zondag 31 mei 2015

Elfstedentocht 2015.

Iedereen wil op de foto:-)) , kleine Amara denkt Oeps.
De tweede pinksterdag is aangebroken en op het programma staat de Friese Elfstedentocht, 235 km volgens de startkaart. Dit keer gaan we met zijn vijven, Dochters Judith en Tirza, schoonzoon Jurian en Jan de buurman wil ook mee, voor Judith en Jan is het de 1ste keer, Tirza de 4de en voor Jurian de 10de, en o ja, voor mij de 33ste.


Judith heeft voor de kaarten gezorgd, gr. 8 hebben we met elkaar, waarbij Jan gr. 2 heeft dus we kunnen al voor 6 uur starten, Jurian is de enige die nog met oude ronde bladen rijdt, de rest heeft ovale tandwielbladen op de fiets:-)). Mede mogelijk gemaakt door "De Rond, Velomobiel Service Twente".

Een ieder heeft behoorlijk getraind voor de tocht, waaronder mezelf, 4 weken zadelpijn tijdens het woon werk verkeer, wat ook een keuze is, om tijdens de tocht "der Tochten" niet teveel last te hebben. Vorig jaar dit niet goed gedaan en dat was te merken. Het weekend voor Pinksteren met elkaar nog 100 gefietst hier in de omgeving en Duitsland met de nodige hoogtemeters en dat is goed bevallen.

Het is natuurlijk ERG leuk om met een paar van je dochters en aanhang je hobby te delen en te beleven, geeft een extra dimensie aan het geheel.

We zijn mooi op tijd bij de start, alleen de start procedure heeft vertraging opgelopen, dus we wachten wat langer voor we weg mogen, doordat we met zijn vijven zijn, is het erg oppassen dat we elkaar niet kwijtraken in de groepen, vooral bij de start en controleposten is het opletten, veel mensen hebben dezelfde kleur jack en helm, nl. zwart, en dat maakt het lastig.

Maar goed opletten helpt een boel, de jeugdige onder hebben van te voren goed gemeld/aangegeven dat de oudjes niet te hard mogen koersen, ik rijdt op mijn oude stalen mountainbike die 4 keer zo zwaar en gammel is dan de rest, dus geef dan ook aan dat dat wel mee zal vallen, Jan de buurman glimt wat, want zijn carbon fietsje waait weg bij windkracht 1, wat een licht ding, bar en boos.

Dit gaat er wel in na 150 km.
Het is mooi Pinksterweer en niet erg warm, dus mooi fiets weer. Het eerste stuk heeft veel fietspaden dus echt opschieten lukt niet maar daar waar het kan, zetten we aardig door, vanachter komt het verzoek om de cruise control op 32 te houden, oke, geen probleem. Harlingen wordt met een lacht gepasseerd en Franeker is dan niet ver weg meer, de wind helpt een beetje om door te kunnen rijden, Na Harlingen wat meer ruimte en naar Holwerd is altijd nog een heel stuk, de jeugd blijft in het spoor en de oudjes doen het werk, dit zal de hele dag zo blijven en af toe krijgen we signalen dat het wat rustiger moet.

Ik heb aangegeven dat soms een stukje ongecontroleerde mannelijkheid bovenkomt en dat ik dan zomaar achter een snelle groep aan kan gaan, maar dan hoeven ze niet aan te haken, ik wacht dan wel verderop. Na 2.5 uur trappen zien we Holwerd en kunnen we aan de koffie bij de schoonouders van Tom Hospes, Tom staat al op de uitkijk, en uiteraard geeft hij aan dat het allemaal veel te lang duurt en dat hij ons al veel eerder verwacht had, tja dat is Tom:-)). Maar gelukkig glimlacht hij er altijd bij.

Jan klaagt over het gepiep van zijn ketting die die zaterdag ervoor teveel water heeft moeten slikken, Daarom in Dokkum nog ff langs de tent van de mecanicien, die spuit wat olie op de trapas die piepte. Na Dokkum is het op de pannenkoeken aan in Leeuwarden, want de vriend van Judith staat daar al klaar zien we via de mobiel. Hij staat vlak voor de controle en heeft alles goed voorbereid, een dikke pluim van de groep en een tut van Judith is zijn beloning.

