vrijdag 20 december 2013

Us ff wat anders :-))

Trotse Tirza
Vandaag in Groningen geweest om bij de bull uitreiking aanwezig te zijn van onze dochter Tirza.
Tirza heeft de bijzondere prestatie geleverd om niet 1 bull te halen maar om er gelijk 2 te halen.
Master Bedrijfkunde, in de richting Change management.
Master H&R management.

Ze werd dan ook toegesproken door de professor die haar begeleidt heeft in haar afstudeer projecten.
Ze moest dan ook 2  officiële document setjes ondertekenen die hierbij horen.
Tja en dan ben je als ouders toch wel een klein beetje trots.

Naast dat ze deze opleidingen deed op universiteit in Groningen werkte ze ook nog part time bij AH in Groningen waar ze hoort bij de 6 talenten van AH 2013.


Ze heeft ook van het najaar als enige van deze 6 talenten al gelijk een baan aangeboden gekregen als assistent bedrijfsleidster, ze is hierin ook de eerste in Nederland die gelijk al op dit niveau begonnen is.

Na deze uitzonderlijke prestatie's, die de professor allemaal de revue liet passeren waren we als ouders en gezin uiteraard nog steeds trots :-)).  
Nu ze is overgegaan van het studentenleven naar het arbeidsleven vind ze wel leuk dat het een stuk rustiger is. Niet zo druk meer met studeren, scriptie schrijven, part-time werken en uiteraard uitgaan met medestudenten.

Heeft ze ook wat meer tijd om een weekend in Lattrop te logeren, wat wij dan ook weer zeer gezellig vinden. Volgend jaar lekker weer met zij'n tweeën de Elfstedentocht fietsen, als het lukt met de Pino tandem.
Tirza voorop en ik erachter aan.

Als we samen op het natuurijs schaatsen doen we dat ook altijd, Tirza voorop, ik schaats dan achter haar met een hand heb ik haar hand vast op haar rug en daarmee druk en stuur ik haar een beetje zodat we samen in dezelfde slag schaatsen, ik zit wat hoger, zodat ik over haar heen kijk.
Echt genieten is dat :-))
Saluut, gezegende kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar allemaal.

zaterdag 23 november 2013

Melden dat er niet zoveel te melden is :-))

Tja, het najaar is voor mij altijd wat bijkomen van de inspanning van voorjaar en zomer. Op fietsgebied dan.
Gewoon elke dag met de fiets alleen woon werkverkeer en daar blijft het dan bij.
Zowel s'morgens als s'middags de kortste route. Eigenlijk best wel saai, vandaar dat er niet zoveel te melden is. Het is ook goed om een periode van het jaar rustig aan de doen, kan het lichaam wat herstellen.
Rijdt nu wel met kap, vanwege regen en kou. Jan. febr. beginnen we weer met wat langere tochten te rijden.
Saluut.

zondag 13 oktober 2013

Vervolg sporing. Of, weer verliet een tevreden klant het pand.

Een paar weken terug heb ik een stukje geschreven over aanpassing van de stuurstang waardoor je een betere afstelling van je sporing krijgt. Hiermee slijten je banden minder en kost het fietsen ook minder energie of rijdt je sneller.

Vorige week is Richard hier geweest met zijn Milan velomobiel, en heb ik zijn stuurstang aangepast, en een passende stelbok gemaakt.
Hij moest er wel 130km voor fietsen maar hoefde niet dezelfde dag terug.
De afspraak was dat hij na een week of zo een reactie zou geven over zijn ervaring.
Zie hieronder.

Na een week woonwerk kan ik niet anders dan concluderen dat de aanpassing van de sporing de fiets veel beter laat lopen.
Vooral op stukken  waar het lichtjes oploopt en het normaal wat meer ‘duwen’ was, is het makkelijker de fiets op snelheid te krijgen en te houden.
M.a.w. SUPER!

Richard.

We hebben zijn sporing opgemeten voor de aanpassing en hij bleek uitspoor te hebben.
Ik heb al meerdere fietsen gehad die met een verkeerde afstelling hier kwamen.

Dus heb je veel last van bandenslijtage of wil je een stelbok hebben, neem ff contact op en we regelen het.
Ook kan de onderdelen opsturen die je nodig hebt om het zelf te doen.
Saluut.

zaterdag 28 september 2013

Energieleverancier ja of nee?

Zijn particulieren die stroom opwekken met zonnepanelen en een vergoeding krijgen als ze die terug leveren aan het net, nu wel of geen ‘ondernemer’ met btw-plicht? Afgelopen donderdag hakte staatssecretaris van Financiën Frans Weekers de knoop door: ja, luidt het antwoord.

Het hoge woord is eruit, als je het stuk http://www.z24.nl/geld/eigenaar-zonnepaneel-is-btw-ondernemer-verwarring-alom-383774 leest is het nog niet helemaal duidelijk, en zijn er nog haken en ogen aan het onderwerp.


Iets meer dan 2 maanden heb ik nu ook een installatie op het dak liggen en mijn gemiddelde opbrengst is nu na 70 dagen 1 kw per paneel. Met 18 panelen van 250 wp zou ik jaarlijks ongeveer 4000 kw kunnen opwekken maar als het een beetje doorzet van de winter gaan we daar wel overheen.
Terugverdientijd is ongeveer 8 jaar, maar als we de BTW kunnen terug vorderen dan scheelt dat 2 jaar bijna in terugverdientijd. Al met al een mooie investering, zeker als je kunt rekenen met een levensduur van 25 jaar, uiteraard loopt het rendement terug bij een ouder systeem en gaat de omvormer in die tijd ook een keer ter ziele, maar toch:-))

De houtkachel brandt ook weer en houd de CV lekker warm, dus al met al zal mijn energie rekening van gas en stroom niet zo groot meer zijn. Alleen het vastrecht en zo blijf je wel betalen.
Ik denk dat ik dik meer dan 100 euro bespaar per maand, ten opzichte van de eerste maanden dat we hier in Lattrop zaten.

Als je rond kijkt hier in de omgeving zijn er al veel particulieren en ondernemers die een installatie aangeschaft hebben, laatst een artikel in de krant dat de boeren in Twente koploper zijn met zonnepanelen.
Het begint zowaar populair te worden en als je ook nog de BTW als particulier terug kunt vorderen.
Alleen het addertje onder het gras is dat je dan regelmatig een aangifte moet doen van omzetbelasting, want ja, je bent dan een ondernemer.
Nou ja, ik doe dat al dus dat is geen probleem, kan er ook nog wel bij.

Ik zit er nu over te denken om nog panelen voor warm water aan te schaffen, met 4 of 6 panelen moet het mogelijk zijn om het dagelijkse gebruik van warm water af te dekken. Dan kan de CV ook de deur uit.
Saluut.


zaterdag 21 september 2013

Aanpassing standaard achterdemper Quest.

Een paar weken geleden werd er druk geschreven over de achterdempers die gebruikt worden in de velomobielen. Dit naar aanleiding van een filmpje over de standaard achterdemper.
Iedereen schreef er lustig op los, en ik heb gezegd dat ik zou laten zien wat er aangepast is aan mijn standaarddemper.

Een stukje voor geschiedenis;
Vorig jaar febr. verhuisd naar het oosten, vlakbij de Duitse grens, in Friesland had ik bijna geen snelheidsdrempels, en die ik tegenkwam kon ik met normale snelheid nemen. Het uitveren van de demper vond ik niet een probleem.
Na de verhuizing bleek dat er een paar snelheidsdrempels in de route zaten die ik met hoge snelheid naderde.
Je kunt ervoor kiezen om elke keer af te remmen, maar dat is niet leuk. Maar niet remmen is weer te gevaarlijk, om die reden heb ik Wim Schermer gevraagd om de Risse demper te proberen, en als bedreven handelsman is dat geen probleem bij Wim. Tijdens het gebruik van beide dempers, kon ik wel met snelheid de drempels nemen, maar de vering/demping is me veel te stug, natuurlijk, altijd nog beter dan geen vering/demping, maar de fiets maakt aardige klappen vooral als ik de drempel afrijd.
De kuissnelheid ligt bij deze drempels altijd op 50+.

Ik was niet tevreden en vreesde ook voor het frame achter in de Quest.
Met de standaard demper veert de achterbrug teveel, met de Risse veert hij te weinig. Ook de verstelbare Risse is op de soepelste stand te stug.
Je kunt de weerstand verhogen van de standaard demper door plakband te wikkelen op de plek, waar het kousje zit, hierdoor veert hij minder snel uit, maar dat is maar tijdelijk.
Het probleem is eigenlijk, dat hij ongecontroleerd/ongelimiteerd uitveert.

Als proef heb ik een tegenveer bovenin de demper gemonteerd. Die de uitgaande slag afremt.
Vandaar een paar foto's, want na meer dan 1 jaar gebruik, wil je weten hoe het eruit ziet


Dit is demper, net gedemonteerd uit de Quest, een heel normale veerpoot. De nylonbus is niet ruimer geworden, er zit geen speling in, en de plunjer is nog mooi blank.


Dezelfde veerpoot maar dan gedemonteerd en als voorbeeld met het standaard pakket onderdelen erin. Twee veren, de zuiger met kousje en de nylonbus die de veerpoot afsluit en de boel op zijn plek houdt.
Na montage zit alles spelingsvrij in de veerpoot en kun je hem gewoon gebruiken.


Nu de samenstelling met de tegenveer en aangepaste nylonbon, zoals ik hem nu gebruik.
Voor de duidelijkheid, het stuk wat ik van de nylonbus afgezaagd heb, zit onder in de veerpoot, (alleen ik kon hem er niet uit krijgen:-)). maar de positie van de veren is zo neergelegd dat ze ook op dezelfde plek zitten na montage.


Hier zie je hoe het eruit ziet als je het hele pakket monteert in de veerpoot.
De nylonbus en een stukje veer steken nog uit de veerpoot, omdat dit zo niet te monteren is, heb je een lijmtang nodig en een buisje wat je over de plunjer van de veerpoot heen schuift.


De veerpoot in de werkbank en ingeklemd met een lijmtang zodat ik de schroefjes in de veerpoot kan schroeven, Het veerpakket zit dus onder voorspanning in de veerpoot.
Daarom heb ik meerdere schroefjes bovenin zitten, standaard zit er maar eentje in.

Mijn ervaring is dat als ik in de Quest zit, het totale gewicht, lichaam en bagage, genoeg is om de onderste 2 veren zodanig in te laten veren dat de bovenste veer niks doet, dus het veergedrag is normaal, net zoals een standaard veerpoot. Alleen de grap is dat als hij uitveert dan komt hij tegen de bovenste veer aan en dan wordt hij tegengehouden.
Als ik nu de snelheiddrempels passeer, rem ik niet, kruissnelheid is 50+ en bij het oprijden springt hij nog een klein beetje, maar dat is niet gevaarlijk, en bij het landen veert hij gewoon uit, zoals het voor die tijd ook deed.
Dus niet meer van die klappen zoals met de Risse demper.

Ik ben heel tevreden met deze oplossing die wat arbeid kost en een halve veer.
Afgelopen zomer in Engeland gefietst waar de wegen echt slecht zijn en onvoorspelbaar. Ik heb geen problemen gehad met het veel besproken dribbelen, ik denk dat de bovenste veer hier ook een positieve rol heeft. Alleen ik heb geen beeldmateriaal :-))

Als je dit ook toegepast wilt hebben, dan wil ik je graag helpen, kom langs dan passen we de veerpoot aan of stuur hem op, krijg je hem aangepast weer terug, maar dan staat de fiets wel ff stil. Of je moet een stang monteren die dezelfde lengte als de veerpoot heeft. :-0))
Saluut.

dinsdag 17 september 2013

Pino Tandem.

