Sleutelbeen.

Verschil goed te zien.
Ben wel eens knapper geweest.

Gisterenavond tijdens het mountianbiken heb ik mijn rechter sleutelbeen gebroken.
Na het passeren van een richel, van zandpad naar fietspad (scheef oversteken dus) ben ik in onbelans geraakt en toen niet op tijd weg kunnen draaien voor een toch wel dikke boom.
Mijn rechter schouder heeft de klap volledig opgevangen, waarbij ik terug gestuiterd ben.
De fiets lag voorbij de boom, en ik lag ervoor.

Volgens de laatste man was het een erg harde klap. Ik voelde ook gelijk bij de klap dat er iets knapte.
Na overleg een auto laten komen, en naar het ziekenhuis in Oldenzaal, die stuurde ons naar Enschede omdat ze dachten dat de schouder uit de kom lag,
Na foto's bleek dat niet zo te zijn, maar de breuk is zodanig dat er een operatie nodig is om de boel weer in lijn te krijgen.
Sleutelbeen staat 2 tot 3 cm te hoog, dat moet weer op zijn plaats gezet worden, ze gaan hiervoor een plaatje gebruiken.
Operatie is morgen, waarna ik een nachtje moet blijven.
Verwachting is dat de schouder na 3 maanden weer volledig ingezet/belast mag worden, ook omdat de breuk niet mooi is.

Dus fietsen dit najaar is denk ik over en uit, in en uitstappen in een Quest, daar heb je gezonde schouders bij nodig. Dus Wim als je nu wat opschiet met je VeloTilt, dan kan ik weer verder :-))

Mountianbiken wordt hem eerst ook niet, dus wordt dit een rustig najaar, een geluk, heb niks in de planning staan voor dit najaar op fietsgebied, dus heb alle tijd.
O, ja, de oliebollentocht, dat zal wel lukken om naar Paulus te gaan. Altijd goeie verzorging daar.
Tjonge, typen met een hand is ook niks.
Saluut.