Winter Elfstedentocht, ja of nee!

Extra kleding uit, it giet oan.

 Afgelopen zondag voor de 4de keer de Winter fiets Elfstedentocht gereden. Tom had weer voor de inschrijving gezorgd, weer hartstikke top Tom. Alleen in de aanloop naar het weekend kreeg ik toch wel behoorlijk wat lichamelijke problemen, oa, keelonsteking, door mijn rug, en een heup die niet mee wou werken. Al met al genoeg redenen om niet te gaan.

Ondertussen had Tom ook de nodige problemen met zijn rug, waardoor hij helemaal niet fietste de laatste tijd. Pas afgelopen zaterdag de keuze gemaakt om toch naar Friesland te gaan, en kon uiteraard weer genieten van de Friese gastvrijheid in Raerd.

Al met al stonden we om 7 uur klaar als groep 1 om te beginnen aan de 4de uitvoering van deze tocht. ik had met goed aangekleed, en extra kleren in de fiets, want een gevoelstemperatuur van -12 is toch wel koud buiten, en als je dan lang de fiets uit moet, is wat extra kleding wel lekker, waaronder een winterjas achterin de fiets als verzekering, zodat we niet koud worden als we langere tijd uit de fiets moeten.

Tom had advies gegeven om gelijk na de start de weg op te gaan, ivm een aanpassing van de rotonde die als velomobiel slecht te nemen is, dit werkte goed, want ik heb geen fietser meer achter me gezien in Leeuwarden. De organisatie had aangegeven dat vanwege de gladheid fietspad Zwette en de Dokkermer Ee niet vertrouwd waren, dus daar hebben we geen gebruik van gemaakt.

Het eerste stuk naar Sneek heb ik wat rustig aangedaan, omdat de voorbereiding niet geweldig was en ik eerst wou weten hou het voelde. Na Sneek zaten we met 4 velomobielen vlak bij elkaar en begon het jagen wat, Na IJlst met wind mee, ging het vlot over de 50 en waren we in no-time in Sloten, waar ik wat problemen kreeg met het nemen van de laatste bochten, na de stempel bleek mijn achterband lek te zijn, vandaar het gezwabber. Midden in Sloten geen grassprietje te zien, dus eerst een plekje zoeken waar geen koude wind stond, en de Quest een beetje schuin kon staan zonder allerlei krassen rijker te worden.

Man wat was ik blij met de extra kleding, want binnenband eruit halen, lek zoeken, glassplinter verwijderen, band monteren, oppompen. Het kost de nodige tijd, en warm wordt je er niet van.
Een oude man stond vanachter het warme raam de hele tijd toe te kijken wat ik deed, en stak zijn duim op toen ik weer verder kon.

Snert in Stiens, lekker warm.

Net achter Balk had ik achter een klapband, kon nog net de fiets rechtop houden. Ik stond stil voor een klein huisje uit de 30tige jaren, en daar sta je dan, geen binnenband meer want tja, achter bijna nooit lek, dus met 1 reserve is het altijd gelukt. gelukkig een oud vrouwtje was thuis en deed open toen ik aanbelde, na vragen en zoeken vonden we een bandenplak doosje met inhoud, want ik had het niet bij me, nieuw spul in het doosje maar de tube lijm bleek leeg, geen drup erin. Balen. oke dan maar naar de buurman. Ja, hij had nog een nieuw tuubje liggen. Geweldig, breng het zo terug als ik klaar ben, zij ik dankbaar.

Tot mijn stomme verbazing, na het aanbreken bleek de lijm compleet ingedroogd te zijn, nou dan zakt de moed je in de schoenen. Tom had gezegd, als er wat is bel je maar, dus ik bel Tom en zeg, haal me maar op, ben er klaar mee. Nee, zegt hij, ik breng je materiaal en je rijdt hem uit, kreng.
Oke, als je maar opschiet. Oude vrouwtje, in mijn ogen, bood me veel koffie aan, dus dat werd in dankbaarheid aanvaard, en we hadden een gezellig gesprek, ze bleek maar 6 jaar ouder te zijn dan ik, oeps dacht ik, je wordt ouder pappa.

Tom, was redelijk op tijd bij me, en daarna was het weer snel in de fiets en verder. Ik had waarschijnlijk aardig wat adrenaline opgebouwd, want na die tijd ging het als een speer. Met de wind mee naar Stavoren reed ik veel tegen de 50. Tegen wind naar Bolsward de hele tijd tegen de 40 en in Bolsward om 12 uur bleek dat ik 3 uur gefietst te hebben, dus 2 lekke banden hebben me 2 uur aan tijd gekost. Na Bolsward naar Harlingen nog een vette dikke bui, sneeuw, hagel en regen over me heen, maar met 36/37 tegen wind waren we ook snel daar door heen. Na Franeker naar Dokkum, wat wat langzamer ging, maar kon goed ritme en snelheid vasthouden. Na Dokkum wind mee, en dan wordt het wat makkelijker, hoewel de wind in de kont niet veel voordeel geeft.

Al met al ben ik vlak na half 4 binnen in Leeuwarden, waar het nog erg rustig is met fietsers want de meute zit achter me, na Stiens geen fietsers meer ingehaald. Respect voor die racefietsers, want koud was het, en vooral met die wind. brrrrrrrrrrr.  Weer was gelijk aan 2016, alleen droger gelukkig.

De officiële ceremonie aan de finish.

Verzorging vanuit organisatie was goed, veel mogelijkheden, en ook gratis eten zoals stukjes worst, stokbrood met wat vlees/kaas erop, en snert met spek in Stiens, prima voor elkaar.

Al met al zeer tevreden met hoe het ging, buiten de lekke banden. Fietsen ging goed, spierspanning was ook zoals ik het ken en de 210 km in 6uur, 10 min gereden, had ik niet verwacht aan het begin. Al met al toch blij met wel rijden, geeft vertrouwen voor het grote brevet van de zomer naar Verona.

Tom, kerel, harstikke bedankt voor de gastvrijheid en bereidheid om deze fietser op zijn plek te zetten en te helpen, Top Tom.
Saluut.