Friese Fiets Elfstedentocht Pinksteren

He, he, we zijn in Sneek.

Na 3 weken fietsen op de mountainbike is het zover en sta ik om 4 uur s'morgens naast het bed in Sneek om me aan te kleden en me gereed te maken voor een dagje gezelligheid en pijn lijden op een zadel :-).
De weersverwachtingen zijn niet al te geweldig en hierdoor hebben we mooi 4 startkaarten kunnen scoren van groep 6, dus hiermee kunnen we vroeg van start. We gaan met de auto naar Bolsward, en staan een kwartier te vroeg bij de eerste selectie doorgang. Het is altijd een hele drukte in Bolsward en we schuifelen door de straten en krijgen onze stempel om te vertrekken.

Ik heb voor het eerst een teller op de mountainbike, alleen hij staat niet goed afgesteld, heb een foutje gemaakt met de wielomtrek, scheelt 10% maar je hebt een indicatie, plan is om 31 km kruissnelheid aan te houden, want de jeugd heeft max. 3 keer getraind. Ja, ja, ze denken dat het vanzelf gaat.

Gelukkig hebben ze 2 ervaren mannen  bij zich, die de weg banen. Doordat we vroeg zijn, scheelt dat met de aantal groepen die je moet inhalen. Uiteraard gaat het niet zo snel als met de bekende 3 wieler, maar na 2,5 uur komen we in Holwerd, alwaar Tom staat bij het oude veerhuis waar zijn schoonvader woonde. We nemen er gelijk een bakje koffie, want het is koud, echt koud, ik heb de wintervinger handschoenen over mijn fietshandschoenen aangedaan, en de nodige lagen kleding, en nog heb ik het niet echt warm. Na de koffie moeten we door de steeg die later de langste file veroorzaakt in de historie van de fietstocht, belachelijk, wie bedenkt zo'n oplossing, dit komt niet door de steeg, maar doordat ze daar sportdrank schenken in je bidon. Elke fietser gaat uitgebreid zijn bidon legen en bijvullen. Terwijl je vlak daarvoor over een heel breed stuk weg gaat.

Macaroni is lekker, maar we moeten nog  80 km.

De omstandigheden zijn iets beter dan bij de winter fiets Elfstedentocht, maar niet iets wat je verwacht tijdens de Pinksterdagen, het is het koudste Pinksterweekend sinds 60 of 80 jaar.
We nemen dit jaar minder pauze's dan vorig jaar zodat we lekker doorrijden, tussen Leeuwarden en Bolsward krijgen we 2 dikke buien over ons heen, waardoor we goed nat worden, gelukkig is het tijdens de stop in Bolsward droog, maar doordat je nat bent, wil je snel weer verder. In Sneek staat Grytsje en Helma mijn dochter met camera en een kus klaar.

We gaan snel verder, want na IJlst zien we ze weer tijdens de macaroni, die klaar staat. Hier zitten we wat langer dan gepland, maar we gebruiken ook gelijk de droger om de fietskleren te drogen. Hierna moeten we nog door de zuid west hoek van Friesland met wind tegen, dus de dobber wordt nog lastig zat. Net na het eten geeft de temperatuur nog 15 graden aan, maar dat was het enige moment van de dag dat de zon lekker schijnt. Doordat Gaasterland rijk aan bos is, valt de tegenwind als tegenstander wel mee, alleen de dijk voor Stavoren zorgt wat voor lastige momenten. Dochter Judith heeft daar dan ook haar moeilijkste momenten, en ze geeft aan dat wat haar betreft haar fiets wel verkocht kan worden voor 5 euro, ze heeft het helemaal gehad :-). Af en toe druk ik haar zodat het wel te doen is voor haar.

De vier musketiers.

Tijdens de laatste controle punten staat ze ook uitgebreid haar rug te strekken en komt ze langzaam op gang, arme meid, volgend jaar gaat ze meer trainen zegt ze. Net na 4 uur zijn we terug in Bolsward, waar het bier goed smaakt en we tevreden kunnen terug kijken op een gezellige tocht zonder mankementen, alleen koud en nat, dat zal in de herinnering blijven denk ik.

Ondertussen fiets ik weer met blijdschap in mijn Quest zonder zadelpijn. Wel was ik verbaas dat we verschillende driewielers rond zien rijden tijdens de tocht, dus de organisatie maakt verschil tussen driewielers en driewielers. Je kon wel zien dat deze fietsers geen lichamelijke handicap hadden, alleen waren ze niet gestroomlijnd.
Saluut.