BRM 200 km, vanuit Venlo en Dronten.

We nemen een foto van elkaar :-)

 Nadat Heiner heeft aangegeven dat hij op 26 oktober het brevet vanuit Venlo gaat rijden, dacht ik, "ja laten we dat doen". 

Aldus vroeg uit bed, beide velomobielen op het dak, en 2 uur rijden naar Venlo, leuke bijkomstigheid is dat de route langs het appartement van Heiner gaat.

Het is een van de laatste mooie dagen dit najaar en de temperatuur gaat naar de 20graden in het zuiden. Er zijn ongeveer 90 deelnemers die meedoen en na de start rijden we de eerste 40kilometer over veel kruipdoor, sluipdoor weggetjes, en dat is voor een velomobielrijder niet zo leuk.

Gelukkig wordt het daarna beter, zodat we ook wat langere stukken gewoon kunnen toeren, hoogte verschillen zijn er niet echt, maar af en toe wat op en neer, net zoals hier in de omgeving.

We moeten door het centrum van Keulen om een foto te maken dat we daar geweest zijn, wat een volk, je kon over de koppen lopen. Iedereen wou nog ff langs de rivier lopen en lekker genieten van het najaar. Keulen heeft dan ook veel tijd gekost om er door heen te rijden. Wat me opviel is dat de kwaliteit van de Duitse wegen best wel slecht is geworden, op een doorgaande weg die omlaag loopt zaten me toch een bulten en kuilen, echt niet best, dat zie je gelukkig in Nederland niet. Je kunt echt zien dat de Duitse overheid de boel de boel laat, net als in Belgie, daar zijn de wegen ook slecht.

We zijn net voor het donker terug in Venlo en genieten na van de aangeboden soep en broodjes, daarna is het weer 2 uur terug karren in de auto. 

Tegenwoordig is een selfie ook een stempel.

9 november heb ik het brevet vanuit Dronten gereden, het weer type was duidelijk meer winters, koud en een redelijke wind. Starttijd is hetzelfde dus ik kon 1 uur langer op bed blijven liggen. Dit keer ging de route om het Markermeer heen, grofweg, Dronten, Lelystad, Enkhuizen, Amsterdam, Almere, Lelystad, Dronten.

Gewoon een vlakke route met doorgaande wegen, nou ja, doorgaande, vlak voor Amsterdam werd het al kleine weggetjes, dan Amsterdam, klein stukje naar Almere weer doorgaand, Almere veel bospaden, laatste 10km naar Lelystad, dan weer bospaden en dan 1 streep naar Dronten.

Er waren meer dan 100 deelnemers en als je dan boven de 40km per uur kruist en de racefietsers halen je dan nog in, dan rijden er haast profs mee met brevetten, het lukt dus ook niet meer om als een van de eerste terug te zijn, zal wel aan de leeftijd liggen :-).

Maar goed, een leuke rit om te doen, alleen wat koud, en toch mooi om half 4 terug, waarnaar de Snoek weer op de auto kan, want naar de start en terug naar huis fietsen doen we niet meer.

Saluut 

Ervaringen met de Snoek-L.

Hij staat er op hoor.

In mei heb ik mijn Snoek-L nr. 007 afgehaald in Dronten, altijd een spannend iets als je een nieuwe velomobiel afhaalt. Er was net een lading Snoeken afgeleverd, dus de mannen waren druk met afleveren.

Heb Allert en Theo eerst wat uitgehoord waar ik op moest letten en de Snoek-L op het dak gezet.
Het heeft wat jaren geduurd voor dat hij er is, al in 2020 aangegeven dat ik een grote Snoek wou hebben, maar de mannen hadden daar nog geen oren naar, vanwege de Quest 3.0 waar de mallen voor klaar waren.

