De 41ste keer Fiets Elfstedentocht samen met schoonzoon.

 

Afgelopen winter besproken met Dirk Jan hoe we in 2025 te Elfstedentocht zullen gaan rijden, het leek hem wel leuk om een rug aan rug tandem van Flevobike te gebruiken hiervoor. Ik had zo mijn twijfels, heb er 1 keer mee gereden en het is best wel lastig om hem in de hand te houden.

Maar goed, je gunt de jeugd ook wat, niet waar. Fietsvriend Heinner in Nordhorn heeft er eentje en dat is niet ver weg, na het datum prikken is het op naar Nordhorn om een keertje proef te rijden.

Het resultaat is een /Weber enkelbandletsel, of te wel onderste stukje van het kuitbeen heeft een breukje, grrrrrrr
We zijn gevallen met de rug aan rug tandem, waarbij de enkel in de verdrukking kwam, dit was in ieder geval einde wandel Elfstedentocht en afwachten in hoeverre de fiets Elfstedentocht gereden kan worden.

Eerste 2 weken rust houden, is het advies en dan na 3 weken, wat meer gaan bewegen met een enkelband brace. Na 2,5 week al weer wat voorzichtig gefietst met een aangepast pedaal, zodat ik niet mijn enkel hoef te draaien met het inklikken.

Kracht zetten met de geblesseerde enkel, bij wegrijden lukte niet, maar gewoon meetrappen wel.

Na 4 weken schoonzoon lief weer gevraagd , wat gaan we doen, nu met de
Haze Pino tandem, ja, is goed is de reactie, we gaan weer proefrijden, alleen heeft het net geregend en in een bocht met klinkers gaan we plat op de geverfde delen, met als gevolg een paar vervelende schaafplekken erbij.

Ook de rechterenkel heeft een tik gekregen want die kleurt ook aardig, maar die is na een weekend weer pijnvrij.

Je zou haast denken, we kunnen maar beter thuisblijven dit keer, want tja, al 2 keer onderuit met een tandem, daar wordt je niet vrolijk van. Vrouw en kinderen adviseren dan ook van, pas maar op, straks lig je weer.

Maar de aanhouder wint denk ik dan wel eens, dus bij het opwachten bij de finisch van de wandel  Elfsteden, afgesproken dat we in Sneek kunnen overnachten voor het fietsen.

Zo gezegd zo gedaan, zondag naar Sneek, en maandagmorgen los op de tandem naar Bolsward, om half 8 is de start dit jaar.

Zoals gewoonlijk is het erg druk, maar het is goed weer en de mensen zijn vrolijk en gaan ervoor. Doordat we laat starten is het soms lang wachten bij de controle posten en Dokkum spande de kroon dit keer, koste meer dan 30 minuten op bij de stempelaars te komen.

Normaal lukt het altijd om voor 6 uur te starten en dan heb niet zoveel fietsers bij de controles, en als je wat door fietst ben je bij Leeuwarden de langzame wel voorbij.

Maar goed, veel positieve reactie op de tandem want zo vaak zie je ze niet. Dirk Jan is een goede stoker, dus we schieten lekker op, en vaak schuilen er hele groepen achter ons, als we tegen wind hebben.

De hele dag is het droog en af en toe schijnt de zon, op bekende plekken ff bijkletsen met mensen die we kennen, dus al met fietsen we maar 8 uur en 30 minuten van de 11 uur die we onderweg zijn.
De reactie onderweg maken het wel goed dat je met een Pino langzamer bent, vooral sommige fietsers schrikken als je voorbij rijdt want normaal zien ze eerst een wiel, maar nu alleen eerst het kettingblad en trappers, en men verwacht niet ingehaald te worden door zo'n malle tandem.

Al met al weer een Elfsteden kruisje erbij voor de verzameling, enkel heeft geen problemen gegeven, maar was de volgende morgen wel wat extra stijf.
Op naar de volgende, proberen de 50 vol te maken.
Saluut

Brevetten "Rondje Veluwe en Rondje Friesland

 

Zo kun je er wel weer even tegen, na het eten.

Ff lachen mannen!

Zoals je ziet gaat ze dat goed af als er genoeg eten voor ze staat. We hebben er met zijn drieën er net 100km erop zitten en hebben best wel trek.

De bedoeling was om om 9 uur te starten in Zwolle voor het 200km brevet, maar er lagen nog fietsschoenen van iemand op de thuisbasis dus de start werd 10 uur.

Nou dat hoeft geen probleem te zijn als je velomobiel rijder bent, gewoon goed door trappen dan ben je best nog wel voor het donker thuis?

Eva de organisator van het brevet was nog aanwezig om de brevetkaarten te overhandigen zodat we Zwolle 1 uurtje later konden verlaten, het is een nieuwe route met allerlei verschillende landschappen en vergezichten, er wordt best tijd in gestoken om leuke stukjes in de route te krijgen. 
20 jaar terug waren het vaak routes die geschikt waren voor velomobielen, omdat G. Schotman zelf ook een Quest had, dus je kon altijd lekker door rijden, nu zitten er vaak ook verharde bospaden in, die het tempo best wel drukken, vooral als het mooi weer is, maar in februari ben je vaak een van de weinigen die er gebruik van maken.

In ieder geval de late start mocht de stemming niet drukken en met zijn drieën hebben we best wel lol gehad, na 100km haalde we de langzamere deelnemers in en dat werden er steeds meer, voor mijn gevoel hebben we bijna elke hoogtemeter op de Veluwe wel gehad deze rit, want ik heb klimmetjes gezien die ik nog niet kende, zelf eentje waar het kleine blad 30tands bij nodig was, en ik heb al aardig wat ritten gehad op de Veluwe :-)

Al met al waren we nog voor het donker terug in Zwolle, snel de fietsen op de auto en afstempelen bij Eva. Deze zit dus weer in de pocket.

Tja, vol is vol.

Tijdens het 300km brevet moeten we al snel op het pontje bij Genemuiden, dus die staat helemaal vol met fietsers, want het deelnemers aantal is dit keer net iets meer dan 100. De langzamere rijders moesten zelf wachten op de volgende afvaart, want vol is vol.

Dit keer uiteraard wel op tijd gestart, om 8 uur wel te verstaan, het is mooi weer, maar net deze dag staat er best wel een dikke vette wind OZO, windkracht 6 met hardere stoten. 

Op de slinger dijk van Vollenhove tot aan Kuinre konden we het goed merken en de SnoekL zeilde zelfs zodanig dat ik hele stukken kon uitrusten of trappen met 50 tot 80watt, wat natuurlijk makkelijk fietsen is dan.

Tot aan Stavoren hebben we veel wind van opzij of achter dus erg vermoeiend is het dan niet, het gemiddelde in Stavoren stond op 37,5 km.
Hierna gaat het naar boven naar het noorden, dus toen werd het wel trappen, maar ook stukken dat we de wind weer van opzij hadden en dan merk je het goed dat de body of zeil effect je helpt.
Tom vond het wat lastig om een brevet van 300km, met een snelheid van 40km te rijden, oke, jij op kop volg ik wel. 
Na een tijdje rijdt hij zelf ook 40km, wel afhankelijk vanuit welke hoek de wind komt uiteraard. Ik heb er wel schik om.
In Raerd staat de warme bami klaar bij Tom thuis, dus dat gaat er goed in, Tom zijn vrouw wordt hartelijk bedankt voor de geleverde inspanning, Top.

Tot aan Kollum hebben we regelmatig wind tegen, maar na Kollum moeten we nog 120km naar Zwolle, maar ook dit stuk vinden we weer stukken waarbij de wind ons helpt om lekker door te trappen. al met al is de best wel stevige wind, vaak een vriend, voor ons, tijdens dit brevet, maar daar denken de racefietsers anders over, dat kun je je, denk ik, wel voorstellen.

We zijn als een van de eerste terug in Zwolle, weer eerst de fietsen op het dak en als we goed en wel afgemeld zijn bij Eva, komen de eerste racefietsers binnen, die wat meer energie hebben moeten leveren. We zijn10 uur en 20min onderweg geweest, en het gemiddelde bleef hangen op 34,2km.

Later de archieven van alle brevetten nog eens bekeken (door Tom), en we hebben in 2015 een 300km brevet sneller gedaan dan deze. Het gemiddelde vermogen bleef hangen op 91watt, maar doordat ik hele stukken niet getrapt heb of bijna geen kracht hoefde te leveren, verklaart wel het lage gemiddelde.

Al met al 2 leuke gezellige brevetten waardoor de smaak naar meer is toegenomen.
Saluut.

 

Friese winter fiets Elfstedentocht

Altijd onderweg even koffie drinken bij dochter.

Afgelopen zondag weer de Friese winter fiets Elfstedentocht voor de 11de keer gereden.
En dit was dus een echte winter fietstocht, wat me de uitspraak ontlokte bij de finisch. "In 1985 was het warmer toen we de schaats versie reden", het regende namelijk tijdens de tocht der tochten in 1985.

Nu was dat duidelijk anders, mist en vrieskou, wat ervoor zorgde dat je zelfs in een velomobiel extra kleren nodig had, ik had de geitenwollen sokken van mijn schoonvader als overschoen aangetrokken, waardoor de tenen nog op temperatuur bleven :-).

In Hindelopen doen ze de controle in klederdracht.

Omdat we de kaarten al in huis hadden, zijn we vanaf Raerd vertrokken en de route opgepikt voor Sneek. Je hoeft namelijk niet te stempelen bij de start, het eerste stempeltje krijg je in Sneek, of liever gezegd ze knippen je deelnemerskaart.