We kunnen weer.
Hierna moeten we tegen de wind in naar Bolsward, Jan en ik rijden om beurten op kop en er zijn een heleboel fietsers die dit goed kunnen waarderen want ze blijven er mooi achter, we vinden het niet erg. Jurian vraagt of ik nog last van zaterdag heb, nee, niet echt. Het is wel leuk om voorover gebogen op de fietst te zitten en al kopwerk doende die carbonfietsjes voorbij te raggen met 32 op de teller.
Na Winsum krijgen we te horen de 31 ook wel genoeg is, en hierna draaien we wat van de wind weg vlak voor Bolsward. In Bolsward soep en dan naar Sneek waar een delegatie van Jurian zijn fam. staat om ons aan te moedigen. Dit neemt wat tijd in beslag, dus ik someer iedereen om op de fiets te gaan zitten want met 30 min zien we ze weer want we eten macaroni bij ze. Die smaakt goed en valt precies op tijd in de hongerige magen, Tirza krijgt voor Sneek last van haar scheenbeen en Judith ineens van haar zij, tja beide dames moeten nog wat wennen, vooral Judith want dit is het eerste jaar dat ze op de fiets zit, petje af hoor want als we als oudjes wat inkakken neemt ze met een glimlacht kop over.

Tirza heeft haar overschoenen te strak aangedaan en Judith ligt tijdens het eten op de bank wat haar goed doet. Hierna gaan we om 2 uur weer verder naar Sloten en de zuid/west hoek van Friesland.
Ik zeg nog tegen de rest dat normaal met de ligfiets ik om 2 uur klaar ben met de tocht, en nu nog 80 km moet :--)).  Maar ik geniet nog steeds met volle teugen.

Nog wat napraten en sterke verhalen vertellen.
Het laatste stuk onderdoor merken we dat zoals zo vaak, iedereen wat inkakt en pijntjes krijgt en dergelijke, maar Jan en ik blijven vrolijk het tempo houden waardoor ze meemoeten. Wel geven de dames aan dat ze blij zijn dat we reageren om hun aangeven, Sloten is altijd een wandelstuk in het nauwe straatje, en Oudemirdum en Stavoren zijn we zo door, alleen de dijk voor Stavoren wordt ervaren als een zwaar stuk tegen de wind in. Maar goed, er zit een hoop zog achter een voorrijder en dat is ook wel leuk.

Hierna is het nog wat zijwind en na Hindelopen en Workum is het nog 12 km naar Bolsward waar om 5 uur het ontvangst comité klaar staat met bloemen.
Iedereen is tevreden, Tirza geeft aan dat deze Elfsteden beter te doen was dan 2 jaar terug, en Jan en Judith hebben het als erg leuk ervaren waarbij Jan zegt "Tjonge in Friesland kunnen ze ook carnaval vieren". Hierna is het terug naar het slaapadres, douchen en op huis aan.

Komende zaterdag is het brevet van Zwolle, 600 km, en dan zijn we klaar met de brevetten en is het wachten op Herentals in Juli en PBP in Augustus, en dan van het najaar niks meer, wat tochten betreft.
Saluut.


donderdag 28 mei 2015

400 km brevet Zwolle, De Veenkolonien

Een groot gehalte velomobielen.
Alweer het derde brevet dit jaar, en dit tijdens het pinksterweekend waarin altijd ook de Elfstedentocht gereden wordt. Oke, 3 jaar terug is het ook gelukt, dus dan moet het nu ook kunnen. Voor de zekerheid maar de Quest op de auto, anders wordt 400, 550 km, en dan nog de 235 van de Elfsteden erbij, maakt toch redelijk wat kilometers.

De weersvoorspellingen zijn goed en blijven zo, een lekker temperatuurtje en geen regen. Dit doet de mens goed. We zijn mooi op tijd en Tom is er ook al, heeft de hele dag lekker thuis gezeten en op zijn gemak naar Zwolle gefietst, Ik heb de hele dag nog gewerkt en vlug naar huis, eten en dan naar Zwolle. Tom vind me een watje, maar ik heb 4 weken niet in de ligfiets gefietst, vanwege de Elfstedentocht. Er zijn ongeveer 35 deelnemers en dat zijn er toch aardig wat. De start is om 8 uur en we rijden vlug Zwolle uit. De eerste 10 min moet ik weer wennen aan de bewegingen van de fiets en dergelijke, daarna is dat weg. Eerdere brevetten deden we rustig aan en bleven wat bij de racefietsers hangen, maar we rijden gelijk vanaf start flink door in Zwolle, en erbuiten gaat het vlot naar de 40 toe. Tom blijft wat hangen en na Kampen wacht ik op hem, na een uurtje fietsen rijden we met zij'n vieren door de Noord Oost Polder en dan is daar bij Luttelgeest als snel de geheime controle.

Wat staan ze netjes in de rij :-))
Het gaat vlot door, naar Lemmer en dan gaat het grote licht uit, waarna onze lichten aandoen en stomen door naar Leeuwarden, eigenlijk gebeurt er tijdens het fietsen niet zoveel, alleen dat we voor half 12 al in Leeuwarden zijn, 10 over 11 is het en Tom is blij met dat tijdstip, maar minder blij dat het wat veel energie kost.
We zijn niet de eerste die er zijn, want 2 DF rijders zitten al aan de boterham, zelf heb ik een bak bami meegenomen van thuis en begin hier lekker aan. We keuvelen wat met zij'n vieren en gaan om half 12 verder naar Groningen, eerst komt het vervelende klinkerstuk, maar met genoeg snelheid zijn we er zo over, de F-lite banden absorberen aardig de trillingen.

Al snel rijden we naast het Prinses Margriet kanaal wat recht toe recht aan is en we hebben wind mee, dus de snelheid ligt regelmatig boven de 40 en omdat het donker is, is het lastig te zien, van wie het lampje is wat achter je rijdt, bij een brug zie ik dat het Tom niet is, dus we laten de fiets lekker uitrollen en even later zit hij er weer achter. We zijn daarna al snel in Groningen, en het is nog maar half 2, het gaat als een speer en we praten af dat het ook wat minder snel kan. 35 37 is het voorstel, dus we stellen de cruise control wat bij:-))

Het stuk tussen Groningen en Emmen markeert zich door verlichtingsproblemen bij Tom, we staan een paar keer stil om een en ander op te lossen of te verwisselen. Ook in Drenthe weer lange stukken rechte weg, vorig jaar viel me dit ook al op, maar doordat we 4 tot 5 km sneller rijden dan vorig jaar schiet het lekker op en zijn voordat het licht wordt in Emmen bij de controlepost. Hier doen we ff rustig aan en er wordt zelfs vlug een hazenslaapje gedaan.

Als we het pompstation verlaten is het licht geworden en heb ik een slaapdip, dat duurt meestal 10 tot 15 min en dan is het weg. Ik kan weer goed zien wie wie is, en hoe het gaat met de andere, we zijn nog steeds met zij'n vieren, Tom, Dirk, Jos en ik.
We gaan via Schoonebeek Duitsland in en er komen ook wat hoogtemeters om de hoek kijken, ze zijn goed te nemen en kunnen hierdoor ook ff goed gang maken in de afdalingen. Via Vasse komen we weer in Nederland en komen vlakbij Lattrop. Ik kijk of ik de LOL ploeg ook tegenkom maar we zijn denk ik vroeger dan hun, op dit punt.

We rijden nu het stuk wat ik voor Gerrit voor gefietst heb, en hierdoor kunnen we makkelijk de snelste route pakken, en rijden we niet verkeerd, want als de omgeving onbekend is moet je als voorrijder in split second keuze's maken en dat doe je ook wel eens verkeerd, de rest rijdt meestal op 20 of 30 meter achter je en neemt zonder moeite de bochten, maar de voorrijder moet soms zijn keuze omgooien of flink remmen of terug rijden. Een dankbare taak.

In Hengelo is de controle bij "van der Valk", en we kunnen eindelijk zitten tijdens de pauze.
Ik eet het laatste beetje bami op en weer is dit goed bevallen. Het geeft een goede bodem en echte problemen heb ik niet gehad met de voeding, het duurt wat langer voordat het verteert is maar we doen er ook geen 3 uur over. Hierna is het nog 75 km naar Zwolle en in de planning lag om rond 10 uur terug te zijn, maar het is 9 uur als we weer gaan fietsen, dus half 10 moet mogelijk zijn.