Maar tijden en gedachten kunnen veranderen, en nadat de info kwam, dat er een grotere zou komen, gelijk eentje besteld met de melding dat nr. 007 voor mij zou zijn, doen we, was de reactie.
Besteld met witte stroomlijnkapjes, maar ondertussen zijn het rode geworden, vind rood wit blaauw wel leuk staan :-)

Heb de nodige aanpassingen gedaan, en nu naar 4500km heb ik het gevoel dat hij als gegoten zit en voelt.
De stoel ligt er nu veel vlakker in, de remkabels heb ik verlengd zodat ze ruimere bochten maken in de wielkasten. Langere riempjes zodat de stoel vlakker kan. extra schakelaars op dashboard, hoofdschakelaar en voor extra verlichting. Ovale tandwielen erin, 53/30 voor, deze combinatie is niet standaard leverbaar, en zelf pas gemaakt door spider en bladen aan te passen, zodat het werkt.
Schakelen tussen de voorbladen is geen enkel probleem ondanks de grote sprong.
Ik wil deze combinatie zodat ik voor 30 en achter 40 heb, zodat klimmen in bergen geen probleem zou moeten zijn.

Dan de vraag hoe voelt het rijden, in deze Snoek-L.
Ik heb al meerdere velomobielen gehad, Alleweder, Quest, Alpha7 en Milan SL.
Ik kan nu veel beter mijn kracht kwijt in de Snoek-L, of anders gezegd, alles wat je erin stopt komt er als snelheid eruit.
Het wordt nu wat kouder en vaak ga ik na 6 uur s'avonds nog 1 tot 2 uur fietsen, maar 50km op het vlakke is meer regel dan uitzondering, en dat heb ik nog met geen enkele velomobiel gehad.
Waar ik met vooral over verbaas is dat het klimmen zo makkelijk gaat met de Snoek-L. In deze omgeving kun je regelmatig klimmen naar 80mtr, dus genoeg oefenterrein.

De loop van de ketting zorgt hier voor, de trekkende ketting gaat namelijk over de stuurtunnel en er niet doorheen zoals bij DF, Milan en Alpha.
Elke knik in de ketting zorgt voor energieverlies en juist bij het klimmen komt er veel kracht op de ketting te staan. Eigenlijk wil je een ketting die recht blijft tijdens het fietsen, zodat het geleverde vermogen omgezet wordt in snelheid.

Voor mij hebben Allert, Eva en Theo een geweldige prestatie geleverd door zo'n uitgebalanceerde velomobiel te maken als de Snoek.
Ga er dan ook met veel plezier ermee rijden, en ben ze dankbaar voor zo'n mooi product.

Even lekker bijkletsen met Eva.

Het feest van 40ste keer de Elfstedenfiets tocht.

Eindelijk is het zover en we gaan los als gezin, bijna iedereen doet mee, kinderen en schoonzonen.
Vorig jaar hadden we in een gesprek elkaar beloofd, ik zorg voor de extra kaart en jullie fietsen me Rond door Friesland tijdens de 40ste editie.

Met enig gelach werd de uitdaging aanvaard. Alleen de vraag was hoe gaan we het doen, we waren het al snel eens dat het een tandem moest zijn, en dat ik de hele rit zou doen, en de rest zou wisselen bij elke stempelpost. Dan was het niet zo zwaar voor me, bij elke stempel een verse erbij. Nou wat wil je nog meer.

Alleen wat voor een tandem, we hebben een ligfiets tandem geprobeerd rug aan rug, maar dat vond ik wat een erg onzekere, want daar is enige ervaring wel bij gewenst, en ik zag het niet gebeuren dat we veel zouden oefenen voor die tijd. Maar we hebben zelf een Pino tandem van Hase, waarbij de voorste alleen hoef te trappen. Mooi toch, ik voorop en de verse achterop.

Aldus gedaan, schema gemaakt en de week voor de tocht de Pino uit de stalling gehaald en nog ff geoefend of alles ook werkte. Mooi. Op naar Friesland, in de auto paste hij niet, dus op de aanhanger, slapen in Tjerkgaast en zorgen dat we op tijd bij de start staan. Dirk Jan trapt af als verse en neemt ook de honneurs waar voor Tirza want die is herstellende van een vette griep, dus hij gaat 130km doen. 
Knap van hem want hij heeft niet echt geoefend, maar ik ook niet, veel gelopen de laatste maanden.

