Hoe verliep Merselo Verona?

Gezamelijk diner in Merselo.

Op zondagmiddag de fiets op de auto om naar Merselo te rijden. De organisatie had geregeld dat we aan het eind van de dag de fietscontrole hadden en daarna een gezamenlijk diner, waarbij er het een en ander verteld werd over de tocht en de te verwachten omstandigheden.
Uiteraard was er genoeg pasta om nog wat koolheidraden te stapelen, hierna was het hup in de auto naar het logeeradres bij "Vrienden op de fiets"
De Quest kon ik mooi parkeren in de oude molen waar ook de start is, dus die was mooi op zijn plek alvast.

Ik heb een redelijke nachtrust voor de tocht en kan om kwart voor 4 aanschuiven bij het ontbijt, het echtpaar waar ik slaap, eet gelijk ook mee, en gaan daarnaar weer naar bed, een gezellig ontbijt heb ik hierdoor en ik neem hartelijk afscheid, een zeer gastvrij adres.
Al met al ben ik mooi op tijd, maar ook wel gespannen, tot mijn verbazing zie ik een strada staan, die blijkt later van Roef Veerman te zijn die mij komt uitzwaaien, ben erg verbaasd, maar vind het wel harstikke leuk. Roef bedankt. Om 5 uur klinkt het startschot en we gaan op pad.

Ik heb me voorgenomen om bij de snellere racefietsers te blijven om rustig in het ritme te komen, en dat is ook wel goed, want mijn lijf en spieren geven nog niet thuis, maag is erg onrustig en het duurt wel 2 uur voordat het allemaal een beetje tot rust komt en er iets van ritme ontstaat. Ik eet kleine beetjes, zodat de maag de tijd heeft om het te verwerken en veel drinken.
Het eerste half uur gebeurt er niet zoveel, en iedereen doet rustig aan, maar dan ontstaat er wat afscheiding en ontstaat er iets van een kopgroep, na de geheime controle die al vroeg ingepland is rijden we met 10 man Duitsland in.

De eerste controle is op 165 km, bij een tankstation en ik bestel snel een maaltijd om te eten. Dit lukt redelijk en als iedereen weg wil, heb ik het bijna op. Alleen mijn GPS wil de track niet laden, dus als ik zover ben is de rest weg, niet erg, haal ik wel in. Even later staat de groep stil, lekke band, wat een scheur in de wang van de band blijkt te zijn. Ik ga door en ze halen me wel in. Dit stuk is 80 km lang en we komen bij de Rijn aan. Ik fiets niet te hard, en als ik wil eten stop ik een paar minuten, dat is beter voor mijn maag. De fietspaden langs de Rijn zijn bij stukken erg slecht, maar het wisselt ook met betere stukken, de 2de controle is bij een restaurant en daar zit de eerste groep ook nog, ik bestel pasta en dat gaat er goed in.

Pasta maaltijd.

De groep met lekke band komt ook, ze hebben ook iemand moeten achterlaten, Jack, want zijn carbon frame is gescheurd tijdens een ongelukkige manoeuvre. Erg vervelend. De route langs de Rijn is soms er lastig voor een velombiel, want ik moet regelmatig de Quest uit om de tunnels door te komen onder sporen en wegen door, voor de racefietsers is dit veel makkelijker.
Maar goed, we tuffen lekker door en de 140 km die we nog moeten zijn te doen. We hebben besloten om 50 voor het hotel nog iets te eten, want het hotel is een jeugdherberg, en daar is niks te krijgen.
Aldus doen we dat, dit keer bij de big Mac. Een jongen uit Amsterdam vertelde dat hij in 14 dagen 4000 km gereden had van Belgie naar onderin Griekenland. Was een georganiseerde tocht waarbij alleen de check pointes bekend zijn, en waarbij je alles zelf moet regelen, tot de route aan toe.
Tjonge dan hebben we het maar luxe's, dacht ik.

Goed fietspad langs de Rijn.

Ook sprak ik met een Engelsman die vertelde dat dit zijn 3de 1000+ tocht was in 2 maanden, in noord Italie had hij 1500 gereden, daarna in Spanje een 1200, rond Madrid, en nu de 1200 terug naar noord Italie.  Hij zou in Verona stoppen en terug vliegen naar Engeland.
Hoezo is één 1200 km tocht extreem.

In ieder geval de laatste 40 kilometer moet er nog aardig geklommen worden en als we in de finisch plaats komen merk ik dat ik rechtsvoor lek heb. Gelukkig kan ik nog doorrijden tot aan de jeugdherberg alwaar ik gelijk de band vervang, het is ondertussen 10 uur en nadat ik gedoucht en wat brood gegeten heb is het om 11 uur slapen, want om 5 uur is het ontbijt klaar.

Mijn dochters Tirza en Johanna gaan op de dinsdag rijden naar Verona, ik slaap de eerste uren wel maar daarna niet meer, al met al kreeg ik s'middags behoorlijk last van mijn rechterknie en de voetzolen waren ook aardig doof, de eerste uren van de start waren ook niet fijn, waardoor ik besloot om me af te melden voor de rest van de tocht. Aan de ene kant erg jammer, aan de andere kant vind ik mijn gezondheid ook belangrijk, en wil ik me zelf niet over de kop jagen, temperaturen gaan naar de 30 gr. in Italie en de Alpen zijn ook niet vlak.

Ontspannen momentje in Verona.

Aldus gedaan, en mijn dochters mijn locatie doorgegeven zodat ze me kunnen oppikken, ik ga eerst weer slapen, en rond 12 uur zijn ze ter plekke waarna we de Quest op de auto zetten en op pad gaan naar Verona.
Ze hebben een camping geboekt aan het Gardameer aan het zuidelijkste puntje, waar we samen tot aan zaterdagmorgen kunnen blijven, er wordt me nog de mogelijkheid geboden om op de donderdag de laatste 200 km te fietsen, maar ik besluit om bij de dochters te blijven, we hebben nog een fijne tijd met elkaar en hebben de omgeving en Verona bezocht en bekeken.
Toch ook bijzonder en iets om met plezier aan terug te denken.
Saluut.