vrijdag 21 juni 2019

Friese FietsElfstedentocht en meerdaagse tochten.

5 uur, vlak voor de start
Pinkstermaandag is het weer Elfstedentocht fietsen, dit keer de 37ste keer. Jammer genoeg bleef de jeugd thuis.
Had een mooie vroege kaart geregeld, groep 2. Dat betekende vroeg uit bed, want ik zou thuis slapen.
Om kwart voor 3 gaat daarom dan de wekker, en  hup in de auto zodat we om 5 uur bij de start staan in Bolsward.
Een en ander is goed gelukt. Voordeel van alleen rijden is dat je met niemand rekening hoeft te houden en lekker achter een brede rug kan zitten, als het te hard waait of zo.

Het eerste uur bleef het redelijk droog, maar van 6 tot 8 uur regende het met bakken uit de koude noordelijke Friese wind. Brrrrr. Hier had ik niet op gerekend, had maar 2 laagjes kleren aan, zweetshirt en fietsshirt met arm en beenstukken. In korte tijd zeiknat, maar had het niet echt koud. Waarschijnlijk zijn de arm en beenstukken met fietsshirt dusdanig winddicht dat het laagje water op de huid blijft zitten en isoleert.

Na Dokkum komt de zon door en alles incl. jezelf droogt op en na Bolsward kunnen de arm en beenstukken uit, het wordt zelfs zweten. Vanaf Dokkum tot aan Stavoren hebben we wind mee.
In Stavoren ben ik een half uur te vroeg voor de tijdcontrole en kan zelfs even in de zon liggen.
Mmmmm dat is een stuk beter.
Met een stevige tegenwind terug naar Bolsward waar ik om kwart over 2 terug ben.

Al met al weer een leuke tocht, mensen ontmoet en gesproken, en dit keer gewoon mijn eigen gang gegaan. Hoop dat de jeugd volgend jaar meer gemotiveerd is.


Wat betreft de meerdaagse tochten heb ik besloten om daar mee te stoppen.
Parijs Brest Parijs ga ik niet rijden, 200 en 300 wel gereden, maar de 400 en 600 niet.
De beslissing is een proces, waar ik nog wel in zit, maar ik realiseerde me dat er een dwangmatigheid in zat, die me vaak meerdere maanden bezig hield.  En erger werd als er een tocht naderde.
Dit had uiteraard zijn invloed, waar ik niet tevreden/blij mee was.
Het gevolg was dan ook vaak een wisselend resultaat, wat de 1000+ tochten betreft.
Lichamelijk is het geen probleem, maar tussen de oren anders, en dat heeft invloed op het lichamelijke.

Laatste jaren duurde het herstel langer en bleven de pijntjes ook langer hangen, ik wil niet stoppen omdat het lichamelijk niet meer wil. daar wil ik niet op wachten, daarom nu deze beslissing.
Heb het 12 jaar gedaan met hele mooie momenten, die koester ik ook met veel warme gevoelens, daardoor is het ook jammer om te stoppen.
Maar we moeten ook wijs zijn, en verstandelijk/rationeel een keuze kunnen maken.
Er zijn meer leuke dingen in het leven die ook erg leuk zijn om te doen.
1 daagse tochten, s'morgens starten, s'avond thuis, zal ik met veel plezier blijven rijden.
Saluut.