Drukke boel in Lattrop.

Mooi wat op voorraad.

Op dit moment hebben we best wel wat velomobielen in en om de garage staan, 6 stuks op voorraad, 2 stuks van een eigenaar, en 2 stuks van ons zelf, het is mooi weer, dus laat ik ze eens allemaal netjes neerzetten voor een foto.

Voorraad bestaat uit:
1 x  Rode metallic Quatrovelo.
1 x Gele Mango.
1 x Grijs blaauwe Mango.
1 x  Witte Quest.
1 x Speciale lichte gele Carbon Quest.
1 x Blaauw witte Alpha 7.

Heb je belangstelling voor een van deze velomobielen, dan hoor ik het graag, stuur ik je meer foto's en info. Proefrijden kan ook, stellen we hem even voor je af.

Saluut.

 

Epiloog Parijs Brest Parijs 2023

 

Bovenstaande is de data van hoe de tocht verlopen is in cijfers, duidelijk is te zien dat er na Loedeac de klad erin gekomen is met als dieptepunt het stuk van Brest naar Carhaix wat door de warmte en problemen hartritme erg langzaam verlopen is.

Was ik in 2007 en 2015 na 31 uur in Brest, nu was dat na 41 uur, op zich niet erg, want er waren meer mensen die 40 uur nodig hadden om in Brest te komen, en dan nog heb je 50 uur over om terug te rijden. Maar het nieuwe stuk terug naar Carhaix heeft de meeste hoogtemeters en mede door de warmte is het teveel geweest, waardoor we gestopt zijn in Carhaix. 

Gelukkig konde we de boel zo regelen dat we opgehaald werden, de fietsen goed gestald, en we konden donderdag naar huis, waar we om 11 uur thuis aankwamen. Samen uit samen thuis. Bij leven en wel zijn hebben we in 2027 een herkansing!

Na afhalen documenten, we gaan ervoor.

Toch nog een medaille.

De zaterdag na thuiskomst werden we allebei verrast door de familie omdat ze snel een medaille hebben laten maken, met opschrift, Parijs Brest 2023. We vonden het geweldig, de foto zegt genoeg.

Saluut.

PBP, dinsdag 22 augustus 2023

 

Bij de zendmast op 300mtr hoogte vlak voor Brest.

Tijdens de 2de nacht heeft Heiner een haze slaapje nodig, gelukkig niet zo lang. Het is koud en vochtig en wanneer het licht wordt beginnen we aan de lange klim naar het hoogste punt van de route, het gaat rustig omhoog, maar wel een lange klim. Vlakbij de rotonde kijken we nog ff bij de zendmast en kijken uit over de omgeving, er hang veel mist in de valleien.

Daarna volgt de lange afdaling richting Brest, in totaal wel 15 kilometer, als we een dorp binnenrijden zien we plotseling een drietal snoeken staan, Jos en Eva, met een kennis, hebben daar geslapen en we nemen even de tijd om bij te praten, wij pakken wat koffie en koek daar en Jos en Eva gaan verder. Hierna loopt de route duidelijk anders, we moeten over de noordkant Brest benaderen en dat betekend eerst de controle en daarna pas de brug. Ze hebben de boel aardig omgegooid. Voor de controle kopen we bij een bakker eten zodat we niet zoveel tijd kwijt zijn bij de controle.

Op de bekende brug. :-)

We zijn er om half 11, maar al met al is het wel half 1 voordat we verder gaan. Hierna komt een nieuwe route die veel op zuid Limburg lijkt, veel op en af zonder vlakke stukken, het is erg warm en Heiner heeft er veel last van. De eerste 30 km doen we in 2 uur over, echt niet best. Had ik voor Brest een slaapaanval die ik kon parkeren, 10km voor Carhaix lukt me dat niet meer en ik stop, ff 15 minuten de ogen dicht.

Hierna ben ik er vanaf, om 6 uur zijn we in Carhaix, we beseffen dat alles veel meer tijd kost, ik haal eten voor ons beide en na het eten gaan we ff in het gras liggen. Als ik weer op kijk, geeft Heiner aan dat zijn hartslag niet klopt, hij besluit om naar de EHBO te gaan, waarna hij het advies krijgt om te stoppen, in eerste instantie besluiten we dat ik doorga, maar ik ben Carhaix nog niet uit, en ik besluit om bij hem te blijven. Samen uit, samen thuis, uitrijden is leuk, maar een mens is belangrijker.

We nemen contact op met de vrouw van Heiners vriend, (die ook PBP rijdt) en ze komt ons halen. Gelukkig kunnen we onze velomobielen parkeren bij de fietsenmaker die PBP rijders helpt met mechanische problemen.

Al met al loopt het dus totaal anders dan verwacht, de woensdag gebruiken we om de auto en aanhanger uit Parijs te halen en de donderdag halen we de velomobielen op en zijn s'avonds weer thuis.

Ze staan er weer op.

Is het jammer dat het niet gelukt is, ja, heb ik spijt van de keuze, nee.

Saluut.

PBP, maandag 21 augustus.

In de schaduw om af te koelen.

We hebben geslapen en ik moet echt even wakker worden na 2 uur gelegen te hebben, het is nog steeds donker, we gaan eerst ontbijten en daarna weer op pad, bedoeling is om rond 4 uur bij het appartement te zijn, hiervoor moeten we nog 200km overbruggen.

Al snel wordt het licht en korren we op Tinteniac aan, de temperatuur stijgt ook snel, het wordt weer een dagje waarin veel gezweet gaat worden, ik doe mijn shirt maar uit, want kleding betekend zweet.
Gelukkig kunnen we overal water krijgen, en de bevolking is erg behulpzaam, we ontmoeten nog een duitse ligfietser waarmee we zondag gegeten hebben voor de start, hij heeft het ook zwaar, maar dat komt ook een beetje door de vele kilo's die hij bij zich heeft, Heiner en ik verwachten allebei dat hij het niet haalt en later blijkt dat hij in Tinteniac gestopt is.

We hebben nog een koffie pauze bij een ouder echtpaar en ze willen graag dat je zelf beslist wat je betaald, ze hebben ook matrassen in de garage liggen waar een fietser ligt te slapen. In Tinteniac eten we weer warm, en gaan dan op het appartement aan. Nog 50 warme kilometers en als ik merk dat ik hongerklop krijg eet ik nog snel een krentenbol, snel daarna staat er een gezin langs de weg met van alles en nog wat, we nemen snel wat water en cola in, doen een donatie en gaan van de route af voor het appartement.