Het eerste uur is het nog donker en met de mist is het wel oppassen geslagen, maar zolang er strepen op de weg staan is het goed te doen, anders lijkt alles op elkaar, weg en berm. We hebben in totaal 2 andere velomobielen gezien, en dat is ook wel anders geweest, belangstelling loopt in dit geval schijnbaar terug.

Controle, broodjes en bouillon.

Bij de controles hoefde we niet uit de fiets, de knipjes werden elke keer buiten gezet, dat is wel luxe. Je komt eraan rijden stoppen, kaartje omhoog, knipje erin, kaartje weer opbergen en weer verder. Alleen in Bolsward en Stiens eruit want daar krijg je broodjes en snert naar behoefte. Vooral de snert ging erin als koek.

Dit jaar ook een nieuwtje dat we gewoon op kruissnelheid ingehaald werden door een groep op de racefiets, ze rijden je gewoon voorbij als je 35/36 km kruissnelheid op de teller hebt staan, knap hoor bij deze omstandigheden, want ook voor hun geldt dat het koud en mistig is. Maar ze rijden wel kop over kop, hierdoor helpen ze elkaar om de snelheid vast te houden.

Snert in Stiens.

Tom rijdt meestal op kop omdat hij de wat langzamer rijder is. (zegt hij). Daar heb ik niet zoveel van gemerkt hoor. De avond ervoor zijn Quest nog nagekeken en remmen en ketting een behandeling gegeven wat die werkte niet naar behoren. Ik kan wel merken dat hij 1,5 decennia jonger is, tijdens optrekken heb ik wel werk van om bij te blijven.

We rijden zo met een redelijk tempo door Friesland en komen om half 3 aan in Leeuwarden, met een gemiddelde van 32km, wat toch weer niet onaardig is. We gaan getrouw op de foto met de ronde miss en nemen even de tijd om de warme hutspot te nuttige, ook hier zie je terug komen dat je minder krijgt voor het zelfde geld, net zoals in de supermarkt. Andere jaren kreeg je nog gewoon een bord vol, nu is het een patat puntzakje waar de inhoud niet boven uit komt.

Nog even op de foto.

Nog een stukje naar Raerd en dan is de route/rondje compleet, na een bakje koffie en wat nakletsen kan met de Snoek-L op de auto, de terugreis begonnen worden. Bij Coevorden ontsnap ik nog aan een frontale botsing, doordat een tegenligger in de mist een vrachtwagen gaat inhalen terwijl we daar rijden, een flinke ruk naar rechts voorkomt dit gelukkig, het gaat zo snel dat ik geen tijd heb om te schrikken. Weet niet wat er verder met de tegenligger gebeurt is, want door de mist zie je niet zoveel voor en achter je.

Al met al weer een bewogen dag, en om half 7 ben ik veilig thuis, alwaar een
warme maaltijd voor me klaar staat.

Saluut.

De laatste Questen geleverd door Velomobiel.nl

Even een statie portret.

Vorig jaar hebben we 2 Questen besteld toen het nog kon, het resultaat daarvan is dat het de laatste van een Iconisch velomobiel zijn, die door Velomobiel.nl nieuw geleverd zijn.
Met recht kun je zeggen dat de Quest een beeldbepalende velomobiel is geweest en zal blijven. Er zijn er ook tenslotte 1000 van gemaakt, om precies te zijn 1077.
Zelf heb ik de eerste in 2002 nieuw afgehaald en tot 2020 questen gereden. De 3x20” zelf 80.000km en ook PBP in 2007. Daarna volgden de serienummers elkaar snel op, denk dat het er wel 6 zijn geweest.
Na 2020 heb ik verschillende andere modellen gehad en geprobeerd, die

Klaar voor de aftocht.

allemaal wel iets hadden maar niet wat de Snoek L nu heeft in totaal.
Maar dat is ook wel logisch want de ontwerpers van de Quest zijn ook de ontwerpers van de Snoek en Snoek-L.
Denk dat de Quest nog steeds een wens is van een bepaalde doelgroep, makkelijk in onderhoud, met redelijke inspanning een best wel een heel bijzondere snelheid, en niet te vergeten het comfort en mogelijkheden die dit model biedt, er kan zelf een complete kampeer uitrusting in mocht je voor langere tijd op pad gaan.

De opvolger geflankeerd door de oudjes.

Al met al wel jammer dat hij niet meer leverbaar is, naar mijn mening, maar de mallen gaan niet naar de bekende
schroothoop, dus wie weet blijven ze in de toekomst toch nog leverbaar via een omweg. Al met al een hele prestatie van Velomobiel.nl, en ook wat nostalgische gevoelens die dit model teweeg brengt bij de mensen van Velomobiel.nl. 

Saluut maar weer.