maandag 24 maart 2014

Brevet Zwolle, totaal 360km.

ff de boel rechtzetten.
 Het seizoen is weer begonnen en meestal is het brevet van Zwolle het eerst aan de beurt. Het is een 200km brevet maar door heen en terug te fietsen, werd het 360km in totaal.
Vorig jaar ook dit brevet gefietst, dus het is allemaal wat bekender, wat de route betreft, vorig jaar waren er 20 deelnemers en dit jaar 45 stuks dus dat is een aanmerkelijk verschil kun je wel zeggen. Er waren ook redelijk wat driewielers onder de fietsers, als ik ze goed geteld heb een stuk of 8.



Gerrit Schotman heeft alles goed onder controle en alles verliep vlekkeloos, zo door de jaren leer je al aardig wat fietsers kennen, altijd wel grappig, degene die ik niet verwacht had was Tom Hosper, nog maar 3 weken aan het fietsen na 5 maanden stilstand, en dan gelijk maar een brevet, Tom, PETJE af hoor, knap gedaan gezien de omstandigheden.

De verwachtingen waren redelijk positief, en het weer zag er redelijk goed uit, maar toch waren de meeste fietsers aardig dik gekleed en ingepakt. Verstandige keuze. Na wat praten om 9 uur los en in een redelijke sliert Zwolle uit. Gelijk op een dijkje een vroege vogel (vrouw) die haar hond ongelijnd uit laat en de hond springt vrolijk rond en BENG tegen mijn Quest aan, rechtsvoor, gelijk de berm in en stoppen, want het is een redelijk formaat hond. De hond ervan door, en voor ik het goed en wel in de gaten heb zijn ondanks mijn roepen en aanwijzingen vrouw en hond vertrokken en niet meer te zien. Gelukkig geen schade, maar wel de frustratie dat die rothond ongelijnd rondloopt en dat ze dan weglopen als het mis gaat.
De volgende keer rijdt ik er gewoon overheen, dan moeten ze wel bij je komen. :-))

De groep is doorgereden en ik ga er maar achteraan, als ik bij de voorste ben, rijden bijna alle velomobielen vooraan en langzaam aan ontstaat er zoals gewoonlijk een splitsing. Achteraf is het stuk naar Zwolle toe te snel gegaan, want ik bemerkte al snel dat mijn hartslag hoger was dan normaal, en het gevoel van die remparachute bleek de voorbode te zijn van een verkoudheid, waar ik nu ook knap last van heb. Al met al waren mijn benen gewoon niet best. Maar ik wou ook niet loslaten, dus erbij blijven. Bij de beklimmingen van de bergen, nou ja bergen, die er zijn op de veluwe, ging Dirk Drost er wel heel snel vandoor, snapte er eerst niks van, tjonge leek wel of ik stilstond. Later bedacht ik me dat hij ovale tandwielen heeft gemonteerd afgelopen winter, tja dan valt het kwartje, je leest er wel meer over dat dat 2 tot 3 km snelheid verschil maakt. Maar eens ff kijken of dat ook wat voor mij is.
Hier zijn ook van de Nederlandse bergen, en in de langere brevetten zitten ook Duitse bergen. En die zijn wat hoger.

Tijdens een afdaling van 10% gaat mijn ketting voor eraf, stom, verkeerd geschakeld, tijdens het rijden in het rustige stuk met een hand de ketting terug gelegd. Wel je hand vol smeer, maar je hoeft niet te stoppen en te prutsen. Snel daarna de eerste controle en koffie. Daarna het rustige stuk naar het oosten van Overijssel alwaar de controle in Vasse is, maar eerst bij Borne een lekke band, Dirk Drost reed nog bij me, en ik wou hem uitnodigen om mee naar huis te rijden in Lattrop voor warm eten, want ik woon nu 5km van de route, maar hij reed door, jammer Dirk, anders had je warm eten gehad.

Tom en Gerrit ready for take off.
Na het eten thuis naar Vasse gereden, alwaar Tom en Gerrit ook net wegreden, ik hoefde alleen een stempel en daarna een half uurtje met Gerrit en Tom opgereden naar Lageveen en zo. Had vlak voor Ootmarsum een dip gehad en na het warm eten wou ik eerst een beetje herstellen, wat achter Gerrit altijd goed lukt. :-)) Nadat we bijgepraat hebben, in eigen tempo doorgereden, waarna opeens een dikke hagelbui over ons heen trekt en langzaam overgaat in regen, dit duurt tot in Hellendoorn. Als ik daar ben, eerst een warme bak koffie, tjonge wat een bui en koud man, ik verlangde naar de 20 gr van afgelopen donderdag.

