donderdag 26 juli 2018

Brevet Zwolle 600 km

Ter voorbereiding van de tocht Merselo Verona hebben we een trainingsrit gepland ter voorbereiding, enerzijds om de training maar ook, of de fiets van Tom het klimwerk aankon, uiteraard is dat geen probleem, maar wel goed voor het vertrouwen, na de Amstel Gold tocht, die we niet uitgereden hebben.

Omdat we al een paar keer de tocht gereden hebben, en elke keer in het donker Sauerland uitreden, hebben we de keus gemaakt om vroeg te starten, en wel om 5 uur, hiermee hopen we bij licht het stuk uit Sauerland te rijden, want doordat het steeds vals plat omlaag gaat heb je heel mooi uitzicht over de heuvels en omgeving.

Aldus besloten dus ook gedaan. Tom is op vrijdagavond in Lattrop en ik heb de aanrij route naar de route van het brevet net zo lang gemaakt als vanuit Zwolle dus de totaal kilometers kloppen met de brevet kilometers, bij Borculo komen we mooi op de route uit. Als we in de fiets stappen regent het, ja hoor, ga je fietsen begint het te regenen na weken van droogte, maar het is niet veel. Wel geeft het een vreemd effect, want op bepaalde stukken asfalt komt er een geluid van de banden alsof ze aanlopen. Heel apart, we hebben zelfs de banden gecontroleerd, in al die jaren nog nooit meegemaakt, zal de combinatie langdurige droogte en regen zijn.

Normaal gesproken ben ik altijd de eerste met een lekke band, maar dit keer is Tom me te vlug af. Rechtsachter is lek, alleen hij merkt het niet zo snel, hij denkt een snelle lek, maar na het verwisselen is de fiets sneller, dus moet een langzame leegloper zijn geweest.  Niet lang daarna doe ik hem na, en moet ik de boel verwisselen,. We zijn ondertussen in Duitsland en de koperen ploert komt ook achter de wolken weg en het wordt snel warm nu.

We stoppen en pauzeren bij de stempelposten in de route, en kunnen dan ff zitten. Na 135 km hebben we de eerste stop, en gaan snel verder, het begint al wat te golven, ik vraag aan Tom of het goed gaat en hij zegt van wel, maar bij de volgende stop geeft hij aan dat het niet zo geweldig gaat, na het verwisselen van mijn band is hij beroerd geworden, bij de stop voor Arnsberg geeft hij aan bij de Burger King dat hij best wel last heeft. de 35 km naar Arnsberg is best al wat klimwerk, en tijdens die kilometers zie ik dat hij het niet best heeft.

In Arnsberg gaan we eerst eten, we bestellen het Duitse eten, een snitzel. Hij smaakt mij goed, maar Tom minder, we besluiten door te gaan. De komende 50 km zijn het zwaarst, buiten Arnsberg gelijk een vette klim van 10 km naar 500 mtr, en daarna nog een paar kleine steile klimmen. Af en toe staan we stil en bekomen wat, ook van de warmte want het is ECHT ZWETEN met straaltjes.
De laatste klim gaat naar 550 mtr en is tegen de 10%. Wanneer het kan druk ik Tom, want anders kost het heel veel tijd, de hele tijd drukken lukt niet, want dan jaag ik me zelf over de kop.

Na 300 km zijn we op de helft en hebben het zware werk gehad, de Quattro van Tom is ook nogal wat zwaarder dan mijn Quest en dan is hijzelf ook nog 25 kg zwaarder dan ik. Maar goed iemand die zwaarder is heeft ook meer spiermassa ter compensatie.
Tom moet op het hoogste punt eerst bijkomen, en dan komt de lange rechte afdaling naar Kallenhard, de Giessen gangers die dit lezen kennen het wel.

Mijn teller geeft al 98,9 aan als topsnelheid, en ik verwacht dat dit niet gehaald zal worden naar Kallenhard toe. Blijkt ook te kloppen, het is nog licht als we weer rijden dus kunnen mooi genieten van het uitzicht als we Sauerland uit rijden. De inspanningen tijdens het drukken en de warmte hebben ook zijn invloed op mij, en tijdens het stuk naar Oelde lukt het eten ook niet meer zo goed.

Halverwege het eten in Oelde moet ik dan ook naar buiten om schoon schip te maken, hierna eet ik weer rustig verder en zeg tegen Tom dat ik ff op de bank ga liggen tot 12 uur, dat wordt een powernap van 15 min. Waar ik me altijd over verbaas, dat ik tijdens zulke tochten mijn interne wekker op de minuut kan afstemmen, om 12 uur precies doe ik mijn ogen open en zie dat het tijd is.

We stappen weer in onze fietsen en vervolgen onze weg, na 3 kwartier geeft Tom aan dat hij slaap nodig heeft, dus we parkeren bij een huis, en doen de deksels op de fiets en proberen te slapen.
Rond 2 uur merk ik dat Tom wakker is, en we besluiten om verder te gaan, het gaat nu beter, en gedurende de nacht en ochtend begint Tom weer te eten en weer praatjes te krijgen, ook glimlacht hij zowaar. Tjonge wat heeft die vent afgezien tijdens het klimmen, nog nooit iemand zo zien lijden, maar niet opgeven. Nee gewoon door blijven trappen, respect hoor.

In Munster gaat de koffie er goed in en we denken zo rond 10 uur terug te zijn in Lattrop, we gaan niet terug naar Zwolle maar bij Hengelo rechtsaf op huis aan, we zijn het snel eens, de Holterberg moet maar ff wachten op de volgende keer.
Na Munster is het nog 100 km naar Hengelo, en het eten wil bij mij ook niet meer. Ik krijg een slaapdip rond 6 uur, en als Tom om een boterham vraagt, zeg ik dat ik even mijn ogen dicht doe tijdens het eten. Hierna is de dip weg, wat een paar minuten een verschil maakt.

Als we in Hengelo zijn, eten we alle 2 weer een lekker broodje gezond en is het nog 35 km naar Lattrop, alwaar we om 10 over 10 aankomen, tjonge wat een rit, heb af en toe gedacht, hoe komen we ooit weer thuis, met iemand die zo beroerd is.
We hebben er 550 km opzitten, gem. snelheid 26.5 max. snelheid 98.9 gereden tijd 20 uur 46 min. totale tijd 29 uur 15 min.

Ik heb van het voorjaar 27 tand ovaal gemonteerd als kleinste voorblad, en ik merk hier veel voordelen aan, ik kan nu met een lekkere cadans naar boven rijden. zonder onder de 80 omw. te komen, dit is veel beter voor mijn voetzolen en gewrichten, want de belasting is veel lager, wel merk ik dat door de hogere cadans het resultaat een hogere hartslag is. Maar daar is duidelijk mee te leven.
Ook het gevoel van ovaal merk ik duidelijk, tijdens het drukken zakt de cadans wel onder de 75/70 omw. en dat merk ik nu ook wel, na de tijd. Het dove gevoel is er weer, wat je hebt als je te lang, te laag in je candans zit. Voor de rit naar Verona gaat er een cassette 11-36 in de Quest, waardoor ik nog makkelijker kan klimmen. Het kleinste verzet is dan 27-36, wat mijns inziens genoeg moet zijn om de bulten over te komen. We gaan het beleven.
Saluut.