We zijn er om 5 uur, het eten staat al klaar en na even snel douchen is het aanvallen. Zelf heb ik niet zo op de tijd gelet, maar het blijkt dat we om kwart over 10 bij de controle moeten zijn, het is nog 30 kilometers met de nodige hoogtemeters, we besluiten om kwart over 8 weer te gaan rijden. dus 4 uren slaap lukt niet, dat wordt een magere 2 uur.

Al met al gaan we half 9 rijden, en na 12 kilometer komt Heiner erachter dat hij zijn reserve accu vergeten is. Oeps wat nu, hij belt naar het appartement, ze komen Heiner die terug rijdt tegemoet en ik ga door om op tijd te zijn. Ik ben er om 10 uur, en ze kijken nergens naar, boekje open, stempel erin, boekje dicht, en bedankt zeg je dan. Heiner is een kwartier te laat, maar krijgt gewoon een stempel. De vorige edities heb ik nooit op tijd schema's gelet, gewoon lekker doorgereden, en dat doen we nu niet lekker, dus vandaar dat we tegen de tijdlimiet aanzitten.

Na het eten gaan we op weg naar Carhaix, door de nacht heen, het is koud en erg vochtig, de buitenkant van de Milan is gewoon nat. Bult op gaat gestaag en bult af als een dolle, GPS geeft als hoogte snelheid, 97,5 kilometer aan. Maar het is wel oppassen met de racefietsers, sommige rijden bijna op het linkerweg vak. Ben blij met de extra knipperlichten voorin de Milan, want die geven een bak licht. We zijn net na 4 uur in Carhaix, hier navraag gedaan of er al een geheime controle is geweest, nee krijg ik als antwoord, mooi, want we zijn een stukje van de route geweest, na weer een warme maaltijd gaan we op weg naar Brest, naar Brest en terug naar Carhaix vind ik altijd het leukste stuk van de route, omdat er 2 flinke afdalingen in zitten. 

Saluut.

PBP, zondag de start.

Spul is geladen klaar voor vertrek.

We zijn op zaterdag 10 aug. naar Parijs gegaan, nadat we eerst een Carbon Quest hebben afgeleverd vlak bij Antwerpen, daarom hebben we een aanhanger achter de auto, hier kan ik 3 velomobielen op vervoeren. De nacht van zaterdag op zondag lekker in een hotel geslapen, want op een camping overnachten voor de start van een lange tocht is me altijd slecht bevallen. Dit was veel beter, er sliepen meer deelnemers in dit kleine hotelletje, 12 kilometer voor de start.

Heiner komt me mooi op tijd halen en we gaan naar de start locatie waar we gisteren de aanhanger met fietsen hebben achter gelaten, want daar willen we niet teveel mee slepen. Hij staat ook mooi bij de mensen waar we hebben achtergelaten, en nadat we alles voorbereid hebben, gaan we lekker eten in de stad. Hier ontmoeten we een goede vriend van Heiner en een Amerikaan en met zijn vieren eten we uitgebreid voor de start.

De start is om kwart over 5, en vlak voor de start is ook de controle van de verlichting. Al met al is het er smoordruk. In groep F (Funnie Bikes) kom je allerlei creaties tegen op 2 of 3 wielen, en onderstaande vond ik wel een heel bijzondere. Singel speed, voorrem op de band, achterrem op de velg, 2 oude zinke bidons en links van het voorwiel de koplamp, en achterop een rood houdertje met een knipperlicht, heel bijzonder. O ja, iets moderns vlak bij het een, een GPS.

Een oudje tussen modern spul.

Het is de hele dag al smoor heet, dus elk stukje schaduw wordt uitgebreid benut door een ieder. Groep F wordt uitgezwaaid door alle toeschouwers, ook door de verscheidenheid aan modellen, en er bevinden verschillende Hollanders in deze groep.

We gaan er als een speer vandoor, komt een beetje door de adrenaline die we gedurende de dag opgebouwd hebben, Heiner heeft er meer last van dan ik want ik moet hem tot rust manen, anders ben ik voor de eerste controle opgebrand, ben meer een langzame starter. Gelukkig begrijpt hij het, en mocht hij te ver van me weg rijden dan stopt hij op regelmatige tijden.

Door de warmte zijn we al snel toe aan nieuw schoon drinkwater en de plaatselijk bevolking voorziet hierin ruimschoots, dit maakt PBP ook zo leuk, de sfeer langs de weg in elk dorp is gewoon super, zoveel belangstelling en bewondering, ook als je wat nodig bent, krijg je wat je vraagt zonder dat ze er een beloning voor willen hebben, echt super.

Water in overvloed, waar dankbaar gebruik van wordt gemaakt.

Heiner blijft op kop rijden, en we schieten lekker op, wel merk je dat de groepen wat uit elkaar gaan, omdat de snellere haal je niet in, en de langzamere rijden ben je op een gegeven moment ook voorbij omdat er maar 5 groepen voor je gestart zijn, nl. a.b.c.d.e en dan komt F.

Om half 9 zien we een Milan GT langs de weg staan met panne, een man uit Noorwegen, we stoppen en het blijkt dat er allemaal rubber rond de derailleurwieltjes gedraaid zit, tjonge wat een pech.

Het rubber is op de ketting gevallen vanuit het bakje boven de ketting, ik pak mijn hoofdlamp en met het gereedschap wat we hebben lukt het om na een half uur de boel weer normaal bruikbaar te hebben. Hij kan weer verder en is zo blij als een kind.

De eerste post in Mortagne-au-Perche is geen controle post na 120 km, de eerste etappe is wel de langste maar niet de lastigste, hier gaan we gelijk warm eten pakken. zodat de energie voorraad weer op peil is. Bij deze post zien we Eva en Jos, na het eten gaan we pad naar de eerste echte controlepost voor een stempel, af en toe rijdt Heiner vooruit, en wacht later op me. Het is een mooi gezicht, al die rode lampjes voor je, eigenlijk heb je geen gps of bordjes nodig, je rijdt gewoon achter je voorganger aan. (in de hoop dat zijn voorganger ook goed rijdt) :-)

Om 02:20 uur hebben we 203km gefietst, en komen in Villaines-la-Juhel aan en gaan gelijk weer een warme maaltijd pakken, na het eten geeft Heiner aan dat hij 2.5 uur wil slapen, Oke zeg ik, gaan we doen.

We gaan naar de tent die het regelt en we krijgen een matras toegewezen.

Saluut.

Weer thuis.

 

Single speed, oud model, met voorrem op bovenkant band.