Als we de startstempel hebben doet het freewheel het niet van de voorste aandrijving, grrr, zul je beleven, we krijgen hem weer aan de praat, oorzaak te lang stilgestaan. We trappen goed door en krijgen veel leuke reacties, want zo vaak zien ze dit soort tandems niet.

Dirk Jan krijgt na 100km toch wel wat problemen met spieren en zitvlak, dus is blij als hij in Nijland het bijltje kan overgeven. Net voor Nijland breekt de derailleur kabel achter, dus we kunnen alleen voor bij de trippel schakelen, grrrrrr. Oke, dan maar op het kleine blad tegen wind, en op het middenblad voor de wind, zo komen we er ook.

Nu is het elke keer wisselen bij de stempelposten, of er vlak erna. In Tjerkgaast nog een bord macaroni naar binnen en het loopt soepel, gelukkig gaan de stortbuien van die dag langs ons heen, dus alleen grote plassen gezien. De kids en aanhang genieten met teugen en ik met volle teugen. We trappen lekker door en hebben veel kopwerk gedaan, wat ik niet verwacht had, vaak boven de 30km. 

Dat er regelmatig een ander achter het stuur zit van de Pino valt op en er worden opmerkingen geplaatst en na uitleg, "want ik hoef alleen maar te trappen" snappen ze het en vinden het geweldig dat het zo kan en gedaan wordt. In Workum wordt er zelf gevraagd hoeveel kinderen heb je wel niet, want dit is al de 6de die ik achterop zie :-)

Al met al is het een hele bijzondere dag voor me en de laatste 12 kilometer doe ik samen met Grytsje. We zijn mooi op tijd in Bolsward alwaar we de beloning ophalen en ons nog op de foto laten zetten met de mooie beloning.

Er zijn er een paar die zeiden, "volgend jaar weer". 
We zien wel.
Saluut.

1ste x Elfstedenwandeltocht 2024.

 

Nu heb ik al vele Elfstedentochten gedaan, maar nog niet de wandel versie.

Ik heb mijn zinnen gezet op het Elfsteden brevet, dit krijg je als je de tocht geschaatst, gefietst en gewandeld hebt.

Dus de schoenen aangetrokken en me voorbereid en aangemeld.

In 2017 heb ik het ook geprobeerd maar later bleek dat ik te laat ben begonnen met de voorbereiding.

Dus met dit gegeven en dat men wel zegt dat 1 jaar voorbereiding nodig is. In september 2023 begonnen met wandelen.

Eerste maanden kleine tochten, tussen 5 en 10km, in december een paar keer 10km en meer, maar man wat moet dat wennen, wandelen lijkt makkelijk, maar afstanden boven 10km doen gewoon zeer in de benen. Je motoriek en spieren zijn er niet aangewend.

In januari de eerste keer boven de 20km, tjonge wat een eind. Dan in febr. op 1 dag, 2x 20km+ wat een overwinning. De laatste 2 maanden protesteerde mijn spieren niet meer, lopen werd bijna leuk, nou ja leuk. Kost wel veel tijd hoor, als je 6,5km per uur loopt. Al met al 1025km gelopen tijdens de voorbereiding.

Maar goed 7 mei staan we samen aan de start, Tom en ik. "It giet oan", zeggen we dan. we staan in de Frieslandhal en het startschot klinkt.

Zo staan we weer eens naast elkaar bij een start, maar dan de eerste keer dat we samen een wandeltocht lopen, zelf heb ik wel eens in de weken gedacht. In 1985 wisten we ook niet waar we aan begonnen. Als we eerst maar eens in Bolsward zijn, dan zien we wel weer verder. 

Nu heb ik hetzelfde idee, als ik eerst de 1ste dag maar door kom. Tom is een snellere loper, en bij het fietsen ben ik altijd sneller, dus ik hoop dat ik hem bij kan houden.

Maar al met al, de eerste dag ging goed, alleen wat tintelen je voeten na de eerste dag, tjonge als dat maar goed gaat.