Voorbij Almelo moeten er nog wat hoogteverschillen genomen worden en dat drukt het tempo, maar dat mag de pret niet drukken, we zijn nog steeds met zijn vieren en als we in de verte Zwolle zien liggen begint het te regenen, hierdoor worden we toch nog nat, want in Zwolle regent het aardig.
We zijn er iets na half 10, de 2 DF rijders zijn 1 uur eerder al gefinisht, en Hans ziet gedoucht en al in de stoel te vertellen hoe het hem vergaan is.

Al met al een tocht die zich laat kenmerken door lange rechte stukken weg, we hebben er 13 uur en 36 min erover gedaan, waarvan we ongeveer 1 uur 30 to 45 min  gebruikt hebben om te pauzeren.
Waren de eerste 2 brevetten lastig voor me, nu heb ik er geen last van gehad. Heb de laatste 4 weken stevig gegeten en wat extra gewicht gekregen, dit geeft toch wat meer reserve's die ik miste bij de eerste tochten.

Tom vraagt hoe ik me voel en wat ik maandag verwacht, nou, ik ga met 2 dochters, 1 schoonzoon en 1 buurman fietsen, dus we starten om 6 uur, dan zijn we rond 4 uur terug denk ik, als je maar zorgt voor koffie in Holwerd geef ik hem nog mee, voordat hij mijn wine-gums uit de Quest haalt en vertrekt naar Raerd.
Saluut.

zondag 17 mei 2015

Grotere ovale tandwielbladen. Größere ovalen Zahnrad-Blätter.

Ik ben nu een jaar bezig met de verkoop en montage van Rotor Ovale tandwielbladen in/op ligfietsen.
Nu is het zo dat de Rotor tandwielbladen voor de Velomobielen wel geschikt zijn wat maat betreft. Het afgelopen jaar heb ik ook verschillende aanvragen gehad voor grotere maten omdat er ook tweewielers zijn met grote tandwielbladen, denk maar aan de ligfietsen met alleen 20" wielen.

Navraag bij Rotor leerde me dat dit onbetaalbaar is. Daarom van de winter gesprekken aangegaan met Alligt wat er voor mogelijkheden zijn. Leo gaf aan dat het niet onmogelijk was om het te maken, maar dat dit wat tijd vroeg. Toen ik in Dronten was voor het afhalen van de nieuwe Quest ben ik gelijk bij Leo naar binnen gelopen met materiaal en gevraagd naar de mogelijkheden en dergelijke.

Uiteraard het materiaal achtergelaten, en nu is het zover dat we ook grote maten (56t+) in 110 en 130BCD kunnen leveren. Deze bladen zijn niet uitgevoerd met opschakelnippels en inkepingen zoals je dat ziet bij de standaard tandwielbladen, dus het is afwachten hoe dit gaat met schakelen als je hem monteert op een crankstel met meerdere bladen.

Ondertussen zijn de eerste tandwielbladen wel geleverd en gemonteerd in een DF. Maar omdat het nog in de opstart zit, is hier geen ruchtbaarheid aangegeven.
Saluut.

Mittlerweile verkaufe und montiere ich seit einem Jahr Ovalen Zahnrad-Blätter von Rotor in/auf Liegeräder. Nun ist es so, dass die Ovalen Zahnrad-Blätter von Rotor gut für Velomobile geeignet sind was Größe betrifft, aber im vergangenen Jahr habe ich mehrere Anfragen bekommen für größere Größen weil es auch Zweiräder gibt mit größere Zahnrad-Blätter, zum Beispiel Liegeräder mit bloß 20" Räder.

Erkundigung bei Rotor hat mir gezeigt, dass solche Zahnrad-Blätter bei den nicht zu bezahlen sind. Deswegen habe ich diesem Winter Gespräche mit Alligt geführt um weitere Möglichkeiten zu finden. Leo hat angedeutet, dass es nicht unmöglich sei sie zu machen aber, dass es eine Weile dauern würde. Als ich zum Abholen vom neuen Quest in Dronten war bin ich direkt zu Leo gegangen und habe mit Materialien nach die Möglichkeiten gebeten.

