Friese winter fiets Elfstedentocht

Altijd onderweg even koffie drinken bij dochter.

Afgelopen zondag weer de Friese winter fiets Elfstedentocht voor de 11de keer gereden.
En dit was dus een echte winter fietstocht, wat me de uitspraak ontlokte bij de finisch. "In 1985 was het warmer toen we de schaats versie reden", het regende namelijk tijdens de tocht der tochten in 1985.

Nu was dat duidelijk anders, mist en vrieskou, wat ervoor zorgde dat je zelfs in een velomobiel extra kleren nodig had, ik had de geitenwollen sokken van mijn schoonvader als overschoen aangetrokken, waardoor de tenen nog op temperatuur bleven :-).

In Hindelopen doen ze de controle in klederdracht.

Omdat we de kaarten al in huis hadden, zijn we vanaf Raerd vertrokken en de route opgepikt voor Sneek. Je hoeft namelijk niet te stempelen bij de start, het eerste stempeltje krijg je in Sneek, of liever gezegd ze knippen je deelnemerskaart.

Het eerste uur is het nog donker en met de mist is het wel oppassen geslagen, maar zolang er strepen op de weg staan is het goed te doen, anders lijkt alles op elkaar, weg en berm. We hebben in totaal 2 andere velomobielen gezien, en dat is ook wel anders geweest, belangstelling loopt in dit geval schijnbaar terug.

Controle, broodjes en bouillon.

Bij de controles hoefde we niet uit de fiets, de knipjes werden elke keer buiten gezet, dat is wel luxe. Je komt eraan rijden stoppen, kaartje omhoog, knipje erin, kaartje weer opbergen en weer verder. Alleen in Bolsward en Stiens eruit want daar krijg je broodjes en snert naar behoefte. Vooral de snert ging erin als koek.

Dit jaar ook een nieuwtje dat we gewoon op kruissnelheid ingehaald werden door een groep op de racefiets, ze rijden je gewoon voorbij als je 35/36 km kruissnelheid op de teller hebt staan, knap hoor bij deze omstandigheden, want ook voor hun geldt dat het koud en mistig is. Maar ze rijden wel kop over kop, hierdoor helpen ze elkaar om de snelheid vast te houden.

Snert in Stiens.

Tom rijdt meestal op kop omdat hij de wat langzamer rijder is. (zegt hij). Daar heb ik niet zoveel van gemerkt hoor. De avond ervoor zijn Quest nog nagekeken en remmen en ketting een behandeling gegeven wat die werkte niet naar behoren. Ik kan wel merken dat hij 1,5 decennia jonger is, tijdens optrekken heb ik wel werk van om bij te blijven.

We rijden zo met een redelijk tempo door Friesland en komen om half 3 aan in Leeuwarden, met een gemiddelde van 32km, wat toch weer niet onaardig is. We gaan getrouw op de foto met de ronde miss en nemen even de tijd om de warme hutspot te nuttige, ook hier zie je terug komen dat je minder krijgt voor het zelfde geld, net zoals in de supermarkt. Andere jaren kreeg je nog gewoon een bord vol, nu is het een patat puntzakje waar de inhoud niet boven uit komt.

Nog even op de foto.

Nog een stukje naar Raerd en dan is de route/rondje compleet, na een bakje koffie en wat nakletsen kan met de Snoek-L op de auto, de terugreis begonnen worden. Bij Coevorden ontsnap ik nog aan een frontale botsing, doordat een tegenligger in de mist een vrachtwagen gaat inhalen terwijl we daar rijden, een flinke ruk naar rechts voorkomt dit gelukkig, het gaat zo snel dat ik geen tijd heb om te schrikken. Weet niet wat er verder met de tegenligger gebeurt is, want door de mist zie je niet zoveel voor en achter je.

Al met al weer een bewogen dag, en om half 7 ben ik veilig thuis, alwaar een
warme maaltijd voor me klaar staat.

Saluut.