Het avontuur zit erop, is het gelopen zoals verwacht, uiteraard niet, er gebeuren altijd tijdens een brevet dingen die niet voorzien zijn.
En dat is ook een van de redenen dat het een uitdaging is.

Bovenstaande fiets met single speed aandrijving stond ook in de wachtrij van groep F. Onvoorstelbaar 1 versnelling, voorwiel wordt geremd rechtstreeks op de band, en achterwiel met knijprem op de velg. Alles uitgevoerd zoals dat 60 jaar terug gewoon was.

Komende weken zal ik per dag een verslag schrijven van de belevenissen tijdens deze uitvoering.

Saluut. 

(eerst ff bijkomen)

dag 3 samen uit samen thuis

 Hier ben ik dan weer, gisteren schreef Bullie  ,(  voor degene die dat niet weten , het is mijn liefkoosnaampje voor Peter :), dat ze bij Brest waren aangekomen om 10.39 uur en 622 km erop hadden zitten. Daarna weer gelukkig terug naar Parijs. Naar huis gaat altijd sneller, zeggen wij wel eens, dat voelt althans zo, maar dit keer was het bikkelen voor Peter en zijn fietsmaat. In 2 uur hadden ze 30 km gefietst werd er om 13.30 gemeld. Het was zwaar, heuvel op en af. Verder lees ik dat het parcours anders was dan andere jaren: boeren binnenpaden:( Ja en met een velomobiel is dat soms minder handig. Nou ja , je moet toch verder, laat de spieren rollen:) 18.11 uur 700 km gehad, nog 130  en dan slapen. Deze etappe was een ramp, het was, of 5% omhoog of 5% omlaag, niet normaal, ja wat is normaal, mooie training Bullie, zet em op, blik op oneindig, en ga ervoor.

Einde verhaal: 20.02 uur kwam het bericht dat zijn fietsmaat door lichamelijke omstandigheden genoodzaakt was te stoppen, en Peter besloot om hem nu niet in de steek te laten, en bij hem te blijven. Beiden melden zich af bij de organisatie, voor Peter is dit de derde toer , hij heeft genoten schrijft hij,  en bovendien vind hij dat  mensen  belangrijker zijn dan sport.  Mee eens Bullie, hier haal je een sterk punt aan!! Samen uit, samen thuis. Morgen, donderdagavond hoop ik Bullie weer in de armen te sluiten in Lattrop(pia)

Een liefdevolle groet,

Grytsje

Dag 2 Parijs Brest Parijs

 Zondagavond dus gestart, en gisteren vertelde ik dat ze er 359 op hadden zitten in de loop van de dag. Dus ja, het gaat lekker. om 16.37 hoorde ik dat ze gingen slapen , ze hebben een huisje gehuurd, en gaan dit keer zowaar uit de fiets in een echt bed, kijk es aan. Dat is een goede zaak, zo houd je het vol. De warmte is lastig schrijft Peter, maar ze gaan nu de komende nacht rijden, dan is het frisser. Het wordt nog een strijd om op tijd terug te zijn meld hij verder, je moet donderdag 11 uur in Parijs zijn, spannend zeg:) Lijkt wel een film waar we in zitten, hoe zou het aflopen?

Om 19.39 gingen ze weer rijden, nog 30 km te gaan, dan weer stempelen. 22.07 uur  450 gehad, Heiner had zijn reserve batterij vergeten, die moest terug. Peter weet nu niet waar hij is, hij fietst alleen, niet zo leuk. Hij was net op tijd bij de controlepost. Hoera:) 04.26  Heiner( hij is weer bij Peter gelukkig) en Peter hebben er 500 opzitten. Fantastisch. Applaus. Nog 100 naar Brest. 10.39 uur Ze zijn in Brest bij de controle 622 gehad, de maag is onrustig..1 uur overtijd, wat ie daar mee bedoeld, weet ik niet, is hij 1 uur te laat bij de controle of zo, of heeft ie 1 uur over, ik denk het eerste. Nou volgende keer weer verder. Ze kunnen nu weer terug naar Parijs, het gaat goed. Zet em op jongens!!! groet Grytsje

dag 1 avontuur Parijs Brest Parijs

 Zo, Hallo liebe Leute, 

Bullie wilde dat ik even een verslag typte van zijn avontuur Parijs, Brest, Parijs. Nou doen we toch even.

Zondagavond 20-8 om 17.21 ging het avontuur beginnen in Rambouillet. Iets daarvoor zag ik een mooie foto van veel wielrenners in een lange stoet voor de start, onder een stralende zonnehemel. Met een gangetje van 25/30 km per uur mooi de eerste 100km afgelegd. onderweg nog iemand geholpen na 120 km die rubber in de derailleur had, dat duurde een half uur, maar goed, wat is een half uur op een heel leven, als je iemand blij kunt maken, toch? Bullie moest Heiner, zijn fietsmaat aus Deutschland,  tot rust vermanen, want die ging als een speer van start. hihi. 

02.34uur las ik dat Bullie 200 km erop had zitten, met de mededeling om 02.57 dat ze 2 uurtjes gingen slapen. Kan ik me niks bij voorstellen, dat slapen, en inderdaad zo.n anderhalf uur later bleek mijn vermoeden waarheid: ze gingen alweer verder. :) 09.47 had hij er 300 km op zitten, nog 100 en dan alweer slapen. Tjonge er wordt geregeld geslapen zeg, hoe wonderlijk mooi:)

Verder ging alles goed werd er gemeld, de maag gedroeg zich naar omstandigheden, en verder nam Heiner geregeld koffie en Bullie ging dan ook stoppen. 13.25 de melding: 359  gehad nog 45 te gaan en dan weer....... juist dat dus: slapen:)

Morgen maar weer verder met dit verslag, dan zullen ze vast uitgeslapen zijn. Haha. 

Paris Brest Paris 2023

 

Komende zondagavond is de start in groep F, met nummer 146.

Na 2007 en 2015 wordt dit de 3de keer dat we deelnemen aan deze mooie monstertocht.

Ik ga hem samen rijden met Hiener Neumann uit Nordhorn die met een Milan GT rijdt.

De planning is om na elke 400 km te gaan slapen, hiervoor hebben we een huisje gehuurd waar we lekker 2 keer gebruik van kunnen maken, eigenlijk zijn het 3, 400km brevetten :-)

Alleen wel kort achter elkaar.

Ik ken een paar andere velomobielrijders die ook meedoen uit Nederland, ben benieuwd wat we allemaal gaan meemaken, de planning is om donderdagmorgen weer terug te zijn in Parijs en dan vrijdag terug naar huis.

