600 km Brevet Zwolle-Sauerland-Zwolle

Fiets van de auto en laden maar.

Het laatste en langste brevet is aan de beurt, en hiermee is het kwartet compleet. Tom en ik mailen gedurende de week ervoor elkaar regelmatig over de te volgen strategie en Tom vond de snelheid bij de 400 km brevet te hoog, dus in goed overleg krijgt hij de eer om het beter te doen. Mijn devies is 35, want het is een heel eind, en de hoogtemeters zijn ook niet vlak, wel 3500 nl. volgens de organisatie.

Maar goed we staan volgens afspraak om 8 uur in Zwolle, en nadat we nog snel de cadansmeter in de fiets gezet hebben van Tom, is het tijd voor koffie een praatje en zorgen dat we om 9 uur kunnen vertrekken. Er zijn redelijk veel fietsers, waarvan 8 een voertuig hebben met meer dan 2 wielen :-))
In totaal 35 of zo begreep ik, wat leuk is voor Gerrit en zijn mannen.

We gaan op pad en al snel zijn we weer met zijn vieren, net als bij de 400 km brevet en stomen op Winterswijk aan. Tom rijdt voorop en hij blijkt last te hebben van het zelfde syndroom als ik, harder rijden dan afgesproken, ik lach me een kriek in het begin, Dirk en Jos volgen ook netjes en het schiet lekker op. 15 km voor Winterswijk merk ik dat ik een verschil in snelheid krijg op links en rechts.

Vlak voor 9 uur iedereen erin en erop.

Aan beide kanten heb ik een snelheidsmeter en rechts geeft 1.2 meer aan dan links, mijn hartslag gaat omhoog en dan is de conclusie snel getrokken, rechts loopt leeg. Dit gaat dusdanig langzaam dat ik besluit om door te rijden tot Winterswijk voordat ik ga wisselen, maar ik merk wel dat het steeds zwaarder gaat.

Bij de controle ligt mijn hartslag boven de 150 en dit heeft dus wat energie gekost. Ik ga banden wisselen en de rest geniet van een bakkie en appelgebak met slagroom. Ik schuif aan, en schrok het weg, omdat de jongens verder willen. Al met al moet het snel, en hierna heb ik echt ff tijd nodig om weer tot rust te komen in de fiets. Maar goed na een goed uurtje ben ik er weer en we fietsen vrolijk verder Duitsland in. Gerrit doet dit keer zelf de geheime controle en die staat na de eerste klim, het is warm en de sportdrank gaat er goed in.

Gelukkig is het niet zo heet als vrijdag, maar 22 gr. en dan heuvel op en af, het kost wat zweet druppels. Tom rijdt steeds voorop en doet het goed. Op een gegeven moment zijn we opeens Dirk en Jos kwijt, we rijden door, en komen bij een klim van 8%, Tom schakelt verkeerd en het spul ligt ernaast, dus stoppen, gelukkig zit het spul niet vast zoals ik bij de Amstel Gold heb gehad. Als we verder rijden, rijdt Jos ineens naast me en verteld dat Dirk een lekke band had. Als ik boven achter me kijk zie ik Dirk naast zijn fiets staan, wat hij voor die tijd ook al vaker deed, iets met zijn linkerwiel, precies wat weet ik niet. Maar dan deed hij iets en reed weer verder.

Later hoor ik in Zwolle dat hij ook daar mis schakelde en de boel wel vast en ook de ketting kapot had getrapt. Dat is zuur als je niet verder kunt, want je moet wel weer naar huis. Goed we rijden verder en bij de volgende controle geeft Jos aan dat het wat te snel gaat, hij gaat zijn eigen tempo rijden. Ondertussen vordert de middag al lekker en ik zie Tom zweten als een rund, tjonge wat loopt er wat van zijn gezicht af. Vlak voor Arnsberg in Frondenberg, hebben we een steile afdaling waarbij je remmend naar beneden moet, anders hou je je fiets niet onder controle.

Oeps geheime controle, snel de weg over.

Als we in Arnsberg zijn bij de Burger King geeft Tom aan dat hij aardig misselijk is en het bestelde eten laat hij dan ook staan. Ik eet smakelijk een vette hamburger met een bak sla, en geef Tom de ruimte om te herstellen. Want hierna volgt een klim van 10 km, ongeveer van 2 naar 500 mtr hoogte en dat vraagt het nodige van de mens. Tom geeft aan dat hij zijn eigen tempo rijdt en ik wacht boven op de bult. Hier staan meerdere fietsers te wachten, want een ieder gaat in zijn eigen ritme naar boven en wacht dan tot zijn groep compleet is. Hierna is het weer dalen en klimmen, waarbij ik elke keer wacht op Tom na een klim of afdaling, want door de misselijkheid durft hij ook niet snel te dalen. Na een afdaling kijk ik tijdens het wachten op mijn fietscomputer en zie 104.37 als hoogste snelheid,  Ja had al het idee dat het hard naar beneden ging, misschien niet verstandig, maar wel leuk, je moet tenslotte ook genieten tijdens zo'n tocht