De laatste Questen geleverd door Velomobiel.nl

Even een statie portret.

Vorig jaar hebben we 2 Questen besteld toen het nog kon, het resultaat daarvan is dat het de laatste van een Iconisch velomobiel zijn, die door Velomobiel.nl nieuw geleverd zijn.
Met recht kun je zeggen dat de Quest een beeldbepalende velomobiel is geweest en zal blijven. Er zijn er ook tenslotte 1000 van gemaakt, om precies te zijn 1077.
Zelf heb ik de eerste in 2002 nieuw afgehaald en tot 2020 questen gereden. De 3x20” zelf 80.000km en ook PBP in 2007. Daarna volgden de serienummers elkaar snel op, denk dat het er wel 6 zijn geweest.
Na 2020 heb ik verschillende andere modellen gehad en geprobeerd, die

Klaar voor de aftocht.

allemaal wel iets hadden maar niet wat de Snoek L nu heeft in totaal.
Maar dat is ook wel logisch want de ontwerpers van de Quest zijn ook de ontwerpers van de Snoek en Snoek-L.
Denk dat de Quest nog steeds een wens is van een bepaalde doelgroep, makkelijk in onderhoud, met redelijke inspanning een best wel een heel bijzondere snelheid, en niet te vergeten het comfort en mogelijkheden die dit model biedt, er kan zelf een complete kampeer uitrusting in mocht je voor langere tijd op pad gaan.

De opvolger geflankeerd door de oudjes.

Al met al wel jammer dat hij niet meer leverbaar is, naar mijn mening, maar de mallen gaan niet naar de bekende
schroothoop, dus wie weet blijven ze in de toekomst toch nog leverbaar via een omweg. Al met al een hele prestatie van Velomobiel.nl, en ook wat nostalgische gevoelens die dit model teweeg brengt bij de mensen van Velomobiel.nl. 

Saluut maar weer.

Mistig weekend tijdens BRM200 Boekelo en Oliebollentocht.

Klaar voor de start, begint net wat licht te worden.

Net na kerst en dan gelijk voor de vrijdag en zaterdag 2 dagen fietsen, het weer is rustig maar daardoor is het best wel mistig en koud. In 2014 heb ik dit brevet ook eens gereden en tja, in de winter is het nu eenmaal geen zomer.

Het randoneuren wordt steeds populairder, want ondanks het weer toch 95 aanmeldingen en dat is wel eens anders geweest, dit keer ben ik de enige met een velomobiel. Dus weinig gezelschap tijdens de rit. Eerst wat achter de voorste groep rijden en die verlies je snel uit het oog tijdens de eerste klim.

Die was gelijk best zwaar want de

Mooie muurschildering.

teller gaf 4km als snelheid aan, poe poe gaat goed dacht ik. Er zijn 800 hoogtemeters gemeld dus genoeg te doen. Als ik de groep inhaal begint gelijk weer 1 klim, heb ze nog 2 keer gezien en bij de finish waren ze net 5 minuten voor me.

In Tecklenburg moest ik de Snoek uit, want met dat vochtige weer slip hij door op de kasseien die daar breed uitgemeten liggen. Dit stadje is ook bekend om de stijgingspercentages die je daar tegenkomt.

Voor de rest is het gewoon door kachelen, vanwege de mist is het zicht niet vrij, alleen bij Freiburg was de zon aanwezig voor een half uurtje, ik was om 20 over 4 weer terug, en na wat bijkletsen de Snoek op de auto en naar huis, want de volgende dag staat de oliebollentocht op het programma.

Netjes in de rij.

De volgende ochtend gelijk weer vroeg op want het ritje naar Rotterdam is toch 2 uur rijden met de auto in dit geval. Weinig file en geen mist waar de radio zo voor waarschuwde, nou een klein beetje dan, hier en daar. De start locatie is een ruime locatie waar auto's en fietsen ruim de ruimte hebben om te gaan staan.

Er blijken iets meer dan 111 deelnemers te zijn, het is een beetje een vaste kern die hier op af komt. Het is bijkletsen en nieuwe mensen ontmoeten die voor het eerst mee doen. De groep gaat als 1 geheel rijden en de voorste houd het tempo op 24, maar achterin zijn de verschillen in snelheid ook wel 24. maar

Parkeren bij van Nelle.

dat is bekend met een grote groep. 

We gaan voor het grootste gedeelte van de tocht buiten Rotterdam rijden en dat is wel prettig, het stukje Rotterdam was ook niet onaardig langs het water, gelukkig waren er niet zoveel mensen op de been, want dan was het een stuk lastiger geworden als de wandel promenade vol staat met mensen, dat was laatst in Keulen wel het geval en dan schiet het echt niet op.

Bij de van Nelle fabriek was de pauze en daarna terug naar de start locatie alwaar de oliebollen klaar stonden, volgend jaar is de tocht in Groningen, dat is voor het eerst dat het in het noorden gedaan wordt, is niet onaardig, afstand Groningen Rotterdam versus Rotterdam Groningen is hetzelfde op de kaart, maar er zijn mensen die daar wat moeite mee hebben. de catering was wat karig, fietsen op 4 oliebollen en 5 bakje koffie houd niet over, dat hebben we wel eens beter meegemaakt.

Saluut.

BRM 200 km, vanuit Venlo en Dronten.

We nemen een foto van elkaar :-)

 Nadat Heiner heeft aangegeven dat hij op 26 oktober het brevet vanuit Venlo gaat rijden, dacht ik, "ja laten we dat doen". 

Aldus vroeg uit bed, beide velomobielen op het dak, en 2 uur rijden naar Venlo, leuke bijkomstigheid is dat de route langs het appartement van Heiner gaat.

Het is een van de laatste mooie dagen dit najaar en de temperatuur gaat naar de 20graden in het zuiden. Er zijn ongeveer 90 deelnemers die meedoen en na de start rijden we de eerste 40kilometer over veel kruipdoor, sluipdoor weggetjes, en dat is voor een velomobielrijder niet zo leuk.

Gelukkig wordt het daarna beter, zodat we ook wat langere stukken gewoon kunnen toeren, hoogte verschillen zijn er niet echt, maar af en toe wat op en neer, net zoals hier in de omgeving.

We moeten door het centrum van Keulen om een foto te maken dat we daar geweest zijn, wat een volk, je kon over de koppen lopen. Iedereen wou nog ff langs de rivier lopen en lekker genieten van het najaar. Keulen heeft dan ook veel tijd gekost om er door heen te rijden. Wat me opviel is dat de kwaliteit van de Duitse wegen best wel slecht is geworden, op een doorgaande weg die omlaag loopt zaten me toch een bulten en kuilen, echt niet best, dat zie je gelukkig in Nederland niet. Je kunt echt zien dat de Duitse overheid de boel de boel laat, net als in Belgie, daar zijn de wegen ook slecht.

We zijn net voor het donker terug in Venlo en genieten na van de aangeboden soep en broodjes, daarna is het weer 2 uur terug karren in de auto. 

Tegenwoordig is een selfie ook een stempel.

9 november heb ik het brevet vanuit Dronten gereden, het weer type was duidelijk meer winters, koud en een redelijke wind. Starttijd is hetzelfde dus ik kon 1 uur langer op bed blijven liggen. Dit keer ging de route om het Markermeer heen, grofweg, Dronten, Lelystad, Enkhuizen, Amsterdam, Almere, Lelystad, Dronten.

Gewoon een vlakke route met doorgaande wegen, nou ja, doorgaande, vlak voor Amsterdam werd het al kleine weggetjes, dan Amsterdam, klein stukje naar Almere weer doorgaand, Almere veel bospaden, laatste 10km naar Lelystad, dan weer bospaden en dan 1 streep naar Dronten.