Het grootste gedeelte is wat route betreft wel bekend, er zijn een paar aanpassingen, de eerste 2 x ben ik op maandagmorgen gestart, en nu op avond, nadeel is dat je je ritme gelijk breekt, maar ik verwacht daar geen problemen mee, voordeel is dat je de trajecten die je in het donker gefietst hebt, nu overdag fietst.

Zover ik weet zijn 8000 deelnemers toegelaten, maar zal me niet verbazen als er 500 niet komen opdagen, het is altijd lastig om alles van te voren precies in te schatten, en er gebeuren ook tijdens de maanden ervoor dingen waardoor deelname niet meer mogelijk is.

Het wordt best wel een warme uitvoering, tussen de 25 en 30 graden, en dan wordt s'nachts rijden wel een voordeel.

Het thuisfront zal de ontwikkelingen/voortgang bij houden op mijn blogspot. Wordt meestal wel veel gelezen tijdens zulke tochten. 

Uiteraard ben ik tegenwoordig ook te volgen via Strava.

Saluut.

Pensioen.

 

Na 47 jaar noeste arbeid, Pensioen.

Tja, en dan is het ineens zover, na de beslissing om 2 jaar eerder te stoppen is de dag daar dat het voornemen werkelijkheid is geworden. Op het werk hebben ze een mooi spandoek van zeil met foto's erop laten maken, wat vorige week donderdag opgehangen is bij de hoofdingang, erg mooi.

Gisteren receptie gehad, en lekker uit eten geweest met vrouw en 2 dochters, de rest zit in Zuid Frankrijk. Vanmorgen eerst maar ff een rondje gefietst met de nodige regendruppels daarbij. Tja je moet toch wat als je niet meer naar het werk hoeft :-)

De route zo gepland dat ik nog ff bij het werk langs kon om doek op te halen en de druppel in te leveren waarmee je binnenkomt, er was nog gebak over, dus dat hebben we met de collega's samen nog ff weggewerkt. Komende tijd ff kijken hoe we de standaard woon werk kilometers opvangen/invullen.

We gaan het zien.

ff schuilen vanmorgen, wat een bui af en toe.

Saluut.

400 km brevet Boekelo, totaal 485 km.

 

Gereden route, met de klok mee.

Om de conditie een beetje op pijl te houden, samen met Heiner uit Nordhorn afgesproken om het brevet vanuit Boekelo te rijden, het is een nachtrit, start om 21.00 uur.

Aldus eerst naar Boekelo fietsen, en later na de finisch ook weer terug, zitten we net tegen de 500 aan. nog net niet de helft van PBP. Er zijn ongeveer 45 aanmeldingen en tegen 9 uur begint het te regenen, waarbij de vooruitzichten ook niet geweldig zijn, er wordt tijdens de nacht redelijk regen voorspeld. Maar goed, in een velomobiel is het niet zo erg als op een racefiets denk je dan maar :-)

Vlak voor de regen, snel een plaatje.

Na de start binnen 15 km de eerste lek, nou begint goed zeg. :-( dat wordt nog wat denk je dan. Heiner gaat voorop en als we op gang zijn voorbij Hengelo, gaat de cruis control op 40, en uiteraard schiet het dan lekker op. Tot aan Meppen houden we dit tempo vol, en mijn hardslag is hoog en ik zweet als een otter. De hele week op kantoor al wat rillerig, en maar zozo. 

In Meppen schieten we een kroeg/restaurant in die nog open is om half 1, en ik zeg tegen Heiner, graag wat rustiger aan kerel, anders legt deze jongen het af voordat we terug zijn. Aldus besproken en tot aan de volgende controle rijden we rond de 35 op het vlakke. Bij Tecklenburg moeten we een stevige klim nemen, en die blijkt later 20+% te zijn. Het achterwiel draaide wel, maar de Milan bewoog niet, na verschillende pogingen lukte het om over het kleine bultje te komen, man wat steil, andere deelnemers met 2 wielen liepen omhoog. Aan de andere kant moesten we weer omlaag, langs een steilere helling, een boerenkarren spoor met stenen die de grote van een hand hebben. Echt niet best. De normale route lag eruit. Werkzaamheden hoorde we later bij de finish.

Na 165km 2de controle bij een tankstation en ik eet de meegenomen macaroni, en hierna gaat het een stuk beter, maag weer rustig en hardslag blijft rond de 130, wat voor de tijd 145/150 was. Dit voelde een stuk beter.

Stemming zit er nog goed in.

Vanaf deze controle tot aan de laatste controle vlak voor de grens reden we hoofdzakelijk over de Duitse binnenwegen, en die zijn niet geschikt voor velomobiel snelheden, zeker de stukken die we over gravel moesten rijden. Mooie boerderijen hoor in Duitsland, maar onderhoud aan wegen, heeft in Duitsland geen prioriteit.

Bij de 3de controle had Heiner een power nap nodig, dus duurde het wat langer, ondanks de gravel en slechte wegen bleef de 2de lekke band uit. Ik heb er slicks onder, dus met regen willen ze wel glijden in bochten en bij remmen. 

Als we de grens passeren rijden we ze bij de Zwarte Cross naar binnen, man wat een jeugd loopt daar, en dan proberen we er vriendelijk door heen te laveren. Dit lukt goed, tot Heiner besluit een alternatieve route te pakken waardoor we nog een keer door de meute moeten :-)

Al met al rijden we tegen 4 uur Boekelo in, na de 2de lekke band verzorgt te hebben. We stempelen af, krijgen de speciale medaille, 100 jaar terug werd de eerste 400km brevet gereden. en gaan na wat soep en bijpraten op huis aan waar we om 6 uur zijn.
Met een gemiddelde van 29,1km is dit een van de langzaamste brevetten geweest, hoofdzakelijk door al die binnen weggetjes die veel tijd vragen, of anders gezegd niet echt geschikt voor een velomobiel.
Aantal hoogtemeters kwam uit op 1235 mtr.
Saluut. 

Een mooi stel!

Een mooi gezicht.

Op onze eigen velomobielen hebben we nu reclame stickers geplakt, hiermee gaan we onze activiteiten meer promoten. Ook in de omgeving krijgt men het nu meer te zien.

Als we kijken naar de aantallen klanten die ons weten te vinden zit daar een duidelijk stijgende lijn in, dit komt ook door de website velomobielservice.nl die we hebben sinds 3 jaar.

Binnenkort krijgen we meer vrije tijd om velomobielen te repareren en klaar te maken voor verkoop. Uiteraard zal een gedeelte van die tijd gebruikt worden om zelf lekker rond te fietsen :-)

Saluut.

