Om 8 uur is de start, dus ik vertrek om 7 uur van huis om Heiner op te halen in Nordhorn, om samen naar Lohne te rijden. Dit maakt de afstand 355km in totaal. Bij de 200km waren we de enige velomobiel rijders, nu waren we met zijn 4en, nog een Milan SL en een M9, hadden elk nog geen 1000km gereden.
Na een praatje is het tijd, en gaan we op pad, de eerste 80km zijn redelijk vlak en dan is het tot kilometer 240 bult op en bult af. Achteraf blijken het 2000 hoogtemeters te zijn die we hebben gehad. Als je het doorrekend naar PBP kom je redelijk op het totaal van PBP, al met al best wel een inspanning.
Donderdagavond ervoor nog tot 11 uur bezig geweest met wisselen van tandwielen en cassette. Kleinste voor naar de 33 en de cassette naar 11-40, zodat de ergste bulten geen problemen zouden geven. Het bleek een goede keuze te zijn, want nu kon ik ondanks de 5km die op de teller verscheen, toch blijven draaien met de trappers.
Na de start bleef de M9 bij ons rijden, maar echt doortrappen deed hij niet, dus die hebben we gelost na 50km, waardoor de hartslag wat hoger werd, de eerste 50km was meer opwarmen. Na 80km de eerste controle en uiteraard wil ik koffie Heiner :-). Niet lang erna arriveerd de rest van de groep.
Na de koffie werd het werken geblazen, eerste bekende plaats is Tecklenburg waar stevige hellingen zijn, Heiner rijdt mooi voorop en ik volg, de verkeersdrempels rijdt hij schuin op, vanwege de lage Milan, en ik moet daar nog steeds aan wennen, want hij remt ook voor de tijd. Een paar keer zit ik er dan bijna bovenop. Ik heb de Milan verhoogd en 40mm banden waardoor ik daar geen last van heb.
Na de 2de controlepost verliezen we elkaar uit het oog, we naderen een rotonde en het heeft net geregend, door een te hoge snelheid, glijden de slicks over de weg en met kunst en vliegwerk (pompend remmen) lukt het om bij de stoeprand weg te blijven. Hierdoor neem ik de rotonde half, de route is rotonde driekwart. Ik fiets te ver door en zie dat ik van de track af ben. De Garmin Edge 1030 is van het moderne soort wat zelf nadenkt en waarschuwt, maar dit betekend dat ik lang werk heb om weer op de route te komen, en Heiner kwijt ben. Na enige aarzeling besluit ik om door te rijden, we zijn allebei ervaren brevet rijders, dus alleen rijden moet geen probleem zijn.
De bulten volgen elkaar snel op en de hoogste is 250mtr, de landschappen wisselen elkaar snel af, en zo nu en dan stop ik om een foto te nemen,
Nadat we elkaar kwijt geraakt zijn, krijg ik al redelijk snel 3 keer een hoosbui over me heen, ben dan ook wel blij dat het eerste gedeelte van de kap nog op de Milan zit, Heiner heeft de hele kap thuis gelaten en die drijft denk ik de fiets uit. De druppels geven een best roffelend geluid als ze uiteen spatten op de Milan, zo dik zijn ze wel. Af en toe is het ook meer varen dan rijden, en met die slicks van Greenspeed doe ik een tandje rustiger aan. Ben trouwens nog steeds verbaasd dat ze na 8000km nog steeds heel zijn, en ook deze rit heel blijven, zonder lek, ondanks de Duitse boeren binnen weggetje die vol liggen met van alles en nog wat.
 |
|
En zeker met al die waterstromen die af en toe de bult afkomen. Ik heb steeds het idee dat Heiner voor me rijdt, ik doe niet echt mijn best om hem in te halen, lekker mijn eigen tempo, hartslag 120 op het vlakke en tijdens de klim naar 150. Hiermee raak ik niet overbelast en kan tijdig herstellen voor de volgende klim. Er zijn tijdens deze 3 rit, 3 controles en 1 rustpunt, en bij het rustpunt op 200km zie ik geen enkele deelnemer, denk dat ze allemaal doorgereden zijn. Bij 240 is de laatste controle bij een tankstation, ik vind niet degene die ze bedoelen, maar wel een goede vervanger, en laat de kaart afstempelen. Tijdens een bak koffie komt Heiner ineens aanrijden. Ik heb flinke binnenpret en ben verbaasd, in mijn gebrekkig Duits vertellen we elkaar het verhaal en genieten ervan dat we elkaar weer gevonden hebben, want ja, Heiner weet de weg terug na de finish, en ikke niet.
We gaan om half 8 rijden voor de laatste 60km, en Heiner zet er weer goed de gang erin, we zijn om 9 uur terug in Lohne, het laatste stuk is redelijk vlak voor Duitse begrippen.
In Lohne is het snel stempelkaart in de bus doen, en op weg naar huis. In Zwolle is er altijd een ontvangstcomite, waarmee je leuk kunt napraten, maar dat ontbreekt in Duitsland.
Al met al is het 355km geworden, en ben ik om 10 uur thuis, met 2000 hoogtemeters, en een gemiddelde van 28,5km op zak.
Volgende week een 400km in dezelfde regio, alleen het keerpunt ligt dan wat verder weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten