Winterfiets Elfstedentocht 2016.

Rustig wachten op de start.

Officieel heet het de Winterfiets Elfstedentocht, maar ik heb ook al de bijnaam gelezen "de hel van 16". En ik denk dat het voor sommige mensen ook zo is geweest.
Tjonge wel een barre tocht, zeker voor de racefietsers, in de regen en tegen de wind op. Je houd geen droge draad aan je lijf, en je schoenen lopen over van al het heerlijke koude hemelwater.
De verschillen tussen een racefiets en velomobiel kwamen nu wel echt tot hun recht. Menig racefietser keek dan ook jaloers naar de uitrusting waar je als velomobiel rijder over beschikt. Nog net geen koffieapparaat aan boord maar voor de rest van alle gemakken voorzien.

Zelf ben ik zaterdagmiddag naar Tom gegaan, want die had de kaarten opgehaald en ik zou er slapen, Tom zelf ging niet mee fietsen ivm zijn rug, net een weekje te vroeg zei hij. Ik vond het zaterdagavond al erg koud in Friesland, en dat was de volgende morgen om half 6 niet anders, na ontbijt heeft Tom me uitgezwaaid en was het fietsen naar Leeuwarden, door de carbon racekap vond de gps het erg lastig om iets te zien van een satelliet, maar nadat ik stil stond met de gps buiten de fiets was dit probleem ook opgelost.

In Leeuwarden was het al aansluiten, dus vooraan staan, lukte niet meer, ik was te laat, maar kon wel starten in groep 1. Kwart over 7 ging de deur open en was het fietsen geblazen, het regende al en dat zou eigenlijk niet meer ophouden, en de wind was nadrukkelijk aanwezig. Wat tijdens pinksteren ook vaak het geval is, rustig je weg zoeken tussen al die fietsers en waar het kan inhalen. Buiten Leeuwarden kon het gas erop en was ik al snel de racefietsers voorbij en werd het een stuk rustiger.

De vier musketiers!

In Sneek, IJlst, en Sloten zag je veel deelnemers die de 7 steden deden vanuit Sneek, dus regelmatig zag je ze rijden, Ymte was me in Sneek net voor, en in Stavoren reed hij net weg toen ik daar was, Stavoren eerst koffie met appelgebak, nou de bediening was daar niet zo snel dus ik heb menig fietser voorbij zien komen. Ik genoot ervan, voor mij was het een brevet van 200 km dus dan moet je ook ff zitten, ja toch.

Dirk Drost kwam er gezellig bij zitten en zo duurde het wachten ook niet zo lang. Afgelopen 6 maanden eigenlijk alleen woon werk verkeer gefietst, dus de conditie, tja weet het niet. Wel verkleefde spieren in mijn heup gehad, dus hoe soepel zijn ze nog. Ik had me voorgenomen om niet te gek te doen voor de wind. Want door de noordoostelijk wind, kracht 6 en bovenin 7, moet er nog aardig kracht gezet worden om vooruit te komen.

Het stuk na Stavoren over de dijk heb ik niet gedaan want dan moet je door 2 hekken heen, niet te doen met een velomobiel, dus een stukje om. in Hindeloopen, Workum en Bolsward waren de stempeltjes snel gehaald en de aantallen racefietsers liepen drastisch terug op de weg. Na Bolsward heb ik er nog 2 gezien, Daarna niks meer, alleen velomobielen.
In Harlingen zag ik de  4 die me voorbij waren gegaan in Stavoren, maar doordat ik een verkeerde weg nam, reed ik op de verkeerde weg Harlingen uit en kon het kanaal Leeuwarden Harlingen niet over, mopper mopper, terug gereden en de brug over. Beetje dom.

In Franeker nog op de foto van een journalist, maar geen velomobielen, de wind was echt tegen op weg naar Bartlehiem. Tjonge wat rukte hij aan de fiets, doordat de gps traag was door al het carbon, reed ik nog wel eens verkeerd, dus ook dat schiet niet op. De hele rit had ik al een hoge hartslag rond de 150, normaal altijd 130/140, maar de benen voelde niet moe of zwaar, dus maar door stampen en ja, daar zag ik er 1 van de vier, hij had een lekke band gehad.

Na nog een tijdje tegen de wind stampen reden ze ineens voor me, vlak voor Stiens had ik ze, en zoals dat hoort in de fietserei "erop en erover".
Na Stiens heb je Bartlehiem en daar kregen we snert en roggebrood met spek, dat ging erin als koek, alleen de stempelpost was vlak voor het bruggetje, dus we moeten lopend de brug over.
Tjonge die wind was echt wel kracht 7 daar en koud als je bezweet naast de fiets staat, brrrrrrrr, arme racefietsers.

Natte koude racefietsers.

De vrijwilligers vonden het geweldig dat we er al waren en waren vol lof, en wij over hun, tjonge niet echt warm hoor in zo'n tent in de wind en regen. Na Bartlehiem moesten we op het fietspad langs het Dokkumer Ee, De wind stond in het verlengde en je zag beste golven op het kanaal, met schuimkoppen. Een smal hobbelig fietspad is het maar je zag nu weinig andere mensen dus je kon redelijk doorrijden. Vlakbij Dokkum voel je ineens dat je in de beschutting komt van de bebouwing, want de druk van de tegenwind valt weg.

Na Dokkum is het met 40+ naar Leeuwarden raggen en zien dat we om 2 uur binnen kunnen zijn, naar de klok kijkend en naar de nog te af te leggen afstand moet het kunnen met een dikke 40+ maar vlak voor Leeuwarden gaat de route door de weilanden en langs de boerderijen dus dit drukt alles naar een veel lager tempo en sommige bochten kun je niet ineens halen, dus een paar keer uit de fiets omdat de voetgaten dicht zitten, mopper mopper, ook raakt linksvoor lek, maar ik verrek het om te stoppen, gelukkig is het een langzame dus ik kom met de laatste barren in de band bij de finish aan.
Zucht gelukt, voldaan stap ik onder de overkapping uit, en loop aangekleed naar binnen,

Ymte zit al lekker koffie te drinken en ik sluit me erbij aan. Van Tom krijg ik een appje dat de organisatie besloten heeft om de mensen van de weg te halen, erg jammer dat je als organisatie dit moet besluiten maar wel wijs en hiermee geven ze ook aan dat ze de verantwoordelijkheid van een dergelijk evenement ook goed aankunnen, shapoo een dikke vette pluim voor alles.

Volgend jaar doe ik weer met veel plezier mee.
Saluut.