Gerrit en Tom laten niet lang op zich wachten, en na de controle gaan we verder, ieder in zijn eigen tempo, en ondanks het feit dat ik de tocht vorig jaar ook reed, rij ik weer verkeerd, beetje dom.
Ach, je let soms niet op.
Het laatste stuk lekker in eigen tempo gereden en om kwart voor 5 terug in Zwolle waar de soep warm klaar staat, ff een half uurtje zitten en napraten, en dan weer naar huis. kwart over 7 terug met 360km op de teller.
Al met al, een leuke tocht, heel gevarieerd, wat landschap en hoogte betreft. Toch wel koud en nat achteraf en als ik naar de gegevens kijk van vorig jaar wat tijd en afstand betreft is het bijna hetzelfde, 360km met een gemiddelde rijsnelheid van 35km per uur. 12 uur en 45 min van huis geweest. En nu, een zere kont, dikke benen, en vet verkouden.
Maar dat gaat wel over.
Saluut.

dinsdag 18 maart 2014

'Remparachute?

Tjonge, vanmorgen leek er wel een remparachute aan mijn Quest te hangen, niet vooruit te branden.
Uiteraard voor mijn gevoel natuurlijk, laat dat duidelijk zijn.
Komende zaterdag het eerste brevet alweer voor 2014, totaal 350km, tja en dan vlak voor de tijd het gevoel dat het niet wil. Je denk gelijk eerst aan jezelf, je leest het vaker. Maar dan ga je wat snelheden vergelijken en dan merk je toch al snel dat er iets aan de hand moet zijn.
Hij stuurt ook wat anders in de bochten, net of er spanning op staat, rolt niet lekker.

Vanavond eerst maar eens de sporing gecontroleerd met de afstelbok, en ja hoor teveel toespoor.
Vast ergens tegenaan gezeten, of een kuil die toch meer invloed heeft gehad dan ik verwachte. :-))
Na twee keer de stelmoer met linkse en rechtse draad 1/6 slag ingedraaid te hebben en elke keer een controle op sporing, heb ik de gewenste toespoor weer te pakken. 1/4 omwenteling van de afstelschroef.

Ga ervan uit dat het nu weer klaar is en morgen weer lekker ontspannen kan fietsen, en dan zijn we mooi op tijd klaar voor het brevet, Het is de eerste, dus niet zo lang, maar naar de start en terug fietsen maken de afstand bijna 2 keer zolang.
Hoop dat het zaterdag een beetje mooi weer is.
Saluut.


zondag 16 maart 2014

Ruilsysteem voor aangepaste demper achtervering Velomobiel.

Vorig jaar september een bericht op mijn blog gezet over hoe ik mijn achtervering heb aangepast, om het harde uitveren tegen te gaan van de standaard demper.
Er zijn verschillende Quest rijders die het hebben laten aanpassen met positieve reactie's.
Ook zijn er mensen die me een mail sturen die het zelf doen, met extra vragen en opmerkingen.

Nu zit ik in een gebied waar de Questen nog niet dik bezaaid zijn, en de meeste zitten hierdoor redelijk op afstand, maar ik kan me voorstellen dat er meer Velomobiel rijders zijn die dit wel willen teopassen. Maar opzien tegen de afstand, of tijd dat ze de demper kwijt zijn, bij opsturen. Voor deze mensen is er de mogelijkheid, een aangepaste ruildemper die je kunt bestellen.
Ik stuur een aangepaste demper op. Die kun je eenvoudig monteren, waarna je de oude terugstuurd naar me. Deze pas ik aan, en voorzie hem van nieuwe onderdelen daar waar nodig, zodat hij naar de volgende klant gestuurd kan worden die dit wil hebben.

Hierdoor kun je gewoon blijven rijden, want het verwisselen van een demper is een klein klusje.
Het voordeel van deze aangepaste demper is dat hij het normale veergedrag heeft wat je gewend bent, alleen bij snelheidsdrempels niet de kont van de fiets omhoog gooit.

Uiteraard heeft elk voordeel een nadeel, er probeert ieder op zijn manier het beste eruit te halen, naar mijn idee is dit een redelijk alternatief met weinig kosten. En de reactie's zijn ook positief.

Als je belangstelling hebt, stuur me een mail en ik regel het.
Saluut.

zondag 9 maart 2014

Snerttocht Denekamp

Voor de start, eerst koffie.

