zondag 30 augustus 2015

Paris Brest Paris 2015, dag 4

6 op één rij.
Het laatste stuk, 145 km nog te gaan, ik wordt wakker voor de afgesproken tijd en besluit om te gaan, het dunne matrasje ligt niet zo lekker en het wordt al aardig drukker en rumoeriger in de sporthal, zo kan ik nog net voor het donker wegfietsen. De eerste 10 min. moet ik echt wakker worden, want ja, dit is de derde keer dat ik genoegen neem met 2 uurtje slaap. Maar na wat rondlopen en water halen voor de bidons ben ik er weer en ga mijn fiets inpakken en klaarmaken, zoals de vorige keer heb je hierbij veel bekijks want ja, velomobielen zijn nog steeds een zeldzaamheid tussen 6000 deelnemers.


Ik neem er de tijd voor en ondertussen kijken de mensen wat je allemaal doet. Eigenlijk mis ik het motorgeluid bij het wegrijden, lijkt me leuk om dat aan boord te hebben, en dan afspelen als je wegrijdt:-))  Als ik weg rij  uit Mortagne wordt het snel donker en verlichting is wel een must, de route terug is anders dan de heenweg, en ik vindt ook dit stuk makkelijker, veel lange heuvels waarbij de snelheid kunt maken om de volgende weer te pakken, dit gaat goed en scheelt een hoop tijd. tijdens een lange klim in het bos wordt ik ingehaald door een groep fietsers waarbij ik in de kop meega met de voorste, het kost moeite en de hartslag gaat aardig omhoog, maar ik besluit om mee te gaan naar de top. Ik zie in de spiegel dat de grote groep achterblijft en dat ik samen met 5 man verder rij, ineens een vraag hoeveel versnellingen de fiets heeft, waarop ik antwoord, maar eigenlijk maakt dat voor de snelheid niet uit hoeveel je er hebt, als je maar de juiste hebt.

Oud en nieuw model bij elkaar.
Vlak voor de top zet ik nog even aan, en laat ze achter, en na de afdaling die volgt, zie ik ze niet meer. Uiteraard lukt dit niet elke klim, maar hier heb ik toch wel van genoten. Het is 80 km naar Dreux en toch wel aardig druk op de weg met fietsers, Het laatste stuk naar Dreux is nagenoeg vlak en lang, en ik merk dat de snelheid goed hoog is, 40+ hiermee gaan we op de laatste controle af, het gaat als een speer. Mijn achillespees voel ik wel steeds meer. In Dreux maar weer naar de massage. Als ik de controle inloop ruik ik weer die aparte lucht van eten en mensen, het gaat wat tegenstaan. Eerst naar de massage, maar dit neemt veel tijd, er ligt iemand op de brancard die piept als of hij het elk moment kan opgeven, hierna komt hij overeind, en klaagt als een oude man over zijn rug en benen, waarna een maat hem pillen geeft. Ik kijk het met verbazing aan. Hierna gaat hij op de massage tafel en hierbij maakt hij geluiden als of hij elk moment een orgasme kan krijgen, tjonge wat een toestand. Na 20 min. wachten is hij weg met veel gedoe en ben ik aan de beurt, waarbij ze ze wat smeren op mijn hak, en ik ga eten.

In de eetzaal zie ik dezelfde persoon zitten met zijn maat, hij zit erbij alsof er niks aan de hand is. Nou voor mijn gevoel duidelijk iemand die om aandacht vraagt. Want ik heb mensen voor half dood zien zitten. En daar had hij geen last van. Na het eten de laatste etappe naar Parijs, er zijn duidelijk minder fietsers op de weg, de meeste slapen tot daglicht en rijden dan het laatste stuk om overdag aan te komen, dat is leuker, meer belangstelling. Ik kies ervoor om door te gaan en nog te slapen in mijn tent voor de terugreis. Doordat ik al preventief geslapen heb, heb ik nu ook geen last van slaapaanvallen, ik zie veel mensen onderweg in de berm liggen of tegen een muurtje zitten. Tjonge dan is slapen zoals ik gedaan heb wel een luxe, zelfs iemand die bijna met zijn voeten op de weg ligt.
Die is dus niet ver gekomen toen hij slapend van de fiets stapte.

Het hele stuk cingle speed, knap hoor.
Vlak voor Parijs nog een steile klim, en dan rustig doorrijden, Op eens zie ik iemand voor me rijden die op de middenstreep rijdt, een beetje zwalkend, een tegemoetkomende vrachtwagen weet hij nog te ontwijken, maar een bestelbusje moet zelf uitwijken want deze fietsers is vastberaden om de middenstreep vast te houden. Hij zit ook nog behoorlijk scheef, dus heeft last van zijn zitvlak, nou hij liever dan ik, Ook heeft hij geen verlichting aan, en op het moment dat ik hem daarover aanspreek rijdt er ineens een motorrijder van de organisatie naast me die me in het Frans verteld dat ik rechts moet rijden. Hij ziet de fietser zonder verlichting niet eens. Ff later als de motor stil staat, ziet hij hem ook niet, want hij rijdt net weer weg als de fietsers hem wil passeren, als ik de fietser rechts passeer rijdt hij als een Engelsman links op de weg met een taxi op zijn kont. Ik zeg tegen hem dat hij rechts moet gaan rijden en zijn verlichting moet aandoen. Ik weet niet of hij het begrijpt, maar ik ben er klaar mee, en rij door. Als ik later de motorrijder zie, vertel ik hem in het Engels dat hij mij niet mij moet hebben maar die fietser die zonder licht rijdt. Maar de arme Fransman verstaat geen Engels en zijn collega ook al niet. Aparte lui die Fransen, geen woord buitenlands.

De laatste etappe is niet mijn snelste en dat vind ik niet erg vanwege mijn achillespees, de laatste 10 min begint het te regenen, ik kom tegen 5 uur over de finish, en er staan een paar mensen te kijken. Tja het regent, dus veel kun je niet verwachten, ik parkeer mijn fiets bij de andere velomobielen die er staan, en ga de hal in voor het afstempelen en dergelijke. Later zie ik dat de totaal tijd precies op 72 uur staat, leuk om te onthouden:-)) Ik krijg wat eten aangeboden, pasta uit de magnetron, nou ik bedank hartelijke voor het gratis eten. Kan het niet aanzien, ik koop wat brood en vraag of ze ook een pot bier kunnen tappen voor me, nee dat hebben ze hier niet, een Engelsman die naast me staat, snapt het ook al niet. Na wat eten en drinken, ga ik terug naar de fiets en op weg naar de camping. Nee aankomen in het donker is niks aan. Dit gaan we niet weer doen.

Als ik op de camping ben en wil slapen na het douchen begint het hard te regenen, hierdoor wordt het slapen ook niet wat. Na een paar uur ga ik maar koffie drinken bij Gerrit Schotman, en samen met 4 andere fietsers sterke verhalen vertellen hoe het allemaal gegaan is bij een ieder, 1 man heeft opgegeven vanwege maagproblemen. En is vroegtijdig terug gefietst, het is erg gezellig bij Gerrit, maar tegen 12 uur wordt het wat droger en ga ik de boel in de auto gooien en op weg naar het thuisfront. Als ik een slaapaanval krijg zet ik de auto op de parking, zodat ik een power napje kan doen.
Om 9 uur s'avonds ben ik thuis en kan genieten van weer een echt bed:-))
Saluut.

donderdag 27 augustus 2015

Paris Brest Paris 2015, dag 3

Controle in Villaines-La-Juhel
Hierna is het weer fietsen en eenmaal in de fiets gaat het weer vanzelf. Volgende halte is Tinteniac, Waar ik net na 6 uur ben, het wordt al wat licht, overal fietsers, op de weg, en bij de controle's, je ziet alle groepsaanduidingen om je heen, elke groep heeft een letter van het alfabet. Ik neem weer een bord pasta, maar dit is niet van de beste kwaliteit, half gaar en er zit volgens mij zand in, mijn buurman (Engelsman) zit ook met lange tanden te eten, tijdens zo'n tocht ben je blij met alles, maar dit slaat alles, dit zet je nog niet je hond voor, denk ik nog. en laat het halve bord staan.

Ik ga verder, snel vergeten want mijn smaak en geur pupillen protesteren onophoudelijk. En ik kan je vertellen dat dat niet leuk is, want je wilt de boel wel binnenhouden, ook al is het niks. De volgende halte is Fougeres en mijn ervaring is dat het eten daar echt goed is, dus dat nodigt uit om wat door te trappen. De sfeer onderweg is goed, en ik voel dat de spierspanning weer helemaal terug is, ik kan goed doorrijden, daar in tegen begint mijn agillespees steeds meer op te spelen. Het is nog niet erg hinderlijk, maar ik voel hem duidelijker dan gisteren. De afstand naar Fougeres is maar 55 km, dus dat duurt niet zo lang, ondertussen bedenk ik me dat de terugweg nu toch wat makkelijker lijkt als de heenweg, net alsof  de heuvels lager zijn of zo, maar ik denk dat het verbeelding is.

Man wil graag in de fiets kijken.
Als ik in Fougeres ben spreek ik Guus weer die ik eerder gesproken heb, en hij heeft weer wat uren gewonnen  ten opzichte van zijn max schema, hij klinkt aardig opgewekt, we eten lekker in Fougeres ik vertel hem van mijn agillespees, O, geeft hij aan, ik heb wel een zalfje tegen ontsteking, oke, gaan we proberen. Ook verteld hij van zijn plannen om volgend jaar weer een Dutch Capitol Toer te organiseren van 1400 km, Mmmmm, eerst deze klus maar afmaken denk ik dan:-))
Het eten is heerlijk, en ik geniet er echt ff van, hierna lopen we naar Guus zijn fiets en ik smeer mijn hak goed in. Tijdens het fietsen merk ik wel verschil en de pijn trekt wat weg. Volgende halte is weer Villanines-La-Juhel ik ben daar om half 3, en daar is het altijd een feest, met publiek, een echte omroeper die alles aan elkaar praat en honderden mensen die staan te kijken en alles mooi vinden, zelfs een dansgroep geeft acte de presens. Echt een volkfeest maken ze er hiervan.

Overal toeschouwers, ook op de muur.
Na de controle ga ik bij de massage langs voor de pees, en ze masseren gelijk ook ff mijn kuiten. Tjonge dat voelt goed. Na het eten is het weer fietsen, ik merk wel dat de controle's allemaal wat meer tijd kosten dan de 45 min die ik met mezelf afgesproken heb, maar er is niemand die me op de vingers kijkt, dus wie doet me wat. Als ik weer rijdt lijkt het net of de masseurs een startknop ingedrukt hebben of zoiets want voor mijn gevoel vlieg ik bijna over de weg, zo hard gaat het, de volgende halte/controle is 81 km verder, maar ik ben er al om kwart voor 7. En dan heb ik een half uurt je voor Mortagne nog 15 min bij mensen langs de kant gezeten vanwege brandende voeten die ik heerlijk kon afkoelen met een tuinslang, tjonge wat is dat lekker, en de mensen vonden het geweldig dat ik ff stopte, zeker toen ik de tuinslang in mijn schoenen stopte. Dat hadden ze nog niet eerder gezien.

