In de pocket!

Mooi niet, samen met een van je kinderen je hobby doen.

Pinkstermaandag, wat doe je dan, de Elfstedentocht.

Dit keer voor de 31ste keer, en voor het eerst weer met een tweewieler :-((

Nadat we vorig jaar als eerste binnen waren(Tom en ik) bedacht het bestuur dat dit voor eens en voor al de laatste keer zou moeten worden, dus verbieden die dingen.

Ik heb toch kaarten aangevraagd voor Tom en mij, maar Tom bedankte, dus vroeg ik of mijn dochter mee wou. Ja hoor, we gaan mooi met zijn tweeen. Zo gezegd zo gedaan.

Om 10 voor 4 uit bed en naar Bolsward, Tirza op de racefiets en ik op de MTB er achteraan. Start met groep 2 en hup weg waren we. Koffie in Holwerd bij Tom en zijn schoonfamilie, pannekoeken bij Rachel, ook een dochter, en Johanna de jongste dochter, zou macaroni verzorgen in Jutrijp. Je zit meer stil dan je fietst.

Ons was verboden om mee te doen met een driewieler, nou ik was Bolsward nog niet uit of wat rijdt daar, een ongestroomlijnde driewieler, 1 wiel voor, 2 achter, en hij was niet gehandicapt, dat kan ik je vertellen. Heb mijn hoofd geschud en ben hem voorbij gereden, zat geen snelheid in.

Het was erg mistig, maar windstil, en daardoor trok het ook niet weg. Na 60km brak de ketting van Tirza, balen, bellen met de materiale hulpdienst en wachten, nou dat duurt gauw te lang kan ik je vertellen.

Dus na 20 min, wij weer fietsen, ja ik, en Tirza hield me vast, als er een groep inhaalde, vragen om een kettingpons en na 5 km was er eentje die dat bij zich had en wij mochten hem gebruiken.

Nou mooi, de boel gerepareerd en hierna kon Tirza ook weer een bijdragen leveren aan onze gezamelijke snelheid.

Mijn km. teller deed het niet, dus ik wist niet hoe hard we gingen, maar af en toe spieken bij een ander verstrekte ook de nodige info.

Na drie kwartier vertraging waren we in Holwerd waar Tom de koffie warm had en we konden lekker ff zitten. Tom had er geen spijt van dat hij niet meedeed. Na de koffie naar Dokkum waar we gelijk door konden naar Leeuwarden, we hadden een leuk samenspel, als we ingehaald werden, zei Tirza, toe maar, en dan gingen we mee, hierdoor reden we vaak rond de 35km, schiet lekker op, op een gegeven moment reed ik op kop, en dan geeft het wel een lekker gevoel als je een groep racefietsers inhaald die allemaal van die snelle lichte fietsen hebben, maar geen snelheid, wat toch niet onbelangrijk is.

Ff later komt een racefietser voorbij en neemt over met de opmerking. Zal ik maar op kop rijden, heb tenslotte smalle bandjes. Oke, doe je best heb ik gezegd. Of "lekker zwaar trappen he, op een MTB".

Maar over het algemeen positieve opmerkingen, dat vader en dochter zo fietste.

In Leeuwarden pannekoeken gegeten en toen naar Bolsward waar de soep lekker warm was, na Leeuwarden was het gaan regenen, af en toe droog, maar we werden er gelukkig niet echt nat van.

Na Bolsward een klein stukje naar de macaroni, en konden we de zuidelijke lus ingaan. Door al dat stoppen en eten konden we geen tijd goedmaken. Maar het grote voordeel was dat we geen eten mee hoefden te nemen.

Ik heb 2 energierepen en een snelle Jelle opgegeten tijdens het fietsen, o ja, ook nog een banaan. Meer hoefde ik niet mee. Na Spanneburg begon het natter te worden, en na Stavoren werd het echt nat.

Tirza, had goed door wanneer ze kop moest overnemen, en daardoor konden we elke keer mooi aanpikken bij een snelle groep of fietsers, want ja, ik ben ook geen machine, en een MTB is geen Quest.

Wel vertelde ze me, dat er regelmatig 39 op de teller stond. Ze gaf ook wel aan dat ze na Sloten een dieptepunt had, en ff rust nodig had, dus terug naar 29 en bijkomen, zelf was het beste er bij mij ook af.

Na Stavoren begon het echt te regenen. Stoppen en de regenjassen aan.

Na Workum waren we weer allebei bij de les en konden we de laatste 12 km weer goed doortrekken.

