Epiloog Parijs Brest Parijs 2023

 

Bovenstaande is de data van hoe de tocht verlopen is in cijfers, duidelijk is te zien dat er na Loedeac de klad erin gekomen is met als dieptepunt het stuk van Brest naar Carhaix wat door de warmte en problemen hartritme erg langzaam verlopen is.

Was ik in 2007 en 2015 na 31 uur in Brest, nu was dat na 41 uur, op zich niet erg, want er waren meer mensen die 40 uur nodig hadden om in Brest te komen, en dan nog heb je 50 uur over om terug te rijden. Maar het nieuwe stuk terug naar Carhaix heeft de meeste hoogtemeters en mede door de warmte is het teveel geweest, waardoor we gestopt zijn in Carhaix. 

Gelukkig konde we de boel zo regelen dat we opgehaald werden, de fietsen goed gestald, en we konden donderdag naar huis, waar we om 11 uur thuis aankwamen. Samen uit samen thuis. Bij leven en wel zijn hebben we in 2027 een herkansing!

Na afhalen documenten, we gaan ervoor.

Toch nog een medaille.

De zaterdag na thuiskomst werden we allebei verrast door de familie omdat ze snel een medaille hebben laten maken, met opschrift, Parijs Brest 2023. We vonden het geweldig, de foto zegt genoeg.

Saluut.

PBP, dinsdag 22 augustus 2023

 

Bij de zendmast op 300mtr hoogte vlak voor Brest.

Tijdens de 2de nacht heeft Heiner een haze slaapje nodig, gelukkig niet zo lang. Het is koud en vochtig en wanneer het licht wordt beginnen we aan de lange klim naar het hoogste punt van de route, het gaat rustig omhoog, maar wel een lange klim. Vlakbij de rotonde kijken we nog ff bij de zendmast en kijken uit over de omgeving, er hang veel mist in de valleien.

Daarna volgt de lange afdaling richting Brest, in totaal wel 15 kilometer, als we een dorp binnenrijden zien we plotseling een drietal snoeken staan, Jos en Eva, met een kennis, hebben daar geslapen en we nemen even de tijd om bij te praten, wij pakken wat koffie en koek daar en Jos en Eva gaan verder. Hierna loopt de route duidelijk anders, we moeten over de noordkant Brest benaderen en dat betekend eerst de controle en daarna pas de brug. Ze hebben de boel aardig omgegooid. Voor de controle kopen we bij een bakker eten zodat we niet zoveel tijd kwijt zijn bij de controle.

Op de bekende brug. :-)

We zijn er om half 11, maar al met al is het wel half 1 voordat we verder gaan. Hierna komt een nieuwe route die veel op zuid Limburg lijkt, veel op en af zonder vlakke stukken, het is erg warm en Heiner heeft er veel last van. De eerste 30 km doen we in 2 uur over, echt niet best. Had ik voor Brest een slaapaanval die ik kon parkeren, 10km voor Carhaix lukt me dat niet meer en ik stop, ff 15 minuten de ogen dicht.

Hierna ben ik er vanaf, om 6 uur zijn we in Carhaix, we beseffen dat alles veel meer tijd kost, ik haal eten voor ons beide en na het eten gaan we ff in het gras liggen. Als ik weer op kijk, geeft Heiner aan dat zijn hartslag niet klopt, hij besluit om naar de EHBO te gaan, waarna hij het advies krijgt om te stoppen, in eerste instantie besluiten we dat ik doorga, maar ik ben Carhaix nog niet uit, en ik besluit om bij hem te blijven. Samen uit, samen thuis, uitrijden is leuk, maar een mens is belangrijker.

We nemen contact op met de vrouw van Heiners vriend, (die ook PBP rijdt) en ze komt ons halen. Gelukkig kunnen we onze velomobielen parkeren bij de fietsenmaker die PBP rijders helpt met mechanische problemen.

Al met al loopt het dus totaal anders dan verwacht, de woensdag gebruiken we om de auto en aanhanger uit Parijs te halen en de donderdag halen we de velomobielen op en zijn s'avonds weer thuis.

Ze staan er weer op.

Is het jammer dat het niet gelukt is, ja, heb ik spijt van de keuze, nee.

Saluut.

PBP, maandag 21 augustus.

In de schaduw om af te koelen.

We hebben geslapen en ik moet echt even wakker worden na 2 uur gelegen te hebben, het is nog steeds donker, we gaan eerst ontbijten en daarna weer op pad, bedoeling is om rond 4 uur bij het appartement te zijn, hiervoor moeten we nog 200km overbruggen.

Al snel wordt het licht en korren we op Tinteniac aan, de temperatuur stijgt ook snel, het wordt weer een dagje waarin veel gezweet gaat worden, ik doe mijn shirt maar uit, want kleding betekend zweet.
Gelukkig kunnen we overal water krijgen, en de bevolking is erg behulpzaam, we ontmoeten nog een duitse ligfietser waarmee we zondag gegeten hebben voor de start, hij heeft het ook zwaar, maar dat komt ook een beetje door de vele kilo's die hij bij zich heeft, Heiner en ik verwachten allebei dat hij het niet haalt en later blijkt dat hij in Tinteniac gestopt is.

We hebben nog een koffie pauze bij een ouder echtpaar en ze willen graag dat je zelf beslist wat je betaald, ze hebben ook matrassen in de garage liggen waar een fietser ligt te slapen. In Tinteniac eten we weer warm, en gaan dan op het appartement aan. Nog 50 warme kilometers en als ik merk dat ik hongerklop krijg eet ik nog snel een krentenbol, snel daarna staat er een gezin langs de weg met van alles en nog wat, we nemen snel wat water en cola in, doen een donatie en gaan van de route af voor het appartement.

We zijn er om 5 uur, het eten staat al klaar en na even snel douchen is het aanvallen. Zelf heb ik niet zo op de tijd gelet, maar het blijkt dat we om kwart over 10 bij de controle moeten zijn, het is nog 30 kilometers met de nodige hoogtemeters, we besluiten om kwart over 8 weer te gaan rijden. dus 4 uren slaap lukt niet, dat wordt een magere 2 uur.

Al met al gaan we half 9 rijden, en na 12 kilometer komt Heiner erachter dat hij zijn reserve accu vergeten is. Oeps wat nu, hij belt naar het appartement, ze komen Heiner die terug rijdt tegemoet en ik ga door om op tijd te zijn. Ik ben er om 10 uur, en ze kijken nergens naar, boekje open, stempel erin, boekje dicht, en bedankt zeg je dan. Heiner is een kwartier te laat, maar krijgt gewoon een stempel. De vorige edities heb ik nooit op tijd schema's gelet, gewoon lekker doorgereden, en dat doen we nu niet lekker, dus vandaar dat we tegen de tijdlimiet aanzitten.

Na het eten gaan we op weg naar Carhaix, door de nacht heen, het is koud en erg vochtig, de buitenkant van de Milan is gewoon nat. Bult op gaat gestaag en bult af als een dolle, GPS geeft als hoogte snelheid, 97,5 kilometer aan. Maar het is wel oppassen met de racefietsers, sommige rijden bijna op het linkerweg vak. Ben blij met de extra knipperlichten voorin de Milan, want die geven een bak licht. We zijn net na 4 uur in Carhaix, hier navraag gedaan of er al een geheime controle is geweest, nee krijg ik als antwoord, mooi, want we zijn een stukje van de route geweest, na weer een warme maaltijd gaan we op weg naar Brest, naar Brest en terug naar Carhaix vind ik altijd het leukste stuk van de route, omdat er 2 flinke afdalingen in zitten. 

Saluut.