Epiloog LEL 2025.

 

Overzicht data vanuit Strada.

Londen Edingburgh Londen is dit keer anders gelopen dan verwacht. Aan de voorbereiding heeft het dit keer niet gelegen, ik was erg blij dat montage cassette 11-46 lukte en werkte.

De conditie was ook aardig in orde, alleen door de problemen met mijn enkel had ik geen lange afstanden gereden voor de tijd. Langste was 250km.

De 3 dagen meehelpen als vrijwilliger is me ook erg goed bevallen, het koste eigenlijk geen extra energie en gaf veel ontspanning en je voelde je ook echt betrokken bij de tocht.

Snoek zit aardig vol met bagage bij thuiskomst :-)

De aanpassingen in versnellingen werkte ook perfect, menigeen fronste zijn wenkbrauwen als ik vertelde over het verzet wat er in de Snoek zat. werkt dat dan, voor 30 - 53 en achter 11 - 46, schakelt dat goed.
Heb geen enkele keer mis geschakeld, en bult op kon ik een mooie cadans trappen, zonder dat het stoempen werdt.

Natuurlijk erg jammer dat we niet verder konden dan Richmond door de storm Floris, veel rijders hebben tijdens de terug rit de tijd genomen om rustig terug te rijden, vooral in Cambridge zag je veel rijders afstappen om de stad te bekijken, de tijddruk was er niet meer.

Als ik terug kijk naar de filmpjes op You tube dan zie ik ook veel slecht weer, wat ik me niet kan heugen, we hebben alleen de maandagmorgen wat regen gehad, en rond 12 uur was dat weg, de eerste dag was mooi weer.

Krijgen allemaal een speciaal plekje

Al met al, is er door dit alles toch wel rust ontstaan in mijn gedachten. De totaal afstand is het niet geworden, maar we hebben wel de vereiste stempels gehaald om in aanmerking te komen voor de medaille.

Hoe nu verder, gewoon brevetten blijven rijden en dan in 2027 Parijs Brest Parijs rijden want die staat vanwege 2023 nog open voor mijn gevoel.

En met deze Snoek L en het huidige verzet wat erin zit, geeft me dat het vertrouwen dat dat geen probleem moet gaan worden. Uiteraard moet het lichaam het wel  kunnen blijven opbrengen want de teller staat dan wel tegen de 70 aan, want de jaren gaan uiteraard wel een keer tellen.

Maar goed, daar geven we niet teveel aandacht aan natuurlijk.
Saluut.

Dag 4, terug naar Londen.

Incl. medaille.

 

De trip van 250km terug naar Londen, begint s'morgens al vroeg, plan was om 6 uur op te staan, maar dat is vanwege het geluid in de slaapzaal toch al half 6 geworden.

Tot mijn verbazing is Heiner al klaar om in de velomobiel te stappen en op weg te gaan, ik wens hem succes en zie hem vast terug bij de finish. Het ontbijt is nog niet klaar en ik moet ff wachten, zonder brandstof is het slecht fietsen dus hierop wachten is niet erg. Al met al ben ik om half 7 klaar voor de laatste 250km, controles zijn nog in Boston, Northstowe, en Saffron.

Dus regelmatig krijgen we de kans om ff bij te tanken onderweg, Vlak voor Boston stapt Heiner net weer in zijn  Milan, hij heeft een lekke band gehad, de controle in Boston is na 30 min  weer verlaten door me, stempeltje en eten, water bijvullen en weer door, nu krijgen we het vlakke stuk tot aan Northstowe, kunnen we lekker doorrijden en fietst heel anders dan de bulten, nu moet je constant druk op de pedalen houden, en als je heel lang in de bulten heb gezeten voelt het duidelijk anders.

Maar ook dit went snel en met snelheden tegen de 40 haal ik veel randoneurs in op dit stuk, Heiner zie ik al na een paar kilometer, en ik ga erop en erover en door. Lekker mijn eigen tempo knorren. Is ook wel leuk voor de ontspanning. In Northstowe is de controle in een vrij nieuwe school en die staat in een nieuwe wijk. Dus dat kan ook in Engeland, de locatie is ook vlak bij Londen, en het zuiden van Engeland is duidelijk wat rijker dan het noorden, dit zie je wel in meer landen.

De laatste 100km naar Londen zit weer vol bulten en halverwege is er nog een controle in Saffron, hier zit ik nog ff lekker bij te kletsen met een paar Engelse en een Zwitser. Daarna is het uitrollen naar de finish. 
Om kwart voor 6 ben ik binnen, en het is er best wel druk met fietsers en familie, het is aangenaam weer dus we zitten lekker buiten en laten ons fotograferen. Heiner komt 45 min. later binnen en we drinken er nog eentje op. 
Van de organisatie krijgen we nog een voedselbon, om nog te eten voor we naar bed gaan. Alleen dit duurt nog tot half 9 voor de catering klaar is met koken, de algehele stemming is dat we er niet veel van snappen, dat dit op deze manier moet gaan.

We besluiten om de dagboot van Stena te boeken en gaan lekker slapen in de tent die er nog staat, want morgen is het weer vroeg dag, we moeten voor 8 uur bij de haven zijn voor de inscheping, en het is 1 uur rijden, en voordat we gaan rijden moet alles nog in de auto geladen worden, dus dat wordt nog niet uitslapen Peter.
Saluut. 

Dag 3, LEL wordt LFL!

 
De 7 uur slaap in York heeft ons goed gedaan, pas om half 9 uit bed, en dat tijdens een brevet met een tijdslot. 
Maar door het ingrijpen van de organisatie, genoodzaakt door de Storm Floris is alles anders nu, we zijn van de route af en al een beetje naar het zuid westen gefietst om in York te komen, het plan is vandaag om tot aan Louth te fietsen en daar weer te slapen.

Na veel gepraat van Heiner zijn kant, vertrekken we pas om kwart voor 11, het moet op het laatste moment, want de weg wordt afgesloten vanwege werkzaamheden aan de weg. Ik wil wel rijden maar Heiner maakt er een vakantietoer van, als we goed op weg zijn, blijkt hij een leegloper te hebben, dus die eerst nog aan de juiste luchtdruk helpen.

We gaan op Hessle aan, die controle ligt vlak voor de Humbler brug, en dan naar Louth. 
We stoppen nog voor 2 x koffie drinken en komen om 5 voor 3 aan in Hessle, waar we de mededeling horen dat er een kans bestaat dat om 3 uur het fietspad van de brug dichtgaat vanwege de wind.

We vliegen snel de Snoek weer in om de brug te bereiken voordat dit gaat gebeuren. Gelukkig is het loos alarm blijkt achteraf, maar het blijft een tocht met verrassingen. We hebben niet gegeten dus na de brug zoeken we iets, en vinden een supermarkt waar we wat kopen om in ieder geval de maag weer te vullen.

Naar Louth is het maar 55 km, met de nodige hoogtemeters, maar door de schakelproblemen van Heiner neemt het toch nog de nodige tijd in beslag, we zijn erom half 7, na douchen en eten gaan we de stad in.

ff ontspannen met een Engelse pot bier.

 Het is niet zover lopen, en dan zien we de eerste Pub al, we zijn niet de enige die een beetje vertier zoeken na de ontberingen, tijdens de ontspanning geef ik aan bij Heiner dat ik de laatste dag naar Writtle, alleen wil fietsen, en het op mijn eigen manier wil doen. Hij snapt het en we spreken zo af. Tegen 10 uur zijn we bij de hal waar we kunnen genieten van het gesnurk van 400 fietsers, wat een consert.

Ik heb mijn pasgemaakte oordoppen mee, en die zorgen ervoor dat al dat geluid naar de achtergrond gaat, het digitale spul aan de powerbank om bij te tanken en ik op het luchtbed, welterusten, morgen weer een dag.

Saluut.

Dag 2 LEL, we hebben een waarschuwing gekregen.

Goede moed op de afloop.

We hebben geslapen in Malton en dat was  nog niet eens zo slecht, wel met oordoppen in, zodat je niet teveel geluid opvangt van de snurkers, Na eten gaan we verder met afstellen derailleur cassette.

Ondertussen is de regen gearriveerd en hebben we een waarschuwing van de organisatie dat het wel een hard kan gaan waaien in het noorden van Engeland.
Gelukkig staan onze velomobielen onder een schuin afdakje, waar het nu erg druk is met mensen die het ook willen gebruiken.

Na de nodige inspectie zien we dat de laagste versnelling gescheurd is, hierdoor staat een tand wat krom en dat denken we, veroorzaakt het probleem, we besluiten om de 1ste versnelling uit te schakelen door het instel schroefje helemaal in te schroeven. Na controle en nog een controle gaan we op pad naar Richmond, dit is 95km verder, we spreken af om na 50km te stoppen bij een koffiestop.

We zijn niet de enige die er zo over denken, de wind is best wel aanwezig maar we hebben er niet veel last van. We zijn om kwart voor 2 in Richmond en bij het oprijden van het terrein horen we al snel dat we niet door mogen, "je meent het" zeg ik. We gaan snel naar binnen en horen het aan dat de storm te sterk is om verantwoord verder te fietsen en we horen meer om half 4.

beetje vol.

Eerst maar eten dan en wachten op half 4, ondertussen komen er steeds meer deelnemers binnen en dit gaat nog wel een tijdje door, om half 4 horen we dat het half 8 wordt voordat we meer horen.
Ondertussen doe ik een lange tuk in de Snoek met oordoppen en een trui over het hoofd zodat ik lekker in mijn coconnetje zit. tegen half 6 ga ik nog 1 keer eten en bedenk me, waar leg ik vanavond mijn hoofd neer op te slapen. Om half 8 komt het nieuws dat de tocht gecanceld is, en iedereen morgenvroeg om 7 uur terug mag gaan fietsen naar de start.
Dit nieuws komt hard binnen, zolang voorbereid en uitgekeken om de tocht helemaal te rijden en dan op hetzelfde punt als in 2013 moet ik terug rijden.

genoeg mensen om even mee te praten.

 
Toen was het mijn eigen keuze vanwege te zwaar verzet, nu heb ik een mooi licht verzet en voel ik me goed.
Ga er maar even goed voorzitten om dit een plekje te geven.
Heiner is ondertussen bezig om een slaapplek te krijgen bij vrienden in York, en om 9 uur weet hij dat dit kan.
Het is 77km naar het zuid westen, dus dat ligt al een beetje op de route naar Londen.
Om half 10 gaan we die kant op en het is droog en een heldere nacht, wel behoorlijk wind, later horen we dat er mensen van de weg af geblazen zijn in het noorden, en een rijder heeft daarbij  zijn sleutelbeen gebroken.

Aankondiging.

We zijn net na 12 uur in York en na kennis maken, douchen en eten, spreken we af om 7 uur te slapen en om half 9 aan het ontbijt te gaan.

Saluut.

We gaan starten met LEL 2025

start LEL, 05:30, groep G

Na een rustige nacht is het zover dat we los gaan voor LEL, het is kwart over 4 en we zorgen dat we aangekleed, gegeten en met onze velomobiel op tijd bij de start staan, uiteraard nadat we aangemeld zijn in het computer systeem.

Gudo, met een Milan SL, stond ook bij de start maar had zich niet aangemeld, oeps dat gaat niet goed.

Elk kwartier gaat er een groep van 50 rijders van start, dit zou 12 uur lang zo doorgaan, dan heb je 2400 deelnemers, met de laatste die start om 4 uur middags. Gelukkig konden wij eerder weg.

Het weer is goed en al vrij snel zijn we de langzame rijders voorbij, met 2400 deelnemers zie je altijd wel iemand voor je rijden, net als met PBP, maakt het wat gezelliger, de eerste controles Northstowe, Boston en Louth gaan we snel voorbij, en voordat we in Hessle zijn moeten we de grote brug over, wel een mooi gezicht. Genaamd de Humber brug.

Na Hessle komen de serieuze beklimmingen aan bod, af en toe zie ik 13% of hoger op mijn gps verschijnen en het verzet 30/46 komt goed tot zijn recht, ben er blij mee, kan lekker blijven draaien.
Heiner heeft ook 30/46 erin maar een andere soort systeem, vond het wel een dure versie.
Doordat hij een hendel voor het schakelen heeft, die niet gecentreerd is per versnelling is het zaak dat je goed weet wat je ermee mee doet, anders komt de ketting op de cassette te liggen en niet in het gewenste tandwiel, dat dit niet altijd goed gaat hoor ik door de grote knallen die uit zijn Milan komen.

We hebben het doel om de eerste dag tot aan Malton te komen, daar liggen ook onze eerste bags, en dan hebben we 373 km gehad, is een goed begin van LEL, hierna nog 3 x 275, nog 1 x 373 en we zijn terug in Writtle.
Op een gegeven moment tijdens aanvang van een klim in een klein dorpje weer een grote knal en hij staat stil. Nog een paar pogingen en daarna niks meer. We stappen uit en kijken wat er gebeurt is met de ketting en de cassette, het blijkt na veel proberen, kijken en schakelen dat de haak waar de derailleur aan hangt verbogen is en dat het kransje van de 1ste versnelling gescheurd is, waardoor 1 tand uit het lood staat.

Grrrrrr, het kost ons 1,5 uur om de boel weer werkend te maken, ik begrijp ook niet waarom hij geen gecentreerde shifter heeft, ook zit er geen fijn afstellen op, waarmee je de kabel meer of minder spanning kunt geven. Dit maakt het allemaal niet makkelijker op in het donker, een meisje die komt kijken vraagt of we koffie willen, uiteraard graag.
Gelukkig regent het niet, en gaan weer rijden naar Malton alwaar we tegen half 2 aankomen.

Eerst controle, eten en douchen (koude douche, waar het water niet weg liep) en dan slapen, we besluiten om 6 uur weer te eten en dan de derailleur beter af te stellen bij daglicht.
Saluut.  

Vrijwilliger voor LEL 2025.

1 Duitser, 1 Hollander en 2 Italianen.

 Deze winter me aangemeld als vrijwilliger voor LEL, met in mijn achterhoofd, dan heb ik een gegarandeerde startplek, maar die vlieger ging op.
Maar gelukkig werd ik ingeloot, en daarna heb ik de toezegging gestand gedaan.
Donderdagmorgen aangekomen in Engeland, en we waren een van de eerste die aanwezig waren op de startplek in Writtle.

De eerste 2 dagen zijn we met veel  hekken bezig geweest om alles af te zetten, want niet alles moest toegankelijk zijn :-)

We sliepen met zijn vieren in een tent, zo was Europa goed vertegenwoordigd.
Op de zaterdag heb ik meegeholpen met het in ontvangst nemen van de bag's die deelnemers konden inleveren zodat ze op controle's schone kleren hadden en datgene wat ze denken nodig te hebben.
Ze mochten niet zwaarder dan 2,5kg zijn, en dat was niet altijd makkelijk voor menig deelnemer.
Per startnummer kreeg je vanuit de organisatie 2 bags, en als je wilde kon je er meer bijkopen bij aanmelden.
Bij de meeste controle's kom je 2 keer, dus dat was ook wel erg makkelijk.

Deze uitvoering was in het begin het aantal deelnemers op 2000 gezet, maar uiteindelijk is dat 2500 aanmeldingen geworden. Zoveel belangstelling is er voor, en ze komen overal vandaan, vooral Asia was sterk vertegenwoordigd, uit Nederland 39 stuks, maar er was geen coördinatie vanuit Randoneurs.nl  
Wel een beetje jammer, bij Parijs Brest Parijs is dat wel aanwezig, met gezamenlijke foto en shirts.

Maar goed, het was de hele zaterdag erg druk met mensen die de bags kwamen brengen, en tegen 6 uur was het bijna klaar. Om 5 uur ben ik dingen voor mezelf gaan regelen, want de start was 5:30 zondagmorgen, en als vrijwilliger moest ook op tijd bij de pot met eten zijn om voldoende te krijgen, want op zaterdag kwamen ook alle vrijwilligers binnen, in totaal 1000 mensen, die op de zondag verspreid werden over de controleposten.
Wel grappig want menigeen waarmee je samen gewerkt heb die 3 dagen, kom je tegen op een controlepost. Geeft toch wel een binding.
Vrijwilliger zijn geeft ook afleiding, want anders loop je de hele dag rond, en kunnen de zenuwen alleen maar meer toeslaan.

Zondagmorgen starten, dus vroeg naar bed nadat we alles klaar gezet hebben.
Wel hebben we als deelnemer een mail gezet over de storm Floris, dus dit was voor menig aanwezige een punt van discussie.
Saluut.

Doorgaan ondanks tegenstand, volhouden. rest 3 aug, en deel 4 aug 2025

 Zo is de mentaliteit van een Frys, doorgaan en niet zeuren, alhoewel Peter geen geboren Frys  is, heeft hij er al wel zeker 48 jaar mee te maken, en hij kent het klappen van de zweep. Hij geeft niet snel op. Is een mooie karakter eigenschap. Waarom begin ik hiermee? Er was pech onderweg... maar goed ik loop op de zaken vooruit. Eerst wil ik even vermelden dat de 3 e etappe gisteren 54,80 km opleverde met 398 m hoogteverschil, waar ze 2 uur, 16 min en 48 sec over hebben gedaan. De gemiddelde snelheid was 24.0 Ze waren toen in Boston om 17.39 uur . 

Om 20.46 uur waren ze in Hessel( Heiner en Peter) , de 4 e etappe, de afstand was 56,69 hoogteverschil 437 m, in 2.21.58 uur met een gemiddelde van 24.0 . Er moest toen nog maar 70 km gefietst worden, maar toen ging het mis.....Heiner zijn fiets had problemen met het schakelen. de 5 e etappe van 69,21 ging met tegenslag, de afstand was 69,21 km met 744 hoogteverschil, in 3 uur 27 min en 46 sec en gemiddelde van 20 km per uur. Toen was het al lang en breed bedtijd: 03.15 uur van dag 2 was aangebroken, volgens mij kon je de haan bijna horen kraaien toen Peter sich hin legte of te wel ging slapen

3 uurtjes later weer aan de bak, de fiets werd gerepareerd, een tandwiel v d eerste versnelling was gebroken, de derailleur zo ingesteld dat hij niet meer gebruikt kon worden.  Later in Lattrop de boel maar beter repareren, heb je weer wat te doen, het houd je van de straat:)

Het plan is om vandaag dus tot 654 km te komen in totaal. we wachten het rustig af in het gemutliche Lattropia onder het genot van de latte. morgen meer..... oant sjen