Klant ervaring na montage Ovale Q-ring tandwielblad van Rotor.

 

Goedemorgen Peter,

Na de nodige kilometers dacht ik dat het tijd was om mijn ervaringen met je te delen.

De Rotor Q-rings bevallen goed. De hoofd reden om deze toe te passen was het ontzien van mijn gestel, en dan met name mijn knieën. Na alle lock-downs is mijn norm niet meer wat het geweest is. Vooral het herstel van mijn spieren bleef ver achter. Het ontnam mij, zij het in beperkte mate, het plezier in het fietsen. Het werd hard werken in mijn DF. 

Heel veel gereden heb ik nog niet. Al ben ik toch bijna wekelijks naar mijn werk gefietst. De verandering van de tred vind ik minimaal. Misschien komt dat omdat ik niet meer zo veel fietste, waardoor ik het verschil niet merk. Het grootste verschil is toch wel dat ik minder snel verzuur en dat mijn benen langer soepel blijven. Hierbij is mijn gemiddelde snelheid hoger dan eerst en blijf ik tijdens het fietsen versnellen. Mijn spierherstel in de benen, en met name rond mijn knieën, is vele malen beter en korter.

Tijdens mijn woonwerk ritten van 28 km, ligt mijn gemiddelde snelheid tussen de 36 en 37 km/h. Mijn kruissnelheid varieert tussen 42km/h tot 53 km/h, afhankelijk van de weersomstandigheden en het overige verkeer. Dit is sneller dan toen ik nog pre-covid fit was. Mijn cadans is hierbij ongeveer gelijk gebleven, zo’n 95 rpm. Mijn vermogens meters hadden last van lege batterijen, dus dat verschil heb ik nog niet kunnen meten.

Nu zijn er meer factoren die voor het verschil zorgen. Het weer is beter, ik rijd met andere banden maar het merendeel komt toch van de Q-rings.

Nogmaals bedankt voor je diensten en uitleg!

Een tevreden klant geeft toch altijd een goed gevoel!
Saluut.

Voorbereidingen Parijs Brest Parijs 2023

Na het 300km brevet in Zeeland, was het de bedoeling om ook de 400km in Zeeland te rijden, en de 600km vanuit Groningen. Maar een blessure aan mijn achillespees stak hier een stokje voor. Na een bezoek aan de Fysio en wat nadenken leerde me dat ik te ver van de crank af zat, was namelijk hoger in mijn stoel gaan liggen de laatste maanden, dus door weer meer onderin te gaan zitten, ging het na een paar weken stukken beter. 

Het 300km brevet was erg vroeg in het jaar, dus ik had wat speling, en hierdoor was er voldoende tijd om te herstellen. 

Hierdoor heb ik gekozen voor het 400km brevet in Brabant, en de 600km vanuit Amsterdam, beide een behoorlijk vlakke rit.

De 400km is altijd een nachtrit, en er was aardig belangstelling, een 80tal fietsers die om 9 uur los gaan. Ff rustig kijken waar de snelle groep rijdt en dan er lekker achter hangen waardoor je niet zoveel op je GPS hoeft te kijken. Maar doordat racefietser na verkeerd rijden snel omdraaien en weg zijn, moet ik uit de Milan, draaien, instappen en erachter aan. En het is veel draaien en keren, en dan ben je de groep snel kwijt. Maar goed, ben mijn eigen tempo gaan rijden en we zien wel. Roozendaal was een ramp om doorheen te rijden, in vergelijking met de brevetten in Zwolle en de huidige brevetten, dan zijn de huidige voor velomobielen lastiger, omdat er veel via paadjes en wijken gereden wordt.

Maar goed, we komen de nacht goed door en tegen het licht aan (200km), zitten we in Werkendam, hierna verlaat ik de groep en ga mijn eigen gang. Na ongeveer 300km zie ik ineens de snelle groep weer, waar ik weer lekker achter ga hangen. Bij de laatste controle (selfie maken) ga ik ff zitten en de laatste 60km leg ik weer alleen af, om 12 uur ben ik weer terug, en laat de selfies en Strava zien, wat de goedkeur krijgt van de organisatie.

Fiets opladen en hup naar huis.

2de Pinksterdag is het altijd Elfstedentocht fietsen op de racefiets :-( .

Het is de 39ste uitvoering, dus er zit weer een jubileum aan te komen. Deze rit kan ik wel zonder GPS rijden, en tegenwoordig in Tjerkgaast een vaste lunch bij mijn dochter :-)

Met een startkaart van groep 7, kan ik mooi op tijd weg en wordt de ruimte tussen de groepen na Leeuwarden lekker wat groter. Er staat een stevig bries uit het Noord-Oosten, wat ervoor zorgt dat de laatste 30km best nog wel zwaar wordt. Tegen half 4 terug in Bolsward waar ik schrik van de prijs van een glas bier in de finisch tent, 6 euro, belachelijk.

Maar goed, volgend jaar maken we de 40 vol :-)

Tijdens de 600km brevet van Amsterdam gaat er iets mis met de GPS waardoor je het nu in 2 stukken ziet. En het eerste stuk van 60km is het een rechte streep, omdat hij niet goed ingesteld stond :-).

Maar niet getreurd, het brevet zelf ging goed. Eerst vanuit huis met de auto naar Amsterdam, en dan om 8 uur los, een 70 tal fietsers die de uitdaging aangaan en een deelnemer boven de 80, petje af hoor.

Het devies, achter de snelle groep blijven hangen en dan maar zien is weer het motto. Na Hoorn is er wat afscheiding en zijn we met 3 velomobielen. In Den Helder zit ik alleen en gaan we de duinen in, tot aan Noordwijk, man wat een gedoe, door de duinen, gaat op en af, en veel standgasten die het hele fietspad in beslag nemen. Na Noordwijk gaan we de binnenlanden weer in, en gaan we op Rijssen aan alwaar ik een paar uur slaap ga pakken. Tot aan Rijssen rij ik solo, alwaar ik om half 1 aankom en 4 uur slaap pak. Om haf 6 zit ik weer in de Milan en moet ik nog 160 km naar Amsterdam, de benen voelen goed en snel lig ik weer op tempo.

Vlak voor Zwolle bedien ik de GPS verkeerd en wordt de track gesplitst. Tja er zijn ergere dingen. Door de polders schiet het lekker op en om 11 uur ben ik terug in Amsterdam. Geen man met de hamer gezien en het ging met beter af dan de Elfstedentocht. Al met al zijn de brevetten binnen en kan de aanmelding compleet gemaakt worden via Internet. 