Er waren meer dan 100 deelnemers en als je dan boven de 40km per uur kruist en de racefietsers halen je dan nog in, dan rijden er haast profs mee met brevetten, het lukt dus ook niet meer om als een van de eerste terug te zijn, zal wel aan de leeftijd liggen :-).

Maar goed, een leuke rit om te doen, alleen wat koud, en toch mooi om half 4 terug, waarnaar de Snoek weer op de auto kan, want naar de start en terug naar huis fietsen doen we niet meer.

Saluut 

Ervaringen met de Snoek-L.

Hij staat er op hoor.

In mei heb ik mijn Snoek-L nr. 007 afgehaald in Dronten, altijd een spannend iets als je een nieuwe velomobiel afhaalt. Er was net een lading Snoeken afgeleverd, dus de mannen waren druk met afleveren.

Heb Allert en Theo eerst wat uitgehoord waar ik op moest letten en de Snoek-L op het dak gezet.
Het heeft wat jaren geduurd voor dat hij er is, al in 2020 aangegeven dat ik een grote Snoek wou hebben, maar de mannen hadden daar nog geen oren naar, vanwege de Quest 3.0 waar de mallen voor klaar waren.

Maar tijden en gedachten kunnen veranderen, en nadat de info kwam, dat er een grotere zou komen, gelijk eentje besteld met de melding dat nr. 007 voor mij zou zijn, doen we, was de reactie.
Besteld met witte stroomlijnkapjes, maar ondertussen zijn het rode geworden, vind rood wit blaauw wel leuk staan :-)

Heb de nodige aanpassingen gedaan, en nu naar 4500km heb ik het gevoel dat hij als gegoten zit en voelt.
De stoel ligt er nu veel vlakker in, de remkabels heb ik verlengd zodat ze ruimere bochten maken in de wielkasten. Langere riempjes zodat de stoel vlakker kan. extra schakelaars op dashboard, hoofdschakelaar en voor extra verlichting. Ovale tandwielen erin, 53/30 voor, deze combinatie is niet standaard leverbaar, en zelf pas gemaakt door spider en bladen aan te passen, zodat het werkt.
Schakelen tussen de voorbladen is geen enkel probleem ondanks de grote sprong.
Ik wil deze combinatie zodat ik voor 30 en achter 40 heb, zodat klimmen in bergen geen probleem zou moeten zijn.

Dan de vraag hoe voelt het rijden, in deze Snoek-L.
Ik heb al meerdere velomobielen gehad, Alleweder, Quest, Alpha7 en Milan SL.
Ik kan nu veel beter mijn kracht kwijt in de Snoek-L, of anders gezegd, alles wat je erin stopt komt er als snelheid eruit.
Het wordt nu wat kouder en vaak ga ik na 6 uur s'avonds nog 1 tot 2 uur fietsen, maar 50km op het vlakke is meer regel dan uitzondering, en dat heb ik nog met geen enkele velomobiel gehad.
Waar ik met vooral over verbaas is dat het klimmen zo makkelijk gaat met de Snoek-L. In deze omgeving kun je regelmatig klimmen naar 80mtr, dus genoeg oefenterrein.

De loop van de ketting zorgt hier voor, de trekkende ketting gaat namelijk over de stuurtunnel en er niet doorheen zoals bij DF, Milan en Alpha.
Elke knik in de ketting zorgt voor energieverlies en juist bij het klimmen komt er veel kracht op de ketting te staan. Eigenlijk wil je een ketting die recht blijft tijdens het fietsen, zodat het geleverde vermogen omgezet wordt in snelheid.

Voor mij hebben Allert, Eva en Theo een geweldige prestatie geleverd door zo'n uitgebalanceerde velomobiel te maken als de Snoek.
Ga er dan ook met veel plezier ermee rijden, en ben ze dankbaar voor zo'n mooi product.

Even lekker bijkletsen met Eva.

Het feest van 40ste keer de Elfstedenfiets tocht.

Eindelijk is het zover en we gaan los als gezin, bijna iedereen doet mee, kinderen en schoonzonen.
Vorig jaar hadden we in een gesprek elkaar beloofd, ik zorg voor de extra kaart en jullie fietsen me Rond door Friesland tijdens de 40ste editie.

Met enig gelach werd de uitdaging aanvaard. Alleen de vraag was hoe gaan we het doen, we waren het al snel eens dat het een tandem moest zijn, en dat ik de hele rit zou doen, en de rest zou wisselen bij elke stempelpost. Dan was het niet zo zwaar voor me, bij elke stempel een verse erbij. Nou wat wil je nog meer.

Alleen wat voor een tandem, we hebben een ligfiets tandem geprobeerd rug aan rug, maar dat vond ik wat een erg onzekere, want daar is enige ervaring wel bij gewenst, en ik zag het niet gebeuren dat we veel zouden oefenen voor die tijd. Maar we hebben zelf een Pino tandem van Hase, waarbij de voorste alleen hoef te trappen. Mooi toch, ik voorop en de verse achterop.

Aldus gedaan, schema gemaakt en de week voor de tocht de Pino uit de stalling gehaald en nog ff geoefend of alles ook werkte. Mooi. Op naar Friesland, in de auto paste hij niet, dus op de aanhanger, slapen in Tjerkgaast en zorgen dat we op tijd bij de start staan. Dirk Jan trapt af als verse en neemt ook de honneurs waar voor Tirza want die is herstellende van een vette griep, dus hij gaat 130km doen. 
Knap van hem want hij heeft niet echt geoefend, maar ik ook niet, veel gelopen de laatste maanden.

Als we de startstempel hebben doet het freewheel het niet van de voorste aandrijving, grrr, zul je beleven, we krijgen hem weer aan de praat, oorzaak te lang stilgestaan. We trappen goed door en krijgen veel leuke reacties, want zo vaak zien ze dit soort tandems niet.

Dirk Jan krijgt na 100km toch wel wat problemen met spieren en zitvlak, dus is blij als hij in Nijland het bijltje kan overgeven. Net voor Nijland breekt de derailleur kabel achter, dus we kunnen alleen voor bij de trippel schakelen, grrrrrr. Oke, dan maar op het kleine blad tegen wind, en op het middenblad voor de wind, zo komen we er ook.

Nu is het elke keer wisselen bij de stempelposten, of er vlak erna. In Tjerkgaast nog een bord macaroni naar binnen en het loopt soepel, gelukkig gaan de stortbuien van die dag langs ons heen, dus alleen grote plassen gezien. De kids en aanhang genieten met teugen en ik met volle teugen. We trappen lekker door en hebben veel kopwerk gedaan, wat ik niet verwacht had, vaak boven de 30km. 

Dat er regelmatig een ander achter het stuur zit van de Pino valt op en er worden opmerkingen geplaatst en na uitleg, "want ik hoef alleen maar te trappen" snappen ze het en vinden het geweldig dat het zo kan en gedaan wordt. In Workum wordt er zelf gevraagd hoeveel kinderen heb je wel niet, want dit is al de 6de die ik achterop zie :-)

Al met al is het een hele bijzondere dag voor me en de laatste 12 kilometer doe ik samen met Grytsje. We zijn mooi op tijd in Bolsward alwaar we de beloning ophalen en ons nog op de foto laten zetten met de mooie beloning.

Er zijn er een paar die zeiden, "volgend jaar weer". 
We zien wel.
Saluut.

1ste x Elfstedenwandeltocht 2024.

 

Nu heb ik al vele Elfstedentochten gedaan, maar nog niet de wandel versie.

Ik heb mijn zinnen gezet op het Elfsteden brevet, dit krijg je als je de tocht geschaatst, gefietst en gewandeld hebt.

Dus de schoenen aangetrokken en me voorbereid en aangemeld.

In 2017 heb ik het ook geprobeerd maar later bleek dat ik te laat ben begonnen met de voorbereiding.

Dus met dit gegeven en dat men wel zegt dat 1 jaar voorbereiding nodig is. In september 2023 begonnen met wandelen.

