In de pocket!

Mooi niet, samen met een van je kinderen je hobby doen.

Pinkstermaandag, wat doe je dan, de Elfstedentocht.

Dit keer voor de 31ste keer, en voor het eerst weer met een tweewieler :-((

Nadat we vorig jaar als eerste binnen waren(Tom en ik) bedacht het bestuur dat dit voor eens en voor al de laatste keer zou moeten worden, dus verbieden die dingen.

Ik heb toch kaarten aangevraagd voor Tom en mij, maar Tom bedankte, dus vroeg ik of mijn dochter mee wou. Ja hoor, we gaan mooi met zijn tweeen. Zo gezegd zo gedaan.

Om 10 voor 4 uit bed en naar Bolsward, Tirza op de racefiets en ik op de MTB er achteraan. Start met groep 2 en hup weg waren we. Koffie in Holwerd bij Tom en zijn schoonfamilie, pannekoeken bij Rachel, ook een dochter, en Johanna de jongste dochter, zou macaroni verzorgen in Jutrijp. Je zit meer stil dan je fietst.

Ons was verboden om mee te doen met een driewieler, nou ik was Bolsward nog niet uit of wat rijdt daar, een ongestroomlijnde driewieler, 1 wiel voor, 2 achter, en hij was niet gehandicapt, dat kan ik je vertellen. Heb mijn hoofd geschud en ben hem voorbij gereden, zat geen snelheid in.

Het was erg mistig, maar windstil, en daardoor trok het ook niet weg. Na 60km brak de ketting van Tirza, balen, bellen met de materiale hulpdienst en wachten, nou dat duurt gauw te lang kan ik je vertellen.

Dus na 20 min, wij weer fietsen, ja ik, en Tirza hield me vast, als er een groep inhaalde, vragen om een kettingpons en na 5 km was er eentje die dat bij zich had en wij mochten hem gebruiken.

Nou mooi, de boel gerepareerd en hierna kon Tirza ook weer een bijdragen leveren aan onze gezamelijke snelheid.

Mijn km. teller deed het niet, dus ik wist niet hoe hard we gingen, maar af en toe spieken bij een ander verstrekte ook de nodige info.

Na drie kwartier vertraging waren we in Holwerd waar Tom de koffie warm had en we konden lekker ff zitten. Tom had er geen spijt van dat hij niet meedeed. Na de koffie naar Dokkum waar we gelijk door konden naar Leeuwarden, we hadden een leuk samenspel, als we ingehaald werden, zei Tirza, toe maar, en dan gingen we mee, hierdoor reden we vaak rond de 35km, schiet lekker op, op een gegeven moment reed ik op kop, en dan geeft het wel een lekker gevoel als je een groep racefietsers inhaald die allemaal van die snelle lichte fietsen hebben, maar geen snelheid, wat toch niet onbelangrijk is.

Ff later komt een racefietser voorbij en neemt over met de opmerking. Zal ik maar op kop rijden, heb tenslotte smalle bandjes. Oke, doe je best heb ik gezegd. Of "lekker zwaar trappen he, op een MTB".

Maar over het algemeen positieve opmerkingen, dat vader en dochter zo fietste.

In Leeuwarden pannekoeken gegeten en toen naar Bolsward waar de soep lekker warm was, na Leeuwarden was het gaan regenen, af en toe droog, maar we werden er gelukkig niet echt nat van.

Na Bolsward een klein stukje naar de macaroni, en konden we de zuidelijke lus ingaan. Door al dat stoppen en eten konden we geen tijd goedmaken. Maar het grote voordeel was dat we geen eten mee hoefden te nemen.

Ik heb 2 energierepen en een snelle Jelle opgegeten tijdens het fietsen, o ja, ook nog een banaan. Meer hoefde ik niet mee. Na Spanneburg begon het natter te worden, en na Stavoren werd het echt nat.

Tirza, had goed door wanneer ze kop moest overnemen, en daardoor konden we elke keer mooi aanpikken bij een snelle groep of fietsers, want ja, ik ben ook geen machine, en een MTB is geen Quest.

Wel vertelde ze me, dat er regelmatig 39 op de teller stond. Ze gaf ook wel aan dat ze na Sloten een dieptepunt had, en ff rust nodig had, dus terug naar 29 en bijkomen, zelf was het beste er bij mij ook af.

Na Stavoren begon het echt te regenen. Stoppen en de regenjassen aan.

Na Workum waren we weer allebei bij de les en konden we de laatste 12 km weer goed doortrekken.

Om half 4 waren we terug in Bolsward. Tirza gaf aan dat de laatste 50 km wel zwaar waren geweest, maar onderweg gaf ze geen kik, en bleef stijf in het wiel hangen, nou Tirza, geweldig meid, je reed geweldig en veel beter dan ik zelf in mijn jonge jaren gedaan heb, de eerste keer wou ik voor Bolsward al stoppen, tjonge wat was ik toen kapot. Maar fietsmaten hebben me toen erdoor getrokken om door te gaan.

In de tent ff zitten, pilsje drinken en dan terug naar Sneek. Toen begon het echt te regenen, en we kwamen dan ook zeiknat aan in Sneek. Het water liep uit mijn schoenen. Lekker douchen bij Johanna en de overgebleven macaroni opeten, want we hadden weer honger :-))

Vanmorgen nog wat spierpijn, en voelde ik me nog moe, maar geen last van zadelpijn gehad, of van mijn armen. Dus 3 weken fietsen met de MTB heeft zijn vruchten afgeworpen, nu weer lekker met de Quest, veel  makkelijker, veel meer comfort en veel meer snelheid, wat een LUXE.

Over 3 weken nog een 600 km brevet, en dan LEL, tjonge, komt al dichterbij.

Saluut.