400 km brevet "De Veenkoloniën, totaal 564 km

Vlak voor de start.

Vrijdag 2 mei, Zwolle 20.00 uur, is de starttijd voor het 400 km brevet in Zwolle. Het is redelijk weer, maar een lage temperatuur, gelukkig is het droog en zal het droog blijven tijdens de tocht.
Ik ga s'morgens gewoon naar het werk en de bedoeling is om om 4 uur in de fiets te stappen en naar Zwolle te fietsen, om na een heerlijke maaltijd Bami Goreng Special, te starten om 20.00 uur.
Zo gezegd zo gedaan, als ik bij de start kom staan er al verschillende fietsen en bij een deelnemers aantal van 35 stuks, zijn er 10 velomobielen present, Het percentage velomobielen is in Zwolle altijd al hoog, komt ook een beetje denk ik doordat Gerrit zelf een Quest rijder is, en ook wel zo zal blijven:-))

Mijn maat Tom is er ook, had ik ergens ook wel verwacht, en kijkt me wat zenuwachtig aan, hij heeft nog niet veel gefietst, en vanwege zijn rug, het 300 km brevet niet gereden. Hij vraagt wat ik ga doen, "nou kruisnelheid 35, 36 en in Leeuwarden en Lattrop warm eten"", antwoord ik. Oke, ik ga met je mee, en als het niet lukt haak ik wel af, kom toch bij huis langs.

Nog ff geduld:-))

Gerrit gaat bij de start op een bloembak staan en doet nog ff de mededelingen, en daarna gaan we op pad.
Als we Zwolle uit zijn zie ik verschillende velomobielen in mijn spiegel en dit zou langzaamaan minder worden, alleen Tom bleef de hele tijd zichtbaar.
De temperatuur was de hele dag al niks en na de start werd dat niet beter, wat betekende dat ik blij was dat ik mijn oorwarmers mee had. Ik had mijn beenstukken bij de start al aangedaan en later heb ik mijn trainingsjack ook de hele tijd aangehad, als je vraagt "heb je gezweet tijdens deze tocht", euuuuuuuh  nee, eigenlijk niet.

In het begin stond er nog een redelijk wind die geleidelijk is gaan liggen, In de Noord Oost Polder, waar ik geboren ben is de geheime controle bij Luttelgeest, en het is dan nog net niet donker. We zijn dan met zijn drieën. We fietsen door Lemmer, en vlak daarvoor langs het bedrijf waar ik 15 jaar gewerkt heb, het is ze goed gegaan zie ik wel, een mooi gebouw na de uitbreiding. Daarna gaat het Friesland in op weg naar Leeuwarden. Het hele stuk vanaf Zwolle naar Leeuwarden is voor mij een bekend gebied, dus het fietst makkelijk en je weet waar je langs moet, vlak na Irnsum stopt opeens mijn koplamp ermee, en na overleg doe ik mijn dagverlichting aan en blijf achter Tom rijden. Men ziet mij wel maar ik zie dan zelf niet zoveel, maar vlak achter Tom is het veilig.

Tom belt het thuisfront

Vlak na de controle in Leeuwarden woont mijn dochter Rachel waar ik afgesproken heb om macaroni te eten, op de vraag of ik alleen ben, kan ik alleen maar zeggen, "weet ik niet", nou we waren met zijn drieën dus.
Rachel had genoeg, dus dat was geen punt en bij controle van mijn koplamp deed hij het weer, beetje vreemd. Maar goed na een lekkere warme maaltijd is het altijd goed fietsen en we gaan verder, ondertussen is het al na 12 uur, en we gaan de koude donkere nacht in, op weg naar Groningen waar we een paar wegopbrekingen tegenkomen, soms denk je, ze zijn half Nederland aan het verbouwen, overal omleidingen.
In Buitenpost spannen ze de kroon, het hele centrum eruit en je moet maar zien dat je er omheen komt, borden met wegomleiding, euuuh nee, niet aanwezig, ook in Groningen hetzelfde liedje, de boel dicht maar geen borden.

Ik vind het altijd knap lastig om dan je weg te vinden. Komt ook omdat ik de GPS gebruik zonder onderliggende kaart, je ziet alleen de track, en geen andere wegen, dus je weet niet welke je moet nemen, maar Tom zijn GPS heeft dat wel, dus dan gaat hij voorop, vlak na Buitenpost houdt zelfs mijn dagverlichting ermee op en dan wordt het wel donker. Ik stop, het spul flikkert, ik denk dat ik mijn accu moet verwisselen voor een volle, maar al snel blijkt dat de aansluiting los zit, ik druk hem vast en heb weer voldoende licht, alles werkt weer.

Als we in Groningen bij de controle zijn, merken we dat het eten in Leeuwarden meer tijd heeft gekost dan een normale controle, niet erg, we hebben niet de bedoeling om persee te eerste te zijn. Hierna gaan Tom en ik met zijn tweeën verder, en dit blijft zo tot de finish.  Het stuk na Groningen naar Emmen is wel het saaist, verschrikkelijke lange rechte stukken weg. Allemaal bebouwing, kilometer na kilometer, tjonge, en moet je een paar keer afslaan dan heb je weer zo'n lang stuk weg. Ondertussen blijft de snelheid de hele tijd schommelen tussen de 33 en 35 km, Tom kan goed volgen, en ik, ik heb het koud, hartslag tussen de 110 en 120, tja daar wordt het kacheltje niet echt warm van. In Emmen zien we weer 2 velomobiel rijders die voor ons rijden, de snelheden ontlopen elkaar niet veel. We drinken warme koffie, lekker, en eten wat, en gaan dan verder. Ondertussen is het weer licht geworden, alleen de zon laat zich nog niet zien.

Het plan is om in Lattrop macaroni te eten en daarom volgen we vanaf Emlichheim onze eigen route naar Lattrop, ook hier ken ik nu de omgeving goed, en omdat Tom niet veel gefietst heeft, rijdt ik om Uelsen heen, want daar zitten toch een paar korte kleine klimmetje's in, de honden verwelkomen ons als we thuis komen en we maken dankbaar gebruik van de warme macaroni, maar door de kou hebben we allebei aardig last van onze maag, en later hoor ik het ook van de andere deelnemers, we drinken te weinig, vanwege de kou. Na Lattrop rijden we naar Hengelo waar de laatste controle is, vlak daarvoor halen we Theo Holman in die met zijn roeifiets laat zien hoe snel je kunt keren als je verkeerd rijdt. Tja dat duurt bij ons langer :-))

Na Hengelo is het draaien en keren om dat gebied uit te komen, weer heel anders fietsen dan door Drenthe. Nog een paar heuvelruggen en dan op naar Zwolle, de zon begint te schijnen en we krijgen het wat warmer.
Om half 12 zijn we terug in Zwolle, en Tom heeft genoeg vermoeidheid te pakken voor een hele week zegt hij, kan ik me voorstellen, Tom dikke pluim voor je, dat je ondanks de weinig kilometers er toch de hele tijd erachter bent blijven zitten. Gelukkig is de soep warm en daar knap ik toch echt van op, Tinneke bedankt voor de soep.
Al met al een rustige KOUDE tocht. Niet echt snel, maar lekker genoten samen met Tom. Is ook wat waard.

Hierna moet ik nog naar huis, en na Ommen krijg ik een slaapdip, tjonge dan loop je niet te slaapwandelen maar meer te slaapfietsen, vlak voor Mariënberg overwin ik die door ff te stoppen en wat te eten, plots komen er wielrenners voorbij, en ik ga er snel achteraan, opeens kan ik weer tempo rijden, hartslag gaat omhoog, ik kan weer toeren maken en dan is het zweet er ook weer, maag is rustig en ik draai met 39, 40 km de laatste kilometers weg, vlak voor Ootmarsum komt er een auto naast me rijden, raam gaat open, "meneer mag u hier wel fietsen", "ja" zeg ik, "mag van de politie", raampje gaat dicht en ze rijden verder, "zo" denk ik, zo kan het ook. :-))

De 600 brevet fiets ik niet, dan heb ik vakantie in Israël, ook wat waard:-)), en vast warmer.:-)) Ik ga de 600 solo rijden, want door Sauerland mag ik graag fietsen.
Saluut.