Het feest van 40ste keer de Elfstedenfiets tocht.

Eindelijk is het zover en we gaan los als gezin, bijna iedereen doet mee, kinderen en schoonzonen.
Vorig jaar hadden we in een gesprek elkaar beloofd, ik zorg voor de extra kaart en jullie fietsen me Rond door Friesland tijdens de 40ste editie.

Met enig gelach werd de uitdaging aanvaard. Alleen de vraag was hoe gaan we het doen, we waren het al snel eens dat het een tandem moest zijn, en dat ik de hele rit zou doen, en de rest zou wisselen bij elke stempelpost. Dan was het niet zo zwaar voor me, bij elke stempel een verse erbij. Nou wat wil je nog meer.

Alleen wat voor een tandem, we hebben een ligfiets tandem geprobeerd rug aan rug, maar dat vond ik wat een erg onzekere, want daar is enige ervaring wel bij gewenst, en ik zag het niet gebeuren dat we veel zouden oefenen voor die tijd. Maar we hebben zelf een Pino tandem van Hase, waarbij de voorste alleen hoef te trappen. Mooi toch, ik voorop en de verse achterop.

Aldus gedaan, schema gemaakt en de week voor de tocht de Pino uit de stalling gehaald en nog ff geoefend of alles ook werkte. Mooi. Op naar Friesland, in de auto paste hij niet, dus op de aanhanger, slapen in Tjerkgaast en zorgen dat we op tijd bij de start staan. Dirk Jan trapt af als verse en neemt ook de honneurs waar voor Tirza want die is herstellende van een vette griep, dus hij gaat 130km doen. 
Knap van hem want hij heeft niet echt geoefend, maar ik ook niet, veel gelopen de laatste maanden.

Als we de startstempel hebben doet het freewheel het niet van de voorste aandrijving, grrr, zul je beleven, we krijgen hem weer aan de praat, oorzaak te lang stilgestaan. We trappen goed door en krijgen veel leuke reacties, want zo vaak zien ze dit soort tandems niet.

Dirk Jan krijgt na 100km toch wel wat problemen met spieren en zitvlak, dus is blij als hij in Nijland het bijltje kan overgeven. Net voor Nijland breekt de derailleur kabel achter, dus we kunnen alleen voor bij de trippel schakelen, grrrrrr. Oke, dan maar op het kleine blad tegen wind, en op het middenblad voor de wind, zo komen we er ook.

Nu is het elke keer wisselen bij de stempelposten, of er vlak erna. In Tjerkgaast nog een bord macaroni naar binnen en het loopt soepel, gelukkig gaan de stortbuien van die dag langs ons heen, dus alleen grote plassen gezien. De kids en aanhang genieten met teugen en ik met volle teugen. We trappen lekker door en hebben veel kopwerk gedaan, wat ik niet verwacht had, vaak boven de 30km. 

Dat er regelmatig een ander achter het stuur zit van de Pino valt op en er worden opmerkingen geplaatst en na uitleg, "want ik hoef alleen maar te trappen" snappen ze het en vinden het geweldig dat het zo kan en gedaan wordt. In Workum wordt er zelf gevraagd hoeveel kinderen heb je wel niet, want dit is al de 6de die ik achterop zie :-)

Al met al is het een hele bijzondere dag voor me en de laatste 12 kilometer doe ik samen met Grytsje. We zijn mooi op tijd in Bolsward alwaar we de beloning ophalen en ons nog op de foto laten zetten met de mooie beloning.

Er zijn er een paar die zeiden, "volgend jaar weer". 
We zien wel.
Saluut.

1ste x Elfstedenwandeltocht 2024.

 

Nu heb ik al vele Elfstedentochten gedaan, maar nog niet de wandel versie.

Ik heb mijn zinnen gezet op het Elfsteden brevet, dit krijg je als je de tocht geschaatst, gefietst en gewandeld hebt.

Dus de schoenen aangetrokken en me voorbereid en aangemeld.

In 2017 heb ik het ook geprobeerd maar later bleek dat ik te laat ben begonnen met de voorbereiding.

Dus met dit gegeven en dat men wel zegt dat 1 jaar voorbereiding nodig is. In september 2023 begonnen met wandelen.

Eerste maanden kleine tochten, tussen 5 en 10km, in december een paar keer 10km en meer, maar man wat moet dat wennen, wandelen lijkt makkelijk, maar afstanden boven 10km doen gewoon zeer in de benen. Je motoriek en spieren zijn er niet aangewend.

In januari de eerste keer boven de 20km, tjonge wat een eind. Dan in febr. op 1 dag, 2x 20km+ wat een overwinning. De laatste 2 maanden protesteerde mijn spieren niet meer, lopen werd bijna leuk, nou ja leuk. Kost wel veel tijd hoor, als je 6,5km per uur loopt. Al met al 1025km gelopen tijdens de voorbereiding.