Na de 2de dag hetzelfde gevoel, alleen knieholte doet moeilijk. Maar we komen in Workum aan. Weer die tintelingen, het aparte dat het de volgende dag bij de start weg is, en pas na 20km terug komt, nou dat is te doen.

De 3de dag naar Franeker, het begint te wennen, elke morgen om 7 uur aan de start, en dan weer los, boven Harlingen is het wel erg open en saai lopen hoor, maar bij Franeker door het Elfsteden tunneltje doet het weer goed.

Als ik bij de finisch merk ik dat ik de eerste blaar heb, grrr.

Hier staan we links bij de start in Franeker, vandaag naar Dokkum en dan is het alweer klaar. Heb ondertussen gemerkt dat mijn passen te groot zijn, Tom heeft langere benen, maar loopt korter met een hoger beenritme, het is best wel lastig om dit over te nemen. 

Als ik goed kijk naar zijn benen dan lukt het, zodra ik weer om me heen kijk, ga ik toch weer in mijn eigen ritme lopen.

Als we langs de Dokkumer Ee lopen, moet ik Tom laten gaan, mijn scheenbenen beginnen te steken en de laatste 10km van die dag doen me echt zeer.

Als Tom langs me loopt na een plaspauze geef ik aan dat hij zijn eigen tempo maar moet lopen, langzaam verdwijnt hij uit het zicht. Als ik bij de finish ben, ga ik gelijk door naar de massage. Waar ze mijn kuiten goed aanpakken. De etappe Franeker / Dokkum blijkt de snelste etappe te zijn op Strava. 

Ondanks het lopen van eigen tempo langs de Dokkumer Ee.

Het afhalen kan beginnen, ik ben blijven slapen vlakbij Dokkum, en heb ik goed geslapen. De laatste etappe loop ik mijn eigen tempo, ik wil niet meer dat mijn scheenbenen gaan protesteren met gevolg een vervelende blessure eraan.

Ik loop met andere mensen en we praten wat en zien al snel Leeuwarden liggen. Het is maar een kleine 29km naar Leeuwarden waar we kwart voor 12 aankomen en gelijk het begeerde kruisje mogen afhalen.

Nu nog het Brevet aanvragen en dan is dat ook weer klaar, weer een vinkje in de bucketlist gedaan.

Op naar de volgende Elfstedentocht 2de Pinksterdag, en dan gaan we los voor de 40ste keer.

Saluut.

Even een up-date

 

In het verleden deed ik vaak 1 verslag per rit, maar dat is het de laatste tijd niet van gekomen.

Vandaar maar een keer op deze manier, specifieke uitgebreide verhalen zijn toch vaak hetzelfde, vooral de kleinere tochten. 

De 300km was wel met een paar uitzonderingen, gestart vanuit Lattrop, route kwam bijna door Lattrop, dus vroeg eruit, 5 uur in de fiets, om op tijd bij de start te zijn. Tijdens de route kwam ik bij 2 dochters voor huis langs, dus beide keren ff stoppen en genoten van kleinkinderen en koffie uiteraard. In Drente erg veel klinkerwegen en veel door bossen, en een energiegel viel erg verkeerd in de maag, kwam er na 30km weer vlot uit :-(  

Maar goed we hebben het overleeft.

Vanaf september vorig jaar ben ik me gaan voorbereiden voor de Elfstedenwandeltocht.

Dit heeft de nodige tijd gekost, heb 1025km gelopen tijdens deze voorbereiding, dus reken maar uit hoeveel uren dat zijn geweest.

Komende dinsdag 7 mei is de start en in 5 dagen moeten we het afronden, of te wel terug zijn in Leeuwarden. 

Net als in 1985 met de 1ste schaats Elfstedentocht, heb ik het idee, begin eraan maar ik weet niet waar het eindigt. 

Het is voor mij de eerste keer, en wandelen lijkt zo makkelijk, maar als je voor de eerste keer boven de 10km komt gaat je lichaam toch wel erg duidelijk aangeven dat hij het niet zo leuk vind.

Maar goed, we gaan het zien, asfalt en weder dienende zal het wel loslopen hoop ik.

Saluut.

Rondje Texel de Rond.

Een paar sfeer foto's

Dit jaar maar weer eens naar Texel geweest, al meerdere keren het idee gehad maar het was er steeds niet van gekomen, en nu had ik een afspraak om op locatie in het westen ovale tandwielen te komen monteren, dus kon het mooi gecombineerd worden. Dus op donderdag naar de klant, de boel monteren en daarna na de George de organisator waar we ook nog ff gesleuteld hebben om een ovaal blad te monteren en om gebruik te maken van een overnachting.

We waren mooi op tijd bij de veerboot om de Different te bekijken die ook meereed, dit is een heel project geweest omdat je geen voorbeeld hebt. Piet was eerlijk in zijn uitleg en gaf aan wat goed was en beter kon/zou zijn, maar dat is wel logisch bij een nieuw ontwerp, Jan vertelde me dat hij goed gebruik kon maken bij zijn Different van de ervaringen die ze delen.

George had een afwisselende route gemaakt over Texel en door alle bochten en afslagen zag je mooi hoe lang de rij velomobielen dan is met al die verschillende kleuren. Het was mooi weer en redelijk winderig, en we waren net op tijd terug bij de veerboot.

Al met al een hele gezellige tocht met een verscheidenheid aan kleuren en modellen, ook de Snoek was er, alleen geen SnoekL.

Bij George nog aan het gebak gezeten en daarna met de auto op huis aan, toch ook nog 2,5 uur rijden. Voor herhaling vatbaar.

Saluut.

Terug naar 2 wielen!

Afgelopen zomer kreeg ik de gelegenheid om een motor over te nemen van een schoonzoon. Dus dat maar gedaan. In mijn jeugd wel brommer gereden en 1 keer stiekem op de motor van een oudere broer, maar eigenlijk nooit fanatiek bezig geweest om Motor te gaan rijden, maar wel in mijn achterhoofd om dit een keer te gaan doen.

Maar zoals meerdere wel zullen erkennen, het leven is soms druk genoeg, dus komt het er niet van.

Afgelopen zomer waren er meerdere omstandigheden waardoor het wel mogelijk werd, zoals de motor, pensioen en dus tijd om het toch te gaan doen.

Aldus besloten en gedaan, in september de motorlaarzen aangedaan en op les gegaan bij een rijschool in Aadorp, wat tegen Almelo ligt. Bij wijze van spreken met vallen en opstaan eerst zien om  de controle verkrijgen over gashendel, koppeling, versnellingspookje, knipperlicht, voorrem en achterrem, ja, je bent er maar druk mee tijdens het rijden.

Geslaagde voor voertuigbeheersing

Dan allerlei verschillende oefeningen, zodat men kan zien dat je het “beest, op 2 wielen” onder je kont onder controle hebt. Waarbij langzame slalom een langzame en lastige oefening is, en de noodstop, eentje is waarbij je met 50km ineens snel moet stil staan.

Uiteraard hoort een theorie examen motor er ook bij, en daarna rijden in de praktijk, tussen het overige verkeer, motorrijden op zich zelf is niet zo moeilijk eigenlijk, alleen de overige weggebruikers maken het soms lastig 😊

Tijdens de lessen krijg je de hele tijd opmerkingen van de instructeur te horen in je oortje, maar je kan niks terug zeggen, soms best wel lastig. Af en toe heeft die beste man uiteraard gelijk, maar de discussie gaan we dan maar aan na de les, tijdens het omkleden, want motorrijden vraagt in de winter soms best wel extra kleding.

Al met al, 1 keer gezakt voor het praktijd examen, wat te maken had met 1 echte fout, maar de 2^de keer een voldoende, dus kunnen we los nu het mooi weer wordt.

Zeggen we dan de 3wieler vaarwel, zeker niet, want in mei komt de SnoekL in de garage te staan, en dan gaan we zeker daar weer de nodige kilometers mee maken.

Heb er zin in om met beide de nodige kilometers te maken.

Saluut.