Slaapt hij nu wel of niet.
Op het overzicht van de site PBP is het ook van de snellere etapes, Ik ben weer in Mortagne, het is nog 145 km naar de finisch. Maar ik heb besloten om hier een paar uur te gaan slapen en dan tegen 10 uur verder te rijden. Enerzijds vanwege de agillespees, anderzijds omdat het elke keer preventief slapen me goed bevallen is. 8 jaar terug heb ik 2 keer een slaappauze onderweg moeten inlassen vanwege slaapaanvallen en met elke nacht 2 uur preventief, heb ik daar nu geen last van. Wel zo'n veilig gevoel. Ik tref Guus weer bij het eten en Leo zit er ook met nog een Nederlander maar daar ben ik de naam van kwijt. We praten gezellig bij en Guus zit het helemaal zitten om deze keer wel binnen de tijd te finishen. De 2 eerdere pogingen mislukte om verschillende redenen. Dan begrijp ik wel dat hij blij is en vol goede moed verder gaat.

Gezellig langs de weg bij een familie met tuinslang.
Wat ik ook regelmatig zie is ovale tandwielen op racefietsen, je zit lekker laag en dan is het goed te zien. Uiteraard ga ik er dan naast rijden :-)) en vraag degene naar hun ervaringen met het toepassen hiervan. Ik krijg duidelijke positieve reactie's, het grappige is natuurlijk dat ze niet kunnen zien dat ik ze ook heb. En er was er eentje, die voor wat hem betreft ze het gewicht in goud waard zijn.

Ik ga ff lekker slapen, en daarna het laatste stukje terug naar Parijs.




dinsdag 25 augustus 2015

Paris Brest Paris 2015, dag 2.

Hier valt weinig aan te plakken.
Doordat ik pas maandagmorgen gestart ben, en al een slaappauze heb gehad, is het nu erg rustig op de weg met fietsers, sterker nog, toen ik om half 10 zat te eten, kwam de eerste fietser binnen die op weg was naar Parijs, hij lag 20 min voorop een grote groep die achter hem aanzat, moet je nagaan 850 km gefietst in 29 uur. Petje af hoor. Maar goed ik ben niet voor een snelle tijd gekomen en ik besef dat ik nog steeds redelijk op schema lig, en door de rust bijna 24 uur vooruit kan (hoop ik). Eens kijken waar we dan zijn.

De volgende halte is Loudeac, eens kijken of ik daar voor het licht kan komen. Al de eerste kilometers merk ik dat die racefietsers machtig veel licht hebben, als je ze tegenkomt, de hedendaagse techniek is een stuk beter dan 8 jaar terug. Tjonge het zijn net autokop lampen waar je in kijkt. Niet zo prettig, maar ze zullen hetzelfde van mij denken. Het wegdek gaat regelmatig omhoog en omlaag en we knorren lekker door. Het zijn kleine groepjes die ik inhaal en veel eenzame fietsers. Ik merk dat ik nu in de staart van het peloton zit, maar dat zal snel veranderen denk ik.

Koud en mistig.
In een afdaling zie ik dat de route een klein beetje naar links gaat en dan naar rechts. Er rijdt een fietser voor me die ik nog wil inhalen voor de bochten. Maar de bochten blijken een bocht naar links en dan een afslag naar rechts te zijn. Ik rem zo hard mogelijk om de afslag te kunnen nemen maar doordat de fiets op rechts leunt, doet links niks meer en ik knijp harder, waardoor recht blokkeert en door het ruwe asfalt is het loopvlak van de F-lite in no-time weg en dan is met een luide knal de binnenband aan de beurt. Met wat kunst en vliegwerk krijg ik de fiets door de afslag en sta stil.

Tjonge, dat was dus niet de bedoeling, maar hoort erbij. Ik vervang het materiaal, controleer de velg op scherpe randen, en monteer een nieuw setje. 10 min later rijden we weer en ik neem me voor om wat voorzichtiger te zijn, maar ik ken mezelf goed genoeg dat ik niet als een "Old Wife" afdaal. :-))
Om haf 4 ben ik in Loudeac, en hier is het al aardig druk en ik hoor dat de slaapzaal ook aardig vol ligt, net als de vorige keer nemen veel fietsers hun rust.
Het gebruikelijke ritueel volgt en ik ga weer verder, als ik door een dorpje rijdt zie ik een soort "bag" liggen met een fiets ernaast, ik heb met een deelneemsters gesproken, die vertelde dat ze altijd in een soort "bag" slaapt die helemaal dicht is en vocht bestendig is. Indien nodig gaat ze in het bos liggen, ik vermoed dat ik haar daar heb zien liggen, je ziet geen kop of kont aan de "bag", Tja zo kant het ook, maar dan lig ik liever op een bed.

De bekende brug in Brest.
Ik ben op weg naar Carhaix en kom daar om 8 uur binnen, hier is het echt druk omdat je ook al veel tegenliggers tegenkomt die op de terugweg zijn. Het is mistig en koud, in het restaurant is het druk en de mensen liggen overal te slapen. De prijzen voor het eten zijn heel wisselend, van 6 tot 14 euro. Ik verheug met al op de afdaling van de enige berg die de route bevat, nou ja berg, 350 mtr hoog. De vorige keer zat er tijdens de klim een racefietser achter me aan, die ik voor kon blijven, kijken wat er nu gebeurt.

