 |
| Controle in Villaines-La-Juhel |
Hierna is het weer fietsen en eenmaal in de fiets gaat het weer vanzelf. Volgende halte is Tinteniac, Waar ik net na 6 uur ben, het wordt al wat licht, overal fietsers, op de weg, en bij de controle's, je ziet alle groepsaanduidingen om je heen, elke groep heeft een letter van het alfabet. Ik neem weer een bord pasta, maar dit is niet van de beste kwaliteit, half gaar en er zit volgens mij zand in, mijn buurman (Engelsman) zit ook met lange tanden te eten, tijdens zo'n tocht ben je blij met alles, maar dit slaat alles, dit zet je nog niet je hond voor, denk ik nog. en laat het halve bord staan.
Ik ga verder, snel vergeten want mijn smaak en geur pupillen protesteren onophoudelijk. En ik kan je vertellen dat dat niet leuk is, want je wilt de boel wel binnenhouden, ook al is het niks. De volgende halte is Fougeres en mijn ervaring is dat het eten daar echt goed is, dus dat nodigt uit om wat door te trappen. De sfeer onderweg is goed, en ik voel dat de spierspanning weer helemaal terug is, ik kan goed doorrijden, daar in tegen begint mijn agillespees steeds meer op te spelen. Het is nog niet erg hinderlijk, maar ik voel hem duidelijker dan gisteren. De afstand naar Fougeres is maar 55 km, dus dat duurt niet zo lang, ondertussen bedenk ik me dat de terugweg nu toch wat makkelijker lijkt als de heenweg, net alsof de heuvels lager zijn of zo, maar ik denk dat het verbeelding is.
 |
| Man wil graag in de fiets kijken. |
Als ik in Fougeres ben spreek ik Guus weer die ik eerder gesproken heb, en hij heeft weer wat uren gewonnen ten opzichte van zijn max schema, hij klinkt aardig opgewekt, we eten lekker in Fougeres ik vertel hem van mijn agillespees, O, geeft hij aan, ik heb wel een zalfje tegen ontsteking, oke, gaan we proberen. Ook verteld hij van zijn plannen om volgend jaar weer een Dutch Capitol Toer te organiseren van 1400 km, Mmmmm, eerst deze klus maar afmaken denk ik dan:-))
Het eten is heerlijk, en ik geniet er echt ff van, hierna lopen we naar Guus zijn fiets en ik smeer mijn hak goed in. Tijdens het fietsen merk ik wel verschil en de pijn trekt wat weg. Volgende halte is weer Villanines-La-Juhel ik ben daar om half 3, en daar is het altijd een feest, met publiek, een echte omroeper die alles aan elkaar praat en honderden mensen die staan te kijken en alles mooi vinden, zelfs een dansgroep geeft acte de presens. Echt een volkfeest maken ze er hiervan.
 |
| Overal toeschouwers, ook op de muur. |
Na de controle ga ik bij de massage langs voor de pees, en ze masseren gelijk ook ff mijn kuiten. Tjonge dat voelt goed. Na het eten is het weer fietsen, ik merk wel dat de controle's allemaal wat meer tijd kosten dan de 45 min die ik met mezelf afgesproken heb, maar er is niemand die me op de vingers kijkt, dus wie doet me wat. Als ik weer rijdt lijkt het net of de masseurs een startknop ingedrukt hebben of zoiets want voor mijn gevoel vlieg ik bijna over de weg, zo hard gaat het, de volgende halte/controle is 81 km verder, maar ik ben er al om kwart voor 7. En dan heb ik een half uurt je voor Mortagne nog 15 min bij mensen langs de kant gezeten vanwege brandende voeten die ik heerlijk kon afkoelen met een tuinslang, tjonge wat is dat lekker, en de mensen vonden het geweldig dat ik ff stopte, zeker toen ik de tuinslang in mijn schoenen stopte. Dat hadden ze nog niet eerder gezien.
 |
| Slaapt hij nu wel of niet. |
Op het overzicht van de site PBP is het ook van de snellere etapes, Ik ben weer in Mortagne, het is nog 145 km naar de finisch. Maar ik heb besloten om hier een paar uur te gaan slapen en dan tegen 10 uur verder te rijden. Enerzijds vanwege de agillespees, anderzijds omdat het elke keer preventief slapen me goed bevallen is. 8 jaar terug heb ik 2 keer een slaappauze onderweg moeten inlassen vanwege slaapaanvallen en met elke nacht 2 uur preventief, heb ik daar nu geen last van. Wel zo'n veilig gevoel. Ik tref Guus weer bij het eten en Leo zit er ook met nog een Nederlander maar daar ben ik de naam van kwijt. We praten gezellig bij en Guus zit het helemaal zitten om deze keer wel binnen de tijd te finishen. De 2 eerdere pogingen mislukte om verschillende redenen. Dan begrijp ik wel dat hij blij is en vol goede moed verder gaat.
 |
| Gezellig langs de weg bij een familie met tuinslang. |
Wat ik ook regelmatig zie is ovale tandwielen op racefietsen, je zit lekker laag en dan is het goed te zien. Uiteraard ga ik er dan naast rijden :-)) en vraag degene naar hun ervaringen met het toepassen hiervan. Ik krijg duidelijke positieve reactie's, het grappige is natuurlijk dat ze niet kunnen zien dat ik ze ook heb. En er was er eentje, die voor wat hem betreft ze het gewicht in goud waard zijn.
Ik ga ff lekker slapen, en daarna het laatste stukje terug naar Parijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten