Lattrop-Groningen-Lattrop

De Gerrit van Knol brug open.

We gaan op zondag naar Groningen want er is een verjaardag/housewarmings party.
En hoe ga je erheen, de weersvooruitzichten zijn goed en op de routeplanner valt de afstand mee.
Dit zijn geen verkeerde ingrediënten om een keuze te maken om met de Quest te gaan.

Ik maak een route en stop hem in de gps en zet wat eten klaar voor onderweg, mijn dochter geeft aan dat een aankomsttijd van 12 uur geen probleem is, dus gaan we net na 9 uur rijden.
De planning is om de kruissnelheid van een 200 km brevet te gaan hanteren, 37/38 km. en dan zien we onderweg wel hoe het gaat. De afstand is 110 km en normaal kan ik dat wel in 2,5 uur, maar ik moet ook nog terug dus dan is een wat gematigde kruissnelheid wel handiger denk ik.

Het is inderdaad rustig weer en het rijdt lekker met dit najaars zonnetje in mijn rug naar Groningen. S'morgens  vroeg is het lekker rustig op de weg dus ik meid de kleine fietspaden in Duitsland en Drente. De kilometers glijden lekker onder de banden door, die lekker op druk staan zodat we niet teveel energie nodig hebben.

Op de helft van de afstand staat een pompstation met een koffieautomaat en daar maak ik lekker gebruik van. Hierna is het nog 1,5 uur en komen we vanuit het zuiden Groningen in. Als ik de hoofdwegen gebruik rijdt ik vrij makkelijk door Groningen heen naar het noorden van de stad, dit valt me best wel mee, hoe snel dit nog gaat. vlak voor de bestemming staat de brug nog open. Maar dit mag de pret niet drukken en met een gemiddelde van 37,1 zet ik de Quest op de oprit.

De koffie is warm en de douche ook, hierna is het lekker lunchen en keuvelen met ons kleinkind die al aardig begint te praten met haar 2 jaar. Vlak voor dat de grote toeloop binnenkomt lig ik nog ff op de bank om de ogen wat rust te geven.

Kleindochter aan het oefenen:-)

Na 3 uur stroomt het huis vol en is het erg gezellig, om 5 uur maakt dochter lief een bord eten warm zodat ik met een volle maag terug naar huis kan. Tegen 6 uur zit ik in de Quest voor de trap naar Lattrop. Het is rustig weer, bijna geen wind en ik ben vrij snel Groningen weer uit, waarna ik weer dezelfde tactiek toepas als de heenreis, tot 40 km 37/38 km en dan 1 tandje eraf zodat de snelheid naar een kruissnelheid van 40+ gaat.

Hierdoor schiet het lekker op en door de volle maag kan ik bijna tot aan Duitsland door rijden zonder eten. Om 7 uur wordt het al lekker donker en dit geeft altijd wat een speciaal tintje aan het rijden. Als ik bij Schonebeek Duitsland inrij merk ik wel dat de accu van mezelf een beetje leeg raakt.

Tegen 9 uur ben ik in Lattrop en laat de laatste kilometer de spanning van de spieren lopen, het gemiddelde is met 37.3 iets hoger dan de heenreis, en ik ga tevreden onder de douche staan.
De volgende dag, rustig naar het werk rijden, en proberen de dikke spieren wat ontspanning te geven, ben nog wat stram in de bovenbenen.

Al met al een leuk ritje, lekker ontspannen, zonder problemen.
Saluut.

Ride for the roses 2016.

Vol goede moed.

Begin september heb ik samen met collega's de jaarlijkse "Ride for the roses" gereden.
Het is een tocht van 100 km die we samen gereden hebben op onze tweewielers, in mijn geval op de oude vertrouwde stalen mountainbike. Er deden ongeveer 5 tot 6 duizend fietsers mee, en de opbrengst van 585 duizend euro komt ten goede van de kankerbestrijding.
We reden als bedrijfsteam mee, en net als de vorige keer waren er goed getrainde en minder goed getrainde deelnemers aan de start verschenen :-)
Al met al neem zo'n tocht toch de hele dag in beslag want door de voorrijders (bekende Nederlanders) die in sommige gevallen helemaal niet getraind zijn, is het tempo ongeveer 27 km per uur.

Maar we doen het voor de ondersteuning en de gezelligheid, de verhalen na die tijd zijn vaak op het werk ook wat overtrokken, maar dat hoort er ook een beetje bij.

Het complete team.

De weersverwachtingen waren niet geweldig, en na het wachten in de hangar op het vliegveld konden we eindelijk vertrekken. We waren het vliegveld nog niet af of we kregen een hoosbui over ons heen.
Gelukkig had ik mijn regenjasje nog aan gelaten, dus veel last had ik er niet van, maar er waren erbij die gelijk zeik nat waren.

We proberen zover het kan zoveel mogelijk bij elkaar te blijven, maar door lekke banden en dergelijke is dat toch erg lastig, want in de meute verlies je elkaar snel uit het oog.
Soms staan we stil en soms moeten we doortrappen, maar al met al is het gezellig en het Twentse landschap is zeker de moeite van het bekijken meer dan waard. Na de eerste hoosbui blijft verder regen eigenlijk wel uit en daardoor wordt het nog redelijk warm.

Een collega die voorop rijdt trapt zijn ketting  vast tussen het kleinste en middelste blad, doordat hij voorop rijdt stopt iedereen, rijdt je achteraan dan sta je alleen omdat je het niet merkt. Met vereende krachten lukt het om de ketting weer in het gareel te krijgen, een bandenwipper en sleutelhouder fungeren hierbij als beitel en hamer, ja met elkaar zijn we inventief.

Een van de hangar's.

Op 80 km na de start staat er de bedrijfs bus met de nodige energie dranken en repen, zodat de laatste kilometers gereden kunnen worden zonder de soms bekende hongerklop. Je kunt goed zien wie er wel of niet getraind hebben, want de 20 km naar de stop toe, is het gaspedaal lekker ingetrapt en zijn de geiten en bokken goed gescheiden. :-)

Tegen half 3 zijn we terug op het vliegveld alwaar we allemaal een roos krijgen, hierna is het terug fietsen naar het werk en napraten, en de restanten van het ontbijt nog wegwerken, en terug naar huis rijden.

Al met al een leuke dag op pad met collega's en we fietsen een leuk bedrag bij elkaar voor ondersteuning van het onderzoek tbv kankerbestrijding. Al met al een ziekte die teveel slachtoffers maakt.
Saluut