Pompeblêd 300km

Staan ze vast Tom.

Vereniging "Friesland beweegt" organiseert altijd de winter fiets Elfstedentocht, en dit jaar ook via een wielerclub in Drachten, een tocht van 300km, genaamd "de Pompeblêd tocht. Deze gaat langs de randen van het Friese land.

Daar hadden Tom en ik wel zin in, dus zo gedacht zo gedaan, de start is in Drachten en omdat we watjes zijn gaan we met de auto naar de start. De avond ervoor de velomobielen op het dak en de watjes in de auto😀

Omdat we hadden aangegeven dat onze kruissnelheid boven de 30 zou zijn, werden we in de laatste groep ingedeeld en mochten we pas om kwart voor 8 starten. Nou lekker toch, konden we uitslapen. De weerverwachtingen waren beter als met Pinksteren dus de kap kon thuisblijven. We waren mooi op tijd bij de start en met 30 fietsers op weg gegaan, eerst de racefietsers mooi voorop laten rijden door Drachten was de afspraak, en dan zien we wel.

De groep knoopt een mooie kruissnelheid ervoor, dus we volgen eerst maar eens. Bij de melding lekke band stoppen ze gezamenlijk, en hierna rijden we alleen door, omdat we de randen van Friesland volgen, komen we ook op kleine paadjes, zelf onverhard en tunnels. Waarbij we dus moeten klunen, maar dan met de velomobielen in de hand.  😒

Tja, hier kennen ze geen velomobielen zeker.

Tja, ze maken het je niet makkelijk, denk je dan. Maar goed met 2 mannen til je een velomobiel, en loop je door zo'n tunnel. We rijden tegen de klok in dus we gaan eens naar het noorden en komen van lieverlee bij de Waddenzee, om zeker te zijn dat we de randen volgen, is de route over de weg van de dijk met alle schapen en aanverwante artikelen erbij, wat betekend dat we ook hekjes moeten passeren. Na een aantal van deze opstoppingen, besluiten we meer de doorgaande wegen te volgen die wat verder van de dijk liggen.

In Holwerd is de eerste korte pauze, en vragen aan de organisator of er nog meer hekjes volgen, Nee is het antwoord, oke, we gaan de route weer volgen.

De eerste dijkweg is weer voorzien van een hekje. We zijn er klaar mee en gaan de fiets Elfstedenroute volgen die 1 km van de dijk af ligt. 

Daar ligt een mooi nieuw fietspad wat lekker doorrijdt, bij Oude Bildzijl, volgen we de oude dijk, die uitkomt op de route langs de dijk boven Harlingen. Tijdens een plaspauze voor Harlingen schiet de groep racefietsers ons voorbij, en we zullen de rest van de tocht vaker stuivertje wisselen.

In Harlingen rijden we verkeert en missen de koolhydraten maaltijd, jammer, maar we hebben genoeg bij ons. Vanaf Harlingen zijn we de schapendijkweggetjes kwijt, dit is een stuk beter. 

We pakken een stuk afsluitdijk mee, en bij de sluis weer terug Friesland in. Nu schiet het lekker op, maar dan heb ik mijn traditionele lekke band. Door zuidwest Friesland komen we op de dijk Stavoren-Oudemirdum, en het is de hele dag stralend weer.

Uitzicht op IJsselmeer en wolkendek.

Als we Lemmer voorbij zijn verlaten we de dijken en gaan op de Blesse aan waar nog een verzorgingspost is, af en toe volgen we een fietspad waarbij het gras zo hoog staat, dat je er niet overheen kunt kijken. Dus bij elke bocht is het weer afwachten wie er opduikt. De laatste verzorgingspost missen we niet, en krijgen wat drinken en brood aangeboden. Dat gaat er wel in, ook de uitgedunde groep racefietsers treffen we weer, de groep is aardig uitgedund, ook wel begrijpelijk want ze karren goed door.

Het is nog 75km, die best nog wel zwaar zijn door het slechte wegdek. Het is half 7 als we weer terug zijn in Drachten. Er is door de covid beperkingen niet echt een finish, we laden de velomobielen weer op de auto en zorgen dat Tom weer thuis komt, hierna is het voor mij nog bijna 2 uur autorijden, maar gelukkig nog een bakje koffie bij Tom thuis, zodat we niet in slaap vallen achter het stuur. 

Al met al 313km, en maar 3 kwartier pauze tijdens de hele tocht, 9uur en 45 min bewogen, had verwacht dat we totaal 12 uur werk zouden hebben, maar zijn mooi vroeg terug.

Saluut.