Zo ziet hij eruit.
Het is al weer een paar jaar geleden dat we een testritje gereden hebben met een Pina tandem van Haze. Ik geloof 2010.
Van de zomer al eens tegen elkaar gezegd dat de Pino eigenlijk nog steeds een fiets is (voor ons) waar we gezamenlijk veel plezier aan kunnen beleven. Als we fietsen dan is het altijd lastig om steeds bij elkaar te blijven omdat onze rijstijlen heel verschillend zijn en mijn conditie en die van Grytsje mijn vrouw nou ook niet bepaald gelijk zijn :-))

Na eerst wat rondgekeken te hebben een oproep geplaatst op Ligfiets.net, dat we een gebruikte Pino zoeken. Al snel kregen we een paar tips en zowaar 1 week daarna komt er eentje te koop.
Na wat heen en weer contact, en een testritje waren we een gebruikte Pino rijker.
Bij het bekijken bleek dat de verkoper ook een Quest te hebben, het is Sjoerd van Beuzekom, die meerdere ligfietsen in zijn garage heeft staan. Omdat de Pino nou eenmaal langer is als een gewone fiets, kan hij niet op de fietsendrager, nou ja, dan maar liggend achter in de auto.

Waarom een Pino en niet een ligfietstandem, nou we vinden de Pino wel compact. En de voorste ligt en de tweede zit, waarbij je allebei vooruit kijkt en vrij uitzicht hebt. Anders zit de achterste altijd tegen de rug van de voorste te kijken. Daarnaast zit je met de hoofden vlak bij elkaar, dus heb je ook veel contact met elkaar.

Gelijk het eerste weekend de Pino uit proberen en we zijn sterk tevreden met deze aanschaf, het afgelopen weekend een paar dagen in Bielefeld Duitsland geweest, en we hebben de Pino mee maar door de vele buien zijn we niet echt aan het fietsen toegekomen. Jammer, maar het weekend was wel erg leuk daar.

Heb Grytsje al voorgesteld om samen op de Pino volgend jaar de Elfstedentocht te rijden, nou daar moet ze echt  ff over nadenken, maar Tirza mijn dochter wil wel invallen zei ze :-))
Dus als je volgend jaar een Pino langs ziet rijden, dan weet je wie het zijn.
Saluut.

maandag 9 september 2013

Ride for the Roses rijden

Een foto zegt meer dan woorden.
 Afgelopen weekend de "Ride of the Roses" gereden met 32 collega's.
Dit keer op de mountainbike, want liggers mochten wel meedoen, maar dan achteraan, ivm veiligeheid.
Zoals zo vaak kiest de organisatie voor de grote groep, en de rest is ondergeschikt :-((
Maar goed, niet getreurd, ik heb nog een tweewieler, de weersvoorspellingen waren eerst goed, later minder en zaterdag bar slecht, de zondag werdt betiteld als "een natte zondag".
En jawel, als om kwart voor 6 de wekker gaat, regent het pijpenstelen. Tjonge wat een water, en onderweg naar het verzamelpunt bij het werk bleef het regenen, en onderweg naar Ede bleef het regenen en in Ede bleef het regenen, en tijdens het ontbijt in de hal bleef het regenen, en tijdens het maken van de groepsfoto bleef het regenen.
Af en toe keken we naar buiten en de kopjes gingen steeds meer bezorgd kijken, want het kwam met bakken uit de hemel. En degene die fietsend naar de start kwamen, stonden zeiknat binnen.

De start zou om 10 uur plaats vinden maar die werd 10 min. uitgesteld.
Toen wij om half 11 aan de beurt waren, reden we naar buiten en het was DROOG. Tjonge we waren verbaasd, hadden we verwacht in de regen de rijden, nee het was droog. Al om verbazing en het humeur ging gelijk met 10 graden omhoog:-))
In het begin bleven we als groep aardig bij elkaar, maar na 15 km reed ik achter lek, en dan kijk je om je heen en je staat alleen, nou ja, ik weet wat te doen.
Maar, geen binnenband in mijn fietstasje, o ja, aan een collega gegeven en vergeten een nieuwe thuis in de tas te doen, beetje dom.

Maar gelukkig heb ik altijd nog plakspullen bij me, dus dat werd ouderwets plakken langs de weg.
Dit duurt ff, maar na flink pompen met een klein pompje, zit er genoeg lucht in de band. Omdat de max. snelheid 28 km is bij de voorrijders, begint de grote inhaalrace, want ik wil eigenlijk wel met de collega's fietsen.
De hoeveelheid deelnemers zorgt ervoor dat dit nog niet zo makkelijk is, eigenlijk is het net of je op een drukke snelweg rijdt. Soms staan we stil en niemand weet waarom, gewoon omdat er iemand stopte, en dan remt nummer 2 en dan staat nummer 3 stil.
Omdat de route om de Veluwe heen draait en het niet echt vlak is, gaat het steeds een beetje op en neer. Al met al een mooie route met veel afwisseling. In een afdaling schiet de meute in de rem, en ik moet zo hard remmen dat het achterwiel voor mijn gevoel wel 50 cm omhoog komt.

Tjonge, dat is een apart gevoel. Ik blijf in het zadel en hoef de voeten niet eens op de grond te zetten.
Door attent te rijden en daar waar een gaatje valt, door te rijden kan ik de groep na anderhalf uur weer inhalen. He, he, het heeft wat zweetdruppels gekost, maar ik ben er weer. Collega's vragen verbaasd waarom ik met brede banden fiets, want dat is niet snel is de algemene opvatting. Als ik uitleg dat breed sneller is, krabben ze zicht achter hun oren en dan zien ze de logica wel, maar ze kijken zo van "hier moet ik nog eens over nadenken".

Na de finisch lekker bijkomen en kletsen.
Doordat ik de hele tijd in de inhaal modus gereden heb, ga ik langzaam aan door, 1 collega blijft me volgen en zo komen we bij de eerste groep achter de prominenten. Deze rijden achter de motor met de rozen.
Hier mogen we niet bijkomen, want er rijden fietsers voor ons die alles afsluiten en zorgen dat er een gepaste afstand zit tussen de prominenten en de rest van het fietsvolk.

De hele tijd is het droog en s'middag kunnen we zelfs genieten van de zon tijdens het fietsen.
Het bedrijf heeft een echte fotograaf ingehuurd om mooie plaatjes te schieten.
Al met al een gezellige tocht met een mooie route door een golvend landschap. Af en toe een klimmetje en voor de rest mooi glad asfalt.

Na het fietsen konden we genieten van een lunch, aangeboden door het bedrijf. Dus al met goed verzorgd.
Enerzijds meegedaan om de KWF te steunen, anderzijds om gezellig met collega's te fietsen (sporten).
Vandaag de verhalen verteld en aangehoord op het werk, naar gelang de collega's getraind zijn, hoorde je of ze wel of niet spierpijn hebben overgehouden van de tocht:-))
Nou en die waren er echt wel :-))
Saluut.

donderdag 5 september 2013

Ride for the roses

Ff bijkomen in de groep.
Dit jaar doe ik mee met Ride for the Roses.
Dit doe ik samen met 34 collega's, aanstaande zondag 8 september rijden we de 100 km.
Start is in Ede, en zover ik weet doen er ongeveer 6000 fietsers aan mee.
Omdat we als bedrijfsteam rijden gebruik ik mijn mountainbike voor deze toertocht, en omdat er gebruik wordt gemaakt van voorrijders zal de snelheid echt een toersnelheid zijn:-)).
Ride for the Roses wordt georganiseerd ter ondersteuning van KWF. net zoiets als "Alpe d'Hu6".

Eenerzijds doe ik mee, omdat we vanuit het werk als groep meedoen, anderzijds omdat er al 3 mensen, beide ouders en broer overleden zijn aan deze ziekte.
Het is 100 km en volgens de planning zijn we er de hele dag mee bezig, incl. het heen en terug rijden met de auto, maar goed dat mag de pret niet drukken.
Uiteraard is het de bedoeling van de organisatie om zoveel mogelijk geld op te halen om onderzoek te financieren, zodat deze ziekte niet meer levensbedreigend zal zijn, maar genezen kan worden.

Een ieder die dit wil doen kan via de site van de organisatie een bedrag storten, men kan dat doen zonder verwijzing naar een deelnemer, maar ook met verwijzing.
De donatie werkwijze is als volgt:
Ga naar www.ridefortheroses.nl
Klil op: doe een donatie.
Gevraagde gegevens invullen, en bij "ik doneer aan" naam invullen.
Saluut.






zondag 1 september 2013

Fietsen in Noord Holland

Uitzicht als je boven op de dijk staat bij Petten
Vorig jaar zijn we wezen fietsen in Twente met vrienden via "Vrienden van de fiets", Dit jaar was de keuze, Noord Holland.
De bedoeling is om 3 dagen hiervoor te nemen, maar een verkeerde planning zorgde ervoor dat het 2 dagen werd. Nou ja, ook goed.
Afgesproken dat we in Noord Scharwoude zouden beginnen en dat we om 12 uur elkaar treffen, zo gezegd zo gedaan. Onderweg naar Noord Holland regende het flink, maar wat nu valt, valt niet als je straks fietst, en dat kwam ook zo uit.:-))
Ben en Baukje zijn mooi op tijd, en na een hartelijke begroeting gaan we fietsen, bedoeling/reisdoel is uiteindelijk een overnachting in het dorpje Sint Maarten, maar voordat we daar zijn moet er gefietst worden.
Grytsje op de ligfiets, ik op de oude weduwe van mijn dochter, en Ben en Baukje op hun normale fiets.

Molen nog in restoratie.
We gaan eerst naar Bergen aan Zee, en zonder navigatie gaat dit op de ouderwetse manier, waardoor we wat extra kilometers maken, maar goed, als je maar lol hebt. Het blijft de hele middag lekker droog, tenminste waar wij zijn en dat is het belangrijkste. Na Bergen aan Zee gaan we ter hoogte van Schoorl lekker koffie en appelgebak in een strandpaviljoen eten. We genieten van de zon achter het glas en komen ff bij. Ja die duinen kunnen lastig zijn met een oude weduwe waarvan de ketting overslaat.:-0))

Na de break gaan we verder naar het noorden en via groet verlaten we het duingebied om langzaam via weggetjes naar Sint Maarten te rijden. We genieten van elkaar en de omgeving en gaan in Sint Maarten eerst op zoek naar het adres van "vrienden van de fiets", en daarna naar een restaurant. Dat wordt Schagen, hier eten we vlak bij de kerk in het centrum en gaan weer, natuurlijk op de fiets terug.

Oude watervijsel
Na een goede nachtrust, is het pruimen plukken, boom zit vol en de eigenaar vond het niet erg. eten en hup weer op de fietst, de route is weer terug naar Noord Scharwoude, maar eerst naar Petten langs de dijk naar Groet en zo verder. Uiteraard weer koffie, appelgebak en slagroom en lekker genieten van elkaar, omgeving en de zee. Ook het weer is uitstekend, zonnetje erbij, lekker temperatuurtje en veel fietsers op de paden.
In Warmerhuizen duiken we nog ff de kringloopwinkel en scoren nog enkele boeken voor een habbekrats.

Via allerlei kleine plaatsjes met namen die ik nog niet eerder gezien heb, Langedijk, Broek op Langedijk, en zo komen we van lieverlee weer in de buurt van Noord Scharwoude.
We hebben geen mechanische problemen gehad en tegen het eind van de middag zit het er alweer op.
We hebben mooi weer gehad, lekker kunnen bijkletsen, en genoten van Noord Holland.
We spreken af om volgend jaar het weer te doen, maar dan in Duitsland. Wij mogen het organiseren.
Saluut.

zaterdag 24 augustus 2013

Sporing van je Velomobiel.

Stuurstang in oude uitvoering
Al vanaf mijn eerste Quest pas ik de stuurstangen aan.
De Questen worden, zover ik weet tot nu toe, standaard afgeleverd met stuurstangen die allebei rechtse draad hebben.
Dit is een van de weinige voertuigen met twee voorwielen die sturen, die geen linkse en rechtse stuurstang heeft.
Alle andere voertuigen die je op de weg tegenkomt hebben dit, waarom, omdat je hiermee je sporing precies kunt afstellen.



