Brevet Zeeland 300km.

Afgelopen zaterdag stond het brevet van Zeeland, 300 km op de agenda. Ben 1 keer eerder met de Quest door Zeeland gefietst, dat was in 2012, dus al mooi een tijdje terug, route was met de klok mee, dus met wat wind uit het zuid/westen, zou het best wel eens leuk kunnen worden.

Maar goed, het was best wel mooi weer, geen wind en geen regen, en een lekkere 6 tot 7 graden, de dag ervoor was het weer bar en boos met wind, regen, sneeuw en een gevoels temperatuur van -3 graden.

De bedoeling is om s'morgens vroeg aan te rijden met de auto en dezelfde avond weer terug, met elkaar toch wel 900 km.
Om 4 uur gaat de wekker en hup in de auto en op naar Zeeland, de start is in Wemeldinge, er zijn meer dan 100 aanmeldingen, en dat zie je wel meer de laatste tijd. Als je dan bedenkt dat we in Zwolle wel eens 10 deelnemers hadden, is dit wel een heel verschil. Dus een aardig peloton staat om 8 uur klaar, waarbij 5 velomobielen.

Heiner uit Nordhorn met zijn Bulk is er ook, zoals besproken, en we gaan samen op pad. De tocht kenmerkt zich al snel als dijkje op, dijkje af, zo kom je ook aan je hoogtemeters :-)

We rijden eerst langs de randen van Zuid-Beveland, via de rand van de dijk, niet het beste asfalt, wat lekke banden veroorzaakt. De controle's gaat tegenwoordig  via een selfie foto, met op de achtergrond een winkel of plaatsnaambord, dit betekend dat je niet aan hoeft bij een restaurant of pompstation. Maar rust heb je niet want de meeste stappen amper van hun fiets af.

Heiner en ik gaan er lekker bij zitten, wat eten en drinken, het is geen wedstrijd. Wel merk ik dat de racefietsers veel getrainder zijn dan 10 jaar terug, toen reed je snel vooruit, nu blijf je veel meer tussen de groepen hangen, er zijn er meerdere die geen moeite hebben om 35+ te rijden.

We zijn pas na 100 km van het eiland Beveland af, en rijden de Delta werken op, hier kunnen we lekker doorrijden, want dijkje op, dijkje af, duintje op, duintje af met al die slingerpaadjes, dat schiet niet op. Wind staat er niet en de zon schijnt lekker.

In Rockanje moet er weer een selfie genomen worden, Tja ziet er niet uit, maar het is wat het is.

Als we doorrijden moeten we bij de haven van Stellendam een brug over bij een sluizencomplex.

De brug ligt eruit, en we kijken even goed om ons heen, hoe lossen we dit op? Achter ons zien we een omleidingsbord voor fietsers en komen uit bij de sluis. Maar de sluisdeuren zijn niet echt velomobiel vriendelijk, niet breder dan 60 cm met leuningen die wel 1.30 hoog zijn. Er zit niks anders op om samen elk velomobiel hoger dan de leuning te tillen en hopen dat we hem niet laten vallen :-(.

Het lukt om veilig aan de overkant te komen incl. de Bulk en de Milan. pffff.

Nadat we deze horde genomen hebben koersen we verder en rijden we al snel tegen de industrie terreinen van de Maas en Rotterdam aan en moeten we de neuzen naar het oosten wenden, om langs de maas naar de Biesbosch te rijden, en dan het Brabantse land op. 

Om kwart over 3 rijden we bij een tankstation het terrein op voor een rustpauze en bakje koffie. Tijdens het bakje bespreken we dat het moet lukken om om 7 uur terug te zijn. Moet lukken zeggen we tegen elkaar, het is nog maar 100 km naar de finish.

Vlak na de stop, fietsen we tegen de Heineoord tunnel aan, alwaar we met een fietslift naar beneden en naar boven moeten, dit neemt nog al wat tijd. Maar wel leuk om mee te maken.

Na de tunnel gaat het richting Zevenbergen waar we ook een selfie maken. Ondertussen krijgt Heiner het gevoel in de Bulk dat hij een lekke band heeft. Ik zie niks, maar tijdens het fietsen zwabbert de Bulk wel, wat een aanwijzing is dat er ergens speling zit. Na een paar keer stoppen en controleren blijkt bij een grondige inspectie van de wielen dat de voorwielen bovenmatig speling te hebben op de lagers, rechtsvoor maakt ook een nogal krakend/schurend geluid.

Oeps dit is niet goed, gereedschap om ter plaatse het probleem te verhelpen, hebben we niet, dus we gaan door op hoop van zegen dat de Bulk blijft rollen totdat we terug zijn. Heiner fietst ook niet zo hard meer, en door alle twijfels is de concentratie ook wat aan het lopen, waardoor er ook afslagen gemist worden, en dan is het weer draaien en keren, al met al, pfffffffffff wordt een lange laatste 100 km. 

Opeens schiet hij een parkeerterrein op wat dood loopt, ik volg hem en via een wandelpaadje lukt het om weer op de weg te komen, in Friesland noemen ze dat geloof ik  "kleunen".

Opeens is Eva ook daar met de Snoek en we praten even en rijden samen Zeeland weer in, Eva heeft het tempo er goed in en rijdt langzaam bij ons weg. Om half 9 zijn we terug bij de start en melden ons af, en bestellen vissoep en 0.0 bier. Effe bijkomen.

Daarna de Milan op de auto en 300 km terug naar huis met de auto.

Het gemiddelde stond nog op 31, viel me niet tegen, veel dingen voor de eerste keer meegemaakt tijdens deze tocht, zoals een fietslift, velomobielen over sluisdeuren tillen, door Zeeland fietsen.

Wat opviel dat er veel Duitsers meereden, in Zeeland, net of het naast de deur is!

Saluut.