Rondje Texel de Rond.

Een paar sfeer foto's

Dit jaar maar weer eens naar Texel geweest, al meerdere keren het idee gehad maar het was er steeds niet van gekomen, en nu had ik een afspraak om op locatie in het westen ovale tandwielen te komen monteren, dus kon het mooi gecombineerd worden. Dus op donderdag naar de klant, de boel monteren en daarna na de George de organisator waar we ook nog ff gesleuteld hebben om een ovaal blad te monteren en om gebruik te maken van een overnachting.

We waren mooi op tijd bij de veerboot om de Different te bekijken die ook meereed, dit is een heel project geweest omdat je geen voorbeeld hebt. Piet was eerlijk in zijn uitleg en gaf aan wat goed was en beter kon/zou zijn, maar dat is wel logisch bij een nieuw ontwerp, Jan vertelde me dat hij goed gebruik kon maken bij zijn Different van de ervaringen die ze delen.

George had een afwisselende route gemaakt over Texel en door alle bochten en afslagen zag je mooi hoe lang de rij velomobielen dan is met al die verschillende kleuren. Het was mooi weer en redelijk winderig, en we waren net op tijd terug bij de veerboot.

Al met al een hele gezellige tocht met een verscheidenheid aan kleuren en modellen, ook de Snoek was er, alleen geen SnoekL.

Bij George nog aan het gebak gezeten en daarna met de auto op huis aan, toch ook nog 2,5 uur rijden. Voor herhaling vatbaar.

Saluut.

Terug naar 2 wielen!

Afgelopen zomer kreeg ik de gelegenheid om een motor over te nemen van een schoonzoon. Dus dat maar gedaan. In mijn jeugd wel brommer gereden en 1 keer stiekem op de motor van een oudere broer, maar eigenlijk nooit fanatiek bezig geweest om Motor te gaan rijden, maar wel in mijn achterhoofd om dit een keer te gaan doen.

Maar zoals meerdere wel zullen erkennen, het leven is soms druk genoeg, dus komt het er niet van.

Afgelopen zomer waren er meerdere omstandigheden waardoor het wel mogelijk werd, zoals de motor, pensioen en dus tijd om het toch te gaan doen.

Aldus besloten en gedaan, in september de motorlaarzen aangedaan en op les gegaan bij een rijschool in Aadorp, wat tegen Almelo ligt. Bij wijze van spreken met vallen en opstaan eerst zien om  de controle verkrijgen over gashendel, koppeling, versnellingspookje, knipperlicht, voorrem en achterrem, ja, je bent er maar druk mee tijdens het rijden.

Geslaagde voor voertuigbeheersing

Dan allerlei verschillende oefeningen, zodat men kan zien dat je het “beest, op 2 wielen” onder je kont onder controle hebt. Waarbij langzame slalom een langzame en lastige oefening is, en de noodstop, eentje is waarbij je met 50km ineens snel moet stil staan.

Uiteraard hoort een theorie examen motor er ook bij, en daarna rijden in de praktijk, tussen het overige verkeer, motorrijden op zich zelf is niet zo moeilijk eigenlijk, alleen de overige weggebruikers maken het soms lastig 😊

Tijdens de lessen krijg je de hele tijd opmerkingen van de instructeur te horen in je oortje, maar je kan niks terug zeggen, soms best wel lastig. Af en toe heeft die beste man uiteraard gelijk, maar de discussie gaan we dan maar aan na de les, tijdens het omkleden, want motorrijden vraagt in de winter soms best wel extra kleding.

Al met al, 1 keer gezakt voor het praktijd examen, wat te maken had met 1 echte fout, maar de 2^de keer een voldoende, dus kunnen we los nu het mooi weer wordt.

Zeggen we dan de 3wieler vaarwel, zeker niet, want in mei komt de SnoekL in de garage te staan, en dan gaan we zeker daar weer de nodige kilometers mee maken.

