PBP, maandag 21 augustus.

In de schaduw om af te koelen.

We hebben geslapen en ik moet echt even wakker worden na 2 uur gelegen te hebben, het is nog steeds donker, we gaan eerst ontbijten en daarna weer op pad, bedoeling is om rond 4 uur bij het appartement te zijn, hiervoor moeten we nog 200km overbruggen.

Al snel wordt het licht en korren we op Tinteniac aan, de temperatuur stijgt ook snel, het wordt weer een dagje waarin veel gezweet gaat worden, ik doe mijn shirt maar uit, want kleding betekend zweet.
Gelukkig kunnen we overal water krijgen, en de bevolking is erg behulpzaam, we ontmoeten nog een duitse ligfietser waarmee we zondag gegeten hebben voor de start, hij heeft het ook zwaar, maar dat komt ook een beetje door de vele kilo's die hij bij zich heeft, Heiner en ik verwachten allebei dat hij het niet haalt en later blijkt dat hij in Tinteniac gestopt is.

We hebben nog een koffie pauze bij een ouder echtpaar en ze willen graag dat je zelf beslist wat je betaald, ze hebben ook matrassen in de garage liggen waar een fietser ligt te slapen. In Tinteniac eten we weer warm, en gaan dan op het appartement aan. Nog 50 warme kilometers en als ik merk dat ik hongerklop krijg eet ik nog snel een krentenbol, snel daarna staat er een gezin langs de weg met van alles en nog wat, we nemen snel wat water en cola in, doen een donatie en gaan van de route af voor het appartement.

We zijn er om 5 uur, het eten staat al klaar en na even snel douchen is het aanvallen. Zelf heb ik niet zo op de tijd gelet, maar het blijkt dat we om kwart over 10 bij de controle moeten zijn, het is nog 30 kilometers met de nodige hoogtemeters, we besluiten om kwart over 8 weer te gaan rijden. dus 4 uren slaap lukt niet, dat wordt een magere 2 uur.

Al met al gaan we half 9 rijden, en na 12 kilometer komt Heiner erachter dat hij zijn reserve accu vergeten is. Oeps wat nu, hij belt naar het appartement, ze komen Heiner die terug rijdt tegemoet en ik ga door om op tijd te zijn. Ik ben er om 10 uur, en ze kijken nergens naar, boekje open, stempel erin, boekje dicht, en bedankt zeg je dan. Heiner is een kwartier te laat, maar krijgt gewoon een stempel. De vorige edities heb ik nooit op tijd schema's gelet, gewoon lekker doorgereden, en dat doen we nu niet lekker, dus vandaar dat we tegen de tijdlimiet aanzitten.

Na het eten gaan we op weg naar Carhaix, door de nacht heen, het is koud en erg vochtig, de buitenkant van de Milan is gewoon nat. Bult op gaat gestaag en bult af als een dolle, GPS geeft als hoogte snelheid, 97,5 kilometer aan. Maar het is wel oppassen met de racefietsers, sommige rijden bijna op het linkerweg vak. Ben blij met de extra knipperlichten voorin de Milan, want die geven een bak licht. We zijn net na 4 uur in Carhaix, hier navraag gedaan of er al een geheime controle is geweest, nee krijg ik als antwoord, mooi, want we zijn een stukje van de route geweest, na weer een warme maaltijd gaan we op weg naar Brest, naar Brest en terug naar Carhaix vind ik altijd het leukste stuk van de route, omdat er 2 flinke afdalingen in zitten. 

Saluut.