In 2 weken 1250km gefietst, niet onaardig.

Om in conditie te blijven voor PBP gisteren een brevet uit Zwolle gereden, die ik al vaker gereden heb. Om 5 uur s'morgens in de Milan om de warmte wat te ontlopen en dan is het ook lekker rustig op de weg. Ik ben om 3 uur terug, dus 10 uur onderweg geweest. Ik had een leegloper die ik 2 keer heb opgepompt en de 3de keer was ik er klaar mee, dan maar een binnenband verwisselen.

Heb geprobeerd om 37 gemiddeld te rijden en dat is goed gelukt, het is echt een velomobielroute waarbij je lekker kunt doorrijden, in Duitsland in een afdaling met 7% nog 96km op teller. 

In juli nog een 400km vanuit Boekelo, en dan hebben we 2 x 200, 2 x 300, 2 x 400, en 1 x 600 gereden als voorbereiding.

Saluut. 

Huidige voorraad gebruikte velomobielen.

 

Alpha 7, nr. 078, 2020, 2x12sp. met passende stoel, odo teller 9545km.

Milan GT, extra licht MK5, 2x11sp. odo teller 25596km.

Glasvezel Quest nr. 483, 3x9sp. veel extra's odo teller 18800km

Carbon Strada 073 veel extra, wordt gespoten in kleur klant, odo teller15579km

Mango, nr. 19, moet nog opgeknapt worden

Milan SL MK4 nr. 078, dit najaar beschikbaar odo teller 18714km.

Carbon Quest nr. 577, 3x9speed, nieuw in de lak, odo teller 26064km.

Heb je belangstelling voor een van deze velomobielen, neem dan contact op en stuur een mail naar peter@velomobielservice.nl.

Op verzoek stuur ik je dan meerdere foto's en specificaties op van de velomobiel waar je belangstelling voor hebt.

Klant specifieke aanpassingen zijn ook geen probleem en uiteraard bespreekbaar.

Velomobielen worden afgeleverd na testrit en ingesteld aan lichaamslengte.

Saluut.

Project steunrol voor extra versnellingen bult op geslaagd.

 

Een paar weken terug werd er mij de vraag gesteld om een modificatie beter functioneel te maken.

De eingenaar uit Duitsland heeft vorig jaar een Milan GT aangeschaft om brevetten te rijden, met een extra steunrol in de retourketting, zodat hij tijdens het klimmen meerdere versnellingen ter beschikking heeft als hij het kleine blad gebruikt.

Dit vraagt enige uitleg, in Duitsland en andere landen zie en lees je vaak dat ze voor 70 en 33 tandwielbladen gebruiken. Dit is een groot verschil, met achter liefst 11/42 11 speed als het kan.

Waarom willen ze dit, omdat je bult af lekker lang mee kunt trappen (70/11), en bult op toch nog redelijk klein verzet hebt (33/42).

Met deze setting heb je een probleem, je ketting is te lang om met het 33 blad meerdere versnellingen te pakken achter. 33/42 is gauw te klein, en 70/42 is weer te groot als het nog steeds omhoog gaat.

Wij hier in Nederland kunnen op het vlakke heel goed uit de voeten met 53/33 voor, en hiermee heb je indien nodig, nog genoeg schakel bereik als je de 33 voor gebruikt tijdens een klim.

De montage van de extra steunrol in de retourketting beviel niet, (beloofde bereik was er niet) vandaar de vraag of ik ernaar wou kijken.

Ik heb meerdere posities en mogelijkheden geprobeerd en uiteindelijk is het gelukt en hebben we afgelopen zaterdag een testrit gedaan hier in de omgeving van Lattrop waar een paar vervelende klimmetje te vinden zijn.
Uitkomst, een paar vreugde kreten uit de Milan GT en een stralende klant, hij heeft 5 versnellingen tot zijn beschikking, als hij gebruik maakt van het kleinste tandwielblad.

Concreet gezegd, tussen de 5 en 15 km kan hij het kleine blad gebruiken en dan om naar de 70 voor. 
Nu kan hij die versnelling gebruiken die past bij de klim, en stijgingspercentage.

Op mijn vraag of de ketting niet overspringt tijdens echt kracht zetten, gaf hij aan dat dit niet gebeurt.
Vermoed wel als de boel verslijt, dat dit snel gaat gebeuren, omdat de ketting niet vol om het blad heen ligt. Maar dan leggen we er gelijk nieuw spul op :-)

Saluut.

Brevet Zeeland 300km.

Afgelopen zaterdag stond het brevet van Zeeland, 300 km op de agenda. Ben 1 keer eerder met de Quest door Zeeland gefietst, dat was in 2012, dus al mooi een tijdje terug, route was met de klok mee, dus met wat wind uit het zuid/westen, zou het best wel eens leuk kunnen worden.

Maar goed, het was best wel mooi weer, geen wind en geen regen, en een lekkere 6 tot 7 graden, de dag ervoor was het weer bar en boos met wind, regen, sneeuw en een gevoels temperatuur van -3 graden.

De bedoeling is om s'morgens vroeg aan te rijden met de auto en dezelfde avond weer terug, met elkaar toch wel 900 km.
Om 4 uur gaat de wekker en hup in de auto en op naar Zeeland, de start is in Wemeldinge, er zijn meer dan 100 aanmeldingen, en dat zie je wel meer de laatste tijd. Als je dan bedenkt dat we in Zwolle wel eens 10 deelnemers hadden, is dit wel een heel verschil. Dus een aardig peloton staat om 8 uur klaar, waarbij 5 velomobielen.

Heiner uit Nordhorn met zijn Bulk is er ook, zoals besproken, en we gaan samen op pad. De tocht kenmerkt zich al snel als dijkje op, dijkje af, zo kom je ook aan je hoogtemeters :-)

We rijden eerst langs de randen van Zuid-Beveland, via de rand van de dijk, niet het beste asfalt, wat lekke banden veroorzaakt. De controle's gaat tegenwoordig  via een selfie foto, met op de achtergrond een winkel of plaatsnaambord, dit betekend dat je niet aan hoeft bij een restaurant of pompstation. Maar rust heb je niet want de meeste stappen amper van hun fiets af.

Heiner en ik gaan er lekker bij zitten, wat eten en drinken, het is geen wedstrijd. Wel merk ik dat de racefietsers veel getrainder zijn dan 10 jaar terug, toen reed je snel vooruit, nu blijf je veel meer tussen de groepen hangen, er zijn er meerdere die geen moeite hebben om 35+ te rijden.