Maar goed 7 mei staan we samen aan de start, Tom en ik. "It giet oan", zeggen we dan. we staan in de Frieslandhal en het startschot klinkt.

Zo staan we weer eens naast elkaar bij een start, maar dan de eerste keer dat we samen een wandeltocht lopen, zelf heb ik wel eens in de weken gedacht. In 1985 wisten we ook niet waar we aan begonnen. Als we eerst maar eens in Bolsward zijn, dan zien we wel weer verder. 

Nu heb ik hetzelfde idee, als ik eerst de 1ste dag maar door kom. Tom is een snellere loper, en bij het fietsen ben ik altijd sneller, dus ik hoop dat ik hem bij kan houden.

Maar al met al, de eerste dag ging goed, alleen wat tintelen je voeten na de eerste dag, tjonge als dat maar goed gaat.

Na de 2de dag hetzelfde gevoel, alleen knieholte doet moeilijk. Maar we komen in Workum aan. Weer die tintelingen, het aparte dat het de volgende dag bij de start weg is, en pas na 20km terug komt, nou dat is te doen.

De 3de dag naar Franeker, het begint te wennen, elke morgen om 7 uur aan de start, en dan weer los, boven Harlingen is het wel erg open en saai lopen hoor, maar bij Franeker door het Elfsteden tunneltje doet het weer goed.

Als ik bij de finisch merk ik dat ik de eerste blaar heb, grrr.

Hier staan we links bij de start in Franeker, vandaag naar Dokkum en dan is het alweer klaar. Heb ondertussen gemerkt dat mijn passen te groot zijn, Tom heeft langere benen, maar loopt korter met een hoger beenritme, het is best wel lastig om dit over te nemen. 

Als ik goed kijk naar zijn benen dan lukt het, zodra ik weer om me heen kijk, ga ik toch weer in mijn eigen ritme lopen.

Als we langs de Dokkumer Ee lopen, moet ik Tom laten gaan, mijn scheenbenen beginnen te steken en de laatste 10km van die dag doen me echt zeer.

Als Tom langs me loopt na een plaspauze geef ik aan dat hij zijn eigen tempo maar moet lopen, langzaam verdwijnt hij uit het zicht. Als ik bij de finish ben, ga ik gelijk door naar de massage. Waar ze mijn kuiten goed aanpakken. De etappe Franeker / Dokkum blijkt de snelste etappe te zijn op Strava. 

Ondanks het lopen van eigen tempo langs de Dokkumer Ee.

Het afhalen kan beginnen, ik ben blijven slapen vlakbij Dokkum, en heb ik goed geslapen. De laatste etappe loop ik mijn eigen tempo, ik wil niet meer dat mijn scheenbenen gaan protesteren met gevolg een vervelende blessure eraan.

Ik loop met andere mensen en we praten wat en zien al snel Leeuwarden liggen. Het is maar een kleine 29km naar Leeuwarden waar we kwart voor 12 aankomen en gelijk het begeerde kruisje mogen afhalen.

Nu nog het Brevet aanvragen en dan is dat ook weer klaar, weer een vinkje in de bucketlist gedaan.

Op naar de volgende Elfstedentocht 2de Pinksterdag, en dan gaan we los voor de 40ste keer.

Saluut.

Even een up-date

 

In het verleden deed ik vaak 1 verslag per rit, maar dat is het de laatste tijd niet van gekomen.

Vandaar maar een keer op deze manier, specifieke uitgebreide verhalen zijn toch vaak hetzelfde, vooral de kleinere tochten. 

De 300km was wel met een paar uitzonderingen, gestart vanuit Lattrop, route kwam bijna door Lattrop, dus vroeg eruit, 5 uur in de fiets, om op tijd bij de start te zijn. Tijdens de route kwam ik bij 2 dochters voor huis langs, dus beide keren ff stoppen en genoten van kleinkinderen en koffie uiteraard. In Drente erg veel klinkerwegen en veel door bossen, en een energiegel viel erg verkeerd in de maag, kwam er na 30km weer vlot uit :-(  

Maar goed we hebben het overleeft.

Vanaf september vorig jaar ben ik me gaan voorbereiden voor de Elfstedenwandeltocht.

Dit heeft de nodige tijd gekost, heb 1025km gelopen tijdens deze voorbereiding, dus reken maar uit hoeveel uren dat zijn geweest.

Komende dinsdag 7 mei is de start en in 5 dagen moeten we het afronden, of te wel terug zijn in Leeuwarden. 

Net als in 1985 met de 1ste schaats Elfstedentocht, heb ik het idee, begin eraan maar ik weet niet waar het eindigt. 

Het is voor mij de eerste keer, en wandelen lijkt zo makkelijk, maar als je voor de eerste keer boven de 10km komt gaat je lichaam toch wel erg duidelijk aangeven dat hij het niet zo leuk vind.

Maar goed, we gaan het zien, asfalt en weder dienende zal het wel loslopen hoop ik.

Saluut.