Waarom is dit belangrijk:
Je banden slijten veel minder, kunnen ineens 10.000 km meegaan.
Het fietsen kost minder energie, of je rijdt ineens harder.

Stuurstang met linkse en rechtse draad.
Bij een standaard Quest moet je een stuurkogel 1 hele slag draaien om je sporing beter af te stellen, maar in beide gevallen, in of uit, kan het voorkomen dat het net niet goed is, teveel toespoor of uitspoor.
Met een stuurstang met verlengde stelmoer, voor linkse en rechtse draad heeft, kun je de stuurstang zo afstellen dat je sporing precies goed is. Dat is een klein beetje toespoor.
Soms bij een verkeerde manoeuvre, bv. tegen een stoeprand rijden, raakt je sporing ontregeld.
Je kunt het dan eenvoudig bijstellen. Hiervoor heb je wel een afstelbok nodig.
Bij een niet goed afgestelde sporing kun je ook last hebben van zwabberende wielen, wat gevaarlijk kan zijn in een afdaling.

Al met al best wel belangrijk, we geven heel veel geld uit aan een snelle velomobiel, maar een juiste afstelling van de sporing vinden we niet belangrijk.
De laatste jaren fietsen onder handen gehad die echt meerdere milimeters ontspoord waren.
Dit was dan ook goed zichtbaar aan de banden.

Een paar rijders van velomobielen vroegen of ik hier weer eens iets over wou schrijven met foto's erbij.
Als je een aangepaste stuurstang wilt, bel me ff en we maken een afspraak.
Uiteraard lever ik er ook een stelbok bij, ja toch, niet dan.
Om de stuurstang aan te passen heb je voor demontage, speciaal gereedschap nodig, nl een verlengde inbussleutel.
Saluut.

woensdag 21 augustus 2013

Resume LEL

Tijdens de registratie.
Een korte terugblik:
* LEL uitgefietst: Nee, LEL is LBL geworden voor mij
* Totaal gefietst: 1200 km in Engeland.
* Heb zwaar respect voor degene die LEL uitgefietst hebben met een velomobiel.
* Problemen: Ja, maag, darmen en een te groot klein verzet.
* Kleinste verzet was 32/32t, beter was 28/32t geweest, als ik het nu zou doen, dan zou ik voor 28/36/42t monteren, nu had ik 32/42/57t.
* De 57t heb je eigenlijk niet nodig, als het omlaag gaat kun je met 42t tot 50 km meetrappen en daarna lekker uitrusten, de Quest rolt toch wel omlaag.
* De heuvels in Engeland zijn niet hoog maar wel kort en steil, dit maakte het wel erg lastig.
* Is LEL zwaarder dan PBP, Jazeker, LEL is langer, slechter wegdek, slechter weer en stijging percentag is vaak boven de 10%.
* Ga ik in 2017 weer naar Engeland.  ??????????????
* Heb verschillende verslagen gelezen, waarbij mensen op de terugweg om de Howardian Hills heen zijn gereden. Dit werd omschreven als een heel vervelend stuk.
* Baal ik, ja en nee, deze tocht heeft verschillende gezichten voor me gehad.
* Aan de ene kant de teleurstelling van het niet uirrijden, maar aan de andere kant zijn er ook de positieve dingen die ik meegemaakt heb, daarnaast is 1200 km een redelijke afstand. :-))
Saluut.


zondag 18 augustus 2013

Terugtocht naar Harwich (de boot)

De Stena Line boot in Harwich.

Zoals besproken komen ze me om 1 uur wekken, ik heb niet geweldig geslapen, want buiten de gymzaal waar ik op een mat lig, zit een kennel met honden die de hele tijd nodig moeten blaffen, wat een herrie, maar goed ik merk dat ik wel geslapen heb.
Als ik opsta en me aankleed komt net Anco de Jong binnen en begint in het Engels te praten, nou praat maar hollands zeg ik, versta ik ook wel. :-))
Hij is verbaasd en verteld dat hij de hele rit zonder slaap gedaan, en 800 km alleen gereden heeft.
Ook geeft hij aan dat een gps misschien in het vervolg wel handig is, vooral in het donker, ik vraag verbaasd,
"je hebt toch niet op de routebeschrijving de tocht gereden", "ja zegt hij", alsof het dagelijks werk is.
Ik ben wel ongeveer 2 tot 3 uur kwijt geraakt met zoeken en verkeerd rijden verteld hij, nou ik ben perplex, dat zou ik nou nooit doen/kunnen.
Hij gaat liggen en terstond veranderd het praten in snurken, tja en dat versta ik toch echt niet :-))

Ik ga naar de kantine waar ik eten krijg voor de rit naar Harwich.
Ik moet echt wakker worden en voel me beroerd, maar dat is vanwege het slaaptekort, het trekt na 30 min weg. Als ik bij de fiets kom, staat rechtsvoor leeg, nee he, kan ik nu net niet gebruiken.
Ventiel uitgescheurd, vlug een nieuwe band erin, hup in de fiets en op pad naar de boot.
Het is lekker rustig op de weg en ik kan redelijk doorrijden, de track is niet voorgereden merk ik, maar ingetekend, dus niet echt accuraat en dat geeft vooral in de dorpen en steden veel verwarring, omdat de wegen/afslagen zo dicht bij elkaar liggen dat je soms niet zeker weet welke de juiste is.
Ook is de track 4 jaar oud dus niet alles is nog 100% hetzelfde, maar goed, tot aan Dunmow gaat het goed, maar hier begint de ellende.

Eerst door een natuurpark met allemaal paadjes, schiet niet op. Dan door het centrum, en dan opeens een woonwijk waar ik een woonerf opgestuurd wordt, het is half 4 in de nacht, je gelooft je ogen niet, ik rijdt er eerst voorbij, maar ga dan weer terug, woonerf op, ja dit is wel volgens de track, dan in de hoek zie ik een deur met een lamp erboven, loop erheen, doe deur open, ja een fietspad, en de track gaat hierlang.
Oke, eerst de Quest door de deur, instappen en weer rijden, een paar keer een hek moeten openen, tjonge dit schiet niet op, langs een industrieterrein, met allemaal hindernissen. Nee, dit is geen doorgaande route.
Opeens rijdt ik weer op een normale weg, he, he, hoop dat het leed geleden is, maar dat blijkt een stille wens, maar niet de werkelijkheid.

Opeens een oprit en rijdt ik op een vierbaansweg, nee dit kan niet de bedoeling zijn, terug.
Ik rijd de rotonde voor de oprit nog 2 keer rond, ja ik moet die oprit hebben volgens de track.
Tja wat doe je dan, ik stop, bekijk de gps track nog een goed, inzomen, uitzomen, ik kijk of er een parallelweg naast de snelweg ligt, nee ook niet.
Ik besluit om een route te zoeken langs de snelweg waarbij ik later de route weer kan oppakken, maar dit wordt een ramp want ik kom op een groot industrieterrein terecht waar ik echt de weg kwijt raak.
Als ik probeer om terug naar de track te rijden, loopt elke weg dood die ik inrijdt.
Ondertussen is het half 5 geworden en zie dat ik nog maar 45 km gereden heb. Dus ik lig bijna 1 uur achter op schema, en dat is precies de speling die ik gerekend had voor onverwachte dingen. Ik begin dus al aardig te twijfelen of ik nog op tijd in Harwich kan komen.

Ik probeer om via een andere route naar het zuiden te rijden om de track te bereiken die we op de heenreis gereden hebben, maar ook dit lukt niet. Dan maar terug naar Londen, hopen dat ik de boot van zaterdag kan krijgen voor de terugrit, ik baal verschrikkelijk en heb al een paar schietgebedjes gedaan voor hulp, ik wil alleen maar naar huis. O Heer, HELP.

Elke keer als ik verkeerd rij, kom ik terug bij dezelfde rotonde, ik doe iets verkeerd maar zie het niet, wel zie ik elke keer een tankstation, maar die kunnen me ook niet de weg naar Harwich helemaal uitleggen.
Na 4 of 5 keer voorbij gereden te zijn, ga ik er toch maar heen, weet het ook niet meer.
Als ik binnenkom zie ik een politieagent, ineens heb ik weer hoop.
Ik leg mijn situatie uit, wat ik gedaan heb, en waar ik heen wil, en hoe laat ik er moet zijn, en dat de gps track me de snelweg opstuurt, en dat dit niet mag in Nederland.
Hij reageert met de opmerking, "Nou in Engeland is het niet verboden, maar ik zou het niet aanbevelen".
'Oke', zeg ik, "maar het is wel het gunstigste tijdstip van de dag" zegt hij.

Hij wil eerst de fiets zien, tja, zegt hij "ziet er uit als een klein autootje".
"Als je om 7 uur in Harwich wilt zijn, dan moet je opschieten", is zijn opmerking.
Ik vraag hem om mij naar de oprit te brengen van de snelweg en zo gezegd zo gedaan, hij wijst me de oprit en ik ga de snelweg op naar Harwich. Het is stil, weinig verkeer, en ik zit vol met adrenaline.
Ik trap zo hard ik kan, en met de Quest vol met campingspul rijdt ik de hele tijd tussen de 50 en 70 km per uur. Af en toe komt er een auto, vrachtauto langs, ik houd ze goed in de gaten, of ze naar rechts gaan als ze bij me komen. en dat doen ze allemaal keurig, af en toe gaat er eentje naast me rijden met dezelfde snelheid en kijkt met verbazing naar me.

Tjonge, denk ik, met deze snelheid zou je over de snelweg LEL moeten rijden, ben je in 36 uur heen en terug. Ik zweet me te pleuris, maar ik wil niet te langzaam rijden, omdat het snelheidsverschil te groot wordt.
De weg gaat langzaam omhoog en omlaag dus dit lukt aardig.
In totaal rijdt ik een vol uur op de snelweg en weet het uur achterstand om te buigen in een half uur voorsprong. Ik verlaat met een opgelucht en dankbaar gevoel de snelweg en kom weer op de track uit die naar Harwich gaat. (Dit zal niet iedereen verstandig vinden, als ik dit verteld, schoot het door me heen)

De welverdiende lunch.
Nu kan ik wat eten en drinken, en tot rust komen, wel zijn de bulten weer terug die beklommen moeten worden maar dat vind ik nu niet erg meer. Ik moet nog 30 km, en het is half 6, dus als ik lekker doortrap ben ik zat op tijd.
Tegen half 7 ben ik in Harwich, en zie de boot liggen, God zij dank, ik heb het gehaald, tjonge wat een opluchting.
Ik zie een wachtruimte met wc en wastafel, dus eerst ff wat wassen en afspoelen, omkleden en wachten tot ik mag inchecken.

Om 8 uur ben ik op de boot en ik zoek mijn hut op en ga eerst slapen, om half 1 wordt ik gebeld voor de lunch, en daarna weer rusten en slapen, en om 4 uur is het ontschepen.
Ik sta om 5 uur buiten en Grytsje is er een half uurtje later met auto en aanhanger. Eerst een lekkere tuut en dan de Quest opladen en dan lekker terug naar Lattrop.
Tjonge wat een avontuur al met al.
Saluut.

vrijdag 16 augustus 2013

Derde dag LEL

Zo nat kan het zijn.
Ik heb goed geslapen en bij binnenkomst van de kantine herkennen ze me als de man van die ligfiets, ze hebben uit voorzorg mijn Quest zelfs in de kantine gezet, hebben ze er meer kijk op.
Ze overladen me met eten voor ik vertrek en ik ga met nieuwe moed de laatste 250 km terug naar Londen.
Het weer is redelijk en de wind tegen, maar daar heb ik geen hinder van. Ik herken veel punten die ik gezien heb op de heenreis, en gedurende de dag geniet ik echt van het fietsen, ontspannen fietsen en rustig naar Londen. 250 km is zeker in Engeland nog een hele afstand, maar het is half 6 in de ochtend als ik op weg ga, dus ik heb alle tijd.
In Kirton zie ik Jan van Osch weer, en vertel de reden dat ik daar ben, ook hoor ik dat Anco de Jong op kop ligt, en een goede kans maakt om als eerste terug te zijn.
Ook in Kirton al om verbazing dat ik terug fiets naar Londen, maar als ze de Quest zien snappen ze het.