Natürlich habe ich die Materialien hinterlassen und nun ist es endlich so weit, dass wir auch größere Größen liefern können, zwar 100 und 130BCD. Diese Zahnrad-Blätter haben keine kürzere Zähne um das Schalten zu vereinfachen, wie übliche Zahnrad-Blätter. Es ist noch unbekannt wie das Schalten dadurch beeinflusst wird wenn die Blätter mit mehre Blätter auf einem Kurbel montiert werden.


Mittlerweile sind die ersten Zahnrad-Blätter in einem DF geliefert und montiert aber weil wir erst am Anfang sind wurden sie noch nicht öffentlich Bekannt gemacht.

Hieronder een bericht wat ik kreeg van een klant met een DF.

17-05-15 Peter.
Vandaag even getest;

Het schakelen van en naar klein blad gaat buitengewoon goed, ik merk eigenlijk geen verschil met de rotor. Wel gezorgd dat alles heel goed in lijn staat.
Rijden op de 62t is een feest, voor de eerste keer 55 km/h kunnen rijden op vlakke weg met niet zo'n heel glad wegdek. Ik denk dat 60 km/h op goed wegdek er wel inzit.
Te bedenken dat ik 4 jaar geleden in mijn oude glasfiber Quest al moeite had om 40 te halen, ik kon de verhalen over 50 km/h toen niet geloven, vooral omdat ik daarvoor al zeker 15 jaar woon werk op een racefiets deed, dus best wel fietsspieren had.

vrijdag 15 mei 2015

Sigma Rox 5.0

Mooi duidelijke weergave
De laatste 10 jaar met een Polar draadloze fietscomputer gereden waar cadans, hartslag en snelheid aangeeft, alleen het nadeel van deze fietscomputer is dat de sensoren cadans en snelheid geen verwisselbare batterij hebben. Dus batterij leeg, dan kon je de sensor wegdoen.

Lekker handig, niet dat ze elk jaar leeg waren maar toch. Nu bij de nieuwe Quest de boel weer omgezet, maar al snel deed de boel het niet, want de batterijen waren leeg. Na een speurtocht op het internet bleek dat ze niet meer leverbaar waren de sensoren, oud model meneer.



Dus op zoek naar een nieuwe, nu is de nieuwe Polar aards lelijk om te zien, dus na enig speurwerk de Sigma Rox 5.0 aangeschaft, Mooi duidelijke weergave en een oplichtende achtergrond, waardoor hij goed afleesbaar is, daarnaast kan het apperaat verschikkelijk veel, maar ik vind cadans hartslag en snelheid mooi genoeg, al die andere dingen gebruik ik toch niet. En uitlezen op de computer mooi, maar ik denk niet dat het een toegevoegde waarde heeft zoals ik fiets, want specifieke trainingen doe ik niet, dus dat allemaal bij houden, nee dat wordt hem niet.

Heb hem deze week in de Quest gezet, bij het lezen van de gebruiksaanwijzing, wordt er precies aangegeven hoe je hem moet monteren, binnen een bepaalde afstand en hoek van de sensoren.
O nee he, dacht ik, de Quest is geen racefiets. Dat wordt nog wat, maar na het maken van 2 specifieke steuntjes voor de cadans sensor en de computer zit de boel erin en met de band om de borst, geeft de computer mooi de cadans, hartslag en snelheid aan.
Gisteren Gerrit Schotman belooft om een stuk route te controleren, dus samen met de Jan de buurman op pad, want Jan wil ook wel eens in een Quest rijden. Als ik bijna buiten het dorp ben staan alle indicatoren op nul en knipperen, Oeps dat is niet goed, ik reset, maar geen leven, als de indicatoren knipperen betekend het dat ze geen signaal ontvangen, maar het is vreemd dat ze allemaal knipperen.

Ik stop en controleer de snelheidssensor maar die klikt dus geeft signaal. Ik snap het niet en baal dat het spul niet werkt. Zou de body en de carbon dan toch teveel storing geven. De afstanden en hoeken kloppen niet met de beschrijving, en het signaal van de snelheidssensor moet door de wielkast.