Ja, je leest het goed, Snerttocht, met dit weer verwacht je het niet meer, buiten is het bijna 20 gr. maar op de kalender prijkt de datum van 08-03-2014, en normaal gesproken kun je dan koud weer verwachten.
Maar goed het weer type van nu is meer het weer type van april/mei. Maar goed, de organisatie van deze tocht noemt het al een paar jaar zo, en al vaak was het koud.

Het is een mountainbike tocht die georganiseerd is door de wielerclub in Denekamp en ik hoorde en las het in de krant dat hij gereden zou worden en het leek me gelijk leuk om mee te rijden. Ook mede door de uitnodiging van een van de organisatoren Jan Arens. Aan de start waren ongeveer 45 mensen die verdeeld werden in 3 verschillende groepen die dan tijdens de tocht bij elkaar blijven.
Het is een mountainbike tocht, dus heel veel kilometers zijn het niet. 50km in dit geval, maar de lengte van zulke tochten bepalen niet de moeilijkheidsgraad. Maar meer de afwisseling van bodemgesteldheid en de bulten/heuvels waar je overheen moet.

Nu is de omgeving van Denekamp en Oldenzaal een gelieve omgeving om te mountainbiken, puur door de afwisseling en gesteldheid van de bodem. Al met al dus een mix die zeker zorgt voor de nodige inspanning. Het thuisfront waarschuwde voor de talrijke bomen die hier staan, en de waarschuwing is begrijpelijk. Na een kleine toespraak en dankwoord aan de sponsor, in dit geval een autogarage zijn we van start gegaan, tijdens de tocht waren er 2 stops, waarbij we rijkelijk voorzien werden van thee, broodjes en koeken, allemaal kosteloos.

Mijn eerdere ervaringen met mountainbiken zijn wisselend, dus ik denk doe mooi rustig aan en ik ga niet te dicht op mijn voorganger rijden, want ik wil zien wat er komt. Ik had mijn banden nog opgepompt voor ik vertrok maar ik kwam er al gauw achter dat ze wat te hard waren, 5 tot 6 bar is ook wat teveel werd me later door de meer ervaren rijders verteld. :-)) vooral op de stukken verhard waar veel puin verwerkt is stuiterde de fiets alle kanten op. Maar daar in tegen  rolde hij natuurlijk op het vlakke lekker door. Maar goed de volgende keer op 4 bar, want dat is meer dan genoeg, werd me verteld.

Eerste pauze, zonnetje erbij.
Vlak voor de eerste pauze stop moesten we echt klimmen over een zandpaadje naar boven en dan merk je echt dat ligfietsen een hele andere inspanning is, dit is veel afwisselender met een veel hogere intentie.
Tjonge je moet ze dan echt laten gaan, en in eigen tempo omhoog. Na 15 kilometer de eerste pauze, en het zweet staat je al overal, uiteraard ook een beetje omdat je van huis gaat als het nog bijna vriest en 2 uur later is het al aardig opgewarmd. Maar gelukkig kun je de beenstukken en zo uitdoen zodat je de kleding makkelijk kunt aanpassen.

Een paar mensen vroegen of ik die berijder ben van die blauwe ligfiets en waren wel belangstellend, geen rare opmerkingen die je ook wel eens hoort, en ze vonden het wel leuk dat ik ook hier aan meedeed.
Uiteraard de bekende vragen over gevaar, zichtbaarheid en snelheid, maar daar kun je gewoon op antwoorden en dan zien ze het wel in een ander daglicht.

Als je nog niet zo bekend bent in deze omgeving en met zo'n tocht meerijd dan zie je de vele facetten van deze omgeving en dan is het toch wel een hele mooie omgeving, de bomen zijn nog kaal en de kleuren zijn er nog niet, maar over een paar weken, als alles in de bloei staat is het echt genieten als je deze tocht in een geniet tempo zou gaan rijden.

Na de tweede pauze stop waren de meeste klimmen achter de rug, en toen ik dacht we zijn bijna in Denekamp gingen we nog een stuk behendigheid fietsen over een heel smal kronkelig paadje, met name een paadje. daarna volgde nog een stuk over los zand, nou toen moest het ff uit de tenen komen hoor.

Al met al een mooie leuke tocht die naar meer smaakt, de middag en avond heb ik niet meer zoveel gedaan, ik was echt moe, en dat na 50km fietsen :-))
Saluut.