Hierna volgt het vlakke stuk naar St. Ives, waar ik rond 2 uur in de middag ben, bij binnenkomst denken ze dat ik de eerste ben, ook hier weer tekst en uitleg. Ik bel met Stena Line, ik kan alleen nog de dagboot van woensdag krijgen als eerste en enige mogelijkheid om eerder terug te varen naar Hoek van Holland, oké dan neem ik die, dat betekend als ik in Londen ben, tent inladen, eten en slapen en dan vannacht  om 2 uur in de Quest, naar Harwich. Nou moet kunnen. Ik ligt het thuisfront in dat ik woensdagmiddag om 5 uur in Hoek van Holland sta.

De Engelse automobilisten hebben de gewoonte als je aan de rand van de weg fietst, je te passeren als het eigenlijk niet kan, dus ik fiets de hele tijd in het midden van de rijstrook, komen ze ook niet in de verleiding om gekke dingen te doen, leuk vinden ze het niet, dat laten ze wel merken, maar ik wil veilig thuis komen, en dan vind ik het niet erg dat ze moeten wachten :-))
De laatste 100 km is weer bult op, bult af, ik besluit om dezelfde route te nemen als na de start, deze is wat korter. Het valt me op dat ik deze bulten veel beter verteer, alleen als ik echt kracht zet, dan speelt de maag op, maar zodra ik boven ben, trekt het ook weer weg. Moet mijn zwager eens vragen wat daar de oorzaak van kan zijn, hij is tenslotte dokter. Bij een spoorwegovergang kruizen twee treinen elkaar, precies op de overweg komen ze elkaar tegen, en doordat ze even lang zijn zijn ze ook gelijk weer weg. Op het ene moment heb je twee treinen voor je, het volgende moment zijn ze allebei ook weer weg. Heel apart.

Tegen 6 uur ben ik terug bij de start, en overleg met de mensen van de organisatie of ik kan eten en slapen, dit is allemaal mogelijk en ik ga mijn campingspullen halen, en hierna terug naar de start alwaar ik eten krijg en een slaapplek na een heerlijke douche.
Ik spreek nog wat met een Duitse deelnemer die vanwege de knieën gestopt is, met fiets en al op de trein gestapt en twee uur later was hij weer terug in Londen, tja ik heb er 36 uur overgedaan.

Ik spreek af dat ze me om 1 uur wakker maken, zodat ik tegen 2 uur op pad kan gaan naar Harwich, het is 125 km fietsen, dat moet te doen zijn in 5 uur, ben ik rond 7 uur daar, want het inschepen is van half 8 tot kwart over 8. nou dan heb ik ongeveer 1 uur speling, liever te vroeg dan net te laat, ja toch, niet dan.
Om 9 uur ga ik slapen, kan ik toch nog 4 uurtjes plat.
Saluut.


zondag 11 augustus 2013

Tweede dag LEL

Het is 7 uur, maandagmorgen, en ik ben 24 uur onderweg, de slaap wou niet komen, en ik heb behoorlijk liggen piekeren. Ik heb de volgende mogelijkheden bedacht.
* Fietsen tot het niet meer gaat, geen optie, omdat ik met Quest terug moet fietsen.
* Afstand tot ik weer terug ben op de plek waar ik nu ben, 450 km, dat is een hele eind, en het zwaarste stuk moet nog komen.
* Hoe is de route naar Edingburgh en terug, een groot vraagteken.
* Hoe houdt het weer zich, verwachting, koud en regen.

Ik ga eerst eten, en daar kom ik Frank tegen, hij is alleen, Henk is op een eerdere controle achter gebleven om te slapen, met Frank gaat het goed, wel wat problemen maar allemaal overkomelijk.
Ik vertel in welk dilemma ik verkeer, doorgaan of terug, ik kan niet op de trein stappen met de Quest.
Wat er gebeurt ik moet hem terug fietsen want achterlaten en later ophalen is ook geen optie, omdat je in Engeland bent, en het thuisfront bellen of ze ff komen met de aanhanger, duurt ook dagen en is niet echt goedkoop. Daarnaast zijn de ervaringen met de route afgelopen nacht nou ook niet om over naar huis te schrijven.

Zo wie zo wil ik weer veilig thuiskomen, de algehele toestand van de wegen wordt naarmate je noordelijker komt er niet beter op, en er moet veel geklommen en gedaald worden. En met de Quest loopt de snelheid snel op.
Al met al genoeg vraagtekens waarmee ik mijn motivatie niet op een hoger plan brengt. Mentaal voel ik me dan ook niet sterk als ik weer ga fietsen. Frank bied nog aan om samen te rijden, maar dat is geen optie, daar waar het niet vlak is. Het gaat teveel op en neer en dan ben je mekaar alleen maar tot last. Wel is het een mooi aanbod van Frank. Ik bedankt hem voor zijn ruiterlijke aanbod, en zeg, of je ziet me terugrijden, of je ziet me op de volgende controlepost.

Ik ga op pad en ga de strijd weer aan met de heuvels, de weg is redelijk, en de heuvels talrijk.
Tijdens de route naar Brampton moeten we over de hoogste bult, 600 mtr hoog, ik weet van de profiel gegevens van de route dat het een aanloop is die geleidelijk is, maar dat had ik ook van de al eerdere track gezien, alleen de praktijk bleek anders, die korte steile heuvels zie je niet in de grafieken terug van het profiel, daarvoor zijn de grafieken niet groot/specifiek genoeg voor.
Maar goed, we gaan ervoor, bij elke klim weer dat vervelende gevoel in mijn maag, en niet het vermogen om het kleinste verzet lekker rond te draaien, de afdalingen zijn natuurlijk nog korter en niet lang genoeg om een beetje te herstellen, daarnaast moet je mogelijkheid om snelheid te maken niet laten lopen, want dat betekend dat je de volgende heuvel veel meer energie nodig bent om boven te komen.

Ik krijg dan ook ZWAAR VEEL RESPECT voor degene die in 2005 en 2009 LEL volbracht hebben in een Quest. Na weer een bui gehad te hebben en de nodige klimpartijen neem ik een korte pauze, het moraal is NUL, en ik zie het eigenlijk niet meer zitten om naar Edingburgh te fietsen en weer terug, niet in deze conditie en met deze versnelling.
Ik ga nog wel op pad, maar bij het begin van de volgende regenbui, draai ik de Quest en ga terug, ik vind het welletjes, en heb er genoeg van, ik moet nog terug naar Londen, en dat is ook nog een behoorlijke afstand, een kleine 500 km.
Met een maag/darmkanaal wat niet wil, en een te groot verzet voor mij.

Ik rij dan ook terug en ga in een keer terug naar Thirsk, hier geeft ik aan dat ik gestopt ben en op weg terug ben naar Londen, ik geef dit ook door aan het thuisfront via SMS en iedereen stuurt een SMSje terug met dat ze het begrijpen maar wel jammer voor me vinden.
Ik besluit om deze dag 200 km terug te fietsen en om in Market Rasen te gaan slapen, dan op dinsdag 250 km terug naar Londen en dan zien op de boot te komen.
Tom Hospes probeer me nog te motiveren via een SMSje, bedankt Tom, maar het besluit is genomen. En ik heb er vrede mee, zover je er vrede mee kunt hebben. Leuk is het niet, maar je moet soms rationeel zijn, ook om jezelf te beschermen tegen dingen die niet leuk zijn.

Onderweg naar Market Rasen kom ik veel fietsers tegen en tot 30 km voor Pocklington blijft, dit zo, de laatste die tegenkom, nou denk niet dat die het gehaald heeft, want hij was al 30 uur onderweg en nog geen 360 km gevorderd. Dan wordt het erg lastig. Maar nog wel in de race, en dat was ik niet meer:-((
In de Howardian Hills kom ik weer het boerenkarrenspoor tegen en de afdaling waar ik bijna tegen dat rotsblok aanreed, nou die afdaling in de nacht heb ik nu lopend genomen, fietsend niet te doen, had ook geen zin om de uitdaging aan te gaan. Het is nu overdag en wat volgen die bulten elkaar snel op, je ziet ze nu. Eentje sloeg alles voor mijn gevoel, het leek net een springschans, je kon echt niet zien waar je naar toe ging en hoe de weg liep achter de bult.

In Pocklington tref ik ook geen fietsers meer die onderweg naar Edingburgh zijn, alleen een Japanse vrouw die verdwaald is geraakt en gestopt is. In een vreemd land, je weg zoeken met een alleen maar een route beschrijving, petje af hoor, er zijn er genoeg die het doen, en ook de rit uitrijden.
Ik vraag of ze eten voor me hebben, de keuken is dicht, maar ze hebben nog wat in de koeling en er is genoeg muesli en melk, daar redt ik het wel mee.
Ik stuur ook Gert een paar sms'jes dat ik gestopt ben, en zo vlug mogelijk de boot terug neem naar Nederland, en wens hem succes met de rit, jammer genoeg hoor ik niks terug.

Ik vraag na of de andere controles terug naar Londen open zijn en er wordt positief op geantwoord, de mensen zijn erg behulpzaam en helpen daar waar ze kunnen, ik ga verder naar Market Rasen, en moet onderweg bij Hull weer de brug over. Alles gaat verder naar wens en ik merk dat langzaam aan het nare gevoel in de maag verdwijnt, ik neem op gezette tijden wat extra rust tussen de controle's, heb tocht tijd zat, en in Pocklington heb ik nog geprobeerd te slapen, maar zonder succes.

Als ik in Market Rasen kom, rond 9 uur s'avonds, denken ze eerst dat ik de eerste rijder op de terugweg ben, maar geef snel aan dat dit niet zo is, en vertel dat ik op de terugweg ben, graag wil slapen en of ik na het douchen nog wat eten kan krijgen. Dat is allemaal geen probleem en zo gedaan, ook zet ik geen wekker. Ik zie wel wanneer ik wakker wordt. Gelukkig slaap ik hier wel, ongeveer 6 uur lang en ik wordt wakker met een goed gevoel, voel me een stuk beter, spanning is eraf, en het lichaam is voelbaar aan het herstellen, wat een goede nachtrust al doet, ook al is het maar 6 uur, na 4 dagen bijna zonder slaap.
Saluut.


vrijdag 9 augustus 2013

Eerste dag LEL

Het is 6 uur en nadat ik de fietskleren heb aangetrokken, hup in de fiets naar de start. 10 uur lang op mijn doorlig matje liggen is lang genoeg, Je voelt je als? (niet herboren) niet nadenken, karren, hier ben je voor naar Engeland gegaan. Bij de start is het gezellig druk, we kunnen een broodmaaltijd en drinken afhalen en dat doen we dan ook, het plan is om kwart voor zeven naar de start te gaan, dit lukt ook aardig maar als ik bij de start kom hoef ik geen stempeltje te laten plaatsen en krijg ik te horen dat de F ploeg net 3 minuten vertrokken is.


Ff lekker eten voor vertrek.
Oke, met een zwaai naar de controleurs ga ik op pad, vol goede moed draai ik de eerste kilometers weg en wetende dat de eerste 100 km veel hoogtemeters hebben, ga ik op reserve rijden. Regelmatig haal ik mensen in die iets rustiger rijden en vooral in de afdalingen gaat het snel.
De weg is van een kwaliteit die je in Nederland niet vaak tegenkomt, dus het credo is goed opletten waar de putdeksels zitten die je banden kunnen beschadigen, de ergste hebben ze gemarkeerd. Dat is wel handig.
Ook gebruiken ze nog van die kattenoogjes in het midden van de weg, ze steken net boven het wegdek uit en in een afdaling dender ik er overheen met gevolgd dat het wieldoekje losschiet, tjonge wat een dreun geeft dat.
Het wieldoekje blijft mooi in de wielkast hangen, dus ff stoppen en dan blijkt dat het plastic steuntje zodanig is verbogen dat het doekje de fiets ingaat.