Om half 4 waren we terug in Bolsward. Tirza gaf aan dat de laatste 50 km wel zwaar waren geweest, maar onderweg gaf ze geen kik, en bleef stijf in het wiel hangen, nou Tirza, geweldig meid, je reed geweldig en veel beter dan ik zelf in mijn jonge jaren gedaan heb, de eerste keer wou ik voor Bolsward al stoppen, tjonge wat was ik toen kapot. Maar fietsmaten hebben me toen erdoor getrokken om door te gaan.

In de tent ff zitten, pilsje drinken en dan terug naar Sneek. Toen begon het echt te regenen, en we kwamen dan ook zeiknat aan in Sneek. Het water liep uit mijn schoenen. Lekker douchen bij Johanna en de overgebleven macaroni opeten, want we hadden weer honger :-))

Vanmorgen nog wat spierpijn, en voelde ik me nog moe, maar geen last van zadelpijn gehad, of van mijn armen. Dus 3 weken fietsen met de MTB heeft zijn vruchten afgeworpen, nu weer lekker met de Quest, veel  makkelijker, veel meer comfort en veel meer snelheid, wat een LUXE.

Over 3 weken nog een 600 km brevet, en dan LEL, tjonge, komt al dichterbij.

Saluut.

Een mooi stel, en een leuk stukje grond erbij.

Ze zijn toch groter dan ik verwacht had.

De familie is tijdelijk uitgebreid met 2 puppie's. Onze chihuahua heeft deze week een nest, geworpen noemen ze dat, van 3 puppie's. Alleen de eerste heeft het niet overleefd, na de geboorte likte de moeder teveel aan de navel en hierdoor onstond een navelbreuk, en daardoor kwamen de darmen eruit.
Tja en dat is niet de bedoeling, maar gelukkig ging het goed met de volgende twee pups.
Moeder chihuahua is er mooi druk mee, en verdedigd haar kroest met hand en tand :-0)).

Dus als er nog iemand belangstelling heeft, de zwarte is nog te koop.

Nu nog ff inzaaien en aanplant erbij in.

Ook hebben we deze week een mooi stukje tuingrond aangekocht zodat de kavel nu 2 keer zo groot is en we nog meer kunnen gaan genieten van de tuin.
Vijver erin laten graven en de grond die vrijkomt mooi kunnen gebruiken voor aanvullingen op andere plekken. Samen met de buurman een kraan laten komen om alle stobben uit de grond te halen en hierdoor een mooi vlakken tuin te krijgen. Gat graven, stobben onderin, en hup weer dicht die boel.
Tjonge, daar kun je niet tegen werken, kost een paar centen, maar je wordt er niet moe van.
Saluut.

Brevet 300 km Zwolle, totaal 454 km

Tom Hospes en Gert Beumer.

Gisteren was het laatste brevet van Zwolle aan de beurt, 300 km. "Naar het hoge Noorden"
Gerrit Schotman had het hoge noorden voor deze keer uitgezocht, een aantal jaren terug hadden we het ook al eens gereden, trouwens het was toen beter weer.
Om 6 uur ben ik gaan fietsen en om 8 uur in Zwolle, alleen iedereen stond nog buiten want de kantine van de sporthal was nog niet open, en in de wind was het nog best koud.
Gelukkig na een paar minuten was het leed geleden, opvallend was het hoge persentage velomobielen, heb er zeker 6 geteld van de ongeveer 15 deelnemers.
Om half negen nog een klein woordje van Gerrit want er was regen voorspeld en we wouden zoveel mogelijk gebruik maken van de droge tijd.

De eerste stop was aan het Snekermeer bij Terhorne, de weg erna toe was voor mij erg bekend, dus geen verrassingen, alleen de nieuwe Ramspol brug bij Ens had ik nog niet gezien, een mooie brug voor het verkeer, een stuk beter dan de oude die erg oud en versleten was.

Gerrit Schotman, mezelf en zoon van Gerrit

Op de oude dijk van Vollenhove naar Kuinre stonden er opeens mensen op de dijk die wouden dat ik stopte, de geheime controle, ik had dat helemaal niet in de gaten en schoot bij ze langs, toen herkende ik ineens Gerrit zijn zoon. Oeps. :-))
Bij Terhorne begon het te regenen en dit zou duren tot aan Kollum, Tom Hospes mijn fietsmaat had bij weggaan een lekke band, en omdat het regende zijn we terug gegaan naar de stempelplaats omdat we daar mooi overdekt konden wisselen, nadat we dit gedaan hadden kwam hij bij de volgende brug erachter dat hij zijn tasje met binnenbanden had laten staan, nou mooi heeft hij vandaag, de dag na gisteren ook wat te doen:-))