Eerste maanden kleine tochten, tussen 5 en 10km, in december een paar keer 10km en meer, maar man wat moet dat wennen, wandelen lijkt makkelijk, maar afstanden boven 10km doen gewoon zeer in de benen. Je motoriek en spieren zijn er niet aangewend.

In januari de eerste keer boven de 20km, tjonge wat een eind. Dan in febr. op 1 dag, 2x 20km+ wat een overwinning. De laatste 2 maanden protesteerde mijn spieren niet meer, lopen werd bijna leuk, nou ja leuk. Kost wel veel tijd hoor, als je 6,5km per uur loopt. Al met al 1025km gelopen tijdens de voorbereiding.

Maar goed 7 mei staan we samen aan de start, Tom en ik. "It giet oan", zeggen we dan. we staan in de Frieslandhal en het startschot klinkt.

Zo staan we weer eens naast elkaar bij een start, maar dan de eerste keer dat we samen een wandeltocht lopen, zelf heb ik wel eens in de weken gedacht. In 1985 wisten we ook niet waar we aan begonnen. Als we eerst maar eens in Bolsward zijn, dan zien we wel weer verder. 

Nu heb ik hetzelfde idee, als ik eerst de 1ste dag maar door kom. Tom is een snellere loper, en bij het fietsen ben ik altijd sneller, dus ik hoop dat ik hem bij kan houden.

Maar al met al, de eerste dag ging goed, alleen wat tintelen je voeten na de eerste dag, tjonge als dat maar goed gaat.

Na de 2de dag hetzelfde gevoel, alleen knieholte doet moeilijk. Maar we komen in Workum aan. Weer die tintelingen, het aparte dat het de volgende dag bij de start weg is, en pas na 20km terug komt, nou dat is te doen.

De 3de dag naar Franeker, het begint te wennen, elke morgen om 7 uur aan de start, en dan weer los, boven Harlingen is het wel erg open en saai lopen hoor, maar bij Franeker door het Elfsteden tunneltje doet het weer goed.

Als ik bij de finisch merk ik dat ik de eerste blaar heb, grrr.

Hier staan we links bij de start in Franeker, vandaag naar Dokkum en dan is het alweer klaar. Heb ondertussen gemerkt dat mijn passen te groot zijn, Tom heeft langere benen, maar loopt korter met een hoger beenritme, het is best wel lastig om dit over te nemen. 

Als ik goed kijk naar zijn benen dan lukt het, zodra ik weer om me heen kijk, ga ik toch weer in mijn eigen ritme lopen.

Als we langs de Dokkumer Ee lopen, moet ik Tom laten gaan, mijn scheenbenen beginnen te steken en de laatste 10km van die dag doen me echt zeer.

Als Tom langs me loopt na een plaspauze geef ik aan dat hij zijn eigen tempo maar moet lopen, langzaam verdwijnt hij uit het zicht. Als ik bij de finish ben, ga ik gelijk door naar de massage. Waar ze mijn kuiten goed aanpakken. De etappe Franeker / Dokkum blijkt de snelste etappe te zijn op Strava. 

Ondanks het lopen van eigen tempo langs de Dokkumer Ee.

Het afhalen kan beginnen, ik ben blijven slapen vlakbij Dokkum, en heb ik goed geslapen. De laatste etappe loop ik mijn eigen tempo, ik wil niet meer dat mijn scheenbenen gaan protesteren met gevolg een vervelende blessure eraan.

Ik loop met andere mensen en we praten wat en zien al snel Leeuwarden liggen. Het is maar een kleine 29km naar Leeuwarden waar we kwart voor 12 aankomen en gelijk het begeerde kruisje mogen afhalen.

Nu nog het Brevet aanvragen en dan is dat ook weer klaar, weer een vinkje in de bucketlist gedaan.

Op naar de volgende Elfstedentocht 2de Pinksterdag, en dan gaan we los voor de 40ste keer.

Saluut.