Paris Brest Paris 2015, dag 4

6 op één rij.

Het laatste stuk, 145 km nog te gaan, ik wordt wakker voor de afgesproken tijd en besluit om te gaan, het dunne matrasje ligt niet zo lekker en het wordt al aardig drukker en rumoeriger in de sporthal, zo kan ik nog net voor het donker wegfietsen. De eerste 10 min. moet ik echt wakker worden, want ja, dit is de derde keer dat ik genoegen neem met 2 uurtje slaap. Maar na wat rondlopen en water halen voor de bidons ben ik er weer en ga mijn fiets inpakken en klaarmaken, zoals de vorige keer heb je hierbij veel bekijks want ja, velomobielen zijn nog steeds een zeldzaamheid tussen 6000 deelnemers.


Ik neem er de tijd voor en ondertussen kijken de mensen wat je allemaal doet. Eigenlijk mis ik het motorgeluid bij het wegrijden, lijkt me leuk om dat aan boord te hebben, en dan afspelen als je wegrijdt:-))  Als ik weg rij  uit Mortagne wordt het snel donker en verlichting is wel een must, de route terug is anders dan de heenweg, en ik vindt ook dit stuk makkelijker, veel lange heuvels waarbij de snelheid kunt maken om de volgende weer te pakken, dit gaat goed en scheelt een hoop tijd. tijdens een lange klim in het bos wordt ik ingehaald door een groep fietsers waarbij ik in de kop meega met de voorste, het kost moeite en de hartslag gaat aardig omhoog, maar ik besluit om mee te gaan naar de top. Ik zie in de spiegel dat de grote groep achterblijft en dat ik samen met 5 man verder rij, ineens een vraag hoeveel versnellingen de fiets heeft, waarop ik antwoord, maar eigenlijk maakt dat voor de snelheid niet uit hoeveel je er hebt, als je maar de juiste hebt.

Oud en nieuw model bij elkaar.

Vlak voor de top zet ik nog even aan, en laat ze achter, en na de afdaling die volgt, zie ik ze niet meer. Uiteraard lukt dit niet elke klim, maar hier heb ik toch wel van genoten. Het is 80 km naar Dreux en toch wel aardig druk op de weg met fietsers, Het laatste stuk naar Dreux is nagenoeg vlak en lang, en ik merk dat de snelheid goed hoog is, 40+ hiermee gaan we op de laatste controle af, het gaat als een speer. Mijn achillespees voel ik wel steeds meer. In Dreux maar weer naar de massage. Als ik de controle inloop ruik ik weer die aparte lucht van eten en mensen, het gaat wat tegenstaan. Eerst naar de massage, maar dit neemt veel tijd, er ligt iemand op de brancard die piept als of hij het elk moment kan opgeven, hierna komt hij overeind, en klaagt als een oude man over zijn rug en benen, waarna een maat hem pillen geeft. Ik kijk het met verbazing aan. Hierna gaat hij op de massage tafel en hierbij maakt hij geluiden als of hij elk moment een orgasme kan krijgen, tjonge wat een toestand. Na 20 min. wachten is hij weg met veel gedoe en ben ik aan de beurt, waarbij ze ze wat smeren op mijn hak, en ik ga eten.

In de eetzaal zie ik dezelfde persoon zitten met zijn maat, hij zit erbij alsof er niks aan de hand is. Nou voor mijn gevoel duidelijk iemand die om aandacht vraagt. Want ik heb mensen voor half dood zien zitten. En daar had hij geen last van. Na het eten de laatste etappe naar Parijs, er zijn duidelijk minder fietsers op de weg, de meeste slapen tot daglicht en rijden dan het laatste stuk om overdag aan te komen, dat is leuker, meer belangstelling. Ik kies ervoor om door te gaan en nog te slapen in mijn tent voor de terugreis. Doordat ik al preventief geslapen heb, heb ik nu ook geen last van slaapaanvallen, ik zie veel mensen onderweg in de berm liggen of tegen een muurtje zitten. Tjonge dan is slapen zoals ik gedaan heb wel een luxe, zelfs iemand die bijna met zijn voeten op de weg ligt.
Die is dus niet ver gekomen toen hij slapend van de fiets stapte.

Het hele stuk cingle speed, knap hoor.

Vlak voor Parijs nog een steile klim, en dan rustig doorrijden, Op eens zie ik iemand voor me rijden die op de middenstreep rijdt, een beetje zwalkend, een tegemoetkomende vrachtwagen weet hij nog te ontwijken, maar een bestelbusje moet zelf uitwijken want deze fietsers is vastberaden om de middenstreep vast te houden. Hij zit ook nog behoorlijk scheef, dus heeft last van zijn zitvlak, nou hij liever dan ik, Ook heeft hij geen verlichting aan, en op het moment dat ik hem daarover aanspreek rijdt er ineens een motorrijder van de organisatie naast me die me in het Frans verteld dat ik rechts moet rijden. Hij ziet de fietser zonder verlichting niet eens. Ff later als de motor stil staat, ziet hij hem ook niet, want hij rijdt net weer weg als de fietsers hem wil passeren, als ik de fietser rechts passeer rijdt hij als een Engelsman links op de weg met een taxi op zijn kont. Ik zeg tegen hem dat hij rechts moet gaan rijden en zijn verlichting moet aandoen. Ik weet niet of hij het begrijpt, maar ik ben er klaar mee, en rij door. Als ik later de motorrijder zie, vertel ik hem in het Engels dat hij mij niet mij moet hebben maar die fietser die zonder licht rijdt. Maar de arme Fransman verstaat geen Engels en zijn collega ook al niet. Aparte lui die Fransen, geen woord buitenlands.

De laatste etappe is niet mijn snelste en dat vind ik niet erg vanwege mijn achillespees, de laatste 10 min begint het te regenen, ik kom tegen 5 uur over de finish, en er staan een paar mensen te kijken. Tja het regent, dus veel kun je niet verwachten, ik parkeer mijn fiets bij de andere velomobielen die er staan, en ga de hal in voor het afstempelen en dergelijke. Later zie ik dat de totaal tijd precies op 72 uur staat, leuk om te onthouden:-)) Ik krijg wat eten aangeboden, pasta uit de magnetron, nou ik bedank hartelijke voor het gratis eten. Kan het niet aanzien, ik koop wat brood en vraag of ze ook een pot bier kunnen tappen voor me, nee dat hebben ze hier niet, een Engelsman die naast me staat, snapt het ook al niet. Na wat eten en drinken, ga ik terug naar de fiets en op weg naar de camping. Nee aankomen in het donker is niks aan. Dit gaan we niet weer doen.

Als ik op de camping ben en wil slapen na het douchen begint het hard te regenen, hierdoor wordt het slapen ook niet wat. Na een paar uur ga ik maar koffie drinken bij Gerrit Schotman, en samen met 4 andere fietsers sterke verhalen vertellen hoe het allemaal gegaan is bij een ieder, 1 man heeft opgegeven vanwege maagproblemen. En is vroegtijdig terug gefietst, het is erg gezellig bij Gerrit, maar tegen 12 uur wordt het wat droger en ga ik de boel in de auto gooien en op weg naar het thuisfront. Als ik een slaapaanval krijg zet ik de auto op de parking, zodat ik een power napje kan doen.
Om 9 uur s'avonds ben ik thuis en kan genieten van weer een echt bed:-))
Saluut.