300 km brevet Bunnik

Gezellige drukte.

Ter voorbereiding van de lange tocht deze zomer, heb ik Bunnik gekozen voor een 300 km brevet. De avond ervoor heb ik een feestje met het werk in Utrecht, en ik kan in Odijk bij mijn zus slapen, dus dat past allemaal mooi. Ik heb de Quest al op het dak gezet donderdagavond, en ik ga gelijk na het werk naar Utrecht. Dus de Quest staat niet in het fietsenhok, maar op de auto als de collega's op het werk komen.  Geeft wel grappige reactie's :-)

Het feestje is leuk, en het slapen lukt aardig bij mijn zus, zaterdagmorgen naar de start gefietst.
De start is om 8 uur, en er zijn best veel deelnemers, 68 in totaal, het lange afstandsfietsen wordt nog populair ga je haast denken. De route gaat in grove lijnen, eerst naar Dordrecht, dan om de Biesbosch heen naar de Belgische grens, via Tilburg en Rosmalen op Nijmegen aan, en via Arnhem weer terug naar Bunnik. In ieder geval sneller getypt dan gefietst.

Er zijn 2 DF's en 1 Quest, dus dat aantal is niet zo hoog, na de start rijdt er 1 DF op kop en hij kent de omgeving goed, dus ik blijf er eerst mooi achter, als ik er voorbij ga, rij ik een paar keer mis, en dan moet ik er weer achteraan, dus dat schiet niet op, we rijden door het groene hart over een slingerend dijkje naast het kanaal en het is mooi landelijk, met veel afwisseling en huisjes en boerderijen die regelmatig afwisselen in stijl en aantal. Ik ben gewend aan een soort velomobiel brevet, die snel gereden kunnen worden, doordat het veel lange rechte stukken zijn, zonder veel stedelijke gebieden. Dit brevet is een normaal brevet met regelmatig stedelijke gebieden en veel draaien en keren, met zelf stukken onverharde wegen hierin.

Dit rijdt ook heel anders, en kost duidelijk meer energie met een velomobiel. Maar goed de omgeving is mooi afwisselend en het weer is duidelijk beter dan de week ervoor. Na Dordrecht, de 1ste stempel, gaat het op Tilburg aan, waar we dwars doorheen moeten en dat vraagt de nodige stuurmanskunst want ik rijdt nogal eens verkeerd en de stoplichten staan zo dicht op elkaar dat de Quest er net tussen past. Maar goed, niet getreurd, we komen ook hierdoor en gaan op Rosmalen aan alwaar we eten krijgen van de organisatie.
De laatste kilometers merk ik dat linksvoor een leegloper heeft, maar het lukt om ere fietsend te komen.

Eerst de band verwisselen en daarna aan de soep en broodjes, en ook zelf een worstenbroodje die er heerlijk in gaat. De eerste racefietsers zitten vlak achter me en hebben dikke schik met elkaar. Ze trappen aardig door, ben ik niet gewend dat ze er zo dicht achter zitten. Na Rosmalen is het op Nijmegen aan en na het landelijk gedeelte met veel afwisseling rijden we een heel stuk over de dijk naast de maas. Ik heb na het eten last van mijn maag gekregen, het wil niet echt zakken en zak wat in een dip, opeens vlak voor Nijmegen komen de racefietsers me voorbij, en ik schrik uit mijn dip weg, ineens ben ik er weer en loopt het weer, maag is actief en de benen draaien weer.

Tussen Nijmegen en Arnhem is het snelfietpad daar, en we maken er behoorlijk snelheid. Hier zie je ook duidelijk de wendbaarheid van racefietsers en topsnelheid van een velomobiel als verschil, we draaien om elkaar heen. In Arnhem moeten we stempelen bij de Mac, en ik blijf daar even om te eten, en zit buiten bij de Quest wat het is er erg druk met mensen en ik wil de boel niet onbeheerd achter laten, hetzelfde idee hebben de racefietsers, dus we zitten bij elkaar, ik heb mijn trainingbroek op tafel gelegd, want het is warm genoeg. Ineens zeg ik, jongens ik ga, stap in de Quest en ga verder.

Eén paar bochten verder denk ik, verrek heb ik mijn broek wel meegenomen, nee dus, terug want sleutels, telefoon en mijn portemonnee zitten erin, die spullen kan ik dus niet missen. Gelukkig hij ligt nog op de tafel, de racefietsers staan op het punt te vertrekken, en hadden al overleg gehad wat ermee te doen. Hierna rijden we Arnhem uit, maar het gaat knap omhoog daar, dus ik ben ze snel kwijt, want klimmen gaat sneller met een lichte racefiets. Het is nog 60 km naar Bunnik en die zijn goed te doen, laatste 1,5 uur gaat het regenen, maar met het grote windscherm ervoor heb ik daar niet zoveel last van.

Kwart voor 7 ben ik terug, met een gereden gemiddelde van 32.5, over de 306 km. Dit is langzamer dan bij een velomobiel vriendelijk brevet, maar terug denkend aan het draaien, keren en het stedelijke gebied(en) waar je doorheen moet, dan valt het nog mee.
Al met al een gebied waar ik niet vaak fiets, en heel afwisselend is. Herkende ook nog een stuk wat ik in 2014 gereden heb tijdens Zoetermeer Parijs Zoetermeer. Stuk Nijmegen/Arnhem was ook leuk om te doen, samen met de racefietsers. Al met al wat meer afwisseling als je wat meerijders hebt, die om je heen draaien, geeft meer gezelligheid, anders ben je de hele tijd alleen.
April de Amstel Gold toertocht, de langste afstand. Kijken hoe dat gaat.
Saluut.