In de planning staat dat ik ongeveer 4 uur werk heb over de eerste 100 kilometer, dit is niet nodig, om half 11 ben ik er al, en geniet van het eerste rustpunt. Na drie kwartier ga ik verder en hierna komt het vlakke stuk van 120 km, we hebben de wind in de rug en dat gaat het als vanzelf, kruissnelheid ligt boven de 40 km en in rap tempo worden de eerder gestarte rijders ingelopen. Het is echt vlak en je kunt goed rondkijken, lijkt op Holland met zijn vlakke stukken en landbouw.
Ook rijden we een hele tijd langs een kanaal, het zijn lange rechte stukken, ik geniet ervan en ben om kwart over 1 al op de 180 km controle post. Gaat het snel, ja, kost het moeite, nee, ik fiets met de mond dicht, en haal adem door mijn neus, dus kan niet zeggen dat ik veel energie wegdraai.

Ik ben kwart over 1 in Kirkton, en kom Jan van Osch tegen die als vrijwilliger daar de organisatie helpt.
Jan verteld dat Anco de Jong daar al was na 6 uur fietsen, oke, zeg ik, ik ben hier na 6 uur 15 waarbij ik 45 min gerust heb. Jan kijkt me aan en snapt het niet.
Ook hier zit ik weer 45 min en dit bevalt me goed, heb je ff wat tijd om rustig adem te halen, hierna ga ik verder en tijdens de volgende track gaan we naar Market Rasen, we gaan de heuvels in na 220 km, en die zullen alleen maar toenemen na mate je meer naar het noorden gaat. Ik ben daar om kwart over 4 en heb al een grote voorsprong om mijn eigen schema. Maar ja de wind in de rug en de heuvels zijn heel goed te verteren, vlak voor de controle haal ik de buren (Henk en Frank) van de camping in en tijdens het eten verbazen we ons erover hoe makkelijk het gaat. Ook Henk en Frank liggen ver voor op het schema. Alleen Henk klaagt over zijn voeten.

Ik ga iets eerder op weg naar Pocklington, en moet al kort na de controle een behoorlijke klim verteren, tjonge niet de lengte maar het stijgingspercentage klapt er aardig in.
Henk de buurman die ff bijkomt.
Als we op hoogte zijn, zie ik in mijn spiegel dat het achter me aardig zwart ziet, en na een paar flitsen en klappen begint het opeens verschrikkelijk te regenen, ze noemen dit een rain schower in Engeland, er komt zoveel water in korte tijd naar beneden, dat je gelijk nat bent, de racefietsers stappen bijna aan blok af, en kijken of ze ergens kunnen schuilen, ik rij door maar met een heel gematigde snelheid, de tijd die ik nodig heb om de kap erop te doen, zorgt ervoor dat ik helemaal nat ben en het water in de Quest staat :-((.
De wegen veranderen ook in een keer in rivier stroompjes. Tjonge wat een water. Zo snel het begint houdt het ook weer op en bij het oprijden van de grote brug over de rivier bij Hull kan de kap er weer af.
Tijdens het passeren van de brug kun je mooi de riviermonding en zo zien. Een mooi gezicht.

Hierna volgen de heuvels elkaar snel op, opeens zie ik dat de weg daalt, maar het duurt ff voordat ik zie hoe diep de weg wegzakt in het landschap en hoe steil hij meer ophoog gaat, je zakt in een keer 20 mtr en je moet ook weer omhoog, ik schakel zo snel mogelijk op om snelheid te maken, want stilvallen is geen optie, dan kom je nooit meer boven. Uiteraard lukt dit, maar tjonge denk je, je zult maar moeten stoppen onderin.
Even later komen we weer in een rain shower terecht en nu moeten we echt door bijna woeste rivierstroompjes fietsen omdat we nu echt in de heuvels zitten. In de dorpen staan de mensen te kijken in de deuren hoeveel water ernaar beneden komt, en hoe wij erdoor heen fietsen.

Als ik in Pocklington ben zet ik eerst de fiets met het achterwiel op een stoep, zodat het water eruit kan lopen. Ik ben daar om 20 over 8 en ik zie bij binnenkomst de cameraploeg zitten, ik stel me voor en tijdens het eten nemen ze een interview af, ze willen graag weten hoe het gaat en hoe laat ik denk in Edingburgh te zijn, ik geef aan dat het moeilijk is want het gemiddelde daalt aardig met al die korte steile heuvels.
Als ik weg ga is het donker en ze filmen alles van het gereedmaken van de Quest tot aan wegrijden toe.

Howardian Hills
Volgende halte is Thirsk en om daar te komen moet ik door de "Howardian Hills", Ook is door de organisatie hier een alternatieve route in de track gezet, vanwege werkzaamheden.
In het begin gaat het wel maar tijdens dit stuk begin ik echt last te krijgen van het hoge stijgingspercentage in samenhang met mijn kleinste verzet, ik heb 32/32 als kleinste verzet maar dit is voor mij te groot, in Sauerland kan ik hiermee heel goed uit de voeten, maar als het stijgingspercentage bij elke heuvel 10%+ is, dan heb ik als "niet krachtmens" een probleem, ik fiets altijd op souplesse en draai een gemiddeld toerental van 90+, met dit kleinste verzet moet ik veel kracht zetten om te blijven rijden, en regelmatig zak ik onder de 7 a 8 km snelheid, de hoogte van de heuvels is niet het probleem, maar het korte steile karakter ervan begint me op te breken, daarnaast blijkt dat ik een langzame leegloper heb, maar dit merk je niet in dit wisselende landschap, niet eerder dan na een lange worsteling.

Als ik stop omdat hij bijna leeg is ben ik ook helemaal nat van het zweet, ik verwissel binnen en buitenband in het donker en laat mijn bandenwippers liggen bij het inpakken, die liggen er waarschijnlijk nog, Tjonge ik ben moe en eet eerst wat, terwijl ik stil sta komt er niet een fietser langs, dit geeft wel aan dat het eerder snel is gegaan, als ik doorrij wordt ik de alternatieve route opgestuurd en dit blijkt een boerenkarren spoor te zijn met twee smalle strookjes asfalt met gras ertussen, wat vol zit met bulten en gaten, dit geeft een niet erg motiverend gevoel bij me.
Als ik weer op de weg ben, gaat het ineens heel steil omlaag en ik zie een flauwe bocht op de GPS naar rechts, ik rem uit alle macht en de fiets glijd door de regen, zand en modder rechtdoor de berm in, en staat vlak voor een rotsblok stil, ik schrik me rot.
Als ik uitstap denk ik dat ik op een zand/landweg zit, maar in werkelijkheid is er zoveel grond naar beneden gespoeld dat er een dikke laag ligt.
Ik sleep de fiets op de weg en probeer naar boven te rijden, dit is het steilste stukje wat ik gefietst heb, 4 km gaf de teller aan. meer niet. Ik zwoegde, en kwam boven, maar was ook leeg door de ervaring.

Door al die kleine steile bulten schiet het niet op, en als ik naar lang zwoegen eindelijk een vlak stukje weg heb, geniet ik en laat de benen krachtloos ronddraaien. Het is nog 15 km naar de controlepost en deze zijn gelukkig wat vlakker.
Ik kom om half 1 aan in Thirsk en vraag bij het stempelen hoe de route naar de volgende controlepost is, nou die is vlakker hoor, niet zo erg als wat je gehad hebt, pff gelukkig denk ik.
Ik eet normaal en ziet om me heen te kijken, wat me opvalt is dat ik bij elke controle behoorlijk naar de wc moet, geen diarree, maar normaal hoef ik bij een lange tocht bijna niet, alles wordt verteerd, maar nu duidelijk niet dus, ook eet ik veel, veel meer dan normaal.

Standaard weg in Engeland.
Na een klein uurtje ga ik de nacht weer in op weg naar Barnard Castle, tijdens dit gedeelte zie ik maar 1 fietser die ik na een uurtje inhaal. Dit is wel heel saai, donker, koud, veel klimmen, geen snelheid kunnen maken als het omlaag gaat, en mijn maag begint, als ik klim echt pijn te doen, als ik geen druk hoef te zetten, geen probleem, zodra ik druk moet zetten omdat het klimmen is, dan komt het op.
Vlak voor de controle komt alles eruit, het is niet veel.
Ik ben tegen het licht aan in Barnard Castle, 20 over 4, ik eet eerst goed, ga douchen en geef aan dat ik om 7 uur gewekt wil worden.

Nou van slapen komt het niet, alleen piekeren, en zoals zo vaak, het zijn niet de leukste ideeën die ik bedenk. Tja, drie nachten niet echt geslapen, bijna 24 uur gefietst en dan weer niet slapen. Leuk is anders. Wat de burger wel moed geeft is dat de teller op 475 staat, in 21 uur en 20 min.
En dat in Engeland. Beetje dom misschien.
En wat heeft de organisatie nog meer in petto op weg naar Edingburgh??
Saluut.

zondag 4 augustus 2013

Registratie LEL

Echt op zijn Engels
De dag voor de start wordt gebruikt voor de registratie, nou ja, je hebt je al ingeschreven. Dus hoe zo registratie, maar goed 4 jaar terug duurde dit de hele dag en we hopen natuurlijk dat dit niet weer zo gaat.
Het is ook nog en keer verschrikkelijk warm, tjonge wat heet. De registratie begint om negen uur en om tien uur heb ik een afspraak met de cameraploeg.
Om iets over negen rijden we naar de startlokatie, Gert rijdt voorop en ik er achter, vlak voor een onoverzichtelijke bocht wordt ik ingehaald, en de aso probeert ook nog Gert in te halen. Opeens een tegenligger die door de bocht komt. Alleen doordat Gert naar links stuurt en de tegenligger ook, voorkomt een ongeluk, ik zweer je er past geen hand meer tussen, we schrikken ons het bekende hoedje, wat een aso. Een bocht verder probeert meneer ASO het weer. Ik ben geschrokken maar Gert nog veel meer.

Bij de registratie is het allemaal goed geregeld. Met 5 min. hebben we onze spullen. Netjes, zo kan het ook, overal lopen vrijwiligers rond die van alles voor je willen doen. Zonder auto zijn ze heel vriendelijk die Engelse:-)
Om 10 uur heb ik het intervieuw, en als dat allemaal achter de rug is, is het rond kijken en je vergapen  aan de verscheidenheid van de fietsen.
We tellen ongeveer 9 velomobielen waaronder ook de Engelse vierwieler. Ook zie ik de Franse fiets, waarbij je achteruit, moet trappen als je het bergverzet gebruikt. Heel apart. Heb de man zien fietsen in 2007.

Niet tegen de regen maar tegen de zon.
Ook hoor ik een vrijwilliger vertellen dat er gratis ontbijt is bij de start, kijk dat moet je een Hollander niet vertellen. S'middags wissel ik de stugge marathons om voor F-lite banden voor. Die rollen toch wel beter, en geven meer comfort.
In het zuiden zijn de wegen nog redelijk.