Voor hardlopen als je wil.
Eerst de rit controleren en dan thuis maar eens zien. Thuis flink aan het stoeien en van alles proberen, maar niks helpt. Dan maar retour afzender, spul heeft teveel last van de body en de carbon. Ik probeer de hardloop stand, daarvoor zit er een aparte klem bij de set, opeens krijgt ik weer weergave van de hartslag, he, apart. Nu wel. Als ik de computer in de fiets doe, dan niet. Om de een of andere reden zet ik de stroom van het systeem af, (dat kan nu) en opeens doet alles het, stroom erop, niks, stroom eraf, weergave van hartslag, cadans en snelheid.

Wat blijkt na verschillende dingen proberen, de nieuwste Quest heeft een USB aansluiting en die zit vlak bij de fietscomputer, en die verstoort de boel, als ik die 10 cm verder zet is het klaar.
De boel werkt na behoren en alle gegevens worden weergegeven.

Tjonge dat die USB aansluiting zoveel invloed heeft, zit waarschijnlijk iets in wat de boel verstoort.
Saluut.

zondag 10 mei 2015

Bunnik exit, Herentals in.


Ook dit is Randonneuren.
De planning dit jaar wat grote tochten betreft was om eerst samen met Tom de brevetten in Bunnik te rijden (400, 300, 200, 600km in 5 dagen) in juli en dan eind augustus Parijs Brest Parijs met 5000 andere fietsers. :-))
3 weken terug kreeg ik een berichtje van Tom dat Bunnik niet door ging omdat de organisatie het niet rond kreeg, Het is ook een hele klus om die tochten op papier en track te krijgen, samen met alle rompslomp erom heen. En als je ziet hoeveel mensen eraan mee doen, dan vraag je je soms af of het al die moeite waard is.

Niet iedereen vind randonneuren leuk. Wat ook wel begrijpelijk is want je maakt soms van alles mee, in weer en wind en bij nacht en ontij. En je bent vaak alleen of met zijn tweeën. Je moet het maar leuk vinden :-)). Grytsje zegt vaak, je doet het jezelf aan, als ik weer eens loop te klagen.

Tom kwam na een kleine speurtocht met het voorstel om HCH te gaan doen in Belgie. Dit is een jaarlijks brevet van 1200 km wat vanuit Herentals Belgie verreden wordt.
De steden die aangedaan worden zijn Herentals - Parijs - Cosne-Sur-Loire - Reims - Herentals.
Aan deze tocht doen max. 50 randonneurs aan mee, en we rijden van hotel naar hotel.
Het is wel de bedoeling dat we binnen 90 uur terug zijn, net zoals bij PBP. Maar er zijn 3 hotelovernachtingen geregeld, en om elke morgen om 5 uur wordt er gestart voor de volgende dagetappe.
De eerste dag, 365 km, de tweede dag, 288 km , de derde dag, 275 km, en de vierde dag, 276 km.

Het grappige aan deze tocht is dat je elke avond elkaar weer ziet in een hotel en dan s'morgens weer gezamenlijk aan de start staat, ongeacht hoe hard je fietst. Het voordeel is dat je meer rust hebt als je wat harder rijdt. Maar dat heb je ook nodig omdat je waarschijnlijk vermoeider bent.
Ook is het de bedoeling om samen de laatste 50 km te rijden en dan na de finish een gezamenlijke barbecue te nuttigen.

Al met al een 1200 km brevet met een duidelijk andere invulling en toch binnen de 90 uur limiet, niet het continue doorrijden, maar de nachten slapen en bij het licht worden fietsen. Ben benieuwd wie we tegenkomen, er meerijden, en hoe dit gaat bevallen, het lijkt me wel gezellig.
Saluut.



maandag 4 mei 2015

Aanpassingen aan dakframe, Dachrahmen mit Fahrtrasse.

Klaar voor het opzetten.
Afgelopen winter ben ik begonnen met het maken van een alum. dakframe met oprijgoten om zelfstandig alleen je Velomobiel op je auto te plaatsen.
Dit naar aanleiding van een bericht van Erwin (tante Lies) op zijn blog, hoe hij dat gedaan had.
Hij schreef erbij dat het vrij was om het te gebruiken voor eigen gebruik.
Een klant van mij vroeg of ik het voor hem wou maken, omdat hij niet die handigheid heeft, en zelf wou ik het ook gaan gebruiken, want een aanhanger is wel handig, maar altijd lastig wat parkeren betreft, wat gebeurt er met de aanhanger als je weg bent met de fiets.

