Ride for the roses 2016.

Vol goede moed.

Begin september heb ik samen met collega's de jaarlijkse "Ride for the roses" gereden.
Het is een tocht van 100 km die we samen gereden hebben op onze tweewielers, in mijn geval op de oude vertrouwde stalen mountainbike. Er deden ongeveer 5 tot 6 duizend fietsers mee, en de opbrengst van 585 duizend euro komt ten goede van de kankerbestrijding.
We reden als bedrijfsteam mee, en net als de vorige keer waren er goed getrainde en minder goed getrainde deelnemers aan de start verschenen :-)
Al met al neem zo'n tocht toch de hele dag in beslag want door de voorrijders (bekende Nederlanders) die in sommige gevallen helemaal niet getraind zijn, is het tempo ongeveer 27 km per uur.

Maar we doen het voor de ondersteuning en de gezelligheid, de verhalen na die tijd zijn vaak op het werk ook wat overtrokken, maar dat hoort er ook een beetje bij.

Het complete team.

De weersverwachtingen waren niet geweldig, en na het wachten in de hangar op het vliegveld konden we eindelijk vertrekken. We waren het vliegveld nog niet af of we kregen een hoosbui over ons heen.
Gelukkig had ik mijn regenjasje nog aan gelaten, dus veel last had ik er niet van, maar er waren erbij die gelijk zeik nat waren.

We proberen zover het kan zoveel mogelijk bij elkaar te blijven, maar door lekke banden en dergelijke is dat toch erg lastig, want in de meute verlies je elkaar snel uit het oog.
Soms staan we stil en soms moeten we doortrappen, maar al met al is het gezellig en het Twentse landschap is zeker de moeite van het bekijken meer dan waard. Na de eerste hoosbui blijft verder regen eigenlijk wel uit en daardoor wordt het nog redelijk warm.

Een collega die voorop rijdt trapt zijn ketting  vast tussen het kleinste en middelste blad, doordat hij voorop rijdt stopt iedereen, rijdt je achteraan dan sta je alleen omdat je het niet merkt. Met vereende krachten lukt het om de ketting weer in het gareel te krijgen, een bandenwipper en sleutelhouder fungeren hierbij als beitel en hamer, ja met elkaar zijn we inventief.

Een van de hangar's.

Op 80 km na de start staat er de bedrijfs bus met de nodige energie dranken en repen, zodat de laatste kilometers gereden kunnen worden zonder de soms bekende hongerklop. Je kunt goed zien wie er wel of niet getraind hebben, want de 20 km naar de stop toe, is het gaspedaal lekker ingetrapt en zijn de geiten en bokken goed gescheiden. :-)

Tegen half 3 zijn we terug op het vliegveld alwaar we allemaal een roos krijgen, hierna is het terug fietsen naar het werk en napraten, en de restanten van het ontbijt nog wegwerken, en terug naar huis rijden.

Al met al een leuke dag op pad met collega's en we fietsen een leuk bedrag bij elkaar voor ondersteuning van het onderzoek tbv kankerbestrijding. Al met al een ziekte die teveel slachtoffers maakt.
Saluut