Ook hier vertrek ik weer en moet nog naar Brest voordat ik terug naar huis kan. Het is al aardig wat drukker en regelmatig passeer ik fietsers, vooral tijdens het afdalen. Opeens zie ik de zendmast boven op de berg en ik zie ook in mijn spiegeltje dat er een racefieter aan probeert te pikkenen, het zelfde spelletje als de vorige keer, ik versnel en hij gaat mee, boven ronden we de rotonde en dan is het kilometers lang 70/80 km rijden en zien dat je iedereen op een veilige manier passeert, ook zijn er hele groepen tegenliggers en ik merk dat ik nu in de meute terecht kom. De laatste 30 km naar Brest zijn erg heuvelig en vragen veel energie, opeens is daar de bekende brug en we nemen de tijd voor een foto schoot. Om bij de controle te komen moeten we nog een heuvelrug over van 125 mtr hoog, maar dan is daar de controle, het is er smoordruk, deze controle kost dan ook veel tijd, het is half 1 en dat is 31,5 uur na de start. De vorige keer ben ik hier gaan slapen, maar dat hoeft nu niet. Dit is het nadeel van laat starten, je gaat veel mensen inhalen, maar aan de andere kant maak je wel de gezelligheid mee, en zie je ook de dramatiek van zo'n tocht.

FF poseren. 
Mensen die halverwege al scheef op de fiets zitten, niet meer kunnen zitten, of langs de weg liggen, ik zag er eentje die stopte, 2 stappen liep, en plof daar lag hij, ogen dicht en bijkomen. Of fietsers die voor dood op de fiets zitten, geen enkel contact hebben met de wereld om hun heen. Alleen maar voor de gps en de 2 meter voor de fiets. Tjonge dat is echt afzien, en dan moet je nog weet ik hoeveel 100 km. Hoe kom je terug in zo'n situatie.

Ik begin om 2 uur aan de terugtocht en we moeten eerst nog een heleboel kleine klimmetjes over voordat we weer de enige berg beklimmen die de route rijk is. Daarna is het weer genieten, maar eerst bovenop een paar foto's. Hierna is het bijna tot aan de controle post in Carhaix afdalen over een ruime 2 baansweg. Het gaat hard, de teller geeft 99.49 als hoogste snelheid aan, en we hoeven bijna niet te trappen, alleen als het weer wat omhoog gaat. Tijdens deze afdalingen is het goed uitrusten, en net na 5 uur ben ik weer in Carhaix. Ik neem me voor om tot Loudeac te fietsen en dan te gaan slapen. Zo besloten zo gedaan.

Tijdens de laatste uren begin ik iets te voelen in mijn linkerhak, heel langzaam aan wordt dit erger, probeer dit wat weg te masseren maar dit lukt niet echt. Om half 11 ben ik in Loudeac en ik zoek snel de sporthal op om te slapen, ik vraag of ze me willen wekken om 2 uur. Er wordt er stevig op los gesnurkt en het is er ook niet echt stil of warm, ik lig te schudden van de kou en trek na een half uur snel zoveel mogelijk spul aan. Om 1 wordt ik wakker, maar besluit om te blijven liggen tot 2 uur.
Hoogste punt en omgeving daarvan uit.
Als het zover is moet ik echt ff wakker worden, en ga naar de eetzaal voor het standaard portie pasta, maar dit ziet er zo raar uit, dat ik maar iets kies wat op aardappel puree lijkt.

De tweede dag zit erop, nog 450 km te gaan.





zondag 23 augustus 2015

Paris Brest Paris 2015, dag 1.

Groepsfoto bij de start
Omdat ik op maandagmorgen start heb ik besloten om zaterdag's aan te reizen. In Oosterhout pik ik T. Raemakers nog op, want die wou graag meerijden naar Parijs. We zijn tegen 3 uur bij de startlokatie en hierna gaan Tonny en ik elk huns weeg, hij naar de fietscontrole en hotel en ik wil graag alvast wat rondlopen op de startlocatie om te zien hoe een en ander werkt en erbij staat.
Al snel loop ik verschillende bekende tegen het lijf en al pratend lopen we rond en genieten alvast van het randoneurswereltje.

Hierna is het naar de camping en zoeken of de route die ik gemaakt heb klopt, samen met Gert Lunenborg heb ik een veldje waar we kunnen staan met onze tentjes en auto, als ik zie hoe het veldje erbij ligt en bedenk wat je ervoor betaald dan klopt er iets niet in mijn ogen. :-(( Maar goed, Gert komt er net aan en we rijden de auto ernaar toe en ik kan de boel opzetten. Hierna eten en daarna gezellig Gerrit en Inneke Schotman opzoeken en op het plaatselijk terras van de camping een pot bier en sterke verhalen vertellen.

De nacht kom ik redelijk door en de zondagmorgen gebruik ik voor de fietskeuring, die niet veel voorstelt en hierna de gezamenlijke foto sessie waar niet iedereen bij is. Ik ga terug naar de camping en besluit om niet meer naar de start te gaan kijken van de eerste groepen want ik heb nog genoeg pasta in de koelbox om op de camping te eten. S'avond nog ff bij Gerrit en Inneke langs, om vroeg in bed te duiken, want de wekker staat voor kwart over 3. In de middag is een Italiaans fam. naast me komen staan met een grote camper, en die maken op zijn Italiaans geluid.
Slapen wordt dus niks, en ik ben blij dat de wekker gaat,"It giet oan", Eindelijk we kunnen los. het voelt als een bevrijding. Het wachten heeft te lang geduurd, is bijna net zo zwaar als de tocht zelf.

Die gaat ook weer leeg
Ik rijd naar de start en ben half 5 daar waarnaar we om kwart voor 5 starten, mooi detail, de stempelaar gebruikt de muts van een manga als steun. Er staan ongeveer 30 speciale fietsen klaar, en we lopen een voor een bij haar langs. De eerste kilometers rijden we achter een auto aan die als voorrijder fungeert, en buiten de stad, 10 km verderop is hij ineens ervan door en rijden we alleen.
Het veld slaat al snel uit elkaar en ieder fietst voor zich zelf. De eerste post is 140 km in Mortagne-Au-Persche en daar krijgen we nog geen stempel, dat is bij 220 km in Villaines-La-Juhel.

Ik bemerk al snel dat mijn benen wat sponzig zijn/aanvoelen. Echte spierspanning ervaar ik niet en als ik wat aanzet dan schiet mijn hartslag gelijk naar 160. Knieën voelen ook niet lekker, dus ik neem me voor om bij hartslag 150 terug te schakelen, ik kom voor de lol/plezier en niet voor een snelle tijd.
Tijdens de morgen ervaar ik dat ik al die klimmetjes vergeten ben na 8 jaar. Tjonge we moeten nog aardig wat bulten op en af, en zo vlak zijn ze ook niet en mooie rechte wegen zijn het ook niet. Als de snelle rijders langskomen die 15 later gestart zijn, ga ik mee in de move, kan het niet laten.

Maar al snel laat ik ze lopen want de benen lopen gelijk vol met melkzuur. Ook als de cadans lager als 90 komt schakel ik terug, eerst maar wat spierspanning terug anders blaas ik me al in een vroeg stadium op, en dat ben ik niet van plan. Ondanks dat ik dus behoudend fiets ben ik toch redelijk snel in Mortagne-Au-Persche, het is tegen 10 uur. en ben 5 uur onderweg, en 140 km verder, met een schema van 5 uur per 100 km zit ik hier nu al 2 uur op voorop. Maar ik moet eerst nog eten. Het landschap lijkt op Zuid-Limburg, korte, felle klimmetjes. Benen voelen nog niet goed.

Hier zal vast een bemoediging staan :-))
Ik heb me voorgenomen om op elke controlepost 45 min te gebruiken voor eten, stempelen en alle andere zaken, en dit lukt aardig, het is ook nog niet druk want de meute zit voor me. Wel heb ik de eerste mensen al terug zien fietsen, en dan denk ik wel, op basis van wat zijn ze dan begonnen aan deze tocht. Vaak zijn het Aziaten. Nu komt er om de 80 km een controle post en kunnen we een regelmaat opbouwen. Stempelen, eten, bijvullen, en weer fietsen. Om kwart voor 2 heb ik het eerste stempeltje te pakken, na 220 km zwoegen bult op bult af, tjonge in mijn herinnering ging het 8 jaar terug zo makkelijk, en nu moet ik er voor werken. Maar aan de andere kant zit ik nog steeds onder de 60 uur. en echt vermoeid voel ik me niet. Wel ben ik elke keer aan het eten toe, want de maag is wel leeg.

Eerst weer stempelen, bord pasta, de boel aanvullen, naar de wc en weer karren. In de namiddag komt er weer wat spierspanning terug, heb dit eigenlijk niet eerder meegemaakt. Maar goed, het gaat redelijk, kan goed doorrijden en de wegen zijn ook niet bar slecht, eigenlijk wel goed. Herentals, 6 weken eerder was bar en boos. Soms zie ik racefietsers al half dood op de fiets zitten, die zijn gisteren gestart en hebben al bijna 20 uur erop zitten, kijken niet op of om en je hoort ze hijgen, tjonge en dan moet je nog 900 km of zo, niet best. Het regent wat en is koud, maar is voor een velomobiel geen punt.

Tegen 6 uur ben ik in Fougeres en zitten er 310 km erop, het gaat best wel redelijk goed, en denk erover om in Tinteniac te gaan slapen, is eigenlijk helemaal niet mijn gewoonte> Maar is goed bevallen tijdens de tocht van Herentals. Het stukje naar Tinteniac is maar 55 km, en ik ben daar om kwart over 9. Ik loop naar het gebouw en kan gelijk terecht, wat eten, lekkere douche en ik kruip tegen 10 uur in bed, alleen op een kamer, met bedlampje, bijna een hotel waardig. Heb gevraagd om me om 12 uur wakker te maken, maar om kwart over 11 wordt ik wakker en besluit eruit te gaan, eerst nog een bord pasta en dan klokslag 12 uur zit ik weer in de fiets, en ik besef dat ik nog steeds op een schema van 60 zit. :-))  ondanks het feit dat ik al geslapen heb.

Dat geeft de burger moed voor de 850 km die nog moeten komen.

zaterdag 22 augustus 2015

Weer thuis.

Nog wat rust nemen.
Hallo, na een dagje rust thuis en bezoek aan huisarts en fysio, weer wat opgeknapt en de data bekeken van de fietscomputer.
Donderdag morgen reed ik precies 72 uur na de start over de finish, :-))
Na een poging om  te slapen in de tent, wat niet lukte vanwege de regen ben ik naar huis gereden waar ik tegen het donker aankwam.
Onderweg een paar keer een power napje gedaan.

Totale afstand volgens mijn teller 1263 km, wat een groot verschil is met  datgene wat de organisatie opgeeft.
Heb 48.33 uur gefietst en de rest van de tijd andere dingen gedaan. max. snelheid is 99.45 km, en mijn gereden gemiddelde is 26.02 km.
Vind dit soort data altijd makkelijk om later te vergelijken.
In 2007 heb ik totaal 76 uur bezig geweest met 52 uur fietsen, dus daar zit dan de winst in dit geval.

Terugkijkend, heb ik ZWAAR bewondering voor degene die het op een racefiets doen.
Wat zeg nou zelf, eigenlijk is dat een martelwerktuig vergeleken met een ligfiets, dan zijn wij de watjes, en de racefietsers de bikkels.

Wat zou ik de volgende keer anders doen.
Dag voor de start aan reizen, vlak voor Parijs overnachten in een hotel, camping is zwaar rumoerig, dan in de ochtend fietscontrole, en dan in de namiddag starten, dan kom je overdag aan, in het donker is er niks aan om binnen te komen. Erg ongezellig.
En op de terugweg alerter op de rustpauze zijn, want daar is nog veel winst te boeken, want als je op de heenweg 31 uur kwijt bent, en dan voor de terugweg, die in mijn beleving makkelijker is, 10 uur langer bezig bent, dan is een 60+ tijd mogelijk.

Iedereen die fietsend terug gekomen is, gefeliciteerd. Of het nu wel of niet binnen de tijd is.

Van de week zal ik op mijn blogspot, per dag een verslag schrijven.
Saluut
.

woensdag 19 augustus 2015

de rest van het avontuur..

Gisterenavond was er geen internet , dus nu de rest van het verhaal....
We waren bij 18 Augustus...

22.32 uur 800 gehad.  Sta in de wachtrij om te slapen :)
Dikke teen links doet zeer.  ( als dat alles is Peter,dan valt het mee haha)

 19 Augustus

06.39 uur 865 gehad. De nachten zijn koud. 3 uur gelegen.
10.01 uur 919 gehad.  Op naar de duizend. Altijd een mooi moment. Toen ik in de rij stond voor een bedje, ging er iemand op mijn linker dikke teen staan.  :(
14,52 geen tijd . Net massage van 2 kerels gehad, kuiten en achillespees. Nog een elfsteden tocht te gaan. ( oh dus nog 230 te gaan) Volgende controle effe pitten.  en dan door naar Parijs.
21,06 uur nog 144 km.Net geslapen. Nog een klein stukje.

20 Augustus

01.24 uur nog 66 km.
05.12 uur ben binnen. Hoera.
06.50 ik ga nu slapen. ( kijk, dat mag ik graag horen..hihi)

(Peter , goed gedaan. Morgen heb ik een afspraak voor je gemaakt bij de fysiotherapeut. En Welkom Thuis lieve schat. )

dinsdag 18 augustus 2015

Dag 2 18-8

08.16 uur  525 km gehad. Nog 1 etappe en dan terug naar Parijs. Buiten en binnen band aan gort gereden door een rem actie. Gaat goed verder. Maag is wat lastig, heb 2 1/2 uur geslapen afgelopen nacht, toen werd ik wakker. Benen doen het nu goed, kan weer doorzetten. Wat het geweest is weet ik niet.
13.01 uur 614 km gehad, Ben in Brest. Op de helft. Nu terug. Haal nu de meute in die zondag gestart is. Vanavond weer slapen, lijk wel een oude vent:)  ( Inderdaad dat zijn we niet gewend van hem ..hihi)
17.36 uur 710 gehad. Brest was zwaar. Veel klimmen in de stad .  Als het donker wordt bij de volgende controle slapen. Wat langer als gisteren. ( keurig Peter)
Begin  de vermoeidheid wel te voelen.
Bij elke controle eet ik een warme maaltijd.

Tot zover eerst... het gaat dus goed met Peter. Als je over de helft bent, dan wordt het aftellen geblazen, en dat werkt ook altijd motiverend. Vanavond en morgen het laatste stuk.

Ajuuu

Afdeling Lattropia gaat nu  genieten van het mooie weer. Het heeft hier dagen achter elkaar geregend.
Als Peter thuis komt  kan hij lekker buiten liggen uitrusten. :)

maandag 17 augustus 2015

Dag 1 17-8

Hieronder de berichten van Peter:
09.58 uur  140 km gehad.  Al veel geklommen. Lijkt op Zuid -Limburg. Korte felle klimmen. Zit 2 te vroeg op schema 60. Ga wat rustiger aan doen. Eerste uitvallers al gezien die terug fietsen. Problemen met cadans meter tijdens fietsen opgelost.
13.44 uur 220 km gehad. Benen voelen raar. Zwaar. Nog niet eerder gehad. Ga wat rustiger rijden, tijd zat.  Moet nog duizend. Geen problemen met de maag. Beter.
17.56 uur 310 km gehad.  Spierspanning is wat terug. Benen voelen beter. Denk erover om over 50 km te gaan slapen voor een paar uur. Nu regen gehad. Best wel koud dan.
20.28 uur  370 km gehad. Ga hier slapen. Benen doen het beter nu. Langs de weg bij een vrouw en kinderen koffie gedronken. Gratis. Ze wou alleen mijn naam hebben en land. Houd ze bij.
Tot zover, voor deze dag. Morgen meer... hij doet het goed. :)

zondag 16 augustus 2015

Wachten .......

