Brevet 200km Woudenberg

Foto Ivo Miessen

21 april, in Woudenberg is de startplaats voor de eerste randonneurstocht (brevet ) 2012.
Een rondje Veluwe, om 8 uur zijn er 16 fietsers aanwezig om de uitdaging aan te gaan, waaronder ikzelf en nog 15 andere. Er zijn 2 Questen aanwezig en de rest heeft 2 wielen, waaronder ook liggers en een tandem bereden door  Robbert Lammerts en zijn vrouw.
Het weer is niet geweldig maar als Quest rijder maak je je daar geen zorgen over, beschut als je zit, ik heb gekozen voor het windschermpje en niet voor de racekap, omdat je meer ruimte hebt, en niet veel last van de verwachte regen, die gelukkig uitblijft. Alleen de omgeving/grond is nog niet droog.
Maar goed we starten om 8 uur en vanaf start lig ik al voor op de rest, wat ook wel te verwachten is, Christian Adler is de andere Quest rijder en komt gelijk achter me aan, hij heeft een XS uitvoering en die is nog maar 1 week oud, oftewel in zijn bezit. Hij heeft geen GPS bij zich, en daarom blijft hij netjes achter me rijden. Hij klaagde nog al wat over zijn windschermpje dat de hele tijd besloeg en vroeg hoe ik dat had.
De eerste kilometers gaan over mooie paadjes die geasfalteerd zijn en waar we lekker kunnen doorrijden. Ik heb me voorgenomen om de hartslag tussen de 120 en 130  te houden, dus rustig aan, niet te gek doen. Christian vind dit prima want hij kan goed volgen. na 20 kilometer komen we op de veluwe en volgen er bospaadjes en veel natuur, de snelheid loopt hierdoor terug maar we kunnen goed opschieten, na 45 km een geheime controle en een controleur heeft de route uitgezet en verteld dat er nog meer bospaadjes komen, een kleine glimlach speelt hierbij om zijn mond, dat beloofd nog wat.
De eerste controle is na 69 km en vlak hiervoor houd het betonpad in het bos op en op goed geluk kies ik een van de 4 mogelijkheden, alle onverharde baggerpaadjes, tjonge jonge, even verder staan een paar dames met mountainbike's en ze kijken zeer verbaasd, op mijn vraag hoe ik verder moet, hoor ik dat dit paadje niet echt een paadje is voor een Quest, maar meer geschikt voor hun fiets, "Deu" dat weet ik ook wel "denk ik". we stappen uit en keren en gaan terug, en zoeken de route weer op met de gps, wat betekend dat we een ander bagger zandpad volgen. Ik verbaas me erover dat we nog geen lekke banden hebben, dit omdat ik met Go-Cycel banden rijdt die erg gevoelig zijn voor natte omstandigheden, en ik kar gewoon door het bos, nog wel door de bagger :-))
Bij de eerste controle laat ik me het gebak en de koffie goed smaken, en Christian betaald zegt hij omdat hij mooi kan volgen, alleen is zijn hoofd al aardig rood, ben benieuwd of hij het volhoudt. Na de controle nog meer paadjes en opeens rijden we Heerlen binnen en zijn we het bos uit. Christian heeft een lekke band zodat we ff stilstaan, nu is het op naar de IJssel en dan over de dijk naar Deventer, op de dijk staat een stevige tegenwind en Christian kan net volgen, met de hartslag van 130 max, staat er 37km op de teller. Na Deventer is het licht uitgegaan bij Christian, hij woont in Arnhem en komt in een bekendere buurt voor hem en gaat op de routebeschrijving verder.
Heb hem niet meer gezien, vlak voor Arnhem is mijn achterband lek, dit duurt altijd wat langer, ook omdat ik een vouwbare Super Moto band heb die lastig omlegd, maar zonder hulpstukken gaat dit toch nog aardig snel. Daarna rijdt ik opeens in Arnhem, en is daar de tweede controle, ik had verwacht daar om 1 uur te zijn, maar dat werd door de 2 lekke banden een half uurtje later, bij de controle is de controleur ook weer en zijn glimlach is nog niet verdwenen op mijn vraag of er nog meer bospaadjes komen, nou ik heb het geweten, van de laatste 75km waren 65 km bospaadjes die alleen maar op en neer gingen, in totaal 1375 hoogtemeters voor de keizen gehad, en alleen de laatste 10 kilometers kon ik nog aan mijn gemiddelde spijkeren wat op 30.5km gemiddeld uitkwam, tjonge  jonge wat heb ik een bulten gezien daar, volgens mij elke hoogte verschil wat er was hebben we gehad. In de bossen wemelde het van de mountainbikers en racefietsers, bijna een racefietser en mountainbiker op de neus gehad van de Quest, maar het ging allemaal net goed.
Al met al voelde ik me soms net in de achtbaan van Sixs Flags, vooral als het omlaag ging, gewoon je stuur goed vast houden en op tijd remmen. De voorbanden zijn de hele rit heel gebleven, ondanks de omstandigheden die zich echt lenen voor lekke banden. 10 over 4 was ik weer terug na 209km en heb eerst maar een lekker biertje gedronken voordat ik naar huis moest.
Heb genoten van de tocht, maar de Quest leent zich duidelijk meer voor een Gerrit Schotman brevet.
In mei staat de 400km in Zoetermeer op de planning, en dan 2 dagen later de Elfstedentocht, dat is 630km in een weekend, nou dan kun je waarschijnlijk mij wel opvegen.
Saluut.