Aldus gedaan en nadat ik dit kenbaar had gemaakt op mijn blogspot kwamen er mailtjes en bestellingen binnen. Sindsdien heb ik een en ander aangepast zodat het vrij makkelijk monteerbaar en handelbaar is, zodat je binnen een paar minuten de fiets zelfstandig op en vanaf de auto hebt.
Stabiel omhoog.
Ik laat de profielen zetten bij een constructiebedrijf, hierdoor past het allemaal netjes op elkaar, en maak ik geen gebruik van scharnieren, want die buigen door.
Doormiddel van koppelstukken zijn de goten aan elkaar te koppelen en de ervaring leert nu dat 4.5 mtr lengte een goede lengte is om de fiets veilig op de auto te krijgen.

De laatste aanpassing is dat de oprijgoten als pakket vastgezet kunnen worden op de auto naast de goten waar de fiets in staat, hiermee heb je meer ruimte in de auto, en niet onbelangrijk, is het veiliger in de auto.
Bij hard remmen blijven ze op de auto, want ze liggen met de kopse kant tegen een steun aan. Als ze vastgezet zijn met spanbandjes liggen ze moervast en trillingvrij. Ook dit is snel gedaan.
Al met al een mooie aanvulling, en tijdens het vervoer staat het geheel muurvast op je dak, uiteraard beweegt de Velomobiel maar dat doet hij ook als je fietst.
Oprijgoot als een pakket naast frame.
Tijdens het weekend van de Amstel Gold Toertocht heb ik mijn Quest vervoert op de auto en 120 km is geen probleem. Je trekt wel bekijks op de snelweg:-))
Saluut.


Verganger Winter habe ich anfgefangen mit dem herstellen von einem aluminium Dachrahmen mit Fahrtrasse um selbständig das Velomobil auf das Auto stellen zu können.
Ich wollte es machen nachdem ich auf dem Weblog von Erwin (tante Lies) gelesen habe wie er es gemacht hat.
Er hat dazu geschrieben das man die Anleitung frei für eigene nutzung nutzen darf.
Einer meinen Kunden hatte mir gefragt ob ich einen für ihm machen konnte, weil er nicht die Möglichkeit hatte, und selber wollte ich es auch benutzen weil ein Anhänger wohl bequem aber nicht immer einfach zu Parken ist, was zu tun mit dem Anhänger währen des Radfahren.

Van voren af, tegen steun.
Ich habe es also gemacht und nachdem ich dies auf meinem Blogspot bekannt stellte bekam ich e-mails und Bestellungen. Seitdem habe ich einige Sachen angepast, so dass es relativ einfach zu Montieren und Handhaben ist. Innerhalb einige minuten bekommt man das Rad selbständig auf und von dem Auto.
Ich lasse die Profilen von einem KFZ hersteller in der Nähe anfertigen, dadurch passt alles gut aufeinander. Ich benutze keine Schaniere weil sie zu biechsam sind.  An hand von Kupplungsteile sind die Trassen aneinander zu kuppeln und Erfahrung zeigt das 4.5mtr eine gute Länge ist umd das Rad sicher auf dem Auto zu stellen.

Der letzte Anpassung ist das die Fahrtrassen wie ein Paket auf dem auto festgemacht werden können neben die Trassen worauf dem Fahrrad steht. Damit entsteht mehr Platz in dem Auto und es ist auch sicherer.
Met 2 spanbanden vast aan frame.
Wenn man stark bremst bleiben sie auf das Auto liegen weil sie mit Kopf vorne gegen eine Stütze liegen. Wenn sie mit riemen festgemacht werden liegen sie sehr fest und vibrationsfrei. Auch das ist schnell gemacht.
Insgesamt ein guter Zusatz und während der Transport steht alles sehr fest auf dem Dach. Natürlich bewegt sich das Velomobil aber das macht er auch wenn du fährst.


Währen das Wochenende der Amstel-Gold-Runde habe ich ohne Problem meinen Quest 120km auf dem dach transportiert. Man bkommt bloß viele schaulustigen auf der Autobahn :)