Wachten....
 Wat is het nut van wachten...? Peter is zaterdagmiddag om 16.00 uur gearriveerd op de camping in Parijs. Heeft een goede reis gehad en in Belgie veel regen. Nu (zondagmiddag, regent het hier al uren en uren en uren.....heb snel een paar kamerplanten buiten gezet :)  
Na een redelijke nacht, zonder slaappil (hihi) , is rond het middaguur vandaag de fiets goedgekeurd. Gelukkig!!
Ze keken alleen naar de verlichting. Aangezien Peter nog een extra "gevarendriehoek" vlak achter zijn hoofd op de fiets heeft geplaatst, wordt hij sowieso gezien. Ik noem het een gevarendriehoek omdat ik het een echt komisch flikkerend gevaarte vond achter zijn skedel, het leek op een kermis attractie. haha...dit hield mij echter niet tegen om er zelf ook maar eentje aan te schaffen, want je valt goed op hoor!!!   :)
Deze, net aangeschafte verlichting, heet officieel: HeadLux, Je kunt dit 6,5 bij 3.5 cm licht op je helm klemmen, maar ook ergens anders bevestigen. Het witte en rode led licht zorgt ervoor dat je meer zichtbaar bent in het verkeer.
Ja, en nu is het dus wachten....nog 13 uur te gaan voordat Peter gaat fietsen. De rest gaat eerder weg, maar omdat Peter gekozen heeft voor een paar uren slaap, mag hij om 17-08 om 05.00 uur de uitdaging aangaan. We zullen zien wat de dag van morgen brengt. Het is weer een avontuur!
Vooreerst nog de rest uitzwaaien,een pot bier, een paar uur slapen, en hopen dat meneer "adrenaline " buiten de tent blijft wachten, want een goede nachtrust is een must.
De eerste controles volgens de franse lijst zijn morgen: Villaines-la-juhel 220 km gehad,
                                                                                         Fougeres              309
                                                                                         Tinteniac              363
                                                                                         Loudeac               448
We wachten....

Biss Morgen.

Ajuu

Het thuisfront.


maandag 10 augustus 2015

Parijs Brest Parijs 2015, de voorbereidingen.

Zo is het een klein stukje.
Nog een kleine week en we staan na 8 jaar weer eens aan de start van PBP. Voor mij toch wel een tocht waar ik al zeker na DCT 2012 naar uit heb gekeken. Wat trekt me zo aan, want de aantal kilometers heb ik al vaker gereden.
Ik vergelijk hem met de Friese Elfstedentocht op de schaats. Ongeveer dezelfde sfeer. De aantal deelnemers, 6000, soms lastig, maar vreselijk gezellig. De betrokkenheid van de mensen langs de route. Allemaal enthousiast, en erg betrokken. In de dorpen is het 24 uur feest en gezellig. Met andere woorden, je verveelt je niet.

Ik start maandagmorgen om 5 uur, en heb 84 uur de tijd, dit is 6 uur korter dan de rest. Waarom maandagmorgen, je hoeft niet lang te wachten voor de start, op zondag kun je soms 2 uur wachten voor je aan de buurt bent, en omdat ik dan nog een nacht rust heb, terwijl de rest al aan het fietsen is.
Als ik door de eerste nacht fiets, is de rest al met de tweede nacht bezig en liggen er velen te slapen. In 2007 had ik 76 uur werk, en deed ik het rustig aan. De tocht HCH een paar weken terug, deden Tom en ik in 84 uur en toen reden we van hotel naar hotel:-))

Dit is ook PBP.
Wat betreft tracking, via de site van de organisatie http://suivi.paris-brest-paris.org/W004.html kun je zien hoever ik ben, waar ik ben.
Uiteraard zal het thuisfront als vanouds weer de persoonlijke verslaglegging verzorgen:-)).

Zaterdag eerst naar de camping, bivak maken en dan op zondagmorgen de fiets laten keuren, volgens mij meer traditie dan noodzaak, maar goed, hoort bij het feest. Zondagavond gezellig pasta eten met zijn allen, en dan de 80 uur en 90 uur rijders uitzwaaien, en dan op de camping hopen dat het rustig is om nog de nodige uren slaap te pakken. En anders er maar een pot bier in, dan slaap ik ook beter:-))

Ik heb nog een beetje het tijdschema van 2007 in mijn hoofd en als ik zorg dat ik overal wat eerder ben, ben ik mooi op tijd terug.
Ik was zover ik nog weet in:

Villaines-La-Juhel s'middags rond 4 uur eerste dag
Fougeres rond 7 uur eerste dag.
Tinteniac om half 10 eerste dag.
Loudeac rond half 3 eerste nacht.
Carhaix-Plouguer in de morgen tweede dag.
Brest, rond 1 uur tweede dag, 2 uur geslapen.
Carhaix-Plouguer, voor het donker tweede dag.
Loudeac, tijdens de tweede nacht, tijdstip weet ik niet meer.
Tinteniac, 8 uur s'morgens derde dag.
Fougeres,  en Villaines-La-Juhel weet ik niet meer.
Mortagne-Au-Perche rond 8 uur s'avonds derde dag.
Dreux, rond 4 uur derde nacht.
Finisch s'morgens om 9 uur vierde dag.

Volgens Tom en mezelf moet met zo'n tocht 100 km in 5 uur gereden kunnen worden, all-in, dus 1200 moet dan in 60 uur kunnen, tijdens HCH 5 weken terug deden we er 4,5 uur over, maar daar zat geen slaap bij in, dus meer dan 60 uur werk is geen ramp.
Aan de andere kant reed ik vorig jaar Zoetermeer Parijs Zoutermeer 1000 km binnen 48 uur, dus dan gaat 100 km in 5 uur wel weer op. Veel zal van het weer afhangen.

Als ik zo naar de weerkaarten kijk, wordt het mooi redelijk zonnig weer, dus dat is mooi, want de twee laatste uitvoeringen waren aardig voorzien van het hemelse natuurvocht.
Saluut.

dinsdag 4 augustus 2015

Het motortje van Sky/Froome?? Das motorchen von Sky/Froome??

Tijdens de Tour de France heb ik twee keer gelezen in de media dat men bezig was uit te zoeken of Sky niet gebruik maakte van verborgen hulpmiddelen in of op de racefietsen. Want ja zeg nou zelf, de ploeg heeft het gewoon heel goed gedaan en met Froome als winnaar kom je goed voor de dag.
Zie link die verwijst naar een bericht hier over http://www.ad.nl/ad/nl/1063/Tour-de-France/article/detail/4099695/2015/07/12/Jury-controleert-Sky-op-mechanische-doping.dhtml

Tja, eigenlijk zit het ook wel op de fiets, en wel in de vorm van ovale tandbladen. En als je Froome ziet fietsen bult op, met een hoge cadans, dan heeft hij er ook wel voordeel bij. In een panel op televisie werd ook uitgelegd dat een hoge cadans ook een duidelijk voordeel heeft, en wel in de zin dat de belasting niet op de spieren komt maar meer op het hart en de bloedvaten, die moeten harder werken, maar de spieren blijven soepeler. Dit moet je, en kun je trainen. Het voordeel is dat de spieren veel minder verzuren, omdat je pomp (hart) meer bloed verpompt/verplaatsen.

Er zijn wielrenners die stug vasthouden aan hun (te lage) cadans, maar eigenlijk is dat tegen beter weten in. Want stoempen levert geen hogere snelheid op, maar een snellere verzuring. Een overstap van standaard ronde bladen naar ovale bladen levert ook niet gelijk een hogere snelheid op. De spiergroepen die normaal niet meehelpen/meedoen, moeten eerst getraind en op sterkte komen voordat ze een echte bijdrage leveren aan het totaal.

Als ik terugkijk naar het begin dat ik begon met dagelijks woon werk fietsen en nu, dan zit daar echt veel verschil in. In tijd 20 jaar, maar in belasting is het een mega verschil. Soms denk ik wel eens, had ik mijn huidige conditie maar gehad 30 jaar terug. Ook nu ik een jaar met ovaal rij, merk ik nu verschil. Dit heeft dus tijd gekost en zweet, dit zie je ook terug bij Sky, een duidelijk 5 jaren plan waarin van alles meegenomen wordt, waarin heel veel zaad verwerkt zit om later mega te oogsten.
Ovale tandwielbladen geven 4.1% meer vermogen en 9.1% minder verzuring. Maar niet van het ene op het andere moment.

Net als een boer die zonder te weten hoeveel hij zal oogsten, een fortuin in de grond stopt, op basis van "als ik het goed doe, komt het geïnvesteerde er vanzelf weer uit". Er waren ook al ploegen die na de Tour de France aangaven dat het niet leuk meer is, omdat Sky het fietsen naar een hoger plan heeft getild en de eerste jaren niet in te halen is. Jammer maar ontwikkelingen hou je niet tegen.
Saluut.

Währen der Runde von Frankreich habe ich zwei mal in den Medien gelesen, dass man versucht hat zu entdecken ob Sky verborgene Hilfsmittel in oder auf ihre Rennräder benutzte. Die Mannschaft hat es natürlich sehr gut gemacht und mit Froome als Gewinner fällt man auf. Sehe den Link mit eine Nachricht über diese Geschichte: http://www.ad.nl/ad/nl/1063/Tour-de-France/article/detail/4099695/2015/07/12/Jury-controleert-Sky-op-mechanische-doping.dhtml

Eigentlich hat das Rad das auch, und wohl als ovalen Zahnräder vorne. Und wenn man Froome berghoch Fahren sieht, mit hoher Trittfrequenz, wirkt auch das wohl in seinem Vorteil. In einer Fernsehshow wurde besprochen, dass hoher Trittfrequenz klare Vorteile hat, weil die Belastung nicht auf die Muskeln sondern mehr auf das Herz und die Blutgefäße liegt. Das Herz und die Blutgefäße wirken härter aber die Muskeln bleiben geschmeidig. Solches muss, und kann man trainieren. Der Vorteil ist, dass die Muskeln viel weniger schnell versauern weil deine Pumpe (das Herz) weniger Blut pumpt/bewegt.

Es gibt viele Radfahrern die dickköpfig ihren zu niedrige Trittfrequenz anhalten aber eigentlich machen sie das gegen bestem Wissen. Stampfen macht dich nicht schneller sonder lässt dich schneller versauern. Eine Übergang von normalen Blätter auf ovalen Blätter bewirkt nicht sofort eine höhere Geschwindigkeit. Die Muskelgruppen die normalerweise nicht mitmachen müssen erstmal trainiert werden und stark werden bevor sie wirklich etwas Beitragen.

Wenn ich zurückschaue und das Heute vergleiche mit als ich mit dem Täglichen Radfahren in die Arbeit anfing gibt es wirklich ein riesen Unterschied. 20 Jahre in Zeit aber Belastungtechnisch ein riesen Unterschied. Manchmal wünschte ich mir ich hätte meinem heutigen körperlichen Vermögen wohl vor 30 Jahren gehabt. Auch jetzt ich seit einem Jahr mit Oval fahre bemerke ich den Unterschied. Es hat also Zeit und auch Schwitzt gekostet. Das Gleiche sieht man auch bei Sky, die einen deutlichen 5-Jahre-Plan haben wo alles mit aufgenommen wird und wo es viele Keime gibt die später enorm geerntet werden.
Ovalen Zahnräder geben 4.1% höheres vermögen und 9.1% weniger Versauerung. Aber nicht von Heute auf Morgen. 

Wie ein Bauer der nicht weiß wieviel er ernten wird und trotzdem ein Vermögen in den Boden investiert. Wen mann gut investiert kommt später gutes raus. Es gab Mannschaften die nach der Runde von Frankreich angegeben haben, dass es kein spaß mehr gibt, weil Sky das Fahrradfahren zu einen neuen Niveau verhoben hat und in den nächsten Jahren nicht mehr zu überholen ist. Schade aber der Fortschritt kann man jetzt nicht mehr stoppen. 
Saluut