Afgesproken was dat we macaroni zouden eten in Holwerd, waar Tom zijn schoonouders wonen, nou dat smaakte goed na 250 km. konden we gelijk wat opdrogen en ff uit de fiets.
Op weg naar Holwerd kwamen we op de Elfstedenroute allemaal oldtimers tegen die de Elfsteden aan het rijden waren, mooie oude auto's en moteren, maar als er een heleboel achter elkaar rijden dan stikken ze ook lekker met elkaar.
 De stempelplaats bij de aanlegsteiger van de boot Holwerd/Ameland was erg troosteloos, koud, winderig en nat, snel weer terug het vaste land op. Na het eten ff wat zoeken om Holwerd uit te komen, ondertussen regende het aardig door en daar wordt je niet vrolijk/warm van. Het stuk Holwerd/Zevenhuizen is bij mij onbekend gebied, in Kollum moesten we rechtsaf over van dat rode asfalt, er lagen aardig wat plassen en ik voelde mijn Quest lekker driften in de bocht, nou dacht ik, beetje glad hier, en gelijk hoorde ik Tom crachen achter me.
Nooit een leuk gezicht als je de onderkant van een Quest ziet in je spiegel, heb dit al een paar keer meegemaakt.

Tom klom eruit en zocht zijn spullen bijelkaar, gelukkig hield het gelijk op met regenen want we hebben nogal wat tijd nodig gehad, omdat de ketting er voor en achter eraf lag en de voorderailleur verbogen was.
Gelukkig heb ik altijd inbussleutels bij me om het kapje bij het achterwiel te demonteren anders krijg je de ketting er ook niet meer op.
Ik weet niet hoe het nu is met Tom, maar hij had aardig last van zijn schouders en wat schaafplekken op zijn onderarmen, omdat hij lang is, steekt hij zijn armen uit tijdens het omvallen, en dat heeft gevolgen.
Na een klein half uurtje konden we weer verder en zijn we rustig verder gereden, hierna ging het vlot alweer beter, zodat we redelijk door konden rijden.

Voorbij Zevenhuizen werd het terrein alweer bekender en weet je waar je zit, Appelscha was het laatste controlepunt, en daarna was het nog 65 km naar Zwolle, allemaal goed te doen, het regende nog af en toe, maar veel droog weer.
We hadden verwacht rond 7 uur terug te zijn in Zwolle maar door de lekke band en het omvallen, werd het toch nog kwart voor 8. Ineke, Gerrit zijn vrouw, had warme soep klaar en een broodje wat lekker is. Nog bedankt.
Na ff zitten en bijkletsen ben ik weer op pad gegaan voor de laatste 74 km naar Lattrop waar ik 20 over 10 weer thuis was, lekker douchen en zitten, om wat bij te komen.

Al met al een leuke tocht, met veel water, en wat ongemakke voor Tom.
16 uur en 20 min onderweg geweest. met een gemiddelde rijsnelheid van 35,4 km per uur.

Met Pinksteren Elfsteden fietsen met de mountain bike, daarna nog een 600 km vanuit Boekelo, ergens eind juni nog een lange tocht en dan eind juli LEL.
Saluut.

En weer verliet een tevreden klant het pant.

Hij lijkt wel een beetje om mijn logo.

Hayco Moraal heeft vandaag zijn Kwets opgehaald, van buiten weer als nieuw, mooi strak in metalic blaauw, zijn favoriete kleur.
Als je de foto's van voor en na de tijd naast mekaar legt, zie je HEEL duidelijk het verschil.
Hayco vind hem weer heel cool en zal er nu als een goed rentmeester mee om gaan, heeft hij beloofd :-))
Nou wat wil je nog meer.
Als dank kreeg ik mooi uitgezaagde miniatuur Kwetsje, nou mooi toch, niet dan.
Tijdens het opknappen zijn er foto's gemaakt en er komt een mooi verhaaltje in het ligfietsblad, vandaar dat ik die nog ff niet op mijn blogspot zet.

Dus heb je schade, ook bij De Rond velomobiel Service "Twente", kun je hiervoor terecht.

De Quest heeft rust, omdat ik nu met de mountainbike fiets, de buurt vraagt al of ik de Quest verkocht heb, nou mooi niet dan. Wat een verschil van weerstand, echt niet best.
Maar nu met wegbandjes erom gaat het wat sneller. Mijn dochter is vet benieuwd hoe het gaat, en zal waarschijnlijk het niet kunnen laten om me het tijdens de Elfsteden het me lastig te maken.
Nou kijken of haar het lukt.
Saluut.