Terug op de camping doe ik de laatste voorbereidingen, zodat ik zo weg kan als de wekker gaat, eten doe ik bij de start. Gert en ik gaan uit eten bij de dichtsbij zijnde pub, maar dat wordt een chinees. Ik heb nogal scherp spul besteld en koel dit met cola. Als we terug gaan begint het te regenen en er komt een onweersbui voorbij, net als we op de camping zijn.
Een bijzondere man met een bijzondere fiets.
Nou dit betekend om 8 uur in de tent, verder niks te doen, en de hele nacht regen. Om 4 uur stopt dit, ik slaap weer niet met al dat getik op de tent, oordoppen helpen ook niet.
Mentaal maakt het dit wel zwaar, 3 dagen geen goede nachtrust, en dan 1400 km gaan fietsen. Tja, ik ben dan ook blij dat het 6 uur is, mijn start is om 7 uur.
Hier heb ik bewust voor gekozen, niet te vroeg, kom je ook niet in de verleiding om te gaan jagen met snelle rijders.
Saluut

vrijdag 2 augustus 2013

Bootreis en tocht naar Londen

Om in Engeland te komen moet je over het water of eronder door.:-)
Wij gaan met de nachtboot vanaf Hoek van Holand. Bij de douane geven ze al aan dat we niet de eerste vreemde karretje zijn. Er blijken nog drie velomobielen aan boord te zijn. Bij de slagboom worden we gewaarschuwd voor het rijgedrag van de Britse automobilist. Notabene door een Brit. Hij zegt, wantrouw ze allemaal als je geen ongeluken wilt, tijdens het fietsen en pauseren zijn we meerdere keren hiervoor gewaarschuwd. Tjonge denk je dan, maar later zijn de ervaringen dat dit klopt.

Op de nachtboot ontmoeten we meerdere fietsers, zowel uit Nederland als uit andere landen. We praten wat en gaan op tijd naar bed, want om half 6 Engelse tijd gaat de wekker en om half 7 moeten we ontschepen. Als we buiten staan gaan Gert en ik via een track op weg naar Londen, deze hebben we gekregen van R. Lammerts. We doen rustig aan we hebben de hele dag de tijd, al snel worden we voor de eerste keer gesneden, wat een aso, dit zal vaker gebeuren, daarom gaan we midden op de rijstrook rijden, zodat ze geen ruimte hebben om te passeren als er tegenliggers aankomen. Bij een pompstation, weer dezelfde waarschuwing. We fietsen rustig verder en nemen de tijd om te wennen aan het links rijden, bij een tweede rustpunt hoeven we nog maar dertig kilometer, dus we zijn er bijna.

Om 12 uur zijn we op de camping en gaan we tent opzetten en dergelijke. Ook kijken of we al bekenden zien, nee nog niet, maar gedurende de dag komen er steeds meer fietsers erbij en wordt het al aardig gezellig. De velomobielrijders die later komen komen bij ons staan want dat geeft herkenning.
We hebben geen kookspullen bij ons dus dat wordt zoiets van "vindt een restaurant'
Dat wordt een Engelse pub, waar je kunt drinken en eten;-) wij doen beide want morgen is onze registratiedag/rustdag.

Het is al bijna donker als we gaan en doordat het drie kilometer lopen is, zijn we laat terug. Maar we hebben geen haast. Het is een echte Engelse camping incl. gillende meiden, want dat gaat de hele nacht door, op de boot slecht geslapen, hier is het niet anders. Dus dat zijn 2 nachten zonder normale slaap-:)
Zo, dit eerst, rest later.
Saluut.

woensdag 31 juli 2013

Thuis in Lattrop.

Grytsje heeft me opgehaald afgelopen middag in Hoek van Holland :-))
Afgelopen nacht naar de veerboot gefietst nadat ik de ticket kon omboeken van zaterdagavond naar woensdagmorgen.
Blij dat ik thuis ben, en met de ervaringen die ik heb gehad.

Nu eerst nog 3 weken vakantie.
Ik zal de komende weken mijn ervaringen hier beschrijven, kan het ook mooi gebruiken om een en ander van me af te schrijven.

Nu eerst lekker slapen in eigen bed, en dan vakantie houden.
Saluut.

maandag 29 juli 2013

Einde avontuur

Peter fietst op dit moment terug naar Londen. Het is niet gelukt.
Hij zal later zelf wel een verslag doen, over hoe hij het ervaren heeft.
Ik mag hem donderdag  weer in mijn armen sluiten.  :)
Thuis maar een bak pinda.s en een potje bier, dan een goede nacht erachter aan...
In ieder geval is hij weer een ervaring rijker.
groetjes Grytsje

zondag 28 juli 2013

Ja, en wat nu?

Rare titel , maar goed, ik zal hieronder even de sms berichten typen, die spreken voor zich.
zondagavond 21.30-340 gehad, en twee dikke buien.
01.44- stuk dat ik net gehad heb, was erg zwaar. Nog nooit zoiets meegemaakt,ook nog lekke band.Nog 1000 km te gaan.
05.38-465 gehad , ga nu eerst slapen, 2 uur.
08.09--Maag wil niet, slapen ook niet. Probeer het nog even, anders ga ik terug.

Ja kijk, dit ken ik, dit heeft peter vaker. Hij moet hier doorheen. Ik heb gezegd: Even wat rustiger aan doen, ook in je hoofd rustig worden, dat is ook belangrijk, en fiets dan rustig door, geen gejakker, zet wat mooie praise muziek op, en kijk wat meer om je heen, verzet je gedachten.Ik hoop dat hij "het"kan pakken.!!! Spannend!

Hij gaat als een "dolle"

Hier ben ik weer. Ik kreeg wat sms berichten binnen:
11.34  Eerste honderd gehad. Gaat goed, eerste uur was lastig. Al veel geklommen, het gaat wat te snel, half uur voor op schema. Nu eerst koffie.
14.31 180 km gehad. Gaat als een dolle. Veel wind uit het zuiden.
17.29  250 km gehad, gaan de heuvels in.
Hij heeft dus flink de gang erin, 2 uur voor op het schema. De vraag is of hij dit vol houdt?
Ben benieuwd.
Tot zover eerst.

zaterdag 27 juli 2013

voorbereidingen, aankomst Londen.

Net als vorig jaar, zal ik nu af en toe proberen iets te plaatsen, betreffende het avontuur van mijn man.
De laatste dagen was hij al wat stiller, en iets gespannen. ( hoort erbij, kan ik zeggen uit ervaring, en  gelukkig konden we er goed over praten, en dan begrijp je elkaar en kun je steun geven ). De voorbereidingen waren in volle gang, alles klaar leggen, niks vergeten.......
Donderdag avond om half 8 waren we in Hoek van Holland.
De fiets van de kar, even controleren of hij alles had, en een kus, en samen even bidden, hoort er ook bij.
Thuis gekomen, lagen er 10 krentenbollen op het aanrecht, die had hij dus vergeten!  :(
Vrijdag kreeg ik bericht dat peter op de camping was aangekomen. Geen idee hoe zijn fietstocht is geweest daar naar toe. Hoor ik later nog wel eens misschien.
Vandaag kreeg ik een sms dat hij zenuwachtig was. Ja, dat is logisch, dat hoort bij het avontuur, het is een uitdaging, en een stuk spanning is ook gezond.
Hij had ook niet goed geslapen afgelopen nacht, ook heel begrijpelijk.
Al met al, zal het vast wel een spannende tocht worden voor hem, en ik ben heel benieuwd hoe het zal verlopen, en vooral, of hij zich aan het schema kan houden, wat hij zelf heeft bedacht.( zie 1 bericht eerder op deze site)  Lijkt me bijna onmogelijk, maar goed, we wachten af.
Nog 1 nachtje dus, en dan morgen om 7 uur begint voor Peter een avontuur:

LONDEN-EDINBURG-LONDEN 1400 KM IN 115 UUR

Hartelijk welkom iedereen,  om zo nu en dan even op deze weblog te kijken, om mee te genieten van het
fietsavontuur van Peter.
We duiken eerst de nacht in, hopen dat Peter nog even lekker ontspannen kan slapen.
Tot later....
Grytsje

woensdag 24 juli 2013

Klaar voor vertrek. En sponsoractie

Leuk Duits kaartje :-))
Alles geregeld, fiets afgeladen met allerlei spullen en morgen is het dan op weg naar Hoek van Holland.
Degene die denkt dat ik alles met de fiets doe, nou ik laat me mooi brengen naar Hoek van Holland:-))
Mijn vrouw brengt me samen met Gert Beumer naar de veerboot. We gaan met de nachtboot over naar Engeland en waarschijnlijk treffen we al meer LEL gangers die ook deze boot nemen.
Dan vrijdag naar Londen fietsen, zaterdag registreren en een pre-interview met het camera-team wat me volgt. en dan zondag los.
Als je me wilt volgen via de web-site van LEL gebruik deze link, je ziet dan waar ik al geweest ben.
http://www.londonedinburghlondon.com/lastseen?rider_no=F3&submit=Track+Rider

Je kunt meer info vinden via deze blogspot omdat mijn vrouw ook wat zal schrijven hoe het gaat.
Dat is altijd wat leuker, een beetje zoals vorig jaar tijdens DCT 2012.

Dit jaar is er ook sponsor actie verbonden aan deze rit.
Ik ondersteun de voedselbank in Nordhorn Duitsland. Dit samen met de Christengemeinde uit Nordhorn.
Dus een ieder die hieraan mee wil doen nodig ik dan ook hartelijk uit om hieraan mee te doen, zodat de mensen in Nordhorn die geen geld of inkomen hebben, toch voedsel hebben om hun kinderen een lunch te kunnen geven.
Stuur me een email pgdrond@gmail.com en ik zal na terugkomst je over de gang van zaken informeren.
Alvast bedankt namens deze mensen.
Saluut.

donderdag 18 juli 2013

Voorbereidingen LEL 2013, 1418 km non-stop

De voorbereidingen zijn in volle gang.
Als je een brevet in Nederland rijdt, of Lowlands of DCT dan heb je niet zoveel dingen te regelen.
Alleen je fiets nakijken en zorgen dat je eten bij je hebt en op tijd bij de start bent. Daarnaast ben je met een paar dagen weer thuis.  max. 4 dagen.

Maar met tochten in het buitenland zoals PBP of LEL ben je er echt een mooi poosje mee bezig.
De reis regelen en boeken, je bent min. een week weg, en je moet zorgen voor onderdak en dergelijke.
We gaan 25 juli met de nachtboot van Hoek van Holland naar Harwich en dan vrijdag 26 juli naar Londen fietsen, 27 juli registratie en dergelijke en dan 28 juli om 7 uur los.
Ik gevolgd worden door een cameraploeg, tbv een documentaire. Dus zaterdag eerst nog een intervieuw.
Ze hebben gevraagd om een planning hoe laat ik wanneer zal zijn, ik heb een grove schatting gemaakt aan de hand van ervaringen die ik heb met lange tochten.
Hieronder zie je de planning die ik gemaakt heb:

Northbound
Londen start    28-07  07.00 AM      0
St Ives:            28-07   11.00 AM     99
Kirton:              28-07   03.00 PM    180
Market Rasen:   28-07   07.00 PM    246
Pocklington:      28-07    11.00 PM   336
Thirsk:             29-07   03.00 AM      401
Barnard Castle: 29-07 06.00 AM      468
Brampton:         29-07  10.00 AM     550
Moffat:               29-07   02.00 PM    624
Edinbrurgh:       29-07  06.00 PM      705 Sleep for 2 or 3 hours


Southbound
Brampton:        30-07    04.30 AM      851
Barnard Castle: 30-07   12.00 AM      933
Thirsk:                30-07  03.00 PM     1000
Pocklington:      30-07  06.00 PM      1063
Market Rasen:    30-07  10.00 PM      1153
Kirton:                30-07   01.00 AM     1219
St Ives:                31-07  07.00 AM     1300
Great Easton:       31-07   11.00 AM    1373
Loughton(Finish):  31-07  02.00 PM    1418

Mijn rijdersnummer is F3, dit kun je gebruiken op de website van LEL om te kijken waar ik ben, ik weet het niet zeker maar ik denk dat het op dezelfde manier als bij PBP gaat.
Dit is de website http://www.londonedinburghlondon.com/
En dan klikken op Rider Tracking.
Uiteraard zal het thuisfront de vorderingen volgen en hun eigen mening over de dingen weergeven op mijn blogspot, het is een ieder vrij om erop te reageren. :-))

Zover ik weet zijn Gert Beumer uit Enschede en ik de enige die met een velomobiel rijden. Aantal deelnemers is 1000 geworden, Er was zoveel animo dat ze max. deelnemers van 800 hebben verhoogd.
Gert en ik rijden niet samen, Gert start om 9 uur. maar wie weet finishen we wel samen.
Mijn uitgangspunt is om de tocht uit te rijden en te genieten van de tocht.
Enige onzekere faktor voor mij is, hoe verloopt de eerste dag en hoe bevalt het klimmen.
Aantal hoogtemeters volgens de organisatie is iets meer dan 11000 mtr, dus er is genoeg klimwerk te doen.