We zijn pas na 100 km van het eiland Beveland af, en rijden de Delta werken op, hier kunnen we lekker doorrijden, want dijkje op, dijkje af, duintje op, duintje af met al die slingerpaadjes, dat schiet niet op. Wind staat er niet en de zon schijnt lekker.

In Rockanje moet er weer een selfie genomen worden, Tja ziet er niet uit, maar het is wat het is.

Als we doorrijden moeten we bij de haven van Stellendam een brug over bij een sluizencomplex.

De brug ligt eruit, en we kijken even goed om ons heen, hoe lossen we dit op? Achter ons zien we een omleidingsbord voor fietsers en komen uit bij de sluis. Maar de sluisdeuren zijn niet echt velomobiel vriendelijk, niet breder dan 60 cm met leuningen die wel 1.30 hoog zijn. Er zit niks anders op om samen elk velomobiel hoger dan de leuning te tillen en hopen dat we hem niet laten vallen :-(.

Het lukt om veilig aan de overkant te komen incl. de Bulk en de Milan. pffff.

Nadat we deze horde genomen hebben koersen we verder en rijden we al snel tegen de industrie terreinen van de Maas en Rotterdam aan en moeten we de neuzen naar het oosten wenden, om langs de maas naar de Biesbosch te rijden, en dan het Brabantse land op. 

Om kwart over 3 rijden we bij een tankstation het terrein op voor een rustpauze en bakje koffie. Tijdens het bakje bespreken we dat het moet lukken om om 7 uur terug te zijn. Moet lukken zeggen we tegen elkaar, het is nog maar 100 km naar de finish.

Vlak na de stop, fietsen we tegen de Heineoord tunnel aan, alwaar we met een fietslift naar beneden en naar boven moeten, dit neemt nog al wat tijd. Maar wel leuk om mee te maken.

Na de tunnel gaat het richting Zevenbergen waar we ook een selfie maken. Ondertussen krijgt Heiner het gevoel in de Bulk dat hij een lekke band heeft. Ik zie niks, maar tijdens het fietsen zwabbert de Bulk wel, wat een aanwijzing is dat er ergens speling zit. Na een paar keer stoppen en controleren blijkt bij een grondige inspectie van de wielen dat de voorwielen bovenmatig speling te hebben op de lagers, rechtsvoor maakt ook een nogal krakend/schurend geluid.

Oeps dit is niet goed, gereedschap om ter plaatse het probleem te verhelpen, hebben we niet, dus we gaan door op hoop van zegen dat de Bulk blijft rollen totdat we terug zijn. Heiner fietst ook niet zo hard meer, en door alle twijfels is de concentratie ook wat aan het lopen, waardoor er ook afslagen gemist worden, en dan is het weer draaien en keren, al met al, pfffffffffff wordt een lange laatste 100 km. 

Opeens schiet hij een parkeerterrein op wat dood loopt, ik volg hem en via een wandelpaadje lukt het om weer op de weg te komen, in Friesland noemen ze dat geloof ik  "kleunen".

Opeens is Eva ook daar met de Snoek en we praten even en rijden samen Zeeland weer in, Eva heeft het tempo er goed in en rijdt langzaam bij ons weg. Om half 9 zijn we terug bij de start en melden ons af, en bestellen vissoep en 0.0 bier. Effe bijkomen.

Daarna de Milan op de auto en 300 km terug naar huis met de auto.

Het gemiddelde stond nog op 31, viel me niet tegen, veel dingen voor de eerste keer meegemaakt tijdens deze tocht, zoals een fietslift, velomobielen over sluisdeuren tillen, door Zeeland fietsen.

Wat opviel dat er veel Duitsers meereden, in Zeeland, net of het naast de deur is!

Saluut. 

200 km brevet vanuit Zwolle.

 

Zo dit plaatje is wat duidelijker. :-)

Leuke ervan is dat hij de route mooi aangeeft en ook wat info over snelheden en zo, vooral op de veluwe is het op en af.

Voor start nog getwijfeld of ik wel zo gaan, donderdag voor de start na covid weer naar het werk gegaan, en om dan gelijk 200km te fietsen, hmmmmmmmmmm.

Maar goed, tegen mezelf gezegd om hartslag niet boven de 150 en terug schakelen onder 90 rpm dan moet het met rustig aan te doen zijn.

Omdat de route over de veluwe gaat, mag het deelnemersaantal niet boven de 100 zijn. En dat aantal wordt tegenwoordig makkelijk gehaald. Heb ook auto's op de parkeerplaats gezien uit Frankrijk. Zal wel in de buurt geweest zijn. Dit jaar is ook een PBP jaar, dus dat speelt ook een rol.

Voor de start kom ik Gerrit Schotman tegen die tot 2015 actief is geweest voor de brevetten in Zwolle. Veel brevetten met hem gefietst, zelf eentje waar 3 deelnemers waren. Dan is het nu een stuk drukker, nu starten we bij een brevet al in groepen. Nog niet eerder meegemaakt.

Het weer is een stuk milder dan de hele week ervoor en dat is wel prettig, na de start is het veel rijden achter groepen omdat de paden nog smal zijn, maar buiten regio Zwolle naar Heerde toe worden ze al snel breed en krijg je meer ruimte om je eigen snelheid te rijden. Voor Elspeet staat Eva met koffie en geheime controle, dat gaat er goed in.

Er doet ook een Quatro mee, en we wisselen stuivertje wie voor wie rijdt. Hij komt uit Limburg. Bij Apeldoorn worden de heuvels wat hoger, en is het draaien en keren, Na Hoenderloo kunnen we echt even los, en dan schiet het ook goed op. 

Na 90 km komt het theehuisje langs waar we koffie en appelgebak nemen, de route's van Eva gaan veel over bospaden, dat was bij Gerrit wel anders, die koos altijd voor doorgaande wegen. Maar natuur is ook mooi, maar met een velomobiel is het soms wat lastig.

Na de koffie is het op naar de Postbank op het Nationaal Park Veluwezoom, daar ben ik nog niet eerder geweest, het is een klein uitstapje naar rechts op de route. Snel hierna ben je het Park uit en wordt de route eindelijk wat platter, nu nog van Eerbeek via de IJsseldijk terug naar Zwolle. Doordat ik vlak voor de tijd nog een klein jasje heb uitgedaan vanwege covid, zijn de laatste 20 kilometers toch nog behoorlijk zwaarder dan ik verwacht had.

