200km gejaagd door de wind

Route en hoogtemeters

Ter voorbereiding van PBP 2019 moeten er weer de nodige brevetten gereden worden en op de agenda staat de 200 km van Zwolle. PBP meerijden is nog afwachten, want ik heb alleen een 300 km van vorig jaar staan die meetelt, en hopen dat er nog plek is als ik mag inschrijven want de animo is erg groot voor deze uitvoering.
De weersverwachting is dat er nogal wat wind staat, zuid, zuidwest, aan de kust 8 tot 9.
Windkracht 8 is nog te doen, maar opletten, en aangezien het open stuk Deventer Zwolle over de IJsseldijk gaat, is een wind in de rug wel lekker.

Dat het behoorlijk waait blijkt wel s'morgens, als ik met de fiets op de auto tijdens het passeren van een tegemoetkomende vrachtwagen merk dat de wind de Quest gewoon een stukje optilt tegen de sponsrubbers in die in de veerpoten zitten. Tjonge, niet eerder meegemaakt, door het dakraam zie ik dat een wieldoekje los geraakt is en naar buiten komt. Even stoppen om het wieldoekje te redden.

In Zwolle is het aardig druk, ongeveer 90 deelnemers die de wind gaan trotseren, brevetten trekken steeds meer deelnemers, ik zie maar 4 velomobielen, dat is in Zwolle wel eens anders geweest.
Gerrit Schotman zwaait ons uit en we gaan los, Ymte is net op tijd, om zijn startkaart te halen en sluit ook aan. Ik heb de kap thuis gelaten, met die wind, vind ik open rijden veiliger. De eerste 5 kilometers zijn nodig om de racefietsers in te halen en daarna zien we alleen nog een 3-tal af en toe bij de controle's, Dirk Drost rijdt nu met een M5 tweewieler, na verkoop van zijn Quest en blijft ook aardig in de buurt.

Het eerste stuk praten we wat en genieten van de veluwe en omdat we naar het westen/zuiden rijden hebben we niet zoveel last van de tegenwind, want op de veluwe heb je veel bos, de open stukken vertellen ons weer hoe hard het waait.  De eerste controle is in Uddel, en als we weer weggaan komt het 3-tal net aanrijden. Bij de 2de controle is dat net zo als we weggaan na koffie en appelgebak komen ze net aanrijden.

De fietspaden liggen echt bezaaid met takjes/takken en de rest wat van bomen kan waaien, ook de denneappels liggen overal, af en toe moet je er omheen slalommen. De onderkant van de Quest krijgt best wel klappen. Na de 2de controle komen we meer in open gebied en merken we de wind meer. Op een gegeven moment rijdt Ymte voor me in een draaikolk van wind, bladeren en ander spul.
Heel apart, de windhoos gaat dezelfde kant op en ik zie hem verschillende seconden midden in de windhoos fietsen, in mijn verbeelding zie ik hem al opstijgen:-) Heel apart, jammer dat het niet op film staat. moet toch maar een desk camp aanschaffen. Ymte vertelde later dat hij het wel gemerkt had, want de bladeren vielen in de fiets.

De Elfstedentocht ook met Ymte gereden, en het meeste rij ik voorop, kan ik het tempo bepalen. Als ik alleen rijdt, het mijn hartslag vaak tussen 140/150, maar met Ymte is het 150/160. Dus uit voorzorg maar op kop, want achter Ymte wordt het 160/170 en dat is voor 200 km teveel.
Voor Deventer moeten we ook over een dijk, en nu is het oppassen geblazen want de wind komt echt hart vanuit links, zaak is zoveel mogelijk links houden, zodat er ruimte is om de druk eraf te halen als de fiets gaat kantelen, draaien we voor de wind dan hoef je niet zoveel te doen.

Tijdens de controle in Deventer zeg ik bij het wegrijden, als het te gek gaat trek ik aan de rem. Veiligheid voor alles, Het is 46 km naar Zwolle en ongeveer 30 km IJsseldijk, Het wordt een stuk van zeilen, sturen en remmen, eigenlijk niet zoveel getrapt. Al snel heb ik in de gaten dat het zwaartepunt naar links moet, ik haal links de schoudersteun eruit en ga met mijn schouderblad tussen de stoel en body zitten, mijn hoofd zit bijna buiten het instapgat. Ik merk dat dit veel stabiliteit en betere/rustiger wegligging geeft. De Quest wil bijna niet een linkerbocht in, het is remmen en zorgen dat het met gepaste snelheid gaat, dan lukt het. Bij sommige windvlagen stuur ik echt naar links, om hem recht te houden.
Een paar keer het gevoel dat de wielen er bijna dwars onderstaan. Hele stukken niet hoeven trappen, terwijl er wel 40 tot 50 op de teller staat. Terwijl ik zo aan de linkerkant hang, gaat toch het linkerwiel omhoog, door mijn ervaring met windsurfen, schrik ik daar niet van en laat hem rustig doorrollen. Ymte gaf aan dat het wel een leuk gezicht is. Ook hij heeft wieltje gelicht. Vlak voor Zwolle nog pal tegen de wind in en dat is wel trappen hoor.

Ymte verloor op de dijk zijn windschermpje en ook zijn pet is 1 keer weggewaaid op de veluwe, maar die kon hij weer terughalen, mijn XXL windscherm is blijven zitten en met wind mee zag je het als een fok bollen door de wind. Al met al een hele ervaring dat stukje dijk, nog nooit zoiets meegemaakt, en we zijn veilig overgekomen, maar het was kantje randje.

Net na 3 uur zijn we terug in Zwolle, waar Eva ons het laatste stempeltje geeft en we op huis aankunnen. Bijna 197 km in 5 uur 25 min. geeft een gemiddelde van 36.3 km, dat is nogal sneller dan de 200 km Elfstedentocht, ondanks de hoogtemeters en de wind.
Saluut.