanks 1200 km fietsen in de UK geen succesvolle rit. 2014 afgelopen zomer ZPZ vanuit Zoetermeer naar Parijs en terug, binnen 48 1000 km en geen centje pijn.

Dit zijn in grote stappen de grote tochten in 20 jaar velomobielen, uiteraard zijn er ook de nodige andere gebeurtenissen geweest, zoals een behoorlijke aanrijding met een auto, en een mishandeling afgelopen voorjaar in het noorden van het land. Maar ook de talloze momenten van puur genieten, dat je met relatief weinig inspanning een hoge snelheid urenlang kunt volhouden.

Denk dat aan bijvoorbeeld 2012, op de Afsluitdijk richting NH. al meer dan 1000 km gefiets, met de mond gesloten, hartslag 115 en 36 km op de teller. Zonnetje bijna onder en een mooi vlak IJsselmeer aan je linkerkant. Tjonge je dag kan niet meer stuk.
Of in 2007 in Frankrijk dat je heuvel op heuvel af gaat en je benen bijna automatisch ronddraaien zonder dat je eigenlijk inspanning voelt en je een in de nachtelijke stilte door de bossen rijdt, en zo rechtstreeks het heelal in kijkt met al die sterren, onbetaalbaar.
Maar ook dat ik in 2009 zoveel last van mijn maag had in Duitsland dat hij er bijna uitkwam na de zoveelste braakpoging, en dat ik bij Mark Burgers onderdak gevonden heb in Winterswijk. Dit was ook een leerzame ervaring zullen we maar zeggen.

Ben ik hierdoor een ervaren velomobiel rijder, weet het niet, soms wel, soms niet. Wel heel veel belevenissen die ik niet graag zou missen. Ook het jaarlijkse uitje naar Giessen, dat mis ik eigenlijk best wel. Het gezellig fietsen met elkaar en s'avond vreselijk veel sterke verhalen vertellen aan elkaar.
Uiteraard met een Duitse pot bier.

Wat zijn de plannen:
Volgend jaar de brevetten voor PBP, een extra brevetten reeks in 6 dagen in Bunnik en uiteraard Parijs-Brest-Parijs zelf eind augustus.
Saluut.