Het brevet van Boekelo door Sauerland bevatte 4200 hoogtemeters en dat was op 600km, dus hiermee kan ik het een beetje vergelijken. Het hoogste punt is 600mtr en voor de rest heuvelig.
Maar uit verhalen van andere zijn ze steiler dan in Frankrijk.
Des al niet te min heb ik er zin in en vind het al aardig spannend.
Saluut  

vrijdag 5 juli 2013

Trainingsrondje 426 km.

Over 3 weken is het zover, LEL 1400 km, en de laatste tocht is alweer 4 weken terug.
Tja om 7 weken geen lange tocht te fietsen is geen al te zware voorbereiding dus ik zat wat te dubben wat te doen. Alleen maar woon/werk is mijn ervaring, is voldoende, maar toch.
Gisteren een vrije dag vanwege een diploma uitreiking, maar die ging niet door, (wel geslaagd, maar niet uitgereikt) dus de dag anders ingevuld.
Gekeken in mijn verzameling track's en ik vond een erg geschikte route. De 400 brevet van Boekelo, komt bijna bij mij thuis langs, is een redelijke afstand, is in een dag te doen, voorzien van klimwerk, hoogste top 200mtr, en bekend.

Dus gisterenmorgen om half zes bed uit, en om 6 uur op weg. De avond ervoor de track geladen, eten klaargemaakt, en klaar is Peter.
Kom er steeds meer achter, dat ik minder eten meeneem. Ondanks de signalen van mijn maag dat hij wat dwars ligt, toch begonnen. In het begin zat er weinig spanning in de beenspieren, ik denk dat dit komt omdat je er niet van te voren mee bezig ben geweest, weinig spanning ervoor, dus weinig adrenaline in mijn bloed denk ik.

Maar goed, na een 30 tal kilometers merk ik dat de darmen niet leeg zijn, en verhip, ik heb de wc rol vergeten, nou ja dan maar op de ouderwetse manier, maar als ik stop, (een stukje van de weg af achter een bosje) :-)) wat ligt daar, een weggegooid plastic zakje met tissues, mooi, ligt daar gewoon te wachten om gebruikt te worden. Big smile. Dat lucht op.
Ik heb vorig jaar deze tocht ook gereden, normaal start hij om 9 uur s'avonds, en dan fiets je de eerste 275 km in het donker, zonder veel verkeer om je heen, maar dat is nu duidelijk anders.
Ook kun je zien waar je langs rijdt, een mooie omgeving, je rijdt eerst 175 km naar het oosten, dan 50 km naar het zuiden, en dan weer 175 km naar het westen, dus 2 keer rechtsaf en je bent weer thuis.

Vorig jaar reed ik rond de 36 km als kruissnelheid en daar begin ik eerst nu ook maar eens mee. Niet te snel in het begin en dan zien we later wel hoe het gaat. Langzaam beginnen bevalt me goed, ff aftasten.
Na 175 km moet er geklommen worden, en ik wil niet afgepeigerd daaraan beginnen.
Opeens een omleiding, rechtsaf, nou voor mijn gevoel ging die omleiding bijna terug naar Nederland, heb een pokke eind omgefietst, en toen ik terug was op de route, omleiding duurde me te lang, dus zelf terug gereden naar de route (tussendoor) was ik de wegopbreking nog niet voorbij, maar ik kon er wel langs met de fiets.
Nou had ik me niet hoeven te verleiden om die omleiding te doen. Maar goed ik zit op de route en later blijkt dat ik toch wel zeker 15 km extra te pakken heb.

Na 122 km de eerste controle post, ik hou de track/route maar aan, de eerste koffie smaakt me buitengewoon en gelijk maar een lekker broodje ei erbij. Het gemiddelde ligt hier al rond de 36 km en het schiet lekker op. Gelukkig is het nog wat bewolkt, dus niet echt last van de zon.  De volgende controle ligt op 192 km. en dan heb ik de eerste klimmen al gehad. Bij deze controle hetzelfde recept, koffie met een lekker broodje, heb ik wel verdiend vind ik zelf. Bij het wegrijden fiets ik de verkeerde kant op dus hier pakken we ook de nodige kilometers extra mee, dombooooooooo.

Maar goed, we laten de pret niet drukken en we klimmen en dalen lekker door, ondertussen komt de zon meer en meer om de hoek kijken en loopt de temperatuur lekker op, ik drink veel, en eet minder dan ik gewend ben, toch bevalt dit goed en ik krijg geen last van hongerklop of zo, tussen de rustpunten eet ik een energie reep of een snelle Jelle, daar blijft het bij. Na 250 km neem ik een halve liter colo met een lekker Duits broodje gezond, gaat er zo in, nou Cola hoefde ik vroeger echt niet te gebruiken, veel te sterk voor de maag.

Ik stuur een berichtje naar huis, nog maar 150 km te gaan. Het plan was om na 13 uur fietsen thuis te zijn, dus om 7 uur s'avonds. maar het lijkt erop dat dit niet helemaal gaat lukken.
Door het omrijden, verkeerd rijden en het toch wel vele overige verkeer lukt het niet om echt door te rijden.
Om het gemiddelde boven de 35 te houden, moet ik een kruissnelheid van 40 hebben, anders zakt het teveel weg. op het vlakke lukt dit wel, maar gaat het vals plat omhoog of erger dan zak ik terug naar de 35 of lager uiteraard. Het is nog steeds een bak van 30+ kg die omhoog moet.

Bij de laatste controle post op 100 km van huis eet ik een aardbeien gebakje waar het gelei niet echt lekker valt, dit merk ik wel tijdens het fietsen en hierdoor is de zin in eten weg. Heb geen snoep bij me (apenkoppen) want ik wil kijken of ik zonder kan. Hierdoor eet ik de laatste 100 km niet echt meer.
Nog een stukje brood als ik de grens bij Boekelo overkom, maar dit smaakt niet.
Ondertussen heb ik wel uitgevogeld dat de 400 ongeveer 425 km worden. niet erg, maar 7 uur wordt hierdoor een paar minuten over 8 voor ik thuis ben.

20 km voor huis begin ik maar aan de suikertabletten want ik merk dat ik hongerklop problemen ga krijgen als ik niks doe. Die vallen goed met flink wat water erbij en zowaar het laatste stuk van Ootmarsum naar Lattrop komt daar zowaar een 48 op de teller te staan. het is wel vlak, maar toch. Na 420 km.
Normaal als ik daar fiets vanuit het werk, trap ik hem naar 52 of 53, dus dat is niet eens zoveel harder.

Mijn gemiddelde was bij thuiskomst 35,4, en dat was net zo snel als de tocht die ik vanuit Zwolle reed, maar dat was een compleet vlakke tocht van 460 km, en deze was echt niet vlak. Volgens GPS 1265 hoogtemeters.
Al met al, met de conditie zit het wel snor, als ik geen gekke dingen doe, en mezelf niet opblaas in Engeland dan moet LEL wel lukken, gewoon rustig rijden, regelmatig eten, maar niet teveel, en wel apenkoppen meenemen, heb ik mezelf beloofd, want de weegschaal wees wel aan dat ik wel wat ingeleverd heb met deze tocht. :-)).
Saluut.

07-07-13,
Bedacht me vandaag ineens dat ik een overall gemiddelde heb gemaakt van 30.4km per uur.
Dat is de eerste keer met een brevet dat ik boven de 30km kom incl rusttijd.
Geeft de burger wel moed voor LEL.
Als je bedenkt dat organisatoren van brevetten ervan uitgaan dat er bijna niemand sneller rijdt dan 30km overall gemiddeld.
Toch een klein mijlpaaltje geslagen met deze tocht dus. :-))


zondag 30 juni 2013

Waarom ben ik een Randonneur geworden!

Mensen vragen vaak waarom ik van die lange afstanden (brevetten) fiets.
Dus ik zal proberen hier iets over te vertellen.

Als je dit als hobby hebt, wordt je officieel een Randonneur genoemd, Een randonneur is iemand die regelmatig tochten fiets van 200km of meer. Een Nederlandse benaming is "Lange afstand fietser".
Een en ander is ontstaan na 1891 waarin de eerste tocht "Parijs Brest Parijs" gereden werd.

Zelf kwam ik hiermee in aanraking in 2003 tijdens een tocht in september naar Giessen in Duitsland, samen met andere velomobielrijders waaronder 2 mensen die in net "Parijs Brest Parijs" hadden gereden.
De verhalen die ze vertelde en mijn eigen ervaring tijdens die tocht naar Giessen en terug, vertelde me dat in aangepast tempo je een heel eind kunt fietsen in 24 uur.
De laatste dag van die rit kwam het totaal bijna tegen de 400km aan en dat zonder veel pijn en moeite.
Dit was wel een ei-opener voor me en gaf me een behoorlijke kick. Tjonge dat dit mogelijk is.

Zelf ben ik slow starter, en duidelijk geen sprinter, dit was ook al zo tijdens mijn jeugd waarin ik schaatste, en aan langebaan wedstrijden meedeed. Al snel reed ik marathon's en had een hekel aan de 500mtr. :-))
Daarnaast kan ik heerlijk tot rust komen tijdens het fietsen. Duidelijk ontspannen tijdens het inspannen.
Ook kan ik er heerlijk van genieten van het lange afstandfietsen als het bijna geen moeite kost.

Vooral het fietsen tijdens de nacht vind ik altijd een hele belevenis, en dan als de zon opkomt en je de dag in rijdt.
Tijdens het fietsen luister ik veel naar Gospel muziek en kan ik veel zaken van het leven overdenken.
Ik ben een overtuigend Christen en heb tijdens deze lange tochten dan ook veel tijd om bijbelse zaken te overdenken en te bidden voor dingen die me bezig houden.

Wat me steeds weer verbaasd is mijn eigen lichaam, wat nu veel meer kan, dan dat ik vroeger voor mogelijk heb gehouden. Als ik tijdens mijn schaats periode de conditie had gehad, die ik nu heb, was ik veel verder gekomen toendertijd, heb ik daar spijt van, ja en nee.
Maar uiteraard ben je er wel nieuwsgierig naar. Wat was er mogelijk geweest.
Mijn broer, beresterk, zat samen met Hilbert van der Duim in jong oranje, kweekvijver voor de kernploeg schaatsen toendertijd. Zelf was ik trainingsmaat van Evert van Benthem.

Zelf kijk ik dan ook graag naar mensen die iets uitzonderlijks presteren, vooral op conditionele vlak.
Hoe doen ze dat en hoe beleven ze het. En wat hebben ze ervoor gedaan.
Het is ook elke keer weer een geweldige kick als een lange tocht gelukt is.
In 2006 en 2007 heb ik de eerste lange tochten van 1000km en meer gefietst, heb er maanden op geteerd, en er ging geen dag voorbij of ik was ermee bezig, (wat het nagenieten betreft)
Hetzelfde had ik in 1985 en 1997 na het schaatsen van de Friese Elfstedentocht, geweldige evenementen.

Ook heb ik tochten niet uit gefietst (Lowlands 2010) of ben er niet eens aan begonnen (LEL 2009 en PBP 2011).
In die tijd reed ik elke werkdag 340 km met de auto woon- werk verkeer. Het lichaam liet het gewoon niet toe. Nu we in Twente wonen kan ik echt merken dat ik veel meer energie heb.
Vorig jaar DCT ging dan ook weer als vanouds, en was een verademing voor me, het ging weer en ik kon het goed doen.
En dan is het echt kicken natuurlijk, hier kun je weer maanden op teren.

