 |
| Spul is geladen klaar voor vertrek. |
We zijn op zaterdag 10 aug. naar Parijs gegaan, nadat we eerst een Carbon Quest hebben afgeleverd vlak bij Antwerpen, daarom hebben we een aanhanger achter de auto, hier kan ik 3 velomobielen op vervoeren. De nacht van zaterdag op zondag lekker in een hotel geslapen, want op een camping overnachten voor de start van een lange tocht is me altijd slecht bevallen. Dit was veel beter, er sliepen meer deelnemers in dit kleine hotelletje, 12 kilometer voor de start.
Heiner komt me mooi op tijd halen en we gaan naar de start locatie waar we gisteren de aanhanger met fietsen hebben achter gelaten, want daar willen we niet teveel mee slepen. Hij staat ook mooi bij de mensen waar we hebben achtergelaten, en nadat we alles voorbereid hebben, gaan we lekker eten in de stad. Hier ontmoeten we een goede vriend van Heiner en een Amerikaan en met zijn vieren eten we uitgebreid voor de start.
De start is om kwart over 5, en vlak voor de start is ook de controle van de verlichting. Al met al is het er smoordruk. In groep F (Funnie Bikes) kom je allerlei creaties tegen op 2 of 3 wielen, en onderstaande vond ik wel een heel bijzondere. Singel speed, voorrem op de band, achterrem op de velg, 2 oude zinke bidons en links van het voorwiel de koplamp, en achterop een rood houdertje met een knipperlicht, heel bijzonder. O ja, iets moderns vlak bij het een, een GPS.
 |
Een oudje tussen modern spul.
|
Het is de hele dag al smoor heet, dus elk stukje schaduw wordt uitgebreid benut door een ieder. Groep F wordt uitgezwaaid door alle toeschouwers, ook door de verscheidenheid aan modellen, en er bevinden verschillende Hollanders in deze groep.
We gaan er als een speer vandoor, komt een beetje door de adrenaline die we gedurende de dag opgebouwd hebben, Heiner heeft er meer last van dan ik want ik moet hem tot rust manen, anders ben ik voor de eerste controle opgebrand, ben meer een langzame starter. Gelukkig begrijpt hij het, en mocht hij te ver van me weg rijden dan stopt hij op regelmatige tijden.
Door de warmte zijn we al snel toe aan nieuw schoon drinkwater en de plaatselijk bevolking voorziet hierin ruimschoots, dit maakt PBP ook zo leuk, de sfeer langs de weg in elk dorp is gewoon super, zoveel belangstelling en bewondering, ook als je wat nodig bent, krijg je wat je vraagt zonder dat ze er een beloning voor willen hebben, echt super.
 |
| Water in overvloed, waar dankbaar gebruik van wordt gemaakt. |
Heiner blijft op kop rijden, en we schieten lekker op, wel merk je dat de groepen wat uit elkaar gaan, omdat de snellere haal je niet in, en de langzamere rijden ben je op een gegeven moment ook voorbij omdat er maar 5 groepen voor je gestart zijn, nl. a.b.c.d.e en dan komt F.
Om half 9 zien we een Milan GT langs de weg staan met panne, een man uit Noorwegen, we stoppen en het blijkt dat er allemaal rubber rond de derailleurwieltjes gedraaid zit, tjonge wat een pech.
Het rubber is op de ketting gevallen vanuit het bakje boven de ketting, ik pak mijn hoofdlamp en met het gereedschap wat we hebben lukt het om na een half uur de boel weer normaal bruikbaar te hebben. Hij kan weer verder en is zo blij als een kind.
De eerste post in Mortagne-au-Perche is geen controle post na 120 km, de eerste etappe is wel de langste maar niet de lastigste, hier gaan we gelijk warm eten pakken. zodat de energie voorraad weer op peil is. Bij deze post zien we Eva en Jos, na het eten gaan we pad naar de eerste echte controlepost voor een stempel, af en toe rijdt Heiner vooruit, en wacht later op me. Het is een mooi gezicht, al die rode lampjes voor je, eigenlijk heb je geen gps of bordjes nodig, je rijdt gewoon achter je voorganger aan. (in de hoop dat zijn voorganger ook goed rijdt) :-)
Om 02:20 uur hebben we 203km gefietst, en komen in Villaines-la-Juhel aan en gaan gelijk weer een warme maaltijd pakken, na het eten geeft Heiner aan dat hij 2.5 uur wil slapen, Oke zeg ik, gaan we doen.
We gaan naar de tent die het regelt en we krijgen een matras toegewezen.