Heb er zin in om met beide de nodige kilometers te maken.

Saluut.

Winter fiets Elfstedentocht.

Stempelkaart plus kruisje.

Zo wordt je op een morgen wakker en doe je de fietskleren weer aan om voor de 10de keer de Winter fiets Elfstedentocht te gaan rijden. Zoals vanouds overnachten we in Raerd wat dichter bij Leeuwarden ligt dan Lattrop :-)

Het is gelukkig niet meer zo koud en het blijft redelijk droog deze zondag. We hebben allerlei soorten vervoersmiddelen gezien, maar voor de eerste keer dat er ook mensen met skeelers meededen.

Toch wel bijzonder, en een echte prestatie, met skeelers benader je de echte Elfstedentocht toch wel het meest lijkt me, het is dezelfde beweging die je maakt.

Ik doe het ze nog niet na. Afgelopen donderdag samen met een dochter geschaatst, toch wel erg leuk om te doen, alleen de spieren vinden dat minder leuk. En dat lieten ze gisteren ook wel merken hoor. Had moeite om Tom te volgen, wat normaal andersom is.

Maar goed, we rijden aan een stuk door tot aan Bolsward alwaar we brood en soep kunnen krijgen zoveel als je op kunt.

Even lunchen in Bolsward.

De meeste tijd rijden we tussen de  groepen racefietsers in, wat vooral bij de controle posten wel eens problemen geeft omdat ze net als je wilt weg rijden ze voor je gaan staan, en liefst zo breed mogelijk. in ieder geval na een vriendelijk verzoek om aan de kant te gaan wordt dat vaak wel gedaan.

Na Harlingen krijgen we de wind een beetje mee, en volgt het lastige stuk van Franeker naar Stiens, altijd een open stuk. 

Na Stiens doe we een alternatieve route zodat we het bruggetje van Bartlehiem vermijden. Want die is altijd lastig te nemen met een velomobiel.

In Dokkum loopt de route niet langs de stempelpost, na 9 keer weet je waar je moet zijn, maar ik kan me voorstellen dat er mensen die post gemist hebben, best wel vreemd dat de organisatie dit niet gezien heeft. 

Route zoals in Garmin

Het laatste dorp voor Leeuwarden heeft wel een heel erg slecht klinker wegdek, tjonge we rammelden bijna de fiets uit.

Om half 3 zijn we weer in de Friesland hal, alwaar ik een afwijkende herinnering krijg vanwege de 10de keer dat we meededen.

Toch wel leuk.

Doordat de spieren snel vollopen met melkzuur is het gemiddelde ook niet zo geweldig, 30,5, maar het is voor de statistieken.

Doordat ik nu een vermogensmeter in de Milan heb, kan ik ook zien waar het aan ligt, dat het niet wil, vaak denk je dat het aan de fiets ligt, maar als het gemiddelde vermogen 116watt is, en normaal is dat 150watt of meer.

Tja, dan is de vinger snel op de zere plek gelegd.

In ieder geval, op naar de volgende Elfstedentocht.

De bedoeling is in mei de wandel Elfstedentocht voor de 1ste keer te doen.

En dan met Pinksteren de fiets Elfstedentocht voor de 40ste keer .

Saluut

 

Drukke boel in Lattrop.

Mooi wat op voorraad.

Op dit moment hebben we best wel wat velomobielen in en om de garage staan, 6 stuks op voorraad, 2 stuks van een eigenaar, en 2 stuks van ons zelf, het is mooi weer, dus laat ik ze eens allemaal netjes neerzetten voor een foto.

Voorraad bestaat uit:
1 x  Rode metallic Quatrovelo.
1 x Gele Mango.
1 x Grijs blaauwe Mango.
1 x  Witte Quest.
1 x Speciale lichte gele Carbon Quest.
1 x Blaauw witte Alpha 7.

Heb je belangstelling voor een van deze velomobielen, dan hoor ik het graag, stuur ik je meer foto's en info. Proefrijden kan ook, stellen we hem even voor je af.