De tijd voor zo'n tocht is toch wel ook wel spannend en stressig, langzaam neemt de spanning toe en begin je aan van alles en nog wat te twijfelen. Vaak denk je dan aan de dingen die verkeerd zijn gegaan in het verleden. Ook het slapen wordt dan minder. Maar als ik eenmaal aan het fietsen ben, kan ik eindelijk ontspannen.

Hoe lang ga je door met zo iets, tja, afwachten hoe sommige dingen zich ontwikkelen, ik zie soms mensen boven de 70 die nog rustig meetrappen, het is wel een sport waarbij de gemiddelde leeftijd rond de 50 jaar ligt. Dus duidelijk een sport voor de oudere sporter.
Zolang het lichaam en de geest het nog leuk vinden, PBP wil ik zowiezo nog een keer rijden, met al die mensen, wat sfeer betreft lijkt die tocht veel op de schaats Elfstedentocht.
Maar wanneer die weer gereden wordt ???????????
Saluut.






vrijdag 21 juni 2013

Herstel sleutelbeen, en ontwikkelingen LEL

Sleutelbeen.
Van de week voor controle geweest in het ziekenhuis en ik ben ontslagen.
In de medische wereld betekend dat verdere controle/behandeling niet nodig is.
Op de foto bleek dat de breuk nog steeds niet compleet geheelt is, dit komt ook doordat het een meervoudige breuk is geweest en het niet allemaal 1 op 1 paste, dus ruimte ertussen zat.
Of netjes door de chirurg gezegd, het is niet helemaal perfect gedaan :-))
Maar goed, ik heb bijna 100% bewegelijkheid weer terug, alleen tussen de schouderbladen komen met mijn rechterhand is nog niet gelukt, maar daar werken we aan.
Vanmorgen de Fysio bedankt voor al het pijn lijden wat ik daar heb gedaan, kwam er soms misselijk van de pijn weg.
Maar als ik nu mijn rechterarm beweeg dan snap ik niet dat het van de winter niet kon. alles werkt weer.

London Edingburgh London.
Vandaag bericht dat ik 1 van de rijders ben van LEL die gevolgd gaat worden tbv een documentaire die gemaakt wordt over deze tocht.

Thanks so much for meeting my colleague Rich over Skype, and for spending the time to discuss our documentary. We have now had the opportunity to meet all the riders that put themselves forward to be interviewed. 

Myself, Rich and Walter have agreed unanimously that we would like to follow your ride in depth for the making of our film. 

Een cameraploeg zal me voor tijdens en na de tocht volgen, en dit verwerken samen met materiaal wat ze schieten van andere rijders.
Alle rijders die gevolgd worden zijn geselecteerd na een aantal interviews via Skype.
Weet nog niet hoeveel, maar dat zullen er niet veel zijn, lijkt me.
Zal nog kijken of ik iets vind zodat men via internet kan zien waar ik ben tijdens de tocht.
25 juli op pad, en dan 28 juli om 7 s'morgens los.
Aantal deelnemers 1000. Beetje meer dan gepland begreep ik, maar de belangstelling was erg groot, binnen 10 uur volgeboekt.
Afstand 1400 km, en aantal hoogtemeters 11500 mtr.
Ben erg benieuwd hoe het zal gaan, maar het brevet van Boekelo heeft me veel zelfvertrouwen gegeven, en dat is weer mooi meegenomen.
Over 2 weken nog een keer 400km om het niet te verleren. De fiets nog ff goed  en grondig nakijken, vooral de remmen. en dan, hop naar Engeland,
Saluut

zondag 16 juni 2013

Verslag brevet 600km Boekelo

Start.
Vorige week het brevet gereden, en nu dan het verslag.
Bij de start zijn er 20 deelnemers en dat waren er meer dan verwacht, heb ook wel eens een 600 gereden met 3 deelnemers. Voor de organisatie geeft dit na het vele werk altijd een bepaalde voldoening.
Ga er maar aanstaan, een route uitzetten van 600km. Dat is een heel gedoe. Dus Gert en Arvid bedankt voor al het werk en de goede organisatie.

Om negen uur stipt zijn we gestart en hierna reden we al snel over de Duitse grens.
Al snel rijdt iedereen zijn eigen snelheid, want deze tocht met zijn 4100 hoogte meters zou niet de lichtste worden. Dus al snel na de start had ik het rijk alleen, na 60km het eerste controlepunt, (Reken) en na 15 min de racefietsers in een groep. Ik had al bijna de koffie en koek op dus ben verder gegaan. Het volgende controlepunt lag op 150km en het hoogteprofiel gaf aan dat het zwaarste stuk tussen de 150 en 225km zou liggen, hierna werd het makkelijker tot 400km en dan de laatste 200km uitrijden terug naar Boekelo.
Zo kun je ook alles meenemen!

Bij het controlepunt van 150km (Bremen) kwamen er maar 4 racefietsers binnen zolang ik daar was, het waren 3 Duitsers en 1 hollander, ze gingen iets eerder weg. Ik had dit wel verwacht, de komende 75km waren veel klimmen naar Winterberg toe, en een paar afdalingen, omdat je 40kg aan fiets onder je kont hebt is dit wat lastiger dan een carbonfiets van 8kg.
De racefietsers waren iets eerder weg, maar al redelijk snel was ik ze voorbij, maar ik verwachte ze elk moment terug, wat tot mijn verrassing niet gebeurde. De eerste lange klim naar 550 mtr hoogte was lang en zwaar en hier heb ik de boel wat verziekt voor de rest van de tocht, te zwaar trappen en te hoge hartslag (175) zorgde ervoor dat met de warmte 25+, ik een beetje aan de kook raakte.
Door veel te drinken en terug te schakelen en mijn hartslag niet meer boven de 150 te laten komen kon ik erger voorkomen, wel voelde de achterkant van mijn bovenbenen erg stijf aan tijdens de klimmen na de eerste lange klim.

Controle Winterberg, ff bijkomen.
Het nadeel is het snelle dalen en dan opnieuw langzaam klimmen naar de hoogte waar je net vandaan komt, maar ja dat heb je in de bergen, je moet er overheen. Langs de Bodensee kon ik goed herstellen en kon ik aan de laaste klim van 25km beginnen naar Winterberg. 16km voor Winterberg heb ik nog 15min stil gestaan om te eten en om ff bij te komen. Het was erg warm, Om 6 uur was ik in Winterberg en 20min later ook de racefietser. Dit had ik echt niet verwacht, maar ze gaven aan dat ze het ook zwaar vonden.



We zijn gelijk weg gegaan naar het volgende punt op 300km, het keerpunt. We moesten nog wat kleine klimmetje en dalen door, en toen dook ik ineens een dal in waarbij de snelheid op GPS, ondanks het vele bijremmen, ineens op 120 stond. De remmen hebben echt overgewerkt tijdens de afdalingen, Hierna liep de route weer langs een groot meer zodat het vlak was en ik mooi door kon rijden zonder teveel te hoeven klimmen. Aan het eind van het meer was een grote waterkracht centrale, waar het wemelde van de hoogspanningskabels.
Zo ziet een dip eruit. Waar is mijn bed.
De GPS was hier helemaal de kluts kwijt, hij draaide alle kanten uit en toen ik stil stond gaf hij nog steeds snelheid aan, na eerst nog verkeerd gereden te zijn, kwamen de racefietsers ineens me voorbij, hier eerst maar ff lekker bij gebleven, het ging vals plat omlaag, en dan hoef je in de Quest eigenlijk niks meer te doen.
Tot aan de controle op 300km (Fritzlar) bleef dit zo en na een tijdje ben ik ze weer voorbij gegaan.

Bij de controle vna 300km, ongeveer 10 uur was het, waren de stoeptegels nog steeds warm van de zon. Ook hier weer het zelfde, ze waren weer net iets eerder weg. Het was nu echt donker en de volgende stop zou bij 350km zijn, het ging licht glooiend omhoog en omlaag en over niet al te beste wegen, veel snert asfalt op de binnenwegen in Duitsland. Ik begon best wel last van mijn maag te krijgen, en er zat wel een dip aan te komen. Ik heb altijd in dat soort gevallen een zak snoep (apenkoppen) in de fiets liggen en dat is dan mijn voedsel min of meer. Er zit veel suiker in en ik vind ze lekker, en ze happen lekker weg, dus daar redt ik het dan vaak mee.

Ondertussen was ik de racefietsers weer voorbij en dat is wel leuk, je rijdt niet steeds alleen en dat stuivertje wisselen geeft wat vermaak, het breekt ook wat de eentonigheid. De uitgaande jeugd vind het geweldig, als ze je zien, rijden veel naast je, foto's nemen, en ze joelen veel naar je. Soms ff terug toeteren, en ze flippen helemaal:-)). Bij de Mac Donalds (Diemelstadt) weer uitleggen wat je wilt, Een stempel, waarom dan, nou om te laten zien dat ik hier geweest ben, wanneer gaat u slapen dan, nou niet. euhhhhhhhhhhh meent u dat, oke ff mijn chef vragen,
Dit doen ze als ze je inhalen tijdens een klim, foto maken.
Nou meestal duurt dat bijna 5 min. en dan heb je je stempel, dat is het nadeel als je elke keer als eerste binnenkomt, kun je alles uitleggen.

Ondertussen had mijn dip zich verdiept en nam ik me voor om echt rustig aan te doen, ben ook eerder vertrokken. Maar ik had niet in de gate dat er op 375 een klim zat van 200 naar 450mtr, tjonge dat was echt afzien. In deze klom kwamen de racefietsers dichterbij en vlak voor de top haalde ze me in.
Hier kun je dus echt niet fietsen.
Hierna was het leed geleden, wat klimmen betreft, maar de maag inhoud kwam er wel uit. Heb ff 5 min. gerust en wat snoep naar binnen gewerkt. Hierna was het veel rijden met hartslag 100-110 en als het omlaag ging niet teveel trappen. Hierdoor kon de racefietsers voorblijven en toch herstellen, kruissnelheid bleef tussen de 30 en 35 hangen.

Tjonge, dan smaak het weer.
Op de controle in Oelde kon ik met moeite een reep snikkers naar binnen krijgen en ben weer door gegaan, vlak erna een complete weg die eruit ligt en geen omleiding. Tja daar sta je dan, het begint ook nog te regenen. Na wat zoeken besluit ik dan maar de fiets er doorheen te slepen, de racefietser kwamen ook weer eraan en die hebben het dan een stuk makkelijker :-))
Net voordat ik weer in de Quest kan, begint het te hozen, met bakken, zo erg dat ik het windscherm eraf haal en het deksel erop doe, tjonge wat een water, dan heb ik weer een voordeel tov. de racefietsers.
Die zaten echt als verzopen katten op de fiets, brrrrrrrrrrrr.

Gezamelijk genieten, nog 75 te gaan.
Bij de laatste controle (Buldern) zat ik lekker te genieten van een bak koffie en gebak, maag was weer in orde en de dip was ver weg. Petertje was weer hersteld   en "Back on track".
Dit was mooi, en hierdoor gingen de laatste 75km ook als vanzelf, gewoon lekker trappen rond de 35 en op naar Boekelo. Dan geniet je van het feit dat het gelukt is, dat de zon schijnt en dat je een redelijke snelle tijd rijdt.
De 600 van Zwolle heb ik een paar keer gereden met 2000 hoogtemeters in 24 uur. Maar deze heeft 4100 hoogtemeters en dan maar 1,5 langer nodig. Dat geeft de burger moed.

In Boekelo Gert gebeld en die was snel ter plekke, nog ff nazitten en wachten op de racefietsers, die maar niet kwamen. Ben om elf uur naar huis gefietst met een voldaan gevoel.


Nog snel ff wat slapen en dan morgen weer aan het werk :-))
Saluut.