Oliebollentocht Utrecht, 2022.

 

Dit jaar is het weer in Utrecht, zeker weet ik dat het de 3de keer is, maar kan ook vaker zijn, zo goed heb ik de statistieken niet bijgehouden.

Ik ben met de auto gegaan, en de Milan stond uiteraard op het dak, maar bij het lossen van de Milan ontdekte ik dat de achterband leeg is, dat is vet balen, gisteren niks aan de hand bij het laden, nu is het de vraag een leegloper of een klapper!

Ik haal hem van het dak en leg hem op zijn kant in een klein stukje gras. bij het oppompen van de binnenband voel ik geen gaatje, maar het waait hard, dus hier kan ik niet op varen. De reserveband die ik bij me heb is een smal bandje, ik moet eigenlijk 50mm hebben, en deze monteren vraagt om lekke band is mijn ervaring.

Met het achterwiel omhoog houdend loop ik naar kantine om de binnenband te controleren in een wasbak, geholpen door een collega fietser, blijkt het ventiel uit de binnenband gescheurd te zijn, die kan in de kliko. grrrrrrrr. Ik loop tussen de eigenaren van een hoop velomobielen en ik zie onderstaand stel staan. 

Wie kent ze niet, ik vraag op de man af, of ze toevallig een 50mm 26" binnenband hebben en Andre biedt zijn reserve binnen/buitenband aan, smalle Kojac zegt hij erbij, en ik denk hmmmmm, maar goed Hans kijkt me aan en zegt, Oooo maar die heb ik wel, en hup hij haalt een mooie nieuwe 50mm binnenband uit zijn volle Quest XS. Hans hartstikke bedankt man, dikke duim voor jullie.

Ik zoek weer een stukje gras, en monteer de boel ik ben om 10 uur klaar voor de start, ondertussen loopt de start mooi uit en kan ik nog net een bakje scoren en mijn eetkaart ophalen. Om half 11 gaan we rijden, en de route gaat eerst naar de Domtoren, dwars door het centrum, en tja, met een velomobiel door een centrum is niet handig, maar met 100+ stuks is dat nog onhandiger :-). Maar we komen er wel en we kunnen ff bijkletsen, en poseren voor de camera en filmploeg, net voor het gaat regenen in het insteigen, en hop naar de lunch bij de oude start en landingsbaan, de jeugd mag er ff rondschuren, maar ik zoek snel de kantine op voor de lunch, want het regent en ik ben koud.

Tijdens de lunch loop ik Andre en Hans tegen het lijf, en Andre verteld dat hij blij is dat ik geen gebruik heb gemaakt van zijn aanbod, want hij had ze zelf nodig.

Na de lunch worden de touwtjes wat losser gelaten en tijdens de lange route gaat ieder zijn eigen tempo rijden wat betekend, dat bij de eerste echte klim, eerst ff wat kleren uit moeten. Het gaat door het bos en niet alle paadjes zijn verhard, dus ik probeer zo zuinig mogelijk dit mijnenveld te passeren, want mijn banden zijn niet winterhard.

Hierna is het terug naar de kantine in Utrecht waar de snert en oliebollen klaar staan. De organisatie wordt nog bedankt door de voorzitter en volgend jaar is het oliebollen in Arnhem halen.

Afstanden zijn niet lang, maar het is wel gezellig om elkaar weer bij elkaar te zien.

Groet en Saluut.