Al met al ben ik om half 5 terug bij het startpunt en dan is het even zitten, cola erbij, velomobiel op het dak laden en 1 uurtje terug naar huis karren waar een lekker warm bad wacht.
Voor de statistieken bleef er nog een gemiddelde staan van 31,6 km.
Saluut.

Ff fietsen met "Mooi Twente".

 Ik had weer eens tijd om mee te rijden, en daarnaast wil ik wat dingen uitproberen met de Garmin GPS Edge 1030 Plus. Tot vorig jaar gebruikte ik een gebruikte Garmin Origon, tot dat hij het niet meer deed. 

Deze Edge is wel een heel ander ding en in mijn ogen wel eens eigenwijs. Want van een track maakt hij een route, is soms handig maar soms niet, want als je verkeerd rijdt gaat hij dingen doen die niet altijd handig zijn.

Maar goed, door te proberen leer je het apparaat wel beter kennen. Nu wou ik kijken of ik tijdens een rit kon wisselen van track, nou zoals je ziet, is het niet helemaal gelukt, want hij begint pas na 50km :-).

Wel is het grappig dat je via connect op je mobiel dit plaatje kunt halen, waarbij je kunt zien wat je snelheden zijn geweest, het blauwe gedeelte is het samen rijden en terug naar Lattrop is duidelijk te zien dat ik de stal ruik.

Maar goed, we waren met zijn 7nen, waarbij 1 twee wielen heeft, en lekker open rondreed, brrr, best wel koud zo rond het vriespunt. De rest zat lekker weggedoken in zijn velomobiel. Ik had de kap compleet op de Milan dus lekker beschut.

Na koffie en appeltaart uiteraard met slagroom om 10 rijden en we zijn het rondje rechtsom gereden, halverwege uiteraard ook weer koffie met appeltaart en het witte spul. 

Bij Rijssen hebben we nog de nodige hoogtemeters gepakt en daar is het leuk rijden. Hof van Twente is een erg mooie landelijke omgeving, waar je kunt zien dat het goed toeven is voor degene die er wonen. mooi landelijk gebied, weinig bebouwing. 

Aan het eind van de rit nog even bij de organisator langs die ons uitnodigde voor een bakje, en discussie over velomobielen en uitvoeringen en onderhoud wat je jaarlijks toch wel moet doen om probleemloos te blijven rondrijden.

ff overleggen.

Saluut.

 

Friese Winterfiets Elfsteden(zeil)tocht 2023

 

Even lachen.

Dit keer eens beginnen met de laatste foto die genomen is van weer een bijzondere tocht, ondertussen hebben we al veel verschillende weertypes gehad tijdens de "Winterfiets Elfstedentocht", maar deze versie nog niet, Een versie waarbij 1/3 van de deelnemers op voorhand al niet kwam opdagen vanwege de wind.

Dus aangezien niet iedereen de finish haalt zal het aantal deelnemers die de eindstreep haalt lager zijn, heb al ondertussen meegekregen dat de combinatie veel wind, regen en temperatuur uitvallers veroorzaakt heeft.

Maar goed, dit was de 8ste uitvoering, want 2021 is voorbij gegaan zonder deze tocht. 
Afgesproken met Tom dat we weer gaan meedoen, op zaterdag naar Friesland, eerst naar het voetbal kijken in Heerenveen, Heerenveen tegen AZ, wat 0 - 2 voor AZ werd, grrrr. Maar goed daarna slapen en om 5 uur uit de veren, op Leeuwarden aan. Het waait al lekker en met de wind mee zijn we zo bij de start.

Dit jaar redelijk weinig velomobielen, maar een stuk of 8, na de start naar Stavoren en pal tegen de wind in. op de stukken met zijwind tegen merkte ik al dat er weinig energie geleverd hoeft te worden om vooruit te komen. In Tjerkgaast koffie bij mijn dochter die verbaasd was dat we er al waren om half 9. Tja met een velomobiel tegenwind, betekend nog altijd 30+.

Op de dijk naar Stavoren brult de wind aardig en met 1 hand aan het stuur, en met 1 hand om de stroomlijnkap op zijn plek te houden lukt het goed om niet van de dijk te waaien, halverwege de dijk staat een Quest waarvan de schuimdeksel weggewaaid is, maar de eigenaar komt alweer aanlopen met het deksel in de hand, hij heeft hem weer, en we gaan door.

Na Stavoren is het met wind mee naar Dokkum, dus dat wordt een makkie. het stuk van Workum naar Bolsward heb ik eigenlijk weinig gefietst, het was gewoon zeilen wat ik deed, hoog aan de wind rijden, en als de druk te hoog werd, meesturen met de wind, zodat de druk eraf gaat, Tom trapte wel mee, en ik ging hem gewoon voorbij met 48,5 km op de teller, lachen man.
Ik verbaas me erover hoe goed de stroomlijn van de Milan SL is, ik zie Tom en Cees Rozendaal meetrappen, terwijl ik gewoon niks hoef te doen met zijwind, ook met zijwind tegen zie ik het.

Nog weinig drukte in Bolsward.

Na Bolsward, gaat het weer met hele stukken wind tegen naar Harlingen, en van daaruit naar Franeker en Dokkum, met wind mee vang je niet veel wind, dus dan kunnen de racefietsers je aardig bijhouden, maar met wind op zij of tegen, tja met windkracht 7 is het voor hun een verloren wedstrijd.

Het laatste stuk zijwind naar Stiens, rijden we in een dikke regenbui met misschien wel kracht 8 erin, en daar ging het erom of we op de weg konden blijven, het ging goed, maar zelf Tom hoefde niet meer te trappen, het was meer sturen en remmen wat ik deed.

Ertensoep in Stiens.

Na Stiens volgt altijd Bartlehiem, maar we hebben afgesproken om die te mijden, want dat is met regen en veel wind een cream om daar over heen te komen met onze velomobielen, gevolg is dat we verkeerd rijden tijdens de alternatieve route, dus dat waren er een paar extra kilometers :-(

Maar goed, tegen 2 uur zijn we in Dokkum voor het laatste stukje tegenwind naar Leeuwarden, tijdens dit stukje haalde we weer veel racefietsers in, en dan zie je echt een verschil in snelheid.

Om 3 uur zijn we in Leeuwarden met een gemiddelde van 31,9 volgens Strava, en kunnen genieten van een maaltijd koolhydraten voor de nodige aanvulling.

Daarna nog terug naar Raerd, zodat het totaal aantal dik boven de 230km komt.

Milan opladen, koffie en hup naar huis.

Saluut.