Saluut.

 

Epiloog Parijs Brest Parijs 2023

 

Bovenstaande is de data van hoe de tocht verlopen is in cijfers, duidelijk is te zien dat er na Loedeac de klad erin gekomen is met als dieptepunt het stuk van Brest naar Carhaix wat door de warmte en problemen hartritme erg langzaam verlopen is.

Was ik in 2007 en 2015 na 31 uur in Brest, nu was dat na 41 uur, op zich niet erg, want er waren meer mensen die 40 uur nodig hadden om in Brest te komen, en dan nog heb je 50 uur over om terug te rijden. Maar het nieuwe stuk terug naar Carhaix heeft de meeste hoogtemeters en mede door de warmte is het teveel geweest, waardoor we gestopt zijn in Carhaix. 

Gelukkig konde we de boel zo regelen dat we opgehaald werden, de fietsen goed gestald, en we konden donderdag naar huis, waar we om 11 uur thuis aankwamen. Samen uit samen thuis. Bij leven en wel zijn hebben we in 2027 een herkansing!

Na afhalen documenten, we gaan ervoor.

Toch nog een medaille.

De zaterdag na thuiskomst werden we allebei verrast door de familie omdat ze snel een medaille hebben laten maken, met opschrift, Parijs Brest 2023. We vonden het geweldig, de foto zegt genoeg.

Saluut.

PBP, dinsdag 22 augustus 2023

 

Bij de zendmast op 300mtr hoogte vlak voor Brest.

Tijdens de 2de nacht heeft Heiner een haze slaapje nodig, gelukkig niet zo lang. Het is koud en vochtig en wanneer het licht wordt beginnen we aan de lange klim naar het hoogste punt van de route, het gaat rustig omhoog, maar wel een lange klim. Vlakbij de rotonde kijken we nog ff bij de zendmast en kijken uit over de omgeving, er hang veel mist in de valleien.

Daarna volgt de lange afdaling richting Brest, in totaal wel 15 kilometer, als we een dorp binnenrijden zien we plotseling een drietal snoeken staan, Jos en Eva, met een kennis, hebben daar geslapen en we nemen even de tijd om bij te praten, wij pakken wat koffie en koek daar en Jos en Eva gaan verder. Hierna loopt de route duidelijk anders, we moeten over de noordkant Brest benaderen en dat betekend eerst de controle en daarna pas de brug. Ze hebben de boel aardig omgegooid. Voor de controle kopen we bij een bakker eten zodat we niet zoveel tijd kwijt zijn bij de controle.

Op de bekende brug. :-)

We zijn er om half 11, maar al met al is het wel half 1 voordat we verder gaan. Hierna komt een nieuwe route die veel op zuid Limburg lijkt, veel op en af zonder vlakke stukken, het is erg warm en Heiner heeft er veel last van. De eerste 30 km doen we in 2 uur over, echt niet best. Had ik voor Brest een slaapaanval die ik kon parkeren, 10km voor Carhaix lukt me dat niet meer en ik stop, ff 15 minuten de ogen dicht.

Hierna ben ik er vanaf, om 6 uur zijn we in Carhaix, we beseffen dat alles veel meer tijd kost, ik haal eten voor ons beide en na het eten gaan we ff in het gras liggen. Als ik weer op kijk, geeft Heiner aan dat zijn hartslag niet klopt, hij besluit om naar de EHBO te gaan, waarna hij het advies krijgt om te stoppen, in eerste instantie besluiten we dat ik doorga, maar ik ben Carhaix nog niet uit, en ik besluit om bij hem te blijven. Samen uit, samen thuis, uitrijden is leuk, maar een mens is belangrijker.

We nemen contact op met de vrouw van Heiners vriend, (die ook PBP rijdt) en ze komt ons halen. Gelukkig kunnen we onze velomobielen parkeren bij de fietsenmaker die PBP rijders helpt met mechanische problemen.

Al met al loopt het dus totaal anders dan verwacht, de woensdag gebruiken we om de auto en aanhanger uit Parijs te halen en de donderdag halen we de velomobielen op en zijn s'avonds weer thuis.

Ze staan er weer op.

Is het jammer dat het niet gelukt is, ja, heb ik spijt van de keuze, nee.

Saluut.

PBP, maandag 21 augustus.

In de schaduw om af te koelen.

We hebben geslapen en ik moet echt even wakker worden na 2 uur gelegen te hebben, het is nog steeds donker, we gaan eerst ontbijten en daarna weer op pad, bedoeling is om rond 4 uur bij het appartement te zijn, hiervoor moeten we nog 200km overbruggen.

Al snel wordt het licht en korren we op Tinteniac aan, de temperatuur stijgt ook snel, het wordt weer een dagje waarin veel gezweet gaat worden, ik doe mijn shirt maar uit, want kleding betekend zweet.
Gelukkig kunnen we overal water krijgen, en de bevolking is erg behulpzaam, we ontmoeten nog een duitse ligfietser waarmee we zondag gegeten hebben voor de start, hij heeft het ook zwaar, maar dat komt ook een beetje door de vele kilo's die hij bij zich heeft, Heiner en ik verwachten allebei dat hij het niet haalt en later blijkt dat hij in Tinteniac gestopt is.

We hebben nog een koffie pauze bij een ouder echtpaar en ze willen graag dat je zelf beslist wat je betaald, ze hebben ook matrassen in de garage liggen waar een fietser ligt te slapen. In Tinteniac eten we weer warm, en gaan dan op het appartement aan. Nog 50 warme kilometers en als ik merk dat ik hongerklop krijg eet ik nog snel een krentenbol, snel daarna staat er een gezin langs de weg met van alles en nog wat, we nemen snel wat water en cola in, doen een donatie en gaan van de route af voor het appartement.

We zijn er om 5 uur, het eten staat al klaar en na even snel douchen is het aanvallen. Zelf heb ik niet zo op de tijd gelet, maar het blijkt dat we om kwart over 10 bij de controle moeten zijn, het is nog 30 kilometers met de nodige hoogtemeters, we besluiten om kwart over 8 weer te gaan rijden. dus 4 uren slaap lukt niet, dat wordt een magere 2 uur.

Al met al gaan we half 9 rijden, en na 12 kilometer komt Heiner erachter dat hij zijn reserve accu vergeten is. Oeps wat nu, hij belt naar het appartement, ze komen Heiner die terug rijdt tegemoet en ik ga door om op tijd te zijn. Ik ben er om 10 uur, en ze kijken nergens naar, boekje open, stempel erin, boekje dicht, en bedankt zeg je dan. Heiner is een kwartier te laat, maar krijgt gewoon een stempel. De vorige edities heb ik nooit op tijd schema's gelet, gewoon lekker doorgereden, en dat doen we nu niet lekker, dus vandaar dat we tegen de tijdlimiet aanzitten.

Na het eten gaan we op weg naar Carhaix, door de nacht heen, het is koud en erg vochtig, de buitenkant van de Milan is gewoon nat. Bult op gaat gestaag en bult af als een dolle, GPS geeft als hoogte snelheid, 97,5 kilometer aan. Maar het is wel oppassen met de racefietsers, sommige rijden bijna op het linkerweg vak. Ben blij met de extra knipperlichten voorin de Milan, want die geven een bak licht. We zijn net na 4 uur in Carhaix, hier navraag gedaan of er al een geheime controle is geweest, nee krijg ik als antwoord, mooi, want we zijn een stukje van de route geweest, na weer een warme maaltijd gaan we op weg naar Brest, naar Brest en terug naar Carhaix vind ik altijd het leukste stuk van de route, omdat er 2 flinke afdalingen in zitten. 

Saluut.