Als we de laatste klim pakken haal ik een van de racefietsers in en rijden samen naar boven, dit is vlak voor Kallenhardt, de Giessen gangers die dit lezen weten wat ik bedoel. Ze hebben boven het dal van links naar rechts een snelweg gebouwd die over het dal gaat als je omhoog klimt, met vet dikke palen eronder, tjonge wat een bouwwerk is dat, een mooi gezicht. Als ik boven ben samen met de jonge racefietser, staan zijn maten te wachten, en ze vragen, heb je hem ingehaald of andersom.
Ik zeg dat ik hem heb ingehaald tijdens de klim, maar dat het niet zo erg is om door een ligfietser ingehaald te worden, maar dat het zo vervelend is dat er zo'n oude vent uit stapt. :-))

Waar is nu die mug gebleven:-))

Ze kunnen er wel op lachen, Ze vragen of er nog klimwerk in het verschiet ligt en omdat ik daar vaker gereden heb kan ik ze gerust stellen, het meeste zit erop, nog een tweetal kleine steile klimmetjes en dan is het eigenlijk wel gedaan met het echte werk.  Ondertussen trek ik wat extra kleding aan, een schoon droog shirt, beenstukken en een extra muts, want het is 10 uur en het wordt al aardig koud. Even later komt Tom boven die eerst ff met rust gelaten wil worden. Ik eet weer bami die ik meegenomen heb, dit bevalt goed. En als Tom zover is gaan we de lange afdaling naar Kallenhardt af. Hierna nog de 2 steile klimmetje en dan rijden we Sauerland uit.

Je rijdt van heuvelrug naar heuvelrug en elke keer zie je een magistraal mooi landschap uitgestrekt voor je, een mooie rode gloed van de ondergaande zon, want we rijden naar het westen en veel vals plat naar beneden, echt GENIETEN met hoofdletters, alleen al voor dat stuk rijdt je eigenlijk dit brevet al. Zo gaan we snel op Oelde aan, en kunnen snelheid mooi wat opkrikken, in Oelde eten we een lekker Duits broodje, want de bami wordt ook wat oud, maar als ik naar buiten ga, is de combinatie groot Duits broodje met 1/2 ltr cola en de kou de verkeerde en hup alles er weer uit. Dat is minder, we gaan rijden en ik eet in de fiets bij, maar dit is toch wat behelpen en naar Munster en naar Hengelo heb ik hier toch wel aardig wat last van. Je eet niet zomaar een lege maag vol, vooral als die wat weerspannig is.

Tom is ondertussen door het vele dalen zijn misselijkheid kwijt en we komen beide eigenlijk wel tot de conclusie dat de warmte van de middag teveel is geweest, Jos had ook een half uur in het gras gelegen vertelde Tom, toen Jos in Arnsberg binnen kwam.
Nu (tijdens de nacht) is het koud, ik kan niet echt warm worden, als het na 4 uur licht wordt en we Hengelo binnen rijden wordt ik wat warmer, dan gaat het eten ook gelijk beter, merk ik wel.
Na Hengelo is het nog 85 km en we gaan om 7 uur fietsen, en nemen aan dat 10 uur moet lukken om in Zwolle te zijn. Tom geeft aan bij het thuisfront dat naar huis fietsen geen optie meer is. Ze komen hem halen.

Weer snel verder.

Maar goed eerst komt de Holterberg nog, nou ja berg, bultje is het eigenlijk, maar goed.
Als we de Holterberg op rijden val ik bijna uit mijn fiets, er rijdt opeens een racefietser naast me en hij vraagt verbaasd, "gaat u met die fiets de HOLTERBERG op fietsen, hij sprak het met respect uit.
"Ja"zeg ik, waarom niet, "nou omdat u in een ligfiets zit, en met die dingen kun je toch niet klimmen.
Waarop ik antwoord, "nou meneer, we komen net uit Sauerland met BERGEN die een beetje hoger en steiler zijn dan dit bultje. "Nou mijn zwager heeft een ligfiets met 2 wielen en zegt dat een brug of viaduct al moeilijk is voor een ligfiets". Waarop ik hem zeg, "dan moet u zwager maar eens gaan leren fietsen, want het is geen probleem om te klimmen met een ligfiets".
De man rijdt verder, en ff later halen we hem in tijdens de klim en laten hem achter ons,

Ik vertel Tom het gesprek en hij schud zijn hoofd, heb al veel meegemaakt maar zoiets nog niet.
We rijden lekker verder en om 10 uur zijn we terug in Zwolle. Alwaar Gerrit en zijn vrouw wachten op de binnenkomers, we eten wat macaroni en praten na. De fietscomputer geeft aan dat we 606 km gefietst hebben, waarbij ik 20 uur en 21 min gefietst heb met een bewogen gemiddelde van 29.75 km
We zijn 25 uur onderweg geweest, dus 4 uur en 40 min stil gestaan. Tom heeft 21 uur gefietst, wat natuurlijk komt doordat hij wat langzamer klom en daalde, maar 40 min verschil had ik niet verwacht.

Al met al een hele mooie tocht, zeker wat het gedeelte Sauerland betreft, en vooral het stuk terug, wil dit altijd nog eens rijden bij licht, eigenlijk moeten we een uurtje eerder starten en dan is de zon nog net niet onder als we daar zijn, maar goed, of de volgende keer gewoon wat harder fietsen Tom.

Volgend weekend CV in Venray, 1 uurtje knallen. Kijken of we dat nog kunnen en dan in Juli 1200 km in